Filozofia jogi i okultyzm wschodni - ebook

FI­LO­ZO­FJA JOGI I OKUL­TYZM WSCHOD­NI

prze­ło­żył

A. Lan­ge

Wiedz, uczniu, że ci, co prze­szli przez mil­cze­nie,

co po­czu­li jego po­kój bło­gi,

co moc jego w so­bie za­cho­wa­li, ci pra­gną,

abyś ty tak­że przez nie prze­szedł.

Więc kto jest zdol­ny wstą­pić w pro­gi świą­ty­ni wie­dzy,

ten znaj­dzie tam za­wsze swe­go na­uczy­cie­la".

("Świa­tło na dro­dze")

1921

Trza­ska, Evert i Mi­chal­ski

War­sza­wa, Ho­tel Eu­ro­pej­ski

Czcion­ka­mi Dru­kar­ni Na­ro­do­wej w Kra­ko­wieSPIS RZE­CZY

Przed­mo­wa

Lek­cja 1. Trzy pier­wiast­ki za­sad­ni­cze.

Na pro­gu po­zna­nia. Skła­do­we pier­wiast­ki czło­wie­ka. Siedm pier­wiast­ków. Cia­ło fi­zycz­ne. Cia­ło astral­ne. Pra­na czy­li siła ży­cio­wa… 1

Lek­cja II. Pier­wiast­ki umy­sło­we

Ro­zum in­stynk­to­wy. In­tel­lekt… 14

Lek­cja III. Pier­wiast­ki du­cho­we

Ro­zum da­cho­wy. Dach. Prze­świe­tle­nie czy­li świa­do­mość du­cho­wa… 28

Lek­cja IV. Aura ludz­ka

Aura ludz­ka. Aura zdro­wia. Aura pra­ny. Aura trzech pier­wiast­ków du­cho­wych. Aura du­cha. Ko­lo­ry aury i ich zna­cze­nie…. 43

Lek­cja V. Dy­na­mi­ka my­śli

Dy­na­mi­ka my­śli. Na­tu­ra, wła­ści­wo­ści i siła my­śli. For­my my­śli. Fale my­ślo­we. Wska­za­nia okult­ne… 58

Lek­cja VI. Te­le­pa­tja i ja­sno­wi­dze­nie

Ja­sno­wi­dze­nie, ja­sno­sły­sze­nie, psy­cho­me­tr­ja, te­le­pa­tja. Jak roz­wi­jać nad­nor­mal­ne siły psy­chicz­ne… 73

Lek­cja VII. Ma­gne­tyzm ludz­ki

Ma­gne­tyzm ludz­ki. Ener­gja pra­nicz­na, jej wła­sno­ści lecz­ni­cze. Jak roz­wi­jać ener­gję pra­nicz­na i jak z niej ko­rzy­stać….. 98

Lek­cja VIII. Te­ra­peu­ty­ka ta­jem­na

Ro­dza­je lecz­nic­twa okult­ne­go. Lecz­nic­two du­cho­we. Lecz­nic­two my­ślo­we. Le­cze­nie pra­ną. Le­cze­nie eks­pe­ry­men­tal­ne… 111

Lek­cja IX. Wpływ psy­chicz­ny

Wpływ psy­chicz­ny. Ma­gne­tyzm ludz­ki. Me­sme­ryzm. Jak się uchro­nić przed złe­mi wpły­wa­mi… 138

Lek­cja X. Świat astral­ny

Świat astral­ny i jego fe­no­me­na. Cia­ło astral­ne. Po­moc­ni­cy astral­ni… 157

Lek­cja Xl. Poza brze­giem

Poza brze­giem. Za­cho­wa­nie Jaź­ni po opusz­cze­niu cia­ła fi­zycz­ne­go. Co się dzie­je z Jaź­nią po prze­mia­nie… na­zy­wa­nej śmier­cią… 173

Lek­cja XII. Ewo­lu­cja du­cho­wa

Ewo­lu­cja du­cho­wa. Wzrost du­szy. Wę­drów­ka du­szy.

Jej cel i zna­cze­nie…. 190

Lek­cja XIII. Przy­czy­na i sku­tek w świe­cie du­cho­wym Przy­czy­ny i skut­ki: Na­uka Jogi co do za­ga­dek ży­cia ludz­kie­go. Po­siew i żni­wo… 208

Lek­cja XIV. Dro­gi osię­gu jo­gów

Dro­gi osię­gu świa­do­mo­ści du­cho­wej. Tro­ja­ka dro­ga. Me­to­dy. Wska­zów­ki. Plan… 224

Uzu­peł­nie­nie … 240PRZED­MO­WA

W Eu­ro­pie na Za­cho­dzie i na Wscho­dzie w In­djach roz­wi­ja­ła się na­uka psy­cho­lo­gji nie­za­leż­nie jed­na od dru­giej, bez żad­nych punk­tów stycz­nych. Jaką krzyw­dą ten roz­dział był dla psy­cho­lo­gji Za­cho­du zro­zu­mie­my choć­by z po­bież­ne­go przyj­rze­nia się wy­ni­kom, do ja­kich do­szła na Wscho­dzie ta na­uka pod na­zwą Jogi. Do­szła tak wy­so­ko że wy­ni­ki jej wy­two­rzy­ły dział osob­ny: okul­tyzm, a teo­r­je, u nas wcho­dzą­ce w za­kres me­ta­fi­zy­ki, tam są twier­dze­nia­mi wy­pro­wa­dzo­ne­mi z do­świad­cze­nia. Z nich fi­lo­zo­fja Jogi wy­wo­dzi i po­ucza o sto­sun­ku czło­wie­ka do in­nych lu­dzi i do wszech­świa­ta. Po­ucza i daje wska­zów­ki prak­tycz­ne. Po­bież­ny, przy­stęp­nie na­pi­sa­ny wy­kład za­sad pod­sta­wo­wych świa­to­po­glą­du Jo­gów hin­du­skich po­zwo­li czy­tel­ni­ko­wi po­wziąć wy­obra­że­nie nie­ja­kie o głę­bi na­uki Wscho­du.

Dzie­ła joga, Rama-Cza­ra­ki, cie­szą się w An­gl­ji i w Sta­nach Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki Pół­noc­nej za­słu­żo­nym uzna­niem i roz­po­wszech­nie­niem. Wy­da­ło się nam prze­to po­ży­tecz­nym dać po­znać i na­sze­mu spo­łe­czeń­stwu w tłó­ma­cze­niu jed­no z tych dzieł – pierw­sze z cy­klu. Tu­szy­my so­bie, że książ­ka ni­niej­sza uto­ru­je dro­gę dla dzieł na­stęp­nych z cy­klu Jogę trak­tu­ją­cych.LEK­CJA PIERW­SZA. TRZY PIER­WIAST­KI ZA­SAD­NI­CZE.

Z uczu­ciem wca­le nie­zwy­kłem zwra­ca­my się do na­szych czy­tel­ni­ków Yogi. Wi­dzi­my tak, jak oni, być może sami nie wi­dzą, że dla wie­lu z nich na­sze my­śli będą niby ziar­na rzu­co­ne w ży­zną zie­mię. W od­po­wied­nim cza­sie z tych my­śli wy­ło­nią się kieł­ki, któ­re stop­nio­wo prze­bi­jać będą so­bie dro­gę ku sło­necz­ne­mu świa­tłu świa­do­mo­ści i wy­da­dzą li­ście, kwia­ty i owo­ce.

Wie­le z prawd, wy­ło­żo­nych tu­taj, nie od­ra­zu znaj­dzie u was uzna­nie, ale z bie­giem cza­su prze­ko­na­cie się o słusz­no­ści przed­ło­żo­nych wam twier­dzeń, a wów­czas i dla was przy­bio­rą one cha­rak­ter praw­dy.

Będę z wami mó­wił tak, jak­by­śmy sta­li przed sobą żywi. Prze­ko­na­ny je­stem, iż sym­pa­tycz­na nić mię­dzy nami bę­dzie wkrót­ce tak moc­na i rze­czy­wi­sta, że w mia­rę tego, jak bę­dzie­cie czy­ta­li moje sło­wa, od­czu­wać bę­dzie­cie na­szą obec­ność tak żywo, jak­bym na­ocz­nie był przed wami. Du­chem będę z wami ra­zem a zgod­nie z na­szą na­uką, uczeń znaj­du­ją­cy się w sym­pa­tji har­mo­nij­nej z na­uczy­cie­lem – istot­nie wcho­dzi w łącz­ność psy­chicz­ną ze swym mi­strzem – i w ten spo­sób sta­ra się po­chwy­cić sa­me­go "du­cha" tych nauk, któ­re mu się wy­kła­da – i z my­śli swe­go na­uczy­cie­la sta­ra się wy­cią­gnąć ko­rzyść w ta­kim stop­niu, jaki jest nie­do­stęp­ny temu, któ­ry czy­ta je­dy­nie zim­ne li­te­ry dru­ko­wa­ne­go tek­stu. Zjed­no­cze­ni w ca­łość har­mo­nij­ną, bę­dzie­my pra­co­wa­li ra­zem dla wspól­ne­go celu udo­sko­na­le­nia, roz­sze­rze­nia, roz­wo­ju i roz­kwi­tu du­cha.

Bę­dzie­my, na­śla­do­wa­li sys­tem wy­kła­dów, upra­wia­ny ra­czej na Wscho­dzie, niż na Za­cho­dzie. Na Wscho­dzie na­uczy­ciel nie za­trzy­mu­je się w swym wy­kła­dzie, by przy­ta­czać "do­wo­dy" każ­de­go ze swo­ich twier­dzeń. Nie wy­pi­su­je do­wo­dów swo­ich prawd du­cho­wych na czar­nej ta­bli­cy szkol­nej; nie daje ar­gu­men­tów i nie wy­wo­łu­je dys­ku­sji ze stro­ny uczniów. Prze­ciw­nie, jego wy­kład jest do­gma­tycz­ny; praw­dy swe wy­po­wia­da on tak, jak je sły­szał – i nie za­sta­na­wia się nad tem, czy wszy­scy się z nim zga­dza­ją. Nie trosz­czy się o to, czy wszy­scy przy­ję­li jego twier­dze­nia, jako praw­dę; prze­ko­na­ny jest bo­wiem, że ci, któ­rzy są go­to­wi do prze­ję­cia praw­dy prze­zeń wy­kła­da­nej, niby w ja­sno­wi­dze­niu uzna­ją jej oczy­wi­stość. Co się ty­czy in­nych, nie przy­go­to­wa­nych – to żad­ne do­wo­dy im nie po­mo­gą. Gdy du­sza ludz­ka go­to­wą jest do praw­dy du­cho­wej – i gdy ta praw­da lub jej część wy­po­wie­dzia­ną zo­sta­je w jego obec­no­ści lub przed­sta­wio­na jego uwa­dze na pi­śmie – on dro­gą od­gad­nie­nia in­tu­icyj­ne­go po­zna­je tę praw­dę i przy­swa­ja ją so­bie. Na­uczy­cie­le wschod­ni wie­dzą, że ich na­ucza­nie to tyl­ko siej­ba i że z każ­dej my­śli, uchwy­co­nej przez ucznia, po pew­nym prze­cią­gu cza­su na polu jego świa­do­mo­ści sto no­wych my­śli wy­bu­ja.

Nie chce­my przez to po­wie­dzieć, że na­uczy­cie­le wschod­ni pra­gną, aby ich… ucznio­wie na śle­po przyj­mo­wa­li wy­kła­da­ne przez nich praw­dy. Prze­ciw­nie, uczą oni swych uczniów, aby przyj­mo­wa­li za praw­dę tyl­ko to, cze­go oni mogą do­wieść sami so­bie, gdyż nie może czło­wie­ko­wi oka­zać się praw­dą nic, cze­go on nie jest… w sta­nie do­wieść na za­sa­dzie wła­sne­go do­świad­cze­nia. Ale ucznio­wi po­wia­da się, że za­nim bę­dzie w sta­nie do­wieść so­bie wie­le z tego, cze­go mu się udzie­la: musi przed­tem pod­nieść się w mocy i roz­wo­ju. Na­uczy­ciel jeno pro­si ucznia, aby czuł do nie­go za­ufa­nie, jako do tego, co dro­gę wska­zu­je – i mówi do ucznia: "oto jest dro­ga, idź nią –

na niej znaj­dziesz wszyst­ko to, o czem ci mó­wi­łem; weź, zważ, wy­mierz, do­świad­cze­niem zba­daj i po­znaj dla sie­bie sa­me­go. Kie­dy przej­dziesz część tej dro­gi, po­znasz ty­leż, ile po­zna­łem ja albo inna du­sza, do­szedł­szy do tego sa­me­go miej­sca dro­gi; lecz aby dojść do tego miej­sca, mu­sisz przy­jąć twier­dze­nia, wy­po­wie­dzia­ne przez tych, co już te dro­gę zro­bi­li przed tobą, albo po­rzuć całą tę spra­wę. Nie przyj­muj nic osta­tecz­nie, do­pó­ki sam so­bie tego nie do­wie­dziesz; ale, je­śli masz roz­są­dek, sko­rzy­starz z rady i do­świad­cze­nia lu­dzi, któ­rzy przed tobą zro­bi­li tę dro­gę. Każ­dy czło­wiek po­wi­nien uczyć się dro­gą do­świad­cze­nia oso­bi­ste­go, ale, mimo to, nie­któ­rzy mogą ża kie­row­ni­ków słu­żyć in­nym. Na każ­dem miej­scu przej­ścia po tej dro­dze zo­ba­czy­cie, że ci, któ­rym się przed­tem uda­ło przejść tą dro­gą: po­zo­sta­wi­li zna­ki i dro­go­wska­zy dla przy­cho­dzą­cych póź­niej. Nie żą­dam śle­pej wia­ry, tyl­ko za­ufa­nia aż do chwi­li, gdy sta­niesz się zdol­ny sam so­bie do­wieść tych prawd, któ­re prze­la­łem w cie­bie, tak jak we mnie prze­la­li je moi po­przed­ni­cy".

Pro­si­my czy­tel­ni­ków' o cier­pli­wość. Nie­jed­no, co z po­cząt­ku wyda się im ciem­ne, w mia­rę po­stę­pu na­przód zna­ko­mi­cie się roz­ja­śni.