Eksperymenty uczuciowe Ziemian - ebook

ŻYCIE SIĘ KLEI

Obudziłem się. Pierwsze, co zawsze widzę, to motto na suficie: _W życiu się chrzani, soli i pieprzy_.

„Nie jestem fanem kulinarnym, ale lubię ten frazes. Znajomy kucharz wymyślił go, motywując w ten sposób swoich pracowników”.

Przeciągnąłem się jak kot i szybko ubrałem. Spojrzałem na stoper, zastopowawszy go w odpowiednim momencie.

„Dokładnie czterdzieści sekund. Brawo. Kolejny rekord”.

Spojrzałem na opaskę fit.

„Trzysta kroków! Wow! Wszystko idealnie. Z mojego mieszkania do biura są dwa kilometry. Kiedyś biegałem, ale zawsze wówczas pociłem się po drodze, a w biurze często były problemy z wodą i kilkukrotnie zdarzyło mi się nie wziąć prysznica, co oczywiście skutkowało nieprzychylnymi opiniami wśród reszty pracowników... i klientów. Spocony doradca bankowy nie jest dobrym doradcą. W tym zawodzie trzeba wyglądać, pachnąć, a oczy mają błyszczeć zrozumieniem i cierpliwością, więc przestałem biegać, ale uprawiam nordic walking. Powolutku idę więc do pracy, nie pocąc się. Łączę przyjemne z pożytecznym. Mam świetne kijki ze stali węglowej. Lubię zaopatrywać się w porządne gadżety. Ułatwiają one życie, tak myślę”.

– Nie próbuj!

– Co?! Słucham? – Spojrzałem na typa, który, cóż... był po prostu bezdomny. Odruchowo wyciągnąłem pięć złotych z kieszeni wypełnionej bilonem. Dałem mu je.

„Radzę wam tak właśnie robić. Bądźcie zawsze przygotowani. Dwa, pięć, złotówka. Mnie nie ubędzie, a gościowi się przyda. Choćby na piwko lub bułkę. Nie obchodzi mnie. A może ten bezdomny ktoś będzie sławny, może ma złoty głos, może fenomenalnie gra na pianinie? Kto wie, warto czasem wspomóc”.

– Nie próbuj. Rób albo nie rób!

– Tak... – Spojrzałem raz jeszcze na mistrza Zen i ziewając z nudów tej ulicznej filozofii ruszyłem ku mojej pracy.

Zająłem stanowisko. Czyli: w moim boksie oddzielonym cienką ścianką z tworzywa od pozostałych boksów usadowiłem się na średnio miękkim fotelu i uruchomiłem komputer. Wpisałem hasło złożone z dwunastu liter uwzględniających duże i małe oraz dwa obowiązkowe znaki. Pomyliłem się raz, jak to zawsze czynię. I zrobiłem to celowo. Dlaczego? Pewien szkoleniowiec powiedział nam w tajemnicy: _Gdy popełniasz błędy świadomie, równie nieświadomie możesz ich nie popełniać. A kto jest zbyt pyszny w pracy w końcu zostaje zjedzony_. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem, ale od tamtej pory zawsze mechanicznie popełniam kilka celowych BŁENDUF podczas mojej pracy. Uczy mnie to samokontroli i wręcz czuję, że jestem z roku na rok coraz bardziej doskonały. To samo mówi mi moja opaska fit.

Koniec Wersji Demonstracyjnej