Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Wyznanie wiary - ebook

Wydawnictwo:
Data wydania:
18 stycznia 2015
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Wyznanie wiary - ebook

Rok Wiary stanowi dla nas ważną inspirację do pochylenia się nad treścią naszej wiary. Niniejsza publikacja stanowi cykl katechez systematycznych osnutych wokół wyznania wiary, stanowiącego syntezę prawd wyznawanych i głoszonych przez Kościół.

Kategoria: Duchowość
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-7516-537-1
Rozmiar pliku: 861 KB

FRAGMENT KSIĄŻKI

1. WIERZYMY W JEDNEGO BOGA, KTÓRY SIĘ OBJAWIŁ

CELE KATECHETYCZNE – WYMAGANIA OGÓLNE

- • analiza i interpretacja prawdy o Bogu jedynym;
- • uświadomienie konsekwencji wypływających z wiary w jednego Boga;
- • kształtowanie postawy odpowiedzialności za własne życie wiary.

TREŚCI NAUCZANIA – WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE

Wiedza – po zakończeniu katechezy uczestnik:

- • zgodnie z nauką Kościoła interpretuje prawdę wiary o Bogu jedynym, który dał początek wszystkiemu, co istnieje;
- • wyjaśnia, że cała prawda o Bogu dostępna jest człowiekowi tylko dzięki Objawieniu;
- • wymienia możliwe postawy człowieka wobec Boga;
- • określa przejawy współczesnego bałwochwalstwa i wielobóstwa;
- • samodzielnie interpretuje treść przykazania „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”.

Umiejętności – po zakończeniu katechezy uczestnik:

- • podaje własne przykłady wielobóstwa i bałwochwalstwa we współczesnym świecie;
- • wskazuje różnicę między przekonaniem o istnieniu Boga a zaufaniem Bogu;
- • ocenia własne życie w kontekście konsekwencji wynikających z wiary w jednego Boga;
- • podaje propozycje konkretnych działań zmierzających do umocnienia wiary w jednego Boga.

PRZEBIEG KATECHEZY

1. AKTUALNA SYTUACJA KATECHIZOWANYCH

Czujemy się zagubieni. Komu wierzyć? Uwaga na „fałszywych proroków”

Kiedy zastanawiamy się, w co lub komu wierzymy, uświadamiamy sobie najpierw, że nie mamy możliwości doświadczalnego i rozumowego zweryfikowania najistotniejszych prawd i musimy je przyjąć aktem wiary. Podstawą naszej wiary jest prawda o jedynym Bogu, który dał początek wszystkiemu i z miłości daje się poznać człowiekowi w objawieniu.

Wielu ludzi ma dziś poczucie zagubienia. Tempo zmian w otaczającym nas świecie wymaga od nas często szybkiego podejmowania ważnych decyzji. Często nawet nie mamy możliwości wykorzystać naszych własnych doświadczeń i wiedzy, by dokonywać właściwych wyborów. W życiu codziennym musimy na czymś lub na kimś się opierać. Potrzebujemy punktów odniesienia. Wielu ludzi kreuje się dziś na autorytety w niemal każdej dziedzinie. Doświadczenie historii pokazuje jednak, że często jest to zwodnicze. Największe dramaty ludzkości związane były z tym, że „fałszywi prorocy” stali się dla mas autorytetami. Wymieńmy tu chociażby twórców zbrodniczych totalitaryzmów XX wieku. Oni „objawiali” współobywatelom swoją „prawdę” na każdy temat, jednocześnie eliminując wszystkich, którzy bronili innych prawd. W systemach totalitarnych Kościół, głoszący prawdę objawioną, zawsze jawi się jako wroga siła.

Współczesne „autorytety”

Dziś, w dobie demokracji, wszyscy chcą decydować o wszystkim. Stąd niekończące się dyskusje, w których każdy broni swoich przekonań, a do rangi autorytetów urastają chwilowo pojawiający się w mediach celebryci. Wypowiadają się oni niemalże na każdy temat, a lansowany przez nich styl życia zaczyna funkcjonować jako obowiązujący.

2. REFLEKSJA

Skąd mogę wiedzieć, jaki jest sen życia?

Warto uświadomić sobie, że gdy chodzi o najbardziej fundamentalne pytania, jak np.: jaki jest sens życia, dlaczego coś oceniamy jako dobre lub złe? – jesteśmy zmuszeni odwołać się do autorytetów (choćby własnego „ja”), bowiem nie uzyskamy na nie ostatecznej odpowiedzi na drodze doświadczenia empirycznego, jak np. w fizyce, gdzie osobiste poglądy naukowca i jego znajomych nie mają większego wpływu na wynik doświadczenia.

Są tylko wierzący i wierzący inaczej

Trzeba więc postawić sobie pytanie: do kogo lub czego w sensie ostatecznym odnoszę moje życie? I nie chodzi tutaj tylko o jakieś puste deklaracje typu: Bóg jest dla mnie najważniejszy. Chodzi o to, co jest dla mnie prawdą, do której się odwołuję, podejmując jakieś decyzje lub formułując własny pogląd na jakąś sprawę. Na czym opieram mój pogląd na świat?

Często słyszymy o tzw. światopoglądzie naukowym, opartym na osiągnięciach geniuszu ludzkiego, który jest przeciwstawiany światopoglądowi religijnemu, opartemu na wierze, a to wydaje się być niegodne światłego, wykształconego człowieka. Ale zastanówmy się: czy można mieć jakiś pogląd na świat bez aktu wiary?

Pogląd na świat bowiem to nie tylko znajomość najnowszych odkryć naukowych i meandrów polityki światowej. Zawiera on w sobie również odpowiedź na pytanie o sens życia i śmierci; o źródło zasad i ideałów, którymi kierujemy się w życiu. Czy można zatem w nic nie wierzyć? Czy można być człowiekiem niewierzącym?

W pierwszym momencie tak postawione pytanie wydaje się czysto akademickim, każdy przecież powie, że wokół żyją ludzie deklarujący się jako niewierzący, zatem odpowiedź jest oczywista. Czy jednak ta oczywistość nie odnosi się tylko do wiary rozumianej jako rytualizm (niewierzący, bo nie chodzi do kościoła) lub do wiary w istnienie Boga (niewierzący, bo nie wierzy, że istnieje Bóg)?

Trzeba jednak zapytać, jak uzasadnia on swój pogląd. Skąd wie, jaki jest sens życia lub skąd wie, że życie sensu nie ma? Skąd wie, że Boga nie ma? Czy na te pytania możemy znaleźć odpowiedź w laboratoriach naukowych? Czy odpowiedź na te fundamentalne pytania możemy uzasadnić rozumowo, tak jak dowodzimy, że suma kątów w trójkącie wynosi 180°? Czy czasami nie jest to osobista wiara człowieka, wiara nie w Boga i w to, co nam objawia, ale wiara we własne poglądy i przekonania?

Współczesne wielobóstwo

Często odwołujemy się do różnych autorytetów. Tak jak w czasach pogańskich każda dziedzina życia podlegała innemu bóstwu, tak dziś miewamy wielu bogów. Dzieje się tak wtedy, gdy np. odwołujemy się:

- • w chorobie – do mocy magii;
- • w planowaniu czasu – do horoskopów;
- • w życiu rodzinnym – do wzorów życia gwiazd telewizyjnych;
- • w relacjach z innymi ludźmi – do materialnych korzyści;
- • w życiu publicznym – do wyższości demokracji nad dobrem (moralnym).

Czy nie jest jakąś formą współczesnego pogańskiego wielobóstwa deklarowanie swojego katolicyzmu przy jednoczesnym twierdzeniu, że w życiu publicznym nie należy tego akcentować i trzeba kierować się wynikami głosowań?

Przykładem takiej „otwartości” na Ewangelię jest postawa Ateńczyków, którzy z zainteresowaniem chcieli wysłuchać św. Pawła na Areopagu, traktując go jako opowiadacza ciekawostek na temat nowych bogów (mieli już ich wielu). Gdy jednak usłyszeli wezwanie do nawrócenia w imię Zmartwychwstałego, wyśmiali Apostoła i zlekceważyli (zob. Dz 17,16-34).

3. KONFRONTACJA

Jest jeden Bóg

Prawdy wiary przyjmowane przez uczniów Chrystusa zostały w syntetyczny sposób ujęte w Symbolu Apostolskim, który powtarzamy w modlitwie pacierzowej. Jest to najwcześniejsze wyznanie wiary Kościoła (sformułowane w II wieku), oddające wiarę Apostołów.

„Wierzę w Boga”: to pierwsze stwierdzenie wyznania wiary jest także najbardziej podstawowe. (KKK 199)

Symbol Nicejsko-Konstantynopolitański jest owocem dwóch pierwszych soborów powszechnych (w Nicei w 325 r. i w Konstantynopolu w 381 r.), które uszczegółowiły prawdy wiary zawarte w Symbolu Apostolskim tak, by nie budziły wątpliwości u chrześcijan „z krańców świata”. W pierwszych słowach symbol ten doprecyzowuje: Wierzę w jednego Boga.

Tymi słowami zaczyna się Symbol Nicejsko-Konstantynopolitański. Wyznanie jedyności Boga, które zakorzenia się w Objawieniu Bożym Starego Przymierza, jest nieodłączne od wyznania istnienia Boga i jest, podobnie jak ono, podstawowe. Bóg jest Jedyny; jest tylko jeden Bóg. „Wiara chrześcijańska wyznaje, że jest jeden Bóg co do natury, substancji i istoty” (KKK 200).

Bóg objawia się jako jedyny. Gdy Mojżesz zapytał Boga o imię (imię w Biblii oznacza istotę, tożsamość i tajemnicę osoby, do której się odnosi), usłyszał: JESTEM, KTÓRY JESTEM. Czyli istotą Boga objawiającego się Mojżeszowi jest Jego istnienie: On jest. Wszystko inne musiało się stać.

O czym czy o kim możemy jeszcze powiedzieć, że JEST i nigdy nie stał się? Wszystko, co nas otacza, kiedyś zaistniało, czyli stało się. Bóg natomiast, jako stwórca wszystkiego, nie mógł się stać, ponieważ rodziłoby to pytanie o przyczynę tego zaistnienia. Dlatego mówimy, że odwieczny Bóg po prostu JEST. Trudno mam tę prawdę wiary zrozumieć, ponieważ nasze zdolności poznawcze nie potrafią wyzwolić się z myślenia czasowego. Dla nas wszystko układa się na linii czasu i domaga się wyjaśnienia początku. Bóg jest tym, który, nie mając początku, jest jednocześnie początkiem wszystkiego.

Bóg jest tajemnicą

Objawiający się Bóg pozostaje dla nas tajemnicą, a to oznacza, że do końca człowiek nie potrafi zrozumieć Jego istoty. Gdybyśmy potrafili zrozumieć istotę Boga, znaczyłoby to, że przynależy On do „naszego świata”, a wtedy nie byłby Bogiem. W tę tajemnicę jednego Boga wpisuje się prawda o Trójcy Świętej.

• Trójca jest jednością.

Nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach: „Trójcę współistotną”. Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: „Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury”. „Każda z trzech Osób jest tą rzeczywistością, to znaczy substancją, istotą lub naturą Bożą”. (KKK 253)

Bóg jest Prawdą i Miłością

W Katechizmie czytamy:

Bóg, ‘Ten, Który Jest’, objawił się Izraelowi jako Ten, który jest „bogaty w łaskę i wierność” (Wj 34,6). Te dwa pojęcia wyrażają w sposób zwarty bogactwo imienia Bożego. We wszystkich swych dziełach Bóg pokazuje swoją życzliwość, dobroć, łaskę, miłość, ale także swoją wiarygodność, stałość, wierność, prawdę. „Będę dziękował Twemu imieniu za łaskę Twoją i wierność” (Ps 138,2). Bóg jest Prawdą, ponieważ „jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności” (1 J 1,5); On jest „miłością”, jak uczy św. Jan Apostoł (1 J 4,8). (KKK 214)

• Bóg jest Prawdą

To On określa każde stworzenie, ponieważ u Niego wszystko ma swój początek; podobnie jak ludzkie dzieło jest prawdziwie wtedy, gdy powstało zgodnie z zamysłem twórcy. To twórca decyduje, co chce zrobić.

• Bóg jest Miłością

Nieustannie troszczy się o swoje dzieło, czyli o stworzenie, i pragnie, aby człowiek, zrealizowawszy Boży zamysł, mógł mieć udział w pełni Jego miłości.

Katechizm tak streszcza prawdę o Bogu:

Bóg naszej wiary objawił się jako Ten, który Jest; pozwolił się poznać jako „bogaty w łaskę i wierność” (Wj 34,6). Sam Jego Byt jest Prawdą i Miłością. (KKK 231)

4. DZIAŁANIE

Autorytet Boga ostatecznym punktem odniesienia

W pierwszym przykazaniu Bóg przestrzega nas: Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (Wj 20,3).

Gdy słyszymy to przykazanie, często myślimy o innych religiach, a skoro nie porzucamy Kościoła katolickiego, to czujemy się spokojni. Tymczasem trzeba wziąć pod uwagę niebezpieczeństwo współczesnego wielobóstwa, o którym mówiliśmy wyżej.

Jeżeli poważnie traktuję swoją wiarę, to oczywiste powinno być odnoszenie się w każdej dziedzinie życia do Boga. On i prawda przez Niego objawiona jest dla mnie ostatecznym kryterium i punktem odniesienia w codziennym działaniu.

Zastanawiamy się nieraz: a jaka jest właściwie prawda? Pytając o prawdę, pytamy o samą naturę rzeczy. Jeżeli wierzymy, że wszystko ma swoje źródło w Bogu, to prawdą jest to, co jest realizacją zamysłu Boga (zob. też KKK 215-217).

Postawa dziękczynienia

Św. Paweł pisał do Koryntian: Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał? (1 Kor 4,7). Gdy uświadamiamy sobie, że wszystko, co mamy, pochodzi od Boga, rodzi się w sposób naturalny postawa wdzięczności i dziękczynienia. Wydaje nam się nieraz, że coś jest wyłącznie naszym dziełem czy zasługą, a w związku z tym jest naszą wyłączną własnością i możemy tym dowolnie dysponować. Tymczasem: Cóż masz, czego byś nie otrzymał? Przecież, począwszy od naszego życia, poprzez zdolności, inteligencję, zdrowie, to wszystko dar Boży, za który trzeba być wdzięcznym (por. KKK 224).

Troska o właściwe użytkowanie rzeczy stworzonych

Troska o rzeczy stworzone wynika ze świadomości, że wszystko ma swoje źródło w Bogu jedynym. To nie my tworzymy mozaikę świata ze zbioru różnych przypadkowych elementów i w związku z tym każdy pomysł na życie może być dobry. Wierząc w jednego Boga, staram się korzystać ze wszystkiego w taki sposób, by poznawać i realizować Jego zamysł, a przez to zbliżać się do Niego (por. KKK 226).

Postawa zaufania

Jeżeli wszystko ma źródło w Bogu, który jest Miłością i troszczy się o nas, to nic, co mogłoby udaremnić osiągnięcie ostatecznego celu, nie może się zdarzyć bez naszej woli. Nawet te doświadczenia, które nie są zgodne z naszymi planami i marzeniami i które traktujemy jako zło, nie mogą zniweczyć Bożego zamysłu. Tylko człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boga może wolną decyzją powiedzieć Bogu „nie” (wrócimy do tego w katechezie o relacji człowieka do Boga).

W prawdę o jedynym Bogu, który jest Prawdą i Miłością, wpisuje się więc postawa pełnego zaufania. Dlatego możemy powtórzyć za Psalmistą: Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną (Ps 23,4).

5. CELEBRACJA

Modlitwa św. Teresy od Jezusa:

Niech nic cię nie niepokoi,

Niech nic cię nie przeraża.

Wszystko mija,

Bóg się nie zmienia.

Cierpliwość osiąga wszystko.

Temu, kto ma Boga,

Nie brakuje niczego.

Bóg sam wystarcza.
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: