Awanturnica - ebook

Sta­rzec po­ru­szył się nie­spo­koj­nie na fo­te­lu.

– O!… o!… – Wy­beł­ko­tał – dwie mu­chy, dwie… tu i tu… wy­pę­dzić!… wy­pę­dzić!…

Ręką bla­dą, bez­kr­wi­stą mi­gał w po­wie­trzu, uka­zu­jąc na dwie mu­chy krę­cą­ce się w sło­necz­nej stru­dze, pły­ną­cej z okna na ta­fle pod­ło­gi.

– Mu­chy! mu­chy! – po­wtó­rzył, śle­dząc z za­ję­ciem krę­cą­ce się w świe­tle owa­dy, a oczy jego szkla­ne, tru­pie za­pa­la­ły się chwi­lo­wo jak­by iskrą ży­cia… Z ciem­ne­go kąta po­ko­ju pod­nio­sła się te­raz ko­bie­ta i pro­sto szła ku sło­necz­nej stru­dze, wlo­kąc za sobą tren czar­nej, su­kien­nej sza­ty.

– Mu­chy! Flo­ra! Mu­chy!… – i beł­ko­tał sta­rzec.

– Uspo­kój się pan!… wy­pę­dzę je na­tych­miast!…

Wy­ję­ła z kie­sze­ni chust­kę i mach­nąw­szy kil­ka razy, spę­dzi­ła owa­dy w kie­run­ku okna. Uchy­li­ła sto­rę, mu­chy z brzę­kiem wy­pa­dły do ogro­du, sto­ra za­pa­dła i ra­zem z nią mi­gnę­ła zło­ta stru­ga świa­tła. Ciem­ny pół­cień za­pa­no­wał w po­ko­ju.

Sta­rzec za­kasz­lał kil­ka razy i ostroż­nie wy­su­nął przed sie­bie nogi po­obwi­ja­ne pła­ta­mi fla­ne­li.