Doświadczenia kata - ebook

Se­ria Roz­mo­wy z Ka­tem:

Spo­wiedź pol­skie­go kata – Je­rzy An­drzej­czak, 2018 – Pol­ska

Dzien­nik kata – John El­lis, 2019 – Wiel­ka Bry­ta­nia

Do­świad­cze­nia kata – Ja­mes Ber­ry, 2019 – Wiel­ka Bry­ta­nia

Był so­bie we­so­ły kat – Alan Sha­dra­ke – Sin­ga­pur

Ostat­ni kat. Wspo­mnie­nia wię­zien­ne­go kata Taj­lan­dii –
Cha­vo­ret Ja­ru­bo­on, Ni­co­la Pier­ce – Taj­lan­dia

Czar­ny dzien­nik kata – Jean Ker – Fran­cja

Dzien­nik mi­strza ka­tow­skie­go Fran­za Schmid­ta – Niem­cySpis tre­ści

- Se­ria Roz­mo­wy z Ka­tem
- Spis tre­ści
- Sło­wo wstęp­ne
- Roz­dział I: Kat i jego domH. Snow­den Ward
- Roz­dział II: Jak zo­sta­łem ka­tem
- Roz­dział III: Moja pierw­sza eg­ze­ku­cja
- Roz­dział IV: Moja me­to­da eg­ze­ku­cyj­na: ob­li­cze­nia i przy­rzą­dy
- Roz­dział V: Moja me­to­da eg­ze­ku­cyj­na:czyn­no­ści
- Roz­dział VI: Inne me­to­dy eg­ze­ku­cyj­ne
- Roz­dział VII: Dwa strasz­ne do­świad­cze­nia
- Roz­dział VIII: Jak umie­ra­ją mor­der­cy
- Roz­dział IX: Z punk­tu wi­dze­nia za­bój­cy
- Roz­dział X: O ka­rze głów­nej
- Roz­dział XI: Wie­sza­nie jako rze­mio­sło za­wo­do­we
- Roz­dział XII: Pra­sa i opi­nia pu­blicz­na
- Roz­dział XIII: In­cy­den­ty i aneg­do­ty
- Aneks: „An­swers” Li­mi­ted,czy­li pe­ry­pe­tie są­do­weSło­wo wstęp­ne

In­ten­cją au­to­ra i re­dak­to­ra ni­niej­szej książ­ki było przed­sta­wie­nie w jak naj­prost­szy i naj­bar­dziej zro­zu­mia­ły spo­sób pew­nych fak­tów i opi­nii od­no­szą­cych się do kwe­stii, któ­ra nie­wąt­pli­wie ma do­nio­słe zna­cze­nie: wy­ko­ny­wa­nia naj­wyż­sze­go wy­ro­ku prze­wi­dzia­ne­go pra­wem. Fak­ty te nie zo­sta­ły w ża­den spo­sób wy­pa­czo­ne ani za­fał­szo­wa­ne, lecz nie­któ­re prze­ra­ża­ją­ce szcze­gó­ły eg­ze­ku­cji świa­do­mie po­mi­nię­to. Tak więc ci, któ­rzy chcie­li­by się­gnąć po tę książ­kę w po­szu­ki­wa­niu krwa­wych, ma­ka­brycz­nych opi­sów, niech za­wcza­su przy­go­tu­ją się na roz­cza­ro­wa­nie.

Je­ste­śmy prze­ko­na­ni, że pu­bli­ka­cja za­pi­su do­świad­czeń pana Ber­ry’ego może się przy­czy­nić do tego, iż spro­sto­wa­nych zo­sta­nie wie­le fał­szy­wych po­jęć i wy­obra­żeń na te­mat wy­ko­ny­wa­nia wy­ro­ków śmier­ci w An­glii. A tak­że do tego, że za jej spra­wą kwe­stia kary głów­nej roz­wa­żo­na zo­sta­nie z prak­tycz­ne­go, a nie sen­ty­men­tal­ne­go punk­tu wi­dze­nia.

Pa­no­wa­nie nad kla­sa­mi prze­stęp­czy­mi oraz — je­śli to moż­li­we — ich re­so­cja­li­za­cja to jed­ne z naj­po­waż­niej­szych za­dań, przed ja­ki­mi stoi cy­wi­li­zo­wa­ny świat. Tym, któ­rzy się ich po­dej­mu­ją, po­trzeb­ne są wszel­kie in­for­ma­cje mo­gą­ce rzu­cić świa­tło na ten ze­spół za­gad­nień. Kat urzę­do­wy ma wie­le oka­zji i szcze­gól­nych moż­li­wo­ści, by przy­glą­dać się przed­sta­wi­cie­lom klas prze­stęp­czych; po­zna­je ich na­sta­wie­nie i od­czu­cia wzglę­dem kary głów­nej, któ­rą spo­łe­czeń­stwa cy­wi­li­zo­wa­ne uwa­ża­ją za naj­po­tęż­niej­szy oręż w woj­nie ze zbrod­nią. Pan Ber­ry do kil­ku lat do­świad­cze­nia służ­by w róż­nych for­ma­cjach po­li­cyj­nych do­ło­żył do­świad­cze­nia kata, miał więc wy­jąt­ko­we moż­li­wo­ści, by po­znać za­rów­no na­tu­rę prze­stępstw, jak i ich spraw­ców. Za­tem in­for­ma­cje i opi­nie, któ­re z pew­no­ścią zgro­ma­dził, war­te są uwa­gi.

Cel na­pi­sa­nia ni­niej­szej książ­ki się­ga za­tem wy­żej niż tyl­ko chęć, by spi­sać oko­licz­no­ści i wy­da­rze­nia zwią­za­ne z naj­bo­le­śniej­szym z rze­miosł, ja­kie może się stać ludz­kim udzia­łem. Ich za­pi­sa­nie jest ko­niecz­ne, al­bo­wiem bez zna­jo­mo­ści fak­tów czy­tel­ni­cy nie mo­gli­by wy­ro­bić so­bie wła­sne­go zda­nia. Mamy jed­nak na­dzie­ję, że re­la­cje te nie będą czy­ta­ne z sa­mej tyl­ko cie­ka­wo­ści, że czy­tel­ni­cy znaj­dą w so­bie za­in­te­re­so­wa­nie dla sła­bych i zbłą­ka­nych bra­ci z klas prze­stęp­czych, tej pla­gi to­czą­cej nasz sys­tem spo­łecz­ny.

Nie od rze­czy bę­dzie ob­ja­śnie­nie pew­nych oko­licz­no­ści po­wsta­nia tej książ­ki. Wszyst­kie wy­po­wie­dzi po­cho­dzą od au­to­ra, cho­ciaż wie­le z nich wy­ra­ził sło­wa­mi re­dak­tor, któ­re­go za­da­nie po­le­ga­ło na tym, by uło­żyć i w wiel­kim stop­niu skon­den­so­wać ogrom ma­te­rii zło­żo­nej na jego ręce przez pana Ber­ry’ego. Skład­nik nar­ra­cyj­ny i opi­so­wy po­cho­dzą z no­tat­ni­ków i wy­cin­ków ze­bra­nych przez au­to­ra, któ­ry w swo­ich pa­mięt­ni­kach re­je­stro­wał naj­drob­niej­sze na­wet szcze­gó­ły. Je­den roz­dział, za­ty­tu­ło­wa­ny „Moja pierw­sza eg­ze­ku­cja”, jest do­słow­nie za­czerp­nię­ty z te­goż źró­dła; wy­ją­tek sta­no­wi kil­ka po­mi­nię­tych stron opi­so­wych, któ­re zo­sta­ły wska­za­ne. Roz­dział „O ka­rze głów­nej” oraz frag­men­ty kil­ku in­nych nie zo­sta­ły w ca­ło­ści na­pi­sa­ne przez pana ­Ber­ry’ego, lecz do­star­czo­ne w po­sta­ci kom­plet­nych no­ta­tek i w za­sad­ni­czej czę­ści po­dyk­to­wa­ne. Za­wsze jed­nak wy­ra­żo­ne w tek­ście opi­nie są opi­nia­mi au­to­ra, z któ­ry­mi re­dak­tor nie w peł­ni się zga­dza.