Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Akordy jesienne - ebook

Wydawnictwo:
Rok wydania:
2011
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
, MOBI
Format MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
(2w1)
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
0,00

Akordy jesienne - ebook

Kasprowicz, Jan (1860-1926), Krzak dzikiej róży, Towarzystwo Wydawnicze, Lwów, 1898

Kategoria: Liceum
Zabezpieczenie: brak
ISBN: 978-83-272-2770-6
Rozmiar pliku: 100 KB

FRAGMENT KSIĄŻKI

I

Wiatr w pożółkłych huczy drzewach —

niebo pełne czarnych chmur,

A z ich kłębów kotłujących

księżycowy, martwy blask

Spłynie czasem ponad ziemię,

co spoczywa niby twór,

Ulepiony z mgieł i błota,

od promiennych z dala łask.

Nieodrodne dziecko ziemi,

jej słabości nikły wzór,

Sam się wlokę, jak ów rycerz,

gdy mu wzięto tarcz i kask

W jakimś strasznym, ciężkim boju —

lub jak ptak, odarty z piór,

Tak się wlokę, ogłuszony,

w tej wichury szum i trzask.

Ktoś mi szepce — widać, jakiś

odrętwieniu wrogi duch —,

Że ta ziemia pierś podnosi

i że jęczy na swój los —

Nic nie widzę! — nic nie słyszę!

na to–m stracił wzrok i słuch.

Tylko zmilknie wichr na chwilę,

księżyc chmur rozpędzi tłok,

Wówczas jakbym pierś tę widział

i rzęrzący słyszał głos —

I przeklinam wichr i księżyc,

żem miał znowu słuch i wzrok.II

Cóż, że jestem dziś samotny,

jak smagany wichrem głóg?

Cóż, że barwną swą koronę

pośród zimnych tracę burz?

Wszak naturze, matce wielkiej,

zaciągnięty–m spłacił dług —

I jam z pola wszak nie schodził,

jak leniwiec albo tchórz!

Niech mi syczy głos zawistny:

więdniejące liście złóż!

Niech odpycha mnie od siebie

znikczemniałe plemię sług!

I jam rzucił plonne ziarna,

z których wzrosną pęki zbóż,

By wzbogacić człowieczeństwa

ten otwarty, wielki bróg!

Szalej, wichrze! zrywaj liście!

mieć śnieżycą! dżdżami pluj:

Siecz po skroni! włos rozwiewaj!

aż do ziemi krzyże gnij!

Płaszcz potargaj na łachmany,

z rąk podróżny wytrąć kij!

Mogę stanąć, jak wylękły,

mogę jęknąć na ten znój,

Mogę skrzepłą krwią rozpaczy

o niebieski rzucić skłon,

Lecz tej dumy mi nie wydrze

twój, szalony wichrze, gon!III

Pełzam nieraz, jak gadzina,

śród bagnistych skryta łąk,

Jak potulne bydlę w jarzmie,

tak swój twardy zginam kark!

Nie śmiem wichrom spojrzeć w oczy,

nie śmiem wznieść ku chmurze rąk

I światłości niszczycielce

cisnąć groźby z spiekłych warg.

Nieraz patrząc, jak o skarby,

które pośród krwawych mąk

Zdobył wielki duch ludzkości,

czerń szachrajski wiedzie targ,

Ledwie wzgardę mam na ustach,

ledwie słowo, godne ksiąg.

Zniewieściałych trubadurów,

ledwie łzawe krople skarg.

Nieraz — duszo, nie kłam sobie!

tych złowróżbnych słuchaj tchnień,

Wiatr jesienny ci urąga!

do swej dawnej mocy wróć!

Nie wystarczy, coś posiała

za ubiegłych, wiernych lat...

Zwiędnij, duszo! lub łzy swoje

na płomienne gromy zmień,

Skargi przemień w błyskawice

i z wyżyny swojej rzuć

W to roisko karlich płazów,

plugawiących boży świat.IV

W blaskach świtu duch młodości

zza jesiennych mgławic wstał —

Idzie ku mnie z łąk zapachem,

z barwą kwiatów, z szumem drzew;

Fale żyta płyną za nim,

niby setnej rzeki wał,

Świeże bruzdy w ślad się dymią,

skowrończany strzela śpiew.

Idzie ku mnie, jakby wiatru

marcowego dmący zew —

Z nadziejami idzie ku mnie,

które z łona sennych ciał

Zapragnęły w lwim porywie

wlać herosów wrzącą krew,

Tuk bajecznych waligórów,

zaród zwycięstw, zaród chwał!

Idzie — w drodze kształt swój zmienia:

Apollina gładką skroń

Na pochmurne zmienia czoło,

pełne krwią nabiegłych żył,

Lutnię zmienia w pług żelazny,

na siermięgę chiton muz...

Idzie — idzie — na globusie

zolbrzymiałą kładzie dłoń,

Świat wywraca w jego osiach,

wielkie morza w dżdżysty pył,

Wielkie góry ziemiowładne

w piarg roztrąca, w marny gruz.V

Śnie młodości! przez szarugi,

przez bijący w oczy śnieg

Skrzydłem wiary prułeś przestwór,

który nie znał, co to kres:

U piór twoich tłum niejeden

i nie jeden zawisł wiek,

Gad niejeden cię owinął

i niejeden warknął pies.

Czym był tobie płacz najdroższych?

czym szyderczy śmiech i stek

Ośliniałych klątw motłochu?

Czym był tobie bóg czy bies?

Mknąłeś, groble rwąc i mosty,

parłeś z hukiem górskich rzek

Wrzała moc w twej rajskiej krasie,

boś był z ludu krwi i łez...

Śnie młodości! wracasz znowu?

Ha! wyrzuty płyną–ć z ust?

Poorane masz oblicze?

z czoła ścieka zimny pot?

Stój... Weronik daj mi łaskę,

zmień mą duszę w szmat ich chust —

Zostaw ślady swego lica!...

Wszakże w mgle jesiennych dni

Nie straciła swego blasku,

mimo wichrów, mimo słot,

Matka twoja, duma święta,

żem jest z ludu łez i krwi.VI

Dmij wichuro! Z zwiędłych koron

te cmentarne drzewa łuszcz

I w szalonej mieć zawiści

coraz wyżej na mój grób!

Dmij, wichuro! strzaskaj płytę,

nieśmiertelny połam bluszcz,

Nasyp z gliny zrównaj z ścieżką

dla zawziętych, marnych stóp.

Z korzeniami wyrwij jodłę,

przeniesioną z gęstych puszcz,

Próchniejące kości roznieś —

suche kości to twój łup,

Lecz nic więcej! Ten, co sycił

moją pieśń, żywotny tłuszcz

Wsiąkł już w rolę, już z nią zawarł

niezniszczalny, wieczny ślub.

Dmij wichuro! dmij bez miary!

Widzisz, jak się spełnia cud?

Rój żniwiarzy zbiera plony,

co wyrosły z moich dum!

Przygłuszyłeś moje imię —

pamięć w ciemną–ś strącił noc,

A mych zwątpień, mych zachwytów

niedaremny wszak był trud —

Kłosom z moich ziarn powstałym

błogosławi boży tłum:

W mych zwątpieniach, w mych zachwytach

była jego krew i moc.VII

Trubadurem być? u pańskich —

u bankierskich stawać bram?

W duszy, którą Bóg wykąpał

w swych płomieniach, gasić wstyd

Za trzos złota? za kwiat róży

z białej ręki strojnych dam,

Od gorących łon odpięty?

Za lokajów miękki byt?

Co? w pochlebstwa płynne rytmy

krew serdeczną zmieniać nam?

Łaskotliwie piać ballady?

baczyć trwożnie, aby zgrzyt

Z rozstrojonych oburzeniem

harf nie trysnął? aby kłam

Mógł zasypiać w ciepłych łożach,

syt rozkoszy, chleba syt?

Trubadurem być? wysławiać

głębie życia, gdzie jest cieśń

Zgniłych grobów? wielbić orły,

gdzie się puszy ciężki paw?

U drzwi skarbców spustoszałych

stawiać uczuć swoich straż?

Nie! rozpusty nie podniesie

ku miłości nasza pieśń!

Nie! bezprawiu nie da szali

sprawiedliwych, boskich praw

Nie! obłudy nie przystroi

w szczerej wiary słodką twarzPrzypisy:

plonne — dające plon.

bróg — zadaszenie oparte na czterech słupkach, służące do ochrony przed deszczem składowanych zbiorów, siana etc.

gon — neol. rzeczownik utworzony od czasownika: gonić, synonim wyrazu: pęd.

czerń — tłum, motłoch.

trubadur — wędrowny śpiewak, poeta (postać szczególnie istotna w kulturze średniowiecznej Europy), twórca poezji dworskiej, romansów i pieśni opiewających rycerskie czyny.

wał — tu: fala.

tuk — reginalizm poznański: szpik kostny.

Waligóra — olbrzym znany z baśniwych opowieści. Mógł unosić lub wywracać góry, stąd jego nazwa.

Apollo — bóg w mit. gr., opiekun sztuk pięknych.

chiton — rodzaj sukni bez rękawów noszonej w starożytnej Grecji.

piarg — drobne okruchy skał, żwir, małe kamienie najczęściej usypane u podnórza gór.

ośliniałych — oślinionych.

Weronik — użyto tu na zasadzie „poetyckiej licencji” (licentia poetica) liczby mnogiej; w aluzji tej chodzi o świętą Weronikę, która podała niosącemu krzyż Jezusowi chustę do otarcia twarzy; na chuście odbiło się jego oblicze.Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.

Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/akordy-jesienne

Tekst opracowany na podstawie: Kasprowicz, Jan (1860-1926), Krzak dzikiej róży, Towarzystwo Wydawnicze, Lwów, 1898

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Olga Sutkowska.

Plik wygenerowany dnia 2011-01-26.
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: