Tajemnica szczęścia i św. Brygida Szwedzka - ebook

Święta Brygida Szwedzka

„Aby ci wyjaśnić Moje tajemnice,

wybrałem ciebie

i wziąłem ciebie za oblubienicę.

Tak bowiem chciałem.

Ty natomiast zgodnie z prawem stałaś się Moja”.

(Objawienia, księga I)

„Święta Brygida może stać się dla współczesnych kobiet zachętą do odgrywania pierwszorzędnej roli w społeczeństwie, które będzie otaczać szacunkiem jej godność i pozwoli jej na równi z mężczyzną brać udział w wypełnianiu Bożego planu w odniesieniu do ludzkości” – pisał Ojciec Święty Jan Paweł II w 2002 roku w specjalnym przesłaniu do Matki Tekli Famiglietti, przełożonej generalnej Zakonu Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy, z okazji rozpoczęcia obchodów siedemsetlecia urodzin św. Brygidy, jednej z najwybitniejszych postaci Kościoła.

Brygida urodziła się w 1302 roku w zamożnej rodzinie szwedzkiej w Finstad koło Uppsali. Już od najmłodszych lat dziewczynki oczy jej rodziców zwrócone były na córkę i to nie tylko dlatego, że do czwartego roku życia w ogóle nie mówiła. Matka Brygidy – Ingeborga – codziennie prowadziła swe dzieci na Mszę Świętą. Kiedy zorientowała się, że Brygida dobrze się czuje w kościele, szybko zaczęła wprowadzać ją w świat wiary. Dlatego gdy pewnego dnia dziewczynka ujrzała Matkę Bożą na wierzchołku ołtarzyka, który miała w pokoju, wcale się nie przestraszyła. Brygida ochoczo odpowiedziała na wołanie Maryi i podeszła do Niej. Matka Boża pokazała jej koronkę i zapytała: „Czy ją chcesz?”, a ta bez wahania kiwnęła potakująco głową. Wówczas Maryja włożyła jej ten „diadem” na skroń.

Innym znowu razem Brygida miała sen, w którym widziała krzyżowanie Pana Jezusa. Cierpiący Chrystus zwrócił się do dziewczynki: „Czy widzisz, jak cierpię?”. Brygida zapytała Go wówczas: „Panie! Kto Ci zadaje tak ogromny ból?”. I usłyszała odpowiedź: „Ci, którzy nie doceniają mojej miłości i zapominają o niej”.

O tym śnie nie zapomniała już nigdy, a męka Jezusa była centralnym punktem jej rozważań i modlitwy.

Zamążpójście

Brygida straciła matkę, gdy miała dwanaście lat. Wówczas jej ojciec Birger Persson oddał ją i jej młodszą siostrę pod opiekę ciotki Katarzyny. Dwa lata później, nie patrząc na to, że córka od dziecka marzyła o wstąpieniu do klasztoru, wydał ją za mąż za syna gubernatora, starszego od niej o pięć lat Ulfa Gudmarsona.

Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem, to rodzice wybierali swoim dzieciom drogę dorosłego życia i rzadko liczyli się z ich wolą. Brygida właściwie się nie buntowała. Była przekonana, że obowiązek posłuszeństwa ojcu pochodzi od Pana Boga.

Młodzi małżonkowie po zaślubinach przenieśli się do Ulvasy, na południowy zachód od Sztokholmu. Przez wiele lat żyli w zgodzie i harmonii małżeńskiej. Mieli ośmioro dzieci: czterech synów i cztery córki, z których jedna – Katarzyna Szwedzka – została uznana przez Kościół za świętą.

Kiedy Brygida nosiła w swym łonie ósme dziecko, jej mąż właśnie wydawał za mąż córkę Martę. Kandydat na małżonka nie podobał się Brygidzie. Uważała, że jej córka nie zazna z nim szczęścia, gdyż jest to człowiek pozbawiony zasad i moralności. Gdy rozpoczęła się uczta zaręczynowa, Brygida ukryła się w oratorium i płakała. Nagle poczuła gwałtowny ruch dziecięcia w łonie i w duszy usłyszała głos: „Ukochana moja matko, nie zabijaj mnie!”. Wówczas zdała sobie sprawę z tego, że chcąc ratować jedną córkę, szkodzi niewinnemu dziecięciu. Otarła łzy z oczu i powiedziała: „Istoto ukochana, nie ja ci odbiorę życie, któreś otrzymała od Boga”. Ubrała się ­odświętnie i wyszła do gości. Niestety, nagle zaczęła rodzić. Pojawiły się komplikacje zagrażające życiu jej i maleństwa. Wtedy pojawiła się jaśniejąca postać pięknej kobiety, która powiedziała: „Jestem Maryja. Przybywam tobie na pomoc”. Matka Boża pobłogosławiła rodzącą i chwilę później na świat przyszła czwarta córka małżonków – Cecylia. Brygida szybko wróciła do zdrowia i za okazaną jej łaskę nieustannie dziękowała Maryi.

Brygida była wspaniałym przykładem zarówno dla swojego męża, jak i dzieci. Często uczestniczyła w różnych akcjach charytatywnych, wspomagała biednych i chorych. Rodzina modliła się codziennie. Rano, w południe i wieczorem małżonkowie gromadzili się wraz z dziećmi na odmawianiu Oficjum o Najświętszej Maryi Pannie i czytali Pismo Święte. To właśnie na jej prośbę przetłumaczono Wulgatę na język szwedzki. Czynnie uczestniczyła też w życiu sakramentalnym Kościoła. Sama podejmowała też praktyki pokutne – sypiała na ziemi i nosiła włosienicę.

Porzuciła bogactwa

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej