Droga do ciebie - ebook

Prolog

Rozdanie dyplomów

To twoja mama robi tobie i twoim dwóm przyjaciółkom najlepsze zdjęcie w dniu ukończenia Amherst College w Massachusetts. Słynie z tego, że nie umie posługiwać się aparatem i nie znosi, kiedy się ją woła, żeby cyknęła fotkę, ale w przededniu wkroczenia przez ciebie w pełną dorosłość, przepełniona jakąś tajemną maminą mocą, przechodzi pomyślnie próbę, gdy zawodzą wszystkie inne błyski w powodzi świateł. Co warto zauważyć, nie jest to jedno z tysięcy zdjęć, jakich życzą sobie rodzice, takich w drodze na podest, i nie przedstawia tylko ciebie z waszej trójki – młodych, mających przed sobą całe życie, w togach unoszonych przez wietrzyk Nowej Anglii, z zielonymi, stęsknionymi za słońcem dębami Amherst i wzniesionymi dyplomami, jak to bywa na każdej tego typu uroczystości. Nie, to nie jest jedno z nich. Nie takie z rodzicami ani z młodszymi kuzynkami twojej przyjaciółki Constance w słodkich letnich sukienkach. Nie takie w chwili odbierania dyplomu, gdy stoisz na podwyższeniu i dłoń ściska ci rektor, ani w ostatnim momencie, kiedy studenci wyrzucają w górę swoje beznadziejne birety i niemal oślepiają innych tymi wirującymi kwadratowymi frisbee.

To coś skromniejszego, a zarazem donioślejszego. Ujęcie z profilu, wszystkie trzy siedzicie na składanych krzesłach, z lekko uniesionymi ku głośnikom twarzami, mrużąc nieznacznie oczy przed słońcem. Ludzie zwykle udają, że nie widzą fotografującego, tego, że zaraz zrobi im się zdjęcie, ale tym razem tak jest naprawdę. Twoja matka strzeliła je jak ninja, wciąż nie wiesz, jak to zrobiła, jednak na pierwszym planie jest Constance. Jasnowłosa i pełna nadziei, z taką łagodną, niewinną miną, że za każdym razem, gdy ją widzisz na tej fotografii, dławi cię w gardle. Następnie widać Amy, ciemnowłosą i tutaj smętną, choć zawsze w centrum, wesołą i dowcipną, głośną i pełną energii, z tym swoim „pieprz się” i „wsadź sobie w dupę”, ale i z dobrocią, życzliwością w oczach. Ona także spogląda w górę.

I dalej jesteś ty. Patrzysz na tę dziewczynę, swój wizerunek, dziesiąty, setny raz, żeby dostrzec, co ma w twarzy. Kim jest ta absolwentka marketingu, dwukrotna stażystka podczas letnich wakacji, z czekającą już na nią godną pożądania lukratywną posadą bankiera inwestycyjnego, którą ma objąć jesienią? Ledwie ją rozpoznajesz; zmieniła się w ciągu tych czterech ostatnich lat, stała się poważniejsza, może mądrzejsza, już kobieta, a nie dziewczyna. Jednocześnie trudno ci na nią patrzeć, taka jest bezbronna, pełna wad, słabości, rozterek. Jesteś trzecią z szeregu przyjaciółek, tą, która załatwia sprawy, która obsesyjnie lubi mieć nad wszystkim kontrolę i zawsze będzie wysyłana, żeby odstawić Amy tam, gdzie powinna być odstawiona, czy żeby wspierać Constance w jej eterycznym dążeniu do piękna. Pod względem typu urody plasujesz się pośrodku, między jasną Constance a ciemną Amy, stanowiąc ostateczny składnik tej kombinacji, jaką we trzy tworzycie. Jesteś tkanką kostną pośród ich chrząstek, przydajesz grawitacji ich lotom.

Jedna chwila w ciągu czterech lat. I wszystko oddaje. Za kilka tygodni będziecie w Europie, w tak zwanej dawniej podróży życia; będziecie jeździć po krajach Starego Kontynentu i zwiedzać, ale teraz, w tym momencie, stoicie na progu wszystkiego. Twoja matka to dostrzegła i uchwyciła, tak że nie możesz już spojrzeć na to zdjęcie, nie mając świadomości, że wasze trzy serca są złączone i że w tym szalonym świecie każda z was ma dwie istoty – czyste i niezawodne – na które może liczyć obecnie i w każdym kolejnym dniu.

To ostatnia wspaniała chwila, zanim on wkroczy w twoje życie, ale jeszcze o tym nie wiesz, nie możesz wiedzieć. Później jednak będziesz usiłowała sobie wyobrazić, gdzie był w tej chwili, kiedy się odwrócił i ruszył ku tobie, a ty ku niemu, i jak to możliwe, że świat wokół was tego nie zauważył. Twoje życie zmieni się nie do poznania, ale wszystko to dopiero czeka, wisi w powietrzu, los, przypadek i nieuchronność. Jack, twój Jack, twoja jedyna wielka miłość.