Diokles - ebook

Bo­ski Sen uko­ił Ate­ny i w ci­szy głu­chej moż­na było nie­le­d­wie usły­szeć od­dech śpią­ce­go mia­sta. Blask księ­ży­ca po­grą­żył jak­by w roz­lew­nej, srebr­nej i sen­nej ką­pie­li wzgó­rza, Akro­pol, świą­ty­nie, lasy oliw­ne i kępy czar­nych cy­pry­sów. Uci­chły fon­tan­ny, za­snę­ły stra­że scy­tyj­skie przy bra­mach, za­snę­ło mia­sto, za­snę­ła oko­li­ca.

Wśród głę­bo­kiej nocy czu­wał tyl­ko mło­dy Dio­kles – i wsparł­szy czo­ło na sto­pach po­są­gu Pal­la­dy, bie­le­ją­ce­go w ogro­dach Aka­de­mii, ob­jął ra­mio­na­mi nogi bo­gi­ni i wo­łał:

– Ate­no, Ate­no! Ty, któ­ra nie­gdyś zja­wia­łaś się wi­do­mie oczom ludz­kim, usłysz mnie! Zmi­łuj się nade mną! Wy­słu­chaj mo­jej mo­dli­twy!

I ode­rwaw­szy czo­ło od mar­mu­ro­wych nóg Dzie­wi­cy, wzniósł oczy ku jej twa­rzy, któ­rą roz­świe­cał w tej chwi­li wą­ski pro­mień księ­ży­ca, lecz od­po­wie­dzia­ło mu mil­cze­nie. Na­wet zwy­kły w go­dzi­nach noc­nych lek­ki po­wiew od mo­rza ucichł i ża­den liść nie po­ru­szał się na drze­wach.