Dom. Krótka historia idei - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Produkt niedostępny.
Może zainteresuje Cię
![]()
Dom. Krótka historia idei - ebook
Jak w ciągu wieków w zachodnim świecie zmieniały się sposoby zamieszkiwania? Co wpływało na ewolucję takich pojęć, jak prywatność, domowość, komfort, swoboda, i w jaki sposób odbijały się one w codziennym życiu mieszkańców miast? W ciekawej książce Witold Rybczyński śledzi przeobrażenia zarówno samej idei domu, jak i jego wyglądu oraz wyposażenia. Pokazuje zmieniające się przyzwyczajenia i mody – od dawnego zamiłowania do przepychu aż po współczesne upodobanie do minimalizmu i prostoty – oraz analizuje przyczyny ewolucji stylu życia zachodniego mieszczaństwa. Przystępnie napisana, zajmująca historia idei poparta rozległymi lekturami i licznymi nawiązaniami do historii architektury wnętrz i malarstwa.
| Kategoria: | Sztuka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-62376-88-9 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przypisy
113 B. Rudofsky, Now I Lay me Down to Eat, Garden City 1980, s. 62.
114 Chodzi zarówno o klasyczne kucanie, jak i siedzenie „po turecku”, a także siedzenie na piętach .
115 Ten dwustronny podział jest niezwykle konsekwentny; jest tylko jeden przykład cywilizacji, w której istniało zarówno siedzenie na czymś, jak i siedzenie na ziemi: starożytne Chiny. Krzesła sprowadzono prawdopodobnie do Chin z Europy już w VI wieku. Jednakże, mimo iż Chińczycy używali wysokich stołów, krzeseł i łóżek, w ich domach były także miejsca, w których znajdowały się niskie meble, przydatne, gdy siedzi się na ziemi (F. Braudel, op.cit.).
116 Ibid.
117 Przewodniczący, prezes .
118 G. Jackson-Stops, Formal Splendour. The Baroque Age, The History of Furniture, ed. A. Charlish, London 1976, s. 77.
119 N. Mitford, Madame de Pompadour, New York 1968, s. 111.
120 P. Verlet, La Maison du XVIIIe siècle en France: Société Décoration Mobilier, Paris 1966, s. 178.
121 Marii Leszczyńskiej .
122 To rozróżnienie istnieje też w języku włoskim (sala i camera), w angielskim dawne słowo bedchamber już nie jest używane, chociaż w zawodzie prawniczym nadal mówi się o prywatnym pokoju dla sędziów: chambers, a poufne rozprawy odbywają się in camera.
123 P. Ariès, op.cit., s. 399.
124 Tę samą technologię stosowano do „krzeseł wyciągowych”, bardzo popularnych w zamożnych domach. Madame de Pompadour miała takie dla siebie w Wersalu, a w Hôtel Lambert wyciągi obsługiwały wszystkie piętra (M. Gallet, Stately Mansions: Eighteenth Century Paris Architecture, New York 1972, s. 115).
125 Cyt. w: N. Mitford, op.cit., s. 171.
126 Ta nazwa pochodzi od barocco; roc natomiast od rocaille, słowa oznaczającego ozdoby wykonane z muszelek, popularnego wówczas motywu. Jak wszystkie terminy w historii sztuki, również ten pochodzi z późniejszego okresu (około 1836 roku). Nie była to pochlebna nazwa; wymyślili ją nieprzychylni krytycy, którzy ten typ dekoracji nazwali również „cykorią”.
127 P. Collins, Furniture Givers as Form Givers: Is Design an All-Encompassing Skill?, „Progressive Architecture”, marzec 1963, nr 44, s. 122.
128 J.F. Blondel, L’Architecture française, Paris 1752, s. 27. Przekład autora.
129 F. Braudel, op.cit.
130 P. Verlet, op.cit., s. 106.
131 L. Wright, Clean and Decent…, s. 74–75.
132 S. Giedion, op.cit., s. 653.
133 L. Wright, Clean and Decent…, s. 72.
134 P. Verlet, op.cit., s. 61.
135 Ibid., s. 247–259.
136 J.H.B. Peel, An Englishman’s Home, Newton Abbot – Devon 1978, s. 161–162.
137 Na „wersalskie szuranie nogami” składały się małe, szybkie, posuwiste kroczki. Kobiety nosiły suknie do ziemi, zawieszane na stelażach z drutu, i dawało to w sumie efekt ślizgania się.
138 M. Gallet, Demeures Parisiennes: L’époque de Louis XVI, Paris 1964, s. 39–47.
139 A. Greenberg, Design Paradigms in the Eighteenth and Twentieth Centuries, Ornament, ed. S. Kieran, Philadelphia 1977, s. 67.
140 J. Rykwert, The Sitting Position – A Question of Method, Meaning in Architecture, ed. Ch. Jancks, G. Baird, London 1969, s. 234.
113 B. Rudofsky, Now I Lay me Down to Eat, Garden City 1980, s. 62.
114 Chodzi zarówno o klasyczne kucanie, jak i siedzenie „po turecku”, a także siedzenie na piętach .
115 Ten dwustronny podział jest niezwykle konsekwentny; jest tylko jeden przykład cywilizacji, w której istniało zarówno siedzenie na czymś, jak i siedzenie na ziemi: starożytne Chiny. Krzesła sprowadzono prawdopodobnie do Chin z Europy już w VI wieku. Jednakże, mimo iż Chińczycy używali wysokich stołów, krzeseł i łóżek, w ich domach były także miejsca, w których znajdowały się niskie meble, przydatne, gdy siedzi się na ziemi (F. Braudel, op.cit.).
116 Ibid.
117 Przewodniczący, prezes .
118 G. Jackson-Stops, Formal Splendour. The Baroque Age, The History of Furniture, ed. A. Charlish, London 1976, s. 77.
119 N. Mitford, Madame de Pompadour, New York 1968, s. 111.
120 P. Verlet, La Maison du XVIIIe siècle en France: Société Décoration Mobilier, Paris 1966, s. 178.
121 Marii Leszczyńskiej .
122 To rozróżnienie istnieje też w języku włoskim (sala i camera), w angielskim dawne słowo bedchamber już nie jest używane, chociaż w zawodzie prawniczym nadal mówi się o prywatnym pokoju dla sędziów: chambers, a poufne rozprawy odbywają się in camera.
123 P. Ariès, op.cit., s. 399.
124 Tę samą technologię stosowano do „krzeseł wyciągowych”, bardzo popularnych w zamożnych domach. Madame de Pompadour miała takie dla siebie w Wersalu, a w Hôtel Lambert wyciągi obsługiwały wszystkie piętra (M. Gallet, Stately Mansions: Eighteenth Century Paris Architecture, New York 1972, s. 115).
125 Cyt. w: N. Mitford, op.cit., s. 171.
126 Ta nazwa pochodzi od barocco; roc natomiast od rocaille, słowa oznaczającego ozdoby wykonane z muszelek, popularnego wówczas motywu. Jak wszystkie terminy w historii sztuki, również ten pochodzi z późniejszego okresu (około 1836 roku). Nie była to pochlebna nazwa; wymyślili ją nieprzychylni krytycy, którzy ten typ dekoracji nazwali również „cykorią”.
127 P. Collins, Furniture Givers as Form Givers: Is Design an All-Encompassing Skill?, „Progressive Architecture”, marzec 1963, nr 44, s. 122.
128 J.F. Blondel, L’Architecture française, Paris 1752, s. 27. Przekład autora.
129 F. Braudel, op.cit.
130 P. Verlet, op.cit., s. 106.
131 L. Wright, Clean and Decent…, s. 74–75.
132 S. Giedion, op.cit., s. 653.
133 L. Wright, Clean and Decent…, s. 72.
134 P. Verlet, op.cit., s. 61.
135 Ibid., s. 247–259.
136 J.H.B. Peel, An Englishman’s Home, Newton Abbot – Devon 1978, s. 161–162.
137 Na „wersalskie szuranie nogami” składały się małe, szybkie, posuwiste kroczki. Kobiety nosiły suknie do ziemi, zawieszane na stelażach z drutu, i dawało to w sumie efekt ślizgania się.
138 M. Gallet, Demeures Parisiennes: L’époque de Louis XVI, Paris 1964, s. 39–47.
139 A. Greenberg, Design Paradigms in the Eighteenth and Twentieth Centuries, Ornament, ed. S. Kieran, Philadelphia 1977, s. 67.
140 J. Rykwert, The Sitting Position – A Question of Method, Meaning in Architecture, ed. Ch. Jancks, G. Baird, London 1969, s. 234.
więcej..
