Zabójczy urok blondynki - ebook

Ściągawka dla czytelnika

Mark Biegler – austriacki dziennikarz o polskich korzeniach

Marta Kruczkowska – narzeczona Marka

Robert Orłowski – neurochirurg, ojciec biologiczny Marty

Renata Orłowska – bizneswoman, żona Roberta

Krzysiek Orłowski – lekarz stażysta, syn Roberta i Renaty

Aga Orłowska – żona Krzyśka

Iza Orłowska – uczennica, córka Roberta i Renaty

Nicole – koleżanka Izy

Anka Sosnowska – niespełniona lekarka, „kolekcjonerka” męskich serc

Jan Woźniak – biznesmen, właściciel hotelu w Jaśle

Gabriela Gajda – dyrektor hotelu Jana Woźniaka

Vick Jurgen vel Wiktor Szewczyk – ojczym Marka

Tina Jurgen – siostra Marka

Jola Richardson – narzeczona Vicka Jurgena

Bert Richardson – syn Joli

Marian Lewandowski – biznesmen, narzeczony Anki

Patryk Lewandowski – licealista, syn Mariana

Kazimierz Sosnowski – ojciec Anki

Janina Sosnowska – żona Kazimierza

Adam – kardiolog, przyjaciel Orłowskich

Bożena – okulistka, żona Adama

Ludmiła Wrona – sąsiadka Anki

Klaudia – siostrzenica Wronowej

Głowacka – sąsiadka Anki

Ćwikowie – sąsiedzi Anki

Komisarz Szpak – policjant z Jasła

Komisarz Bieda – policjant z Krakowa

Waldek – chłopak Anki

Gretchen Biegler – macocha Marka

Berta – była narzeczona Marka

Ares – pies PatrykaProlog

Aparatura szpitalna swym monotonnym śpiewem daje znać, że jeszcze żyję. Leżę sama w separatce, doglądana przez dyżurne pielęgniarki i lekarzy. Co jakiś czas zjawia się jakiś znajomy, żeby odbębnić odwiedziny przy łóżku umierającej. Tak, to prawda – umieram. To tylko kwestia czasu… Od kilku dni leżę w śpiączce, podpięta do kroplówek i medycznej maszynerii. W wężowisku plastikowych rurek czekam na śmierć.

Oczy mam zamknięte, ale słyszę i czuję obecność innych. Nachylają się nade mną, rozmawiają z personelem o moim stanie zdrowia, czasami dotykają mojej ręki. Wśród nich jest morderca.

Gdybym nie pojechała wtedy do Jasła, to prawdopodobnie by do tego nie doszło. Chociaż… nie wiadomo. Wierzę w przeznaczenie, ale inne niż to powszechnie pojmowane. Każdy z nas wykuwa sobie los własnym zachowaniem, swoimi decyzjami i wyborami, jednak pewne cechy charakteru i skłonności zostają nam przekazane przez geny naszych przodków. To one decydują o naszym wyglądzie, niektórych zaletach i wadach. Rodząc się, nie jesteśmy jedynie białą kartą zapisywaną przez środowisko i wychowanie. W tym znaczeniu wierzę w przeznaczenie. Doprowadziło mnie ono do szpitalnego łóżka, ale ja również w pewnym stopniu się do tego przyczyniłam – swoim postępowaniem napisałam sobie epilog życia.

Teraz żałuję. Gdybym wiedziała, co mnie czeka, zweryfikowałabym swoje decyzje. Ale jest już za późno.

Szkoda, że muszę umierać.