Choroba wysokościowa - ebook

To było spokojne lato – niezwykle spokojne. W polityce wewnętrznej panowała susza informacyjna, w zagranicznej napływały niewiele większe, standardowe fale wiadomości. W lokalnym bajorku, podobnie jak w moim życiu, rządził zupełny bezruch, na próżno było szukać jakichś zmian, woda ani drgnęła. Zaczynało mnie to naprawdę irytować. Wykonywałem swoją pracę, dbałem o ogród i kury, ale tak naprawdę tonąłem w smutku. Moje życie erotyczne leżało w gruzach – nie byłem z kobietą od pół roku, nie mówiąc już o posiadaniu dziewczyny, i nie wiedziałem, jak otworzyć te drzwi. Poza tym, moja sytuacja finansowa była średnia, nie katastrofalna, lecz wystarczająco zła, żeby mi to trochę przeszkadzało.

Niedługo miał się zacząć rok szkolny, czekało mnie mnóstwo pracy w szkolnym biurze doradztwa zawodowego, ale nawet to wydawało mi się nudne.

Pewnego ranka pojawił się cień szansy na zmianę codziennej rutyny. Postanowiłem, prawie jakbym chciał rzucić zaklęcie na życiowy zastój, że sprzedam ogromną wazę, którą dostałem w spadku. Kawał znakomitej ceramiki, nie chciałem jednak trzymać w domu tak drogich przedmiotów. Upłynęło zaledwie czternaście dni i waza została sprzedana za 75 tysięcy koron. Nie byłem specjalnie szczęśliwy, ale trochę mnie to uspokoiło. Spłaciłem pomniejsze długi, a do tego mogłem w końcu kupić sobie kolarzówkę, o której tak marzyłem. Czerwony rower marki Olmo, solidne części i najpiękniejsze koła na północ od Pustaci Lüneburskiej.

Blask słońca i nowy asfalt w drodze do pracy. Pęd w kole i w duszy. Ależ mknął przez kamienie i korzenie. Wspaniale. Pozwoliłem sobie zabrać rower do biura, żeby móc zawiesić oko na czymś ładnym i zmniejszyć ryzyko kradzieży.

Nie minęło pięć minut, a do biura weszła moja nowa szefowa, która najwyraźniej poczuła potrzebę, żeby zaznaczyć swoją pozycję. Chwilę pogadała i w końcu przeszła do meritum sprawy: – Czy ten rower naprawdę musi tu stać?