Kornel Makuszyński

Polski poeta i prozaik urodzony 8 stycznia 1884 roku w Stryju. Autor felietonów, prozy i poezji, którą zaczął tworzyć już w wieku 14 lat. Cztery lata wcześniej stracił ojca i na życie dorabiał udzielaniem korepetycji. Kiedy odnalazł swoje literackie powołanie, pierwszym recenzentem jego dzieł był Leopold Staff. Po skończeniu polonistyki i romanistyki na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza wyruszył z nim, z Kasprowiczem i Orkanem w podróż do Włoch.

Po raz pierwszy wiersze Makuszyńskiego opublikował dziennik „Słowo Polskie”. Po 1918 roku, kiedy to wraz z żoną Emilią Bażeńską osiadł w Warszawie, jego kariera zaczęła nabierać tempa. Wśród najważniejszych dzieł znalazły się Dusze z papieru omawiające dorobek artystyczny z teatru we Lwowie, Bardzo dziwne bajki, O dwóch takich, co ukradli księżyc, która doczekała się ekranizacji, Awantura o Basię oraz Szatan z siódmej klasy — obydwie powieści adresowane dzieciom i młodzieży.

Makuszyński po śmierci pierwszej żony związał się ze śpiewaczką Janiną Gluzińską. Ten towarzyski i zamożny człowiek nie tylko tworzył, lecz także był uczestnikiem wielu inicjatyw i laureatem nagród oraz honorowego obywatelstwa miasta Zakopanego. Kierował Teatrem Polskim, był prezesem Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich.

W jego życiorysie nie brak też wątków żołnierskich — współpracował z oddziałem Armii Ochotniczej podczas wojny polsko-bolszewickiej. Zmarł 31 lipca 1953 roku i spoczywa na cmentarzu w Zakopanem. Dzisiaj jego imieniem nazywa się szkoły, a autorom książek dla dzieci przyznaje się Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego.