Encyklopedia aniołów - ebook

Wprowadzenie

abcia ze strony matki była dość groźną kobietą. Za jedno z głównych życiowych zadań uważała poprawianie zachowania wnuków. Kiedy tylko zrobiliśmy coś źle, nawet jeśli było to coś tak zwykłego, jak posłużenie się niewłaściwymi sztućcami, mawiała: „Ludzie, których warto znać, zawsze wiedzą, jakiego użyć widelca”. Naruszenie etykiety było przerażającym grzechem. Do dziś słyszę, jak mówi: „Ludzie, których warto znać...”, po czym następuje cokolwiek, co my, dzieci, mielibyśmy zrobić. Na szczęście mogę przywołać w pamięci również chwile, w których była bardziej delikatna. Wieczorami lubiła siadać na moim łóżku i uczyć mnie modlitw dla dzieci czy tradycyjnych rymowanek, takich jak:

„Mateusz, Marek, Łukasz, Jan – wierzę

Pobłogosławcie łóżko, gdzie leżę

Przy moim łóżku cztery anioły

Wokół mej głowy cztery anioły

Jeden się modli, jeden pilnuje,

Dwóch moją duszę przetransportuje”.

Ostatni wers z pewnością wielu dzieciom nie dawał szybko zasnąć, ale ja przez lata nie myślałem zupełnie o jego znaczeniu.

Gdy poznałem tę rymowankę, miałem pięć czy sześć lat, więc to wtedy musiałem po raz pierwszy usłyszeć o aniołach. W szkole nauczyłem się o nich tylko tego, że są „Bożymi pomocnikami”. Moi katoliccy przyjaciele z sąsiedztwa od czasu do czasu mówili o aniołach, szczególnie o swoich Aniołach Stróżach. Pamiętam, że kiedy zapytałem o Aniołów Stróży szkolnego kapelana, wprawiłem go w zakłopotanie. Powiedział, że ci, którzy chodzą do szkoły na końcu ulicy (a była to katolicka szkoła), mają Aniołów Stróży, ale my ich nie potrzebujemy. Pomyślałem wtedy, że to niesprawiedliwe, ale ponieważ nie wiedziałem jeszcze o aniołach zbyt wiele, nie zadawałem dalszych pytań. Dopiero około dwudziestego piątego roku życia odkryłem, że nie tylko miałem Anioła Stróża, ale że naprawdę go potrzebowałem. Niniejsza książka to rezultat mojej późniejszej fascynacji aniołami.

Anioły to świetliste duchowe istoty. Słowo „anioł” pochodzi od greckiego angelos, które oznacza „skrzydlatego posłańca”. Nazwa wzięła się stąd, że jednym z głównych zadań aniołów jest przekazywanie ludzkości wiadomości od Boga. Anioły służą również Bogu i wielbią Go.

Pojęcie anioła zrodziło się w starożytności. W wielu dawnych religiach wierzono w istnienie istot, które mogły swobodnie podróżować pomiędzy tym światem a królestwem bogów. Żydowskie legendy mówią, że anioły zostały powołane do istnienia drugiego dnia Stworzenia.

Najstarszą znaną ilustrację przedstawiającą anioła znajdziemy na steli sprzed sześciu tysięcy lat, z miasta Ur. Mamy tam skrzydlatą postać, nalewającą wodę życia do naczynia trzymanego przez króla. Istnieje wiele innych przykładów skrzydlatych postaci z tak wczesnego okresu, jak na przykład ogromne pół-ludzkie, pół-zwierzęce skrzydlate gryfy z Mezopotamii. W Asyrii gryfy uważano za cherubów. Były to dziwne postaci o twarzach ludzi lub lwów i z ciałem byka, orła czy sfinksa. Pokazują one bliski związek pomiędzy aniołami a astrologią, ponieważ gryfy zbudowane są z czterech postaci zodiaku, oznaczających przesilenie dnia z nocą oraz równonoc: Byka – Taurus (zrównanie wiosenne), Lwa – Leo (przesilenie letnie), Orła – Skorpiona (równonoc jesienna), Nosiwody – Wodnika (przesilenie zimowe).

Jako skrzydlatą postać przedstawiano często egipską boginię Neftydę. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że każdy z nas ma niewidzialnego sobowtóra – nazywanego ka. Była to prawdopodobnie dusza człowieka, ale równie dobrze mogła to być wczesna forma Anioła Stróża.

Choć skrzydła są najbardziej rozpoznawalnym atrybutem aniołów, nie wszystkie muszą je mieć. Tak naprawdę aż do czasów cesarza Konstantyna podczas pojawiania się aniołów zwykle nie było widać ich skrzydeł. Średniowieczni i renesansowi artyści malowali je na swoich obrazach, by przedstawić symbolicznie duchową moc aniołów oraz ich zdolność do błyskawicznego przemieszczania się pomiędzy niebem a ziemią.

Zaratusztra (VI w. p.n.e.), perski prorok, założył religię zwaną zaratusztrianizmem, którą do dziś wyznaje dwieście czy trzysta tysięcy osób w Iranie oraz zachodnich Indiach. Jest to najstarsza istniejąca religia objawiona. Zaratusztrianizm wyróżnia trzy klasy aniołów: Amszaspandowie (Dobroczynni Nieśmiertelni), frawasz (Aniołowie Stróże) oraz Jazata (aniołowie). Jednak nawet oni nie byli pierwszymi „prawdziwymi” aniołami. Zaratusztra przyjął wiele istniejących bóstw, w tym sukali, które były aniołami wcześniejszych bogów.

Trudno jednak przecenić wpływy zaratusztriańskich aniołów. Anioły w judaizmie opierają się na kosmologii zaratusztriańkiej, chrześcijaństwo przejęło swoich aniołów z tradycji hebrajskiej, a zarówno chrześcijańskie, jak i hebrajskie anioły miały wpływ na angelologię islamu. Choć religie te różnią się znacząco w sposobie postrzegania aniołów, wszystkie one uznają ich za ważny element religijnych wierzeń.

Wartościowym źródłem informacji o aniołach jest żydowska Kabała. Sięga ona pierwszego wieku naszej ery, ale najważniejsze teksty powstały w dwunastym i trzynastym wieku. Są wśród nich Zohar i Księga Anioła Razjela. Jak głosi legenda, Bóg nauczał Kabały swoje anioły. Anioł Razjel nauczał zaś Kabały Adama, by pomóc mu odnaleźć drogę powrotną do Boga. W Kabale aniołowie są częścią boskich energii, które utrzymują wszechświat w stanie równowagi.

Pod wieloma postaciami aniołowie pojawiają się w Biblii. Czasem ukazują się jako ludzie (Księga Rodzaju 18; 32, 10-13, Księga Jozuego 5, 13-15, Księga Sędziów 13, 1-5). W Księdze Wyjścia (3) anioł pojawił się jako gorejący krzew. Widywano też najwyraźniej cheruby – dwa z nich zostały wykute w Arce Przymierza (Księga Wyjścia 25). Jedynymi aniołami wymienionymi w Biblii z imienia są Michał i Gabriel. O Rafale wspomina się w Księdze Tobiasza, a Uriela znaleźć można w 1 Księdze Henocha oraz w 2 Księdze Ezdrasza. Księga Tobiasza i 2 Księga Ezdrasza należą do apokryfów – piętnastu ksiąg, które wyłączono z Biblii protestanckiej.

Do Biblii nie weszła ogromna liczba wczesnochrześcijańskich materiałów. Są one znane jako pisma deuterokanoniczne albo pseudoepigraficzne. Wśród nich znajdziemy na przykład Ewangelię Barnaby, Apokalipsę Abrahama, Apokalipsę Pawła, Księgę (Życie) Adama i Ewy, Księgę Jubileuszów i Ewangelię Piotra. W Biblii nie znalazło się przynajmniej czterdzieści ewangelii apokryficznych. Księgi te zawierają dużo informacji o aniołach i niniejsza encyklopedia często się do nich odwołuje.

Najważniejszymi księgami dla osób zainteresowanych tematyką aniołów są jak dotąd trzy Księgi Henocha (II w. p.n.e.). Stanowią one największe źródło informacji o chrześcijańskich aniołach, szczególnie o aniołach upadłych. Choć Księgi Henocha zostały usunięte z Biblii, wiele zawartych w nich idei i opowieści znalazło się w niej. Przypowieść o owcy uratowanej przez dobrego pasterza z Ewangelii wg. św. Jana oryginalnie była właśnie częścią pism Henocha. Helena Bławatska, założycielka Towarzystwa Teozoficznego, twierdziła, że Objawienie św. Jana Bożego było „mistrzowską, lecz przeredagowaną wersją Księgi Henocha” (Helena Bławatska, Doktryna tajemna, tom IV, w wyd. ang. str. 65).

Innym ważnym źródłem wiedzy dla angelologów jest Hierarchia niebiańska Pseudo-Dionizego Areopagity, napisana pod koniec piątego lub na początku szóstego stulecia naszej ery. Ów anonimowy pisarz stworzył najlepiej znaną hierarchię aniołów. W trzynastym wieku św. Tomasz z Akwinu (1225-1274) użył hierarchii Pseudo-Dionizego w swojej Sumie teologicznej (1266-1273), wciąż ważnym dla Kościoła katolickiego dziele. Święty Tomasz z Akwinu uważał aniołów za „czysty intelekt”. Za jego czasów aniołowie byli częścią codziennego życia ludzi, angelologia zaś stanowiła przedmiot obowiązkowy w programie studiów teologicznych na uniwersytecie w Paryżu, i uczeni tacy jak Giovanni Bonawentura („doktor serafiński”) czy Tomasz z Akwinu („doktor anielski”) stworzyli mnóstwo materiału, by zaspokoić głód wiedzy studentów.

Średniowieczne księgi zaklęć i inwokacji zawierają mnóstwo informacji o aniołach i demonach. Księgi te w dużej mierze dotyczą metod, jakich używają magicy do wzywania aniołów i demonów. Lemegeton (znany także jako Mniejszy klucz Salomona) jest jednym z najsłynniejszych tego rodzaju grimoire. Goecja, pierwsza z pięciu ksiąg Lemegetonu, zawiera opis siedemdziesięciu dwóch demonów czy też złych duchów. Teurgia-Goecja, księga druga, zajmuje się rozmaitymi duchami. Ostatnie trzy księgi dotyczą aniołów oraz duchów dobrych. Johannes Trithemius, Korneliusz Agryppa, Pietro d’Abano i John Dee to tylko kilku spośród magów, którzy cenili materiał zawarty w tych średniowiecznych księgach i najwyraźniej zrobili z niego dobry użytek.

John Dee (1527-1608), najbardziej znany mag ery elżbietańskiej, i jego współpracownik Edward Kelley komunikowali się z aniołami niemal codziennie i prowadzili szczegółowe zapiski z każdej rozmowy. Wybitnym świadectwem tych spotkań są pamiętniki Johna Dee.

Emanuel Swedenborg (1688-1772), szwedzki naukowiec i mistyk, również regularnie komunikował się z aniołami i o doświadczeniach z kontaktów z nimi napisał wiele książek. Swedenborg nie tylko widział anioły i rozmawiał z nimi, ale potrafił także swobodnie podróżować do nieba i piekła. Wierzył, że każdy anioł żył wcześniej na ziemi jako człowiek. O swoich anielskich doświadczeniach napisał wiele książek, w tym O niebie i piekle oraz ośmioomowe dzieło Arcana coelestia. Miał bardzo duży wpływ na późniejszych myślicieli, takich jak Ralph Waldo Emerson oraz William Blake.

William Blake (1757-1827), angielski artysta i poeta, widział w swoim życiu wielu aniołów. Gdy miał dziewięć lat, zobaczył drzewo pełne aniołów na Peckham Rye, w południowym Londynie. Dwadzieścia lat później zmarł jego młodszy brat – Robert Blake. William zobaczył wtedy jego ducha opuszczającego ciało i relacjonując to zdarzenie, twierdził, że duch ten klaskał w ręce z radości i podekscytowania, gdy unosił się do nieba. Artysta miał anielskie wizje do końca swojego życia.

W pamiętniku Blake odnotowuje fascynującą historię anielskiego kontaktu. Został zatrudniony do zilustrowania książki i zmagał się mocno z przedstawieniem anioła. Sfrustrowany, zapytał głośno: „Któż potrafiłby namalować anioła?”. Natychmiast usłyszał odpowiedź: „Michał Anioł potrafił”.

„Skąd wiesz?” – zapytał Blake.

„Wiem, bo mu pozowałem. Jestem Archaniołem Gabrielem”.

Blake był zaintrygowany, ale nie całkiem przekonany. Zasugerował, że głos ten może należeć do złego ducha.

„Czy zły duch może zrobić coś takiego?” – odparł głos.

W studiu Blake’a pojawił się jasny kształt z ogromnymi skrzydłami. Promieniował czystym światłem. Anioł rósł coraz bardziej i bardziej, aż w końcu dach studia Blake’a otworzył się i Gabriel wstąpił do nieba. Według pamiętnika Blake’a, Gabriel miał wówczas „poruszyć wszechświat”. Artysta nie sprecyzował, niestety, co miało to oznaczać, ale napisał, że był przekonany, iż rzeczywiście widział Archanioła Gabriela.

Rudolf Steiner (1861-1925), austriacki filozof i założyciel Towarzystwa Antropozoficznego, był kolejnym wizjonerem. Swoją telepatyczną komunikację z aniołami rozpoczął, gdy miał osiem lat. Jako dojrzały człowiek rozwinął własną anielską kosmologię i miał bardzo bliską relację z Archaniołem Michałem. Rudolf Steiner nauczał, że każdym z nas opiekuje się i każdego prowadzi Anioł Stróż. Anioł ten ma na nas głęboki wpływ, gdy jesteśmy młodzi, lecz gdy dorastamy, wycofuje się, by dać nam szansę uczenia się na własnych błędach.

Z Geoffreyem Hodsonem (1886-1983), wiodącym teozofem i jasnowidzem, skontaktował się w 1924 roku anioł o imieniu Bethelda. Informacje, które Hodson uzyskał dzięki tym spotkaniom, wypełniły jego pięć książek. Miałem szczęście dorastać w mieście, w którym mieszkał Hodson, i słyszałem wiele jego wykładów o aniołach.

Popularność aniołów w osiemnastym stuleciu, w czasach oświecenia, była dużo mniejsza. Nikogo to nie zaskakuje, gdyż zaczęto wtedy wymagać naukowych dowodów na istnienie kwestii wcześniej przyjmowanych „na wiarę”.

Nawet nie tak dawno, bo około sześćdziesięciu lat temu, anioły uznawano za anachronizm. W 1943 roku amerykański filozof Mortimer Adler został poproszony o przygotowanie artykułu do książki o wielkich ideach cywilizacji Zachodu. Gdy zasugerował, że napisze artykuł o aniołach, zdumieni redaktorzy poprosili o wybór innego tematu. Adler jednak nalegał i tekst o aniołach pojawił się w druku. Ów artykuł oraz książka The Angels and Us, którą napisał około trzydzieści lat później, były zwiastunem dzisiejszej ogromnej popularności aniołów.

Zdaje się, że dostrzegły ją również same anioły. Spotkania z nimi są dziś liczniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. Liczba książek, DVD, kursów i warsztatów dotyczących komunikowania się z aniołami dowodzi gwałtownego wzrostu zainteresowania tematem. Dwudziestowieczny ruch New Age stworzył nową fascynację aniołami i dziś więcej osób niż kiedykolwiek komunikuje się regularnie z anielskim królestwem.

ILU ANIOŁÓW ISTNIEJE?

Kiedy zaczynałem pracę nad tą książką, sądziłem, że mam przyzwoitą wiedzę na temat aniołów. Byłem jednak zmuszony zmienić zdanie, kiedy tylko zacząłem studiować temat i odkryłem, ilu aniołów przez lata uzyskało imiona. Wyszukiwanie informacji o wielu z nich było frustrującym, ale zawsze fascynującym zadaniem.

Ilu aniołów istnieje? Logiczna odpowiedź brzmi: „Tylu, ilu potrzeba”. Ludzie nigdy jednak nie byli nią usatysfakcjonowani. Prorok Daniel miał wizję, w której pojawiło się sto milionów aniołów: „Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim” (Księga Daniela 7, 10). Prorok Henoch odwiedził niebo i zobaczył: „Niezliczonych aniołów, tysiące tysięcy i miriady miriad”. W Zoharze czytamy, że drugiego dnia Stworzenia powstało sześćset milionów aniołów, a następnie dowiadujemy się, że przy innych okazjach zostały stworzone dodatkowe anioły. Dyskusja o liczbie aniołów istniejących w niebie sięgnęła zenitu w średniowieczu. Dominikanin Albert Wielki, mnich i nauczyciel św. Tomasza z Akwinu, napisał, że każdy z dziewięciu anielskich chórów liczył 66 666 legionów, a każdy legion – 6666 aniołów, co w sumie dawało ogromną liczbę prawie czterech bilionów! Inni uczeni z tego okresu przywoływali znacznie skromniejszą liczbę: 301 655 722. Sam wciąż jestem zdania, że odpowiedzią na to pytanie jest: „Tylu, ilu potrzeba”.

W niniejszej książce umieściłem wszystkich aniołów, którzy są dziś znaczący, niezależnie od naszych zainteresowań. Znajdują się tu, na przykład, zarówno wszyscy najważniejsi aniołowie chrześcijaństwa, islamu, judaizmu i zaratusztrianizmu, jak i wszyscy najważniejsi aniołowie wymieniani przez magów. Z różnych względów celowo wyłączyłem jednak z tej książki pewną liczbę aniołów. Są to anioły z ksiąg Henocha, będące wysoce wyspecjalizowaną i złożoną grupą. Wymienienie ich wszystkich wymagałoby podwojenia objętości tej książki i dlatego lepiej są one przedstawione w publikacjach o enochiańskiej magii. Z podobnych względów w niniejszej książce umieściłem wyłącznie kilku ważniejszych aniołów z systemu Johna Dee.

Wielu aniołów znanych jest wyłącznie z imienia. Ponieważ przywoływanie tysięcy samych imion, bez żadnych dalszych informacji, wydawało się mało sensowne, tych aniołów również tu nie ująłem. Nie zamieściłem także imion i informacji o większości aniołów, którzy prawdopodobnie nigdy nie istnieli. Zostali oni stworzeni przez ludzi, którzy pomyśleli o odpowiednich imionach, a następnie dodali do nich „el” – tak, by brzmiały jak imiona aniołów.

Większość osób będzie sięgać do tej książki w celach informacyjnych, jednak wierzę, że inni z przyjemnością będą ją przeglądać i czytać wpisy, które przyciągną ich uwagę. Mam nadzieję, że niniejsza publikacja dostarczy Państwu przyjemnej lektury i wzbogaci Państwa wiedzę.Encyklopedia

A

Abaddon (Abadon, Abbaddon, Appolion lub Appolyon): Abaddon jest niszczycielskim aniołem Boga i w Apokalipsie św. Jana (9, 11) nazywany jest królem: „Mają nad sobą króla – anioła Czeluści; imię jego po hebrajsku: Abaddon, a w greckim języku ma imię Apollyon”. Z tego względu sądzi się również, że anioł wspomniany w Apokalipsie św. Jana (20, 1-3) to także Abaddon: „Potem ujrzałem anioła, zstępującego z nieba, który miał klucz od Czeluści i wielki łańcuch w ręce. I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni”. Abaddon jest także wspomniany z imienia w Rękopisach znad Morza Martwego.

ZOBACZ: diabeł, smok, szatan.

Abadiel: zobacz Abdiel.

Aban (Aredvi Sura Anahita): Aban jest żeńskim aniołem Jazata w zaratusztrianizmie. Mieszka w gwiaździstych rejonach nieba i opiekuje się październikiem.

ZOBACZ: Jazata, zaratusztrianizm.

Abariel: Abariel jest wspomniany w Kluczu Salomona jako jeden z władców Księżyca. Z tego względu często przywołuje się go w rytuałach związanych z emocjami, płodnością, narodzinami dziecka i żeńskimi tajemnicami. Abariel chroni także ludzi przed wypadkami z udziałem wody. Ma on kobiecy wygląd. Ubrany jest w żółtą szatę z niebieskim pasem. Na szyi nosi medalik w kształcie serca.

Abathar Muzania: Abathar Muzania to anioł, który waży dusze umarłych w kosmologii mandejczyków, gnostyckiej sekty, której największe wpływy datują się na pierwszy i drugi wiek naszej ery. Abatar Muzania zawsze przedstawiany jest z zestawem wag.

Abdiel (Abadiel): „Sługa Boga”. Podczas wojny w niebiosach Abdiel odmówił buntu przeciwko Bogu i pokłócił się z szatanem. Twierdził, że musi on być słabszy od Boga, ponieważ to On go stworzył. Według Raju utraconego Miltona Abdiel odfrunął, zostawiając za sobą szatana i jego popleczników. Póżniej walczył z siłami szatana, a jego samego powalił swoim mieczem. Jego umiejętności wojownika przywoływane były podczas drugiej wojny światowej. Sześć stawiaczy min klasy Abdiel uzyskało swoją nazwę od imienia tego anioła i odgrywały one ważną rolę podczas działań wojennych. Również trzy spośród brytyjskich okrętów marynarki wojennej nazwano „HMS Abdiel” – pierwszy został uruchomiony w 1915 roku. Abdiela przywoływać można w różnych sytuacjach, w których ważna jest wiara w siebie i Boga.

ZOBACZ: szatan, wojna w niebiosach.

Abdizuel (Abdizriel): Abdizuel jest jednym z dwudziestu ośmiu aniołów, którzy zarządzają domami Księżyca. Abdizuel jest odpowiedzialny za dwunasty dom – Alzarpha. Pomaga prosperować plantacjom, wspiera w żniwach i zachęca do samodoskonalenia. Przeszkadza jednak marynarzom.

ZOBACZ: domy Księżyca.

Abezethibou (Abezithibod): Według Testamentu Salomona Abezethibou był pierwotnie aniołem, teraz natomiast jest jednoskrzydłym demonem w piekle. Podobno potajemnie doradził faraonowi, by odmówił Mojżeszowi uwolnienia jego narodu. Ponieważ ostatecznie Żydzi opuścili Egipt, Abezethibou pomógł magom faraona stworzyć magię, która miałaby zaszkodzić Mojżeszowi, i zachęcał Egipcjan do pogoni za Izraelitami. Według żydowskiej legendy Abezethibou utonął wraz z Egipcjanami w Morzu Czerwonym i jest uwięziony pod słupem na dnie morza.

ZOBACZ: demon.

Abraxas: W gnostycyzmie Abraxas był pierwotnie uważany za istotę wyższą, a następnie stał się pośrednikiem między Bogiem a ludzkością. Uważa się, że jest twórcą eonów. Zawiaduje trzystoma sześćdziesięcioma pięcioma niebiosami.

ZOBACZ: eony.

Abrinael (Abrunael): Abrinael jest jednym z dwudziestu ośmiu aniołów, którzy zarządzają domami Księżyca. Abrinael dowodzi dwudziestym czwartym domem – Sadabath. Pomaga małżeństwom i wspiera żołnierzy. Przeszkadza rządom państw.

ZOBACZ: domy Księżyca.

Abuliel: Abuliel jest jednym z kilku aniołów, którzy specjalizują się w przekazywaniu modlitw do Tronu Boga. Inni to: Akatriel, Metatron, Michał, Rafał, Sandalfon i Sizouse. Desperacka modlitwa o pomoc może przywołać każdego z tych aniołów.

ZOBACZ: Akatriel, Metatron, Michał, Rafał, Sandalfon, Sizouse, Tron Boga.

Abuzohar: Abuzohar jest jednym z aniołów, którzy opiekują się Księżycem. Niekiedy przywołuje się go w rytualnej magii, gdy w grę wchodzą kwestie związane z Księżycem.

Achaiah (Achajah): Achaiah jest jednym z siedemdziesięciu dwóch Szem ha-Meforasz – grupy aniołów, którzy przyjmują różne imiona Boga, znajdujące się w żydowskich pismach. W Kabale o Achaiah mówi się jako o jednym z ośmiu Serafinów. To Anioł Stróż osób urodzonych pomiędzy 21 a 25 kwietnia. Achaiah pomaga ludziom rozwijać cierpliwość i akceptację. Z radością bada tajemnice wszechświata i odkrywa te zagubione. Zwykle przedstawia się go siedzącego za biurkiem i studiującego starożytne manuskrypty. Ma pomarszczoną twarz, zdaje się być w średnim wieku i nosi białe szaty, czerwony pas i skórzane sandały.

ZOBACZ: Aniołowie Stróże, Szem ha-Meforasz, Serafin.

Acrabiel: Acrabiel jest jednym aniołów rządzących zodiakiem i odpowiada za znak Skorpiona.

ZOBACZ: zodiak (anioły zodiaku).

Adam: Adam jest najbardziej znany jako pierwszy człowiek. W apokryficznej Księdze Adama i Ewy jest on jednak nazwany „jasnym aniołem”. W 2 Księdze Henocha nazywa się go „drugim aniołem”, w Apokalipsie Mojżesza mowa jest o tym, że Michał zabrał Adama do niebios w ognistym rydwanie, a Apokryf Jana twierdzi, że Adam został stworzony przez całą rzeszę aniołów, z których każdy był odpowiedzialny za małą część jego ciała. Krima, na przykład, stworzył paznokcie Adama, a Agromauma – jego serce. Na koniec inni aniołowie ożywili Adama i uczynili go aktywnym.

ZOBACZ: Michał.

Adimus: Adimus był czczony przez Kościół katolicki przed 745 rokiem naszej ery. W tym roku jednak papież Zachariasz na soborze w Rzymie zdegradował kilku aniołów, ponieważ nie zostali wymienieni z imion w Biblii. Aniołami tymi, znanymi odtąd jako potępieni aniołowie, byli: Adimus, Inias, Raguel, Sabaoc, Simiel, Tubuas i Archanioł Uriel. Nie był to jednak, jak się zdaje, koniec problemów Adimusa. W 1635 roku Thomas Heywood opublikował The Hierarchy of the Blessed Angels, w której napisał, że Bóg skazał Adimusa na wieczne potępienie.

ZOBACZ: Inias, Raguel, aniołowie potępieni, Sabaoc, Simiel, Tubuas, Uriel.

Adriel: „Moją pomocą jest Bóg”. Adriel jest jednym z dwudziestu ośmiu aniołów, którzy zawiadują domami Księżyca. Odpowiada za siedemnasty dom – Alchil. W tej roli odwraca zły los i sprawia, że miłość staje się trwała. Wzmacnia również budynki i asystuje marynarzom. W żydowskiej tradycji Adriel jest także jednym z aniołów śmierci. Możliwe, że Adriel jest także aniołem Hadranielem.

ZOBACZ: śmierć (anioł śmierci), domy Księżyca, Hadraniel.

Aeszma: W zaratusztrianizmie Aeszma jest demonem odpowiedzialnym za przemoc i gniew. To on powoduje, że w ludziach wzrasta agresja. Pierwotnie, zgodnie z perską legendą, Aeszma był jednym z siedmiu Amszaspandów, czyli archaniołów. Stopniowo Aeszma przemienił się w Zend Aeszmo dewa (demona Aeszmą). Najprawdopodobniej to od niego pochodzi Asmodeusz – demon z Księgi Tobiasza.

ZOBACZ: Amszaspandowie, archaniołowie, Asmodeusz, demon, zaratusztrianizm.

Af: Af to jeden z niszczycielskich aniołów; w tradycji judaizmu – anioł śmierci. Najwyraźniej Af pomógł Hemah, gdy ten próbował połknąć Mojżesza i udało mu się to „aż do jego obrzezanego członka”. Af zamieszkuje siódme niebo i jest niepomiernie wysoki.

ZOBACZ: śmierć (anioł śmierci), anioły niszczycielskie, Hemah.

Afriel: Afriel jest szczególnie zainteresowany młodymi ludźmi i może być przywoływany we wszelkich sprawach dotyczących dzieci czy nastolatków. Troszczy się też o zdrowie młodych zwierząt. Afriel jest propagatorem pozytywnych postaw i wizji lepszego świata.

Agiel: Agiel jest aniołem Saturna i bywa przywoływany przez magów tworzących talizmany związane z tą planetą czy też pracujących z nią.

Ahura Mazda (Ohrmazd lub Ormazd): Ahura Mazda jest w zaratusztrianizmie istotą wyższą. Opiekuje się niebiosami i ziemią i nieustannie walczy po stronie sił dobra. Jego głównym wrogiem jest Angra Mainyu, zaratusztriański diabeł. Ahurze Mazdzie pomagają w jego pracy Amszaspandowie (Dobroczynni Nieśmiertelni) w liczbie sześciu, którzy służą mu jako jego archaniołowie. Artyści przedstawiają go z długą brodą i zwykle ubierają w szatę w gwiazdy.

ZOBACZ: Amszaspandowie, Angra Mainyu, archaniołowie, diabeł, Ormazd, zaratusztrianizm.

Ahurani: Ahurani to żeński anioł Jazata w zaratusztrianizmie. Jej zadaniem jest opieka nad wodą.

ZOBACZ: Jazata, zaratusztrianizm.

Airyaman: Airyaman to anioł Jazata w zaratusztrianizmie, odpowiedzialny za leczenie i przyjaźń.

ZOBACZ: Jazata, zaratusztrianizm.

Akathrielah Yelod Sabaoth: Akathrielah Yelod Sabaoth to potężny anioł z judaistycznych legend. Rangą przewyższa innych aniołów i stoi u bram nieba.

Akatriel: Akatriel to anioł-książę, który głosi boskie tajemnice. Jest jednym z wyższych władców siódmego nieba i członkiem Sarimu. Z Akatrielem można konsultować się, gdy problem otaczają wątpliwości czy tajemnica.

ZOBACZ: Sarim.

Aker: Zgodnie z Księgą Ezdrasza Aker jest jednym z dziewięciu aniołów, którzy będą rządzić światem po Dniu Sądu. Pozostali to: Arfugitonos, Beburos, Gabriel, Gabutelon, Michał, Rafał, Uriel i Zebuleon.

ZOBACZ: poszczególnych aniołów.

Akhazriel (Akraziel): „Herald Boga”. W tradycji żydowskiej Akhazriel to anioł, który przynosi oświadczenia Boga i przekazuje ważne wiadomości. Na przykład to Akhazriel powiedział Mojżeszowi, że jego modlitwa z prośbą o dłuższy czas na ziemi nie zostanie wysłuchana.

Akhshti: Akhshti to anioł Jazata w zaratusztrianizmie. Uosabia pokój.

ZOBACZ: Jazata, zaratusztrianizm.

Akriel: Tradycyjnie Akriel jest aniołem bezpłodności, wzywanym do pomocy w problemach z płodnością. Obecnie wzywa się go na pomoc we wszystkich kłopotach związanych z seksualnością, w tym związanych z poczęciem, niepłodnością i brakiem libido. Akriel jest również powołany do pomocy ludziom cierpiącym na choroby psychiczne. Pomaga także osobom, które mają kłopoty z pamięcią, i zachęca je do podejmowania ambitnych, wymagających intelektualnie zadań. Zwracają się do niego również ci, którzy studiują i w związku z tym muszą zapamiętać dużo materiału. Akriel nazywany jest niekiedy aniołem osiągnięć intelektualnych. Nosi żółte szaty z szerokim czerwonym pasem wokół bioder. W jednej ręce trzyma duże czerwone serce.

Aladiah: Aladiah jest jednym z siedemdziesięciu dwóch Szem ha-Meforasz – grupy aniołów, którzy noszą różne imiona Boga zawarte w pismach żydowskich. To również Anioł Stróż osób urodzonych od 6 do 10 maja. Aladiah wspiera ludzi emocjonalnie. W procesie uzdrawiania pomaga im zostawić za sobą przeszłość i ruszyć z miejsca.

ZOBACZ: Aniołowie Stróże, Szem ha-Meforasz.

Alan z Lille: Alana z Lille (ok. 1114-1202) ze względu na jego wiedzę i erudycję nazywano doctor universalis. Był filozofem, teologiem, historykiem, naturalistą, autorem i poetą. Jego praca na temat hierarchii aniołów (Treatise on the Angelic Hierarchy) opisuje dary, atrybuty, funkcje i zadania różnych aniołów. Bada on także „antyaniołów” – byty duchowe, które nieustannie walczą z aniołami i starają się rujnować ich dobrą pracę. Alan z Lille sklasyfikował antyaniołów w hierarchii zwanej Exordo.

ZOBACZ: Exordo, hierarchia aniołów.

Alheniel: ZOBACZ: Atheniel.

Amael: Amael to jeden z władców chóru Księstw. Jest uważany za anioła nadziei. Lubi pracować z ludźmi, którzy rozwijają swoje psychiczne umiejętności.

ZOBACZ: Księstwa.

Amasras: Amasras wspomniany jest w Księdze Henocha. Lubi pomagać ludziom, którzy pracują z glebą, takim jak ogrodnicy czy farmerzy. Wzywany jest do zwiększenia mocy magicznych zaklęć.

ZOBACZ: Henoch (Księga Henocha).

Ambriel: Ambriel jest Księciem z porządku Tronów i głównym aniołem maja. Jest on ogólnie uważany za archanioła i opiekuje się osobami spod znaku Bliźniąt. Można przywoływać go we wszelkich sprawach związanych z komunikacją. Asystuje także osobom, które starają się o nową pracę i poszukują nowych wyzwań czy okazji. Ambriel ma długie blond włosy i nosi szatę w kolorze róż oraz srebrny pas. Powstrzymuje również zło i czasem przedstawiany jest z uniesioną ręką, którą odpycha negatywne energie.

ZOBACZ: archaniołowie, Trony, zodiak (anioły zodiaku).

Ameretat: Ameretat jest Amszaspandem, jednym z archaniołów zaratusztriańskich. Uważana jest za siostrę Haurvatat. Ameretat jest aniołem nieśmiertelności i włada roślinami.

ZOBACZ: Amszaspandowie, archaniołowie, Haurvatat, zaratusztrianizm.

Amitiel: Amitiel jest powszechnie uważany za anioła prawdy (zarówno Gabriel, jak i Michał również od czasu do czasu byli obdarzani tym tytułem). Można wzywać go na pomoc w dowolnych sprawach wymagających uczciwości i integralności. Zgodnie z żydowską legendą Amitiel argumentował przeciwko stworzeniu ludzkości, ponieważ czuł, że ludzie ostatecznie obrócą się przeciwko Bogu i spowodują ogromną nędzę oraz cierpienie. Amitiel nosi białe szaty i duży wisior z krzyżem na piersi. Prawą rękę trzyma na wysokości głowy, z pierwszymi dwoma palcami wzniesionymi. Kciukiem podtrzymuje pozostałe dwa palce w dłoni.

ZOBACZ: Gabriel, Michał.

Amnediel: Amnediel jest jednym z dwudziestu ośmiu aniołów, którzy zarządzają domami Księżyca. Odpowiada za ósmy dom – Alnaza. Amnediel pomaga stworzyć przyjaźń, miłość i szczęśliwą podróż. Odstrasza także myszy i więzi jeńców.

ZOBACZ: domy Księżyca.

Amnitziel (Amnitzial): Amnitziel uważany jest za archanioła, który opiekuje się osobami spod astrologicznego znaku Ryb i lutym. Wspomaga go Vakhabiel.

ZOBACZ: archaniołowie, Vakhabiel.

Amnixiel: Amnixiel został wymieniony na liście siedmiu elektorów w piekle, co – jeśli to prawda – czyni go upadłym aniołem. Wymienia się go także jako jednego z dwudziestu ośmiu aniołów, którzy rządzą domami Księżyca. Amnixiel odpowiedzialny jest za dwudziesty ósmy dom – Albotham. W tej roli poprawia działanie biznesu, zapewnia bezpieczeństwo podróżującym, zwiększa szczęście małżonków i wzmacnia więzienia. Powoduje także finansowe straty.

ZOBACZ: upadli aniołowie, domy Księżyca.

Amszaspandowie: Amszaspandowie to Dobroczynni Nieśmiertelni, stworzeni przez Ahurę Mazdę, najwyższą istotę w zaratusztrianizmie. Równi są chrześcijańskim i judaistycznym archaniołom; czasem określa się ich także mianem Duchów Świętych. Istnieje sześcioro Amszaspandów lub „świętych nieśmiertelnych”: Ameretat (Nieśmiertelność), Asha Vahishta (Duch Prawdy), Haurvatat (Pełnia), Khshathra Vairya (Wojownik), Spenta Armaiti (Oddanie) i Vohu Manah (Sprawiedliwe Myślenie). Ahura Mazda i Amszaspandowie są Świętymi Nieśmiertelnymi, którzy chronili świat od momentu jego stworzenia.

ZOBACZ: Ahura Mazda, archaniołowie, poszczególnych aniołów, zaratusztrianizm.

Amutiel: Amutiel jest jednym z dwudziestu ośmiu aniołów, którzy zarządzają domami Księżyca. Odpowiada za dom dziewiętnasty – Allatha. Amutiel to negatywny anioł, wspierający działania wojenne, odpowiedzialny za liczbę uchodźców i śmierć marynarzy oraz więźniów.

ZOBACZ: domy Księżyca.

Anabiel: Według Kabały Anabiela można wzywać do uleczenia głupoty.

Anael (Anapael, Anapel, Aniel lub Hagiel): „Łaska Boga”. Anael jest członkiem Sarimu i przywódcą aniołów z porządku Księstw oraz Cnót. Jest również aniołem planetarnym, panem Wenus i władcą trzeciego nieba. W związku z tym przywoływać go można we wszelkich sprawach dotyczących miłości, romansu, uczucia, seksualności, pokoju, harmonii i wewnętrznego pokoju. Ze względu na skojarzenia z miłością i uczuciem Anaela uważa się zwykle za archanioła i prawdopodobnie jest on najczęściej przywoływanym aniołem. Zajmuje się również sprawami kariery, statusu i uznania. Anael zawiaduje grudniem i opiekuje się osobami urodzonymi pod znakiem Koziorożca. Jest także Aniołem Stróżem osób urodzonych pomiędzy 24 a 28 września.

Według Księgi Henocha Anael przeniósł Henocha do nieba w ognistym rydwanie. Anael pomaga osobom zaangażowanym w twórcze przedsięwzięcia i stara się tworzyć piękno wszędzie tam, dokąd się udaje. Pomaga przezwyciężać nieśmiałość i zdobywać pewność siebie. Rudolf Steiner wymienił go jako jednego z siedmiu wielkich archaniołów. Niekiedy błędnie utożsamia się go z Hanielem.

ZOBACZ: archaniołowie, Henoch (Księga Henocha), Aniołowie Stróże, Haniel, aniołowie planetarni, Księstwa, Steiner (Rudolf), Sarim, Cnoty, zodiak.

Anafiel (Anaphiel lub Anapiel): Anafiel jest członkiem Sarimu i głową ośmiu głównych aniołów Merkabah. W tej roli opiekuje się kluczami do pałaców niebios. Według 3 Księgi Henocha Anafiel był aniołem, który uniósł Henocha do nieba. Na jego wagę wskazuje fakt, że sześćdziesiąt razy bił potężnego anioła Metatrona językami ognia po tym, jak ów dokonał wykroczenia.

ZOBACZ: Merkabah, Metatron, Sarim.

Anahel: Zgodnie z Szóstą i Siódmą Księgą Mojżesza Anahel jest władcą trzeciego nieba, ale służy w czwartym z siedmiu niebios.

ZOBACZ: niebiosa.

Anahita (Anaitis): Anahita to jeden z aniołów płodności. Można przywołać ją na pomoc w sprawach dotyczących płodności i ciąży. Anahita jest żeńskim Jazata w zaratusztrianizmie.

ZOBACZ: Jazata, zaratusztrianizm.

Anamchara: Anamchairde (liczba mnoga od „Anamchara”) byli Aniołami Stróżami starożytnych Celtów. Szczególnie interesują się ludźmi, którzy rozwijają się duchowo, ale w razie konieczności są gotowi pomóc każdemu.

ZOBACZ: Aniołowie Stróże.

Ananchel: Według tradycji żydowskiej Ananchel był jednym z trzech aniołów posłanych przez Boga, aby udzielić rad Esterze. W owym czasie król Persji miał nieposłuszną żonę o imieniu Wasty i żydowska dziewica o imieniu Estera pojawiła się u jego boku na jej miejsce. Dzięki temu Estera była w stanie zapobiec intrydze, za sprawą której zginąć mieli w Persji wszyscy Żydzi. Innym z aniołów, którzy z nią rozmawiali, był Archanioł Michał. Ananchel pomaga ludziom otworzyć serca na przyjęcie Bożej miłości.

ZOBACZ: archaniołowie, Michał.

Anas: Zgodnie z rękopisem z dwunastego wieku, przechowywanym w Muzeum Brytyjskim, Anna, matka Maryi Panny, została przemieniona w anioła o imieniu Anas. Mówi się o czterech lub pięciu innych przypadkach zamiany ludzi w aniołów. Jak dotąd najbardziej znanym jest historia proroka Henocha, który stał się wielkim aniołem Metatronem. Jakub podobno został Archaniołem Urielem, święty Franciszek z Asyżu – aniołem Rahmielem, a prorok Eliasz – Sandalfonem. Członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wierzą, że anioł Moroni był pierwotnie człowiekiem o tym samym imieniu.

ZOBACZ: angelizacja, archaniołowie, Metatron, Moroni, Rahmiel, Sandalfon, Uriel, Maryja Panna.

Anauel: Anauel jest aniołem dobrobytu i handlu. Opiekuje się osobami zajmującymi się biznesem lub finansami. Można się do niego zwracać w sprawach pieniędzy lub finansowania. Anauel jest także Aniołem Stróżem osób urodzonych między 31 stycznia a 4 lutego. Anauel ma brązowe włosy i nosi zielone szaty. Przeważnie przedstawia się go trzymającego w ręce mały skórzany lub materiałowy worek, w którym prawdopodobnie są złote monety.

ZOBACZ: Aniołowie Stróże.

Anaviel: Anaviel jest jednym z siedemdziesięciu dwóch Szem ha-Meforasz – grupy aniołów, którzy noszą różne imiona Boga zawarte w pismach żydowskich.

ZOBACZ: Szem ha-Meforasz.

Andachiel (Andakhiel, Advechiel lub Adernahael): Andachiel, wraz z aniołem o imieniu Phaleg, odpowiada za porządek aniołów. Znany jest jako anioł niezależności i czuwa nad każdym, kto angażuje się w pionierskie czy pełne przygód działania. Jest tym archaniołem, który opiekuje się osobami spod znaku Strzelca i listopadem. Andachiel jest wysoki i ma atletyczną budowę. Nosi zielone i brązowe szaty; przedstawia się go z dużą miską i kołczanem ze strzałami. Jego pas jest fioletowy. Na szyi nosi przywiązany do sznurka talizman z symbolicznym hieroglifem Strzelca.

ZOBACZ: archaniołowie, Phaleg, zodiak (anioły zodiaku).

Angelizacja: Z angelizacją mamy do czynienia, gdy człowiek zostaje przemieniony w anioła. Najlepiej znanym przypadkiem jest historia proroka Henocha, który został wielkim aniołem Metatronem (3 Księga Henocha). Jak podaje tradycja, prorok Eliasz stał się anielskim księciem Sandalfonem, którego czasem uznaje się za brata Metatrona. Święty Franciszek z Asyżu (ok. 1181-1226) również miał według wierzeń stać się aniołem – Rahmielem. Jakub został Archaniołem Urielem, a matka Maryi Panny, Anna – aniołem Anas. Moroni, anioł, który komunikował się z Josephem Smithem i powiedział mu, gdzie zakopane zostały złote tablice zawierające Księgę Mormonów, według wierzeń miał być kiedyś człowiekiem o tym samym imieniu.

ZOBACZ: Anas, archaniołowie, Metatron, Moroni, Rahmiel, Sandalfon, Uriel.

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej