Widziadła - ebook

Bo­le­sław Prus

WI­DZIA­DŁA

Oto jest do­kład­na opo­wieść li­tew­skie­go szlach­ci­ca Wzdy­chaj­ły o dziw­nym wy­pad­ku, jaki zda­rzył mu się w War­sza­wie. Opo­wie­ści tej chcia­ło­by się nie wie­rzyć, gdy­by nie zo­sta­ła po­twier­dzo­na przez dwu świad­ków za­słu­gu­ją­cych na za­ufa­nie.

– Przy­je­cha­łem – mówi Wzdy­chaj­ło – do War­sza­wy nie tyle z go­to­wy­mi pie­niędz­mi, ile z prze­ka­za­mi na parę ty­się­cy, chcąc so­bie tu­taj u was na­być cha­tę nie­dro­gą, ale do­cho­do­wą, może za sto pięć­dzie­siąt, może za dwie­ście ty­się­cy ru­bli, gdyż na wię­cej mnie nie stać, bie­da­ka. Że zaś dużo sły­sza­łem w Wil­nie o wa­szych zło­dzie­jach i okpi­szach, więc za­miast sta­nąć w obe­rży, od­na­la­złem so­bie daw­ne­go ko­le­gę, jesz­cze z Sy­be­rii, Po­nie­wol­skie­go, i u nie­go za­miesz­ka­łem na Pod­wa­lu.

Le­d­wiem się spro­wa­dził i le­d­wie wy­szli­śmy z ko­le­gą na uli­cę, za­raz przy­plą­tał się do nas ja­kiś je­go­mość śred­nich lat, z ró­żo­wym no­sem, wy­ga­da­ny, a zna­jo­my mego ko­le­gi, i ten je­go­mość, na­zwi­skiem Pi­jan­kie­wicz, z miej­sca wy­ba­daw­szy ode mnie, po co przy­je­cha­łem, po­ra­dził nam, aże­by­śmy po­szli na Sta­re Mia­sto.

– Nie dla­te­go, Boże ucho­waj – mó­wił je­go­mość – że w Ryn­ku sie­dzi Fu­kier, ale – może nasz ko­cha­ny Li­twi­ni­sko wła­śnie tam­tę­dy upa­trzy so­bie ka­mie­ni­cę, któ­rą ku­piw­szy od­no­wi. Na chlu­bę wła­sną i po­ży­tek ca­łe­go na­ro­du.

"Ha! – my­ślę – je­że­li cały na­ród bez wy­jąt­ku ma mieć z tego po­ży­tek, to może i trze­ba ku­pić dom w Ryn­ku…"

Mi­nę­li­śmy parę uli­czek, aż Pi­jan­kie­wicz od­zy­wa się:

– O, tu sie­dzi Fu­kier, ale do nie­go nie na­ma­wiam, bo te­raz cięż­kie cza­sy… A oto jest Ry­nek na­sze­go ko­cha­ne­go Sta­re­go Mia­sta…