Basia i piłka nożna - ebook

W środy Tata, Janek i Basia oglądali mecz. Czasem dołączała do nich Mama. Mówiła, że lubi tylko ładny futbol, a nie taki, w którym piłkarze snują się po boisku albo podcinają sobie nogi. Basia lubiła każdy futbol, bo do meczu zawsze były paluszki i mogła iść spać później niż zwykle. Na dodatek, gdy drużyna, której kibicowali, strzeliła gola, wolno jej było krzyczeć i skakać po kanapie, bo i tak tym, kto szalał najbardziej, był Tata.

– Gool! Gool! Nareszcie gol! Piękna piłka! Co za podanie! – wrzeszczał, zrywał się z kanapy i tańczył Dziki Taniec Zwycięstwa. A kiedy drużyna, której kibicował, przegrywała, wdawał się w długie dyskusje z Jankiem o przyczynach porażki.

– Zauważyłeś, co zrobił Gonzales? – pytał. – To skandal! Zupełnie nie wykorzystał szansy! A ten sędzia?! Przecież celowo nie dał żółtej kartki Lobanowi!

Basia nie zawsze rozumiała, kto jest kim i o co chodzi, ale dobrze jej się zasypiało przy tych rozmowach.

Tak, środy to były dobre dni. Za to czwartki zaczynały się zazwyczaj okropnie. Bo w czwartki Janek miał kółko sportowe i robił się od tego strasznie ważny. Od samego rana paradował w koszulce piłkarskiej i korkach, ćwiczył przysiady i kopał wszystko, na co natknął się na swojej drodze: kapcie, klocki, chrupki czekoladowe, zwinięte skarpetki… Basia biegała za nim i usiłowała włączać się do gry, ale Janek oganiał się od niej. I nie pozwalał jej dotykać swojej kolekcji kart piłkarskich.

– Jesteś za mała – mówił. – Zniszczysz je albo zabrudzisz.

– Nieprawda. Jestem w sam raz – szeptała Basia do ucha Miśka Zdziśka i smętnie popatrywała na swój własny album, w którym na pierwszej stronie tkwiły dwie samotne karty.