Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Życie duchowe według reguł klasztornych - ebook

Wydawnictwo:
Tłumacz:
Data wydania:
1 lutego 2012
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Życie duchowe według reguł klasztornych - ebook

Peter Dyckhoff jest znawcą dawnych reguł mniszych i zakonnych. W swojej książce, napisanej z myślą o ludziach świeckich, wyjaśnia je wszystkim, którzy pragną urzeczywistnić w swoim życiu ducha Bożej Miłości.

W mądrości reguł zakonnych zawiera się nie dająca się z niczym porównać duchowa siła. To dzięki nim ziarno chrześcijańskiej nowiny przekładane jest na codzienność modlitwy i pracy. Sześć tradycji klasztornych po dziś dzień kształtuje świat każdego zakonu i każdej wspólnoty religijnej. Wszystkie zmierzają do tego samego celu, a jednak każda z nich podąża własną drogą.

W książce opisane zostały reguły zakonne św. Bazylego, św. Augustyna, św. Benedykta, św. Franciszka, św. Klary jako pierwszej kobiety, która stworzyła swoją własną regułę, i św. Ignacego Loyoli.

Kategoria: Duchowość
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-7516-460-2
Rozmiar pliku: 868 KB

FRAGMENT KSIĄŻKI

Przedmowa

„Na to, że w twoim Kościele można znaleźć prawdę, nie miałem już żadnej nadziei” – przyznaje u schyłku IV wieku wielki św. Augustyn w swoich Wyznaniach, opisie własnego życia. Spogląda wstecz, ponieważ jemu, odnoszącemu sukcesy młodemu nauczycielowi retoryki, wiara jego katolickiej matki była całkiem obca i ponieważ zadomowił się w sekcie manichejczyków. Ich niezwykłe wyobrażenia nie były zapewne w pełni zadowalające dla jego rozsądnych rozważań.

Tak czuje się pewnie także wielu ludzi na początku XXI wieku. Poszukują głębszego sensu swojego życia, duchowego doświadczenia, poszerzenia świadomości duchowej. Od instytucji chrześcijaństwa, które wydają im się stare i skostniałe, zastygłe w zewnętrznych rytuałach i formułach, nie oczekują żadnej odpowiedzi na swoją tęsknotę.

Peter Dyckhoff, który sam przez dłuższy czas doświadczał zabiegania w życiu zawodowym i poszukiwał wewnętrznego spełnienia, odkrył w bogatej spuściźnie chrześcijaństwa skarby, mogące dać wyzwalającą odpowiedź na tę duchową tęsknotę. Potrafił wydobyć z wielu ksiąg źródła życia duchowego i mądrości duchowej i odsłonić je ludziom dnia dzisiejszego. W niniejszej książce przedstawia reguły zakonne, w których doświadczenia ludzi żyjących pełnią ducha, jak choćby pierwszych mnichów na pustyni, zostały zebrane w regulamin wspólnego życia.

Głębokie duchowe przekonania i wnioski zyskują formę, dzięki której staje się możliwe to, że różniący się od siebie ludzie nadają wspólny kierunek swojemu życiu.

Zadziwiające, jak ludzie także dzisiaj dają się zafascynować mądrości, która sprawdziła się przez wieki – gdy tylko zostanie na nowo odkryta. Menedżerowie ekonomii udają się w odosobnienie do zakonów benedyktyńskich, aby odnaleźć właściwą miarę w życiu i odpowiedzialność związaną z zarządzaniem przedsiębiorstwem. Członkowie związków zawodowych i politycy dają się prowadzić spirytualności jezuitów, jak podejmować właściwe decyzje. Ludzie cierpiący z powodu ekonomizacji i presji naszego społeczeństwa inspirują się św. Franciszkiem, aby uzyskać nową wolność od zewnętrznych zależności i nowe zaangażowanie na rzecz pokoju.

Reguły zakonne objawiają wspólne pochodzenie: ducha miłości Boga, Ewangelię Jezusa Chrystusa. To właśnie chcą wprowadzić w życie.

Drogi, które do tego prowadzą, są jednak całkowicie różne. Święty Benedykt nawołuje do stabilności, do trwania, aby nie ratować się stale ucieczką. Mnisi żebraczy chcą wędrować jak Chrystus i nie mieć żadnej stałej siedziby. Jedni poszukują u Jezusa nade wszystko niesionej przez Niego nowiny, drudzy zaś – Jego działalności uzdrawiającej, pomagającej, inni z kolei – Jego samotności czy naśladowania Jego życia.

Nie można podążać jednocześnie wszystkimi drogami; w takim przypadku bowiem nie podąża się żadną. W regułach zakonnych znajdziemy modele takich dróg, możliwości, które możemy pochwycić, na które możemy się zdecydować.

Mam nadzieję, że ta książka pomoże Czytelnikom w poszukiwaniu własnej drogi i tego właśnie im życzę. Bóg przewidział dla każdego drogę, która pozwoli mu, właśnie jemu, znaleźć sposób na sensowne życie.

Odilo Lechner OSBReguły klasztorne dla wszystkich chrześcijan?

Uzasadnione pytanie! Gdy opowiedziałem mojemu znajomemu na stanowisku kierowniczym w pewnym przedsiębiorstwie przemysłowym, że pracuję nad książką o wielkich regułach zakonnych, zauważył z lekką wyższością: „A kogo w dzisiejszych czasach to interesuje – chyba tylko tych, którzy pragną wstąpić do zakonu”. Zastanawiałem się, czy mam odpowiedzieć, bo o czymś, co nosi się w sercu i co się bardzo pokochało, niechętnie się mówi.

Miałem jednak uczucie, że muszę „wziąć w obronę” reguły klasztorne, które tak polubiłem, i wyjaśniłem mu zamiar, jaki powziąłem, pisząc taką książkę.

Pod koniec lat 70. poznałem w seminarium kapłańskim w Münster Hansa Ursa von Balthasara. Z zachwytem przeczytałem wiele jego dzieł i dzięki temu mogłem przeprowadzić z nim dłuższą rozmowę, albo raczej – on ze mną. Poruszyliśmy przy tym również kwestię jego książki Die großen Ordensregeln (Wielkie reguły zakonne), której wówczas jeszcze nie znałem, a która dzisiaj należy do moich ulubionych książek. Ponieważ w owym czasie poważnie się zastanawiałem, czy nie wstąpić do zakonu – Hans Urs von Balthasar przez długi czas był członkiem zakonu jezuitów – zapytałem go o istotne różnice w naszych wielkich regułach zakonnych, które ułożyli św. Benedykt, św. Franciszek i św. Ignacy. Jego odpowiedź mogę dziś zacytować tylko częściowo – ale treść jego słów ciągle bardzo dobrze pamiętam.

„Wymienia Pan nazwiska o takiej sile emanowania, że jest niewielu, którzy byliby im równi, tak święci, którzy otrzymali wielką, nadprzyrodzoną misję chrześcijańską. Ich reguły zakonne są bezpośrednim źródłem Boskiego życia dla Kościoła i dla całej ludzkości. Obfitości łaski ich ponadnaturalnej misji nie sposób wytłumaczyć na podstawie żadnej z ziemskich sił osobistej sugestii. Poprzez założycieli zakonów Stwórca wyżłobił trwałe rysy oblicza Kościoła. Rzeczywistość ta jest dzisiaj jednak zagrożona, nie przez napaści z zewnątrz, lecz poprzez lekceważenie, brak zrozumienia i błędną interpretację pochodzące z wewnątrz”. Owe pełne treści zdania wyjaśnił mi podczas tej rozmowy następująco:

Gdyby spróbować spojrzeć w głębię światła Ewangelii, wówczas można by zobaczyć, że to, co istotne, co później w Kościele porozpadało się na kawałki, stanowi nieodłączną całość. Dlatego konieczne jest, aby raz po raz pojawiali się ludzie, którzy są całkowicie włączeni we wszystko ze sobą łączącą praprzyczynę, która jest miłością. Należą do nich założyciele zakonów; ich miejsce jest przy Chrystusie, to On rozesłał ich w świat, z którego powrócą do swojego miejsca spoczynku, Chrystusa. Własnym życiem i poprzez stworzone przez siebie reguły zakonne pokazują członkom zakonów działanie misji Chrystusa z tamtego świata w ten świat i z powrotem do Ojca. Chrześcijanom na świecie pokazują poruszanie się świata, siłę łaski, która szuka tamtego świata i, obdarowana łaską, do świata powraca.

Wielkie reguły zakonne pokazują, że to, co wiecznie ważne i obowiązujące, trwające przez tysiąclecia, o każdej porze objawia się w przekonujący i prawdziwy sposób. Cechą je charakteryzującą jest miłość, która – jako fundament bytu – pragnie wszystkich i wszystko na wskroś przeniknąć chrześcijaństwem. Dlatego też kochający ludzie mogą wiarygodnie żyć w swojej codzienności przesłaniem Ewangelii i wielkich reguł zakonnych i tym samym pozwolić, aby ich ziemskie życie rozkwitło w chrześcijaństwie. Reguły zakonne nie chcą izolować od świata, dążąc do stworzenia wspólnoty doskonałych, lecz pragną powszechnie udostępnić wszystkim owoc życia duchownego i wiążącą się z nim miłość. Bez życia duchownego, do którego prowadzi Ewangelia i opierające się na niej reguły zakonne – dzieła caritas i miłości bliźniego w każdej jej formie – Zachód również w ujęciu świeckim nie byłby tym, czym jest.

Dawne przekonania i mądrości, charyzmatyczny dar Ducha Świętego, nie zostały – jak uważa Hans Urs von Balthasar – ani wyparte, ani też zastąpione, lecz – gdyby je odkryć – po wszystkie czasy są tak samo aktualne i posiadają tę samą moc działania ku zbawieniu.

Rozmyślałem nad tymi słowami i doszedłem do wniosku, że w gruncie rzeczy nie ma aż tak znaczących różnic pomiędzy regułami zakonnymi, jak to z początku zakładałem. Wszystkie z nich opierają się na wiecznie obowiązującej prawdzie Ewangelii i stanowią wyłącznie rozmaite odmiany życia duchownego.

Święty Pachomiusz stworzył najstarszą znaną nam regułę klasztorną – opierając się na doświadczeniach pierwszych ojców zakonnych. Święty Bazyli Wielki kontynuuje tę tradycję i gromadzi pustelników żyjących w rozproszeniu do życia we wspólnocie. Święty Augustyn znajduje się pośrodku nurtu życia kościelnego. W jego regule miłość bliźniego, która prowadzi do miłości Bożej, stoi na pierwszym miejscu. Dla św. Benedykta nie ma niczego ponad służbę Bożą. Benedyktyni stają się formatorami kultury chrześcijańskiej. Mimo klauzury i stabilności udaje im się położyć położyć największy nacisk na wychowanie i kształcenie. Święty Franciszek z Asyżu z właściwą sobie naiwnością, będącą mądrością świętego, bierze ubóstwo, którym żyje Chrystus i które przedstawia w Ewangelii, dosłownie. Śladem tego wysokiego ideału podąża św. Klara z Asyżu jako pierwsza założycielka zakonu.

Franciszkanie i dominikanie nie znają klauzury. Działają w szkołach wyższych, jak i na najodleglejszych terenach misyjnych. Także św. Ignacy Loyola rezygnuje z klauzury; jego zakon nie zna wspólnej chóralnej modlitwy ani habitu zakonnego. Jezuici oddają się w służbę papieżowi, aby być do dyspozycji we wszystkim, co pomaga ludziom w znalezieniu drogi do Boga.

Gdy porównamy te wielkie reguły zakonne, na których opierają się niemal wszystkie reguły zakonne, ze sobą, staje się jasne, że jedność podstawowej koncepcji jest kontynuowana od św. Bazylego aż do św. Ignacego. Modlitwa i praca, życie duchowe i wypełnianie stosownej misji na świecie – stanowią dwa bieguny, które są własnością każdej reguły zakonnej.

Od spotkania z Hansem Ursem von Balthasarem, który w swojej książce przedstawia wielkie reguły zakonne, moim nieustannym życzeniem było przeniesienie duchowej treści reguł klasztornych w dzisiejsze czasy. I tak za pomocą książki Życie duchowe według reguł klasztornych pragnę wskazać dogodne drogi dla wszystkich chrześcijan, którzy pragną:

- pogłębić swoje życie w wierze,

- zbliżyć się do Chrystusa,

- doznać głębokiego spokoju pośrodku własnej aktywności,

- znaleźć więcej radości z życia i całego stworzenia,

- pośród tego, co przemijające, doświadczyć tego, co nieprzemijalne, i tym samym miłości Boga do każdego z nas, oraz odwzajemnić ją.

Abyście z różnorodności reguł zakonnych, z których wszystkie mają swój początek w Ewangelii i prowadzą do miłości Boga, odkryli drogę dla siebie, drogę, która wam najbardziej odpowiada i która poprowadzi was dalej.
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: