"Kościotrup" - ebook

Kra­ju ty mój udrę­czo­ny –

Cier­pięt­ni­czy kra­ju ru­ski!

F. Tiut­czew

Przy­sło­wie fran­cu­skie gło­si: „Su­chy ry­bak i mo­kry my­śli­wy smut­ny przed­sta­wia­ją wi­dok.” Nie mia­łem nig­dy za­mi­ło­wa­nia do ry­bo­łów­stwa, nie mogę więc są­dzić o tym, co od­czu­wa ry­bak w pięk­ną, sło­necz­ną po­go­dę, i w ja­kim stop­niu za­do­wo­le­nie, ja­kie mu daje ob­fi­ty po­łów w cza­sie sło­ty, prze­wyż­sza przy­krość zmok­nię­cia. Dla my­śli­we­go na­to­miast deszcz – to ist­na klę­ska. Taka wła­śnie klę­ska spo­tka­ła mnie i Jer­mo­ła­ja pod­czas jed­nej z na­szych wy­praw na cie­trze­wie do po­wia­tu bie­lew­skie­go. Deszcz nie usta­wał od brza­sku. Cze­go­śmy nie ro­bi­li, żeby się przed nim ochro­nić! I na­kry­wa­li­śmy się nie­mal z gło­wą, gu­mo­wy­mi pe­le­ry­na­mi, i sta­wa­li­śmy pod drze­wem, żeby mniej ka­pa­ło… Nie­prze­ma­kal­ne pe­le­ry­ny, po­mi­ja­jąc już, że prze­szka­dza­ły w strze­la­niu, ale naj­bez­wstyd­niej prze­pusz­cza­ły wodę; pod drze­wa­mi zaś – praw­da, z po­cząt­ku jak­by nie ka­pa­ło, za to póź­niej na­gro­ma­dzo­na w li­ściach wil­goć prze­le­wa­ła się, i rap­tem z każ­dej ga­łąz­ki chlu­stał na nas, jak z ryn­ny, chłod­ny stru­mień, są­czył się za koł­nierz i spły­wał wzdłuż krzy­ża… A to już ostat­nia rzecz! Jak mó­wił Jer­mo­łaj.

– Nie, Pio­trze Pie­tro­wi­czu – wy­krzyk­nął wresz­cie – tak nie moż­na!… Nie moż­na dziś po­lo­wać. Psom wiatr za­le­wa, ka­pi­szo­ny za­mo­kły… Tfu! A niech to!…

– Więc jak zro­bi­my?

– A tak. Po­je­dzie­my do Alek­sie­jew­ki. Pan dzie­dzic może nie wie – jest taki fol­war­czek – do star­szej pani na­le­ży; bę­dzie stąd z osiem wiorst. Prze­no­cu­je­my tam, a ju­tro…

– Wró­ci­my tu­taj?