Dwórki królowej Bony - ebook
Dwórki królowej Bony - ebook
DWÓRKI KRÓLOWEJ BONY
czyli
„kosmitki” na Wawelu
Akcja powieści rozgrywa się w roku 1530. Jej bohaterki, jak przystało na przedstawicielki epoki renesansu, znają języki, śpiewają, grają, piszą wiersze i malują, tworząc razem kilkuosobowego Leonarda da Vinci w spódnicy.
Przesada? Być może, ale to jeszcze nic, bowiem owe pannice, zamiast ze spuszczonymi oczami i buzią w ciup czekać, co inni o ich losie postanowią, biorą go w swoje ręce.
Autorka bowiem wyposażyła je w cechy współczesnych dziewczyn: są odważne (z dodatkiem brawury), szczere i bezpośrednie (z odrobiną tupetu), bystre i pomysłowe (dziś powiedzielibyśmy – kreatywne), wierne i lojalne w przyjaźni. To pozwala im stworzyć niezwyciężoną formację, zwaną współcześnie „dziewczyńską paczką”, a w polecanej książce posługującą się kryptonimem Druhny Jadwigi.
Owo „tajne sprzysiężenie” (skład: dziewięć dziewczyn plus jedna tańcząca niedźwiedzica) zajmuje się – poza dworskimi obowiązkami – chronieniem najstarszej córki króla Zygmunta I Jagiellończyka przed niechcianym zamążpójściem. Knują spiski, snują intrygi, alchemików i czarowników na pomoc wzywają, by koronowanych i utytułowanych zalotników wystraszyć lub zniechęcić, bo królewna, jak to w bajkach bywa, kocha zwykłego dworzanina. Słowem „stoją na straży miłości”.
Romansów zresztą jest w tej książce nie mniej niż intryg, co sprawia, że czyta się ją jednym tchem, poznając przy okazji wiele barwnych i znaczących postaci „złotego wieku” polskiej historii.
| Kategoria: | Literatura piękna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7672-673-1 |
| Rozmiar pliku: | 4,9 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
- Wakanca (wł. vacanza) – urlop, wakacje.
- Donna (wł.) – tytuł grzecznościowy używany we Włoszech, dodawany do imienia żeńskiego.
- Deus ex machina (łac.) – dosłownie bóg z maszyny (teatralnej); stosowany w teatrze antycznym sposób rozwiązania akcji: na scenę zjeżdżał na linach bóg, który rozstrzygał konflikt i kończył przedstawienie; potocznie: nagła, zaskakująca, niedająca się logicznie wyjaśnić zmiana.
- Wirydarz – ogród umieszczony wewnątrz murów (zamkowych, klasztornych), czasem otoczony krużgankami.
- Durzyć się – kochać, być zakochanym.
- Madrygał – wiersz albo pieśń zwrotkowa o tematyce miłosnej, czasem satyrycznej.
- Siurpryza – dawniej: niespodzianka.
- Figle wyczyniali, paziami będąc – patrz: A. Domańska, Paziowie króla Zygmunta.
- Kupido (lub Amor) – rzymski bóg miłości, utożsamiany z greckim Erosem.
- Staccato (wł.) – termin muzyczny oznaczający technikę gry, polegającą na wyraźnym dzieleniu, zrywaniu dźwięków.
- Przytułek – miejsce opieki nad chorymi i ubogimi, szpital.
- Safianowy – wykonany z koźlej lub baraniej skóry.
- Mamma (wł.) – mama.
- Kapitol; gęsi kapitolińskie – jedno z siedmiu wzgórz Rzymu; w starożytności stała tam m.in. świątynia Junony; poświęcone tej bogini gęsi w 390 r. p.n.e. gęganiem ostrzegły mieszkańców o nocnym ataku Galów.
- Damasceński – pochodzący z Damaszku; tu dotyczy białej broni produkowanej ze stali damasceńskiej (tzw. damaszku), bardzo twardej i bardzo giętkiej.
- Skryba – pisarz, kopista.
- Signorina (wł.) – panna; signore – pan; signora – pani.
- Fraucymer (z niem. pokój kobiet) – poczet kobiet na dworze władczyni lub możnej pani; „wyżej urodzone” dotrzymywały pani towarzystwa i pełniły funkcje reprezentacyjne, „niżej urodzone” wykonywały rozmaite prace i usługi domowe.
- Turbować się – martwić się, odczuwać lęk o coś lub kogoś.
- Odrowąż – popularny herb szlachecki, którym pieczętowało się kilkaset rodzin w Polsce i w Czechach; także nazwisko.
- Kołpaczek – rodzaj czapki.
- Pompeje, Herculanum – miasta na południu Półwyspu Apenińskiego, zniszczone podczas wybuchu Wezuwiusza w 79 r. n.e.
- Brabancja – kraina historyczna w Niderlandach (obecnie na terenach Belgii i Holandii), słynąca z wyrobu koronek.
- Helena Trojańska (mit. gr.) – córka królowej Sparty Ledy i Zeusa (choć miała też ziemskiego ojca), słynąca z piękności bohaterka Iliady Homera, przyczyna (lub pretekst) dziesięcioletniej wojny trojańskiej.
- Ty ma ragione! O Ludka battagliare różne menczizny każdy giorno (wł.) – Masz rację! O Ludkę codziennie walczą różni mężczyźni.
- Si, si! Signore Pappacoda znów tu jest. Pewnie to on tę piękną suknię na Ludki łóżko podrzucił. A teraz pokazuje jakaś pittura dla nostra regina (wł.) – Tak, tak! Pan Pappacoda znów tu jest. Pewnie to on tę piękną suknię na Ludki łóżko podrzucił. A teraz pokazuje jakiś obraz naszej królowej.
- Zia Bella (wł.) – ciocia Bella.
- Signorina Ludmila ha sempre ragione (wł.) – panna Ludmiła ma zawsze rację.
- Cretino (wł.) – kretyn, idiota.
- Mojry (mit. gr.) – boginie losu, utożsamiane z rzymskimi Parkami.
- Per procura (łac.) – w zastępstwie, z upoważnienia.
- Elekcja – wybór przez głosowanie na ważne stanowisko lub urząd; w dawnej Polsce wolna elekcja oznaczała wybór króla głosami szlachty, często pomijając zasady dziedziczenia dynastycznego; inaczej elekcja cesarska: wybór króla Niemiec i jednocześnie Świętego Cesarza Rzymskiego dokonywał się głosami elektorów, od 1356 r. siedmiu: trzech arcybiskupów i czterech władców krajów wchodzących w skład Rzeszy, wśród nich wspomnianego króla Czech.
- Elektor – osoba mająca prawo głosowania w wyborach.
- Przęślica – drążek służący do umocowania kądzieli, czyli pęku włókien, podczas przędzenia.
- Poduszczenie – podburzenie, podjudzenie.
- Palatyn reński – władca historycznego księstwa niemieckiego, zwanego Palatynatem Reńskim.
- Sempiterna – żartobliwie: tyłek.
- Raptularz – brulion, notatnik, dziennik, pamiętnik.
- 8 Apryla, Anno Domini 1530 (łac.) – 8 kwietnia, roku Pańskiego 1530.
