Do przyjaciela - ebook

DO PRZY­JA­CIE­LA

Py­tasz mię, przy­ja­cie­lu, cze­mu tak usil­nie
Pra­gnę sie­dzieć w War­sza­wie, a nie lu­bię wio­ski,
Gdzie to prze­cie, rzą­dząc się w go­spo­dar­stwie pil­nie,
Moż­na by du­ka­ta­mi po­na­bi­jać trzo­ski.
Lu­dzie wiel­cy (po­wia­dasz) bar­dziej za­wsze wiej­skie
Sza­co­wać zwy­kli ży­cie ani­że­li miej­skie.

Praw­da, i ja to sły­szę, gdy sie­dzę w War­sza­wie,
Jak tam nie­je­den wzdy­cha do wiej­skie­go domu.
Wzdy­chał­bym i ja z nimi, gdy­bym w miej­skiej wrza­wie
Prze­grał, prze­szu­miał albo wi­nien był co komu.
Wo­łał­bym też: «Ach, le­piej do wio­ski ucie­kać!
Za­przę­gaj­cie! nie ma tu cze­go w mie­ście cze­kać!»

Albo gdy­bym miał na wsi miesz­ka­nie wy­god­ne,
Sto­do­ły peł­ne sno­pów, nie­próż­ne obo­ry,
In­tra­ty nie­po­śled­nie, a są­sia­dy zgod­ne,
Przy tym an­tał w piw­ni­cy albo okseft spo­ry –
Nie wy­wlókł­byś mię ze wsi, chy­ba raz do roku
Do War­sza­wy na za­pust, i to pod­czas zmro­ku.