Gemma Galgani - ebook

PRZEDMOWA

Święta Gemma Galgani – co za zadziwiająca twarz przesycona światłem i duchową głębią! Ta młoda włoska dziewczyna, świadcząc swoim życiem, jawi się nam jako prorok naszych czasów: po doświadczeniu żałoby, biedy, niezrozumienia przez rodzinę, całą swoją miłość przelewa na Jezusa, i to Jezusa Ukrzyżowanego. Przez Niego i w Nim Gemma w bardzo naturalny sposób, zachowując serce dziecka, przeobraża się w niewidzialnej rzeczywistości: odkrywa wieczność w swoim wnętrzu i rozmawia z Aniołem Stróżem, nazywa Maryję Mamą i kryje się pod Jej płaszczem, zwraca się do Jezusa per „ty” w czasach, kiedy do Boga zwracano się bardzo formalnie. Gemma, prorok niewidzialnego Królestwa, chciałaby zaprowadzić do niego całą ludzkość. Hojna, spontaniczna i bezinteresowna, szczególnie wobec najbiedniejszych, staje się adwokatem grzeszników i nieprzejednanie wstawia się za nimi.

Ksiądz Gallizia z największą uwagą pochylił się nad pismami świadków, którzy znali Świętą Gemmę. Precyzyjnie śledzi zadziwiającą ścieżkę jej życia, podkreślając siłę charakteru w nadwrażliwej naturze i wielką determinację, by poślubić Jezusa Ukrzyżowanego. Gemma należy do czcicieli w duchu i prawdzie, których poszukuje Ojciec (J 4, 24): nie ma dla niej nic ważniejszego od Boga i w sposób szczególny rozwija w sobie gorącą miłość do Jezusa Eucharystycznego. Razem ze swoim ojcem duchowym, o. Germano Ruoppolo, należy do bractwa, które gorliwie propaguje adorację Eucharystii w parafiach. Całym swoim życiem pokazuje nam wielkość i piękno sakramentów: chrztu, bierzmowania, spowiedzi, Eucharystii, namaszczenia chorych, i świadczy, jakim bogactwem jest życie nimi w samym sercu świata.

We Francji, w sanktuarium Notre-Dame de Montligeon (Orne)¹ poświęconym modlitwom za zmarłych oraz głoszeniu przesłania o rzeczywistości wiecznej, w jednej z kaplic w południowej nawie bazyliki został wystawiony portret Gemmy. Pielgrzymi świadczą o jej silnym wstawiennictwie, szczególnie w intencjach zachowania czystości serca i dochowania celibatu, wsparcia dla osób ciężko doświadczonych przez życie i pragnących rozeznać swoje powołanie, wspierania kapłanów, a także inicjowania dzieł eucharystycznych, pocieszania chorych oraz osób ściślej związanych z tajemnicą Krzyża.

Święta Gemma swoim życiem uczy nas powracać do prostoty najmniejszych, do odwagi dzieci w relacji z Bogiem, do prymatu miłości.

Niech ta lektura prowadzi nas na drogę nawrócenia oraz ku ufności w przychylność świętych, którzy się za nami wstawiają!

Matka Marie-Aimée,
przełożona Wspólnoty Nowego Przymierza (la Communauté de la Nouvelle Alliance), La Chapelle-Montligeon, 11 kwietnia 2015 r.WSTĘP

Gemma Galgani to włoska święta żyjąca w stanie świeckim, dziewica od najmłodszych lat poświęcona Bogu. Urodziła się 12 marca 1878 roku w miejscowości Borgonuovo di Camigliano, w regionie Lukka w Toskanii. W wieku 21 lat otrzymała stygmaty. Zmarła w Lukce 11 kwietnia 1903 roku w wieku 25 lat. Została beatyfikowana przez papieża Piusa XI 14 maja 1933 roku i kanonizowana siedem lat później – 2 maja 1940 roku – przez papieża Piusa XII. Jej krótkie, niezwykłe życie naprawdę zasługuje na to, aby się nad nim pochylić. Przygotowując się do stworzenia jej biografii na prośbę pewnej siostry zakonnej przesiąkniętej duchowością Świętego Pawła od Krzyża, założyciela kongregacji zgromadzenia pasjonistów, do której Gemma pragnęła wstąpić, przestudiowaliśmy szereg wiarygodnych źródeł. Naszym celem było przedstawienie Czytelnikowi syntetycznej i wiernej biografii tej wielkiej świętej żyjącej w tym samym czasie, co Święta Teresa od Dzieciątka Jezus. Gemma zmarła zresztą w tym samym wieku, co Teresa i na skutek tej samej choroby – gruźlicy.

1 marca 1921 roku św. Maksymilian Kolbe pisał do swojej matki: „Oto już trzy razy przeczytałem biografię św. Gemmy Galgani² i bardzo mi się podobała. Lektura ta przyniosła mi więcej pożytku niż seria ćwiczeń duchowych” (tłum. B.A.)³.

Papież Jan Paweł II, będąc przejazdem w sanktuarium poświęconym św. Gemmie Galgani w Lukce, oświadczył:

Zgromadziliśmy się, najdroższe siostry, w tym sanktuarium poświęconym Świętej Gemmie Galgani. (…) Święta Gemma ze szczególną intensywnością żyła dziełem pojednania człowieka z Bogiem przez uczestnictwo w Męce Chrystusa, w skromności i odosobnieniu. Nie przyczyniła się do tego, poświęcając się wyjątkowym działaniom, lecz złożywszy całkowitą ofiarę z samej siebie (tłum. B.A.).WCZESNE DZIECIŃSTWO GEMMY

Ojciec Gemmy, Enrico Galgani, był miejskim aptekarzem. Jego małżonka Aurelia pochodziła z rodziny Landi. Obydwoje byli oddanymi chrześcijanami, ludźmi wielkiej wiary, wiernymi nauczaniu Kościoła. Mieli ośmioro dzieci: pięcioro chłopców, z których jeden zmarł bardzo wcześnie, oraz trzy dziewczynki. Gemma była najstarszą z córek i miała trzech starszych braci⁴.

Państwo Galgani, jak przystało na prawdziwych katolików, pragnących, aby ich dzieci jak najwcześniej otrzymały wielką łaskę chrztu, ochrzcili Gemmę nazajutrz po jej urodzeniu, 13 marca rano. W tamtym czasie rodzicom zależało, aby ich małe dzieci szybko otrzymały ten największy dar, jaki Bóg kiedykolwiek ustanowił dla istot ludzkich, który wypływa z Męki Jego Syna.

Przed upływem miesiąca po narodzinach Gemmy rodzina Galganich przeniosła się do Lukki, dzięki czemu Enrico był bliżej swojej pracy, a dzieci miały lepszy dostęp do szkół. W mieście działało świeckie mieszane przedszkole prowadzone przez dwie niezamężne kobiety z rodziny Vallini: Ersilię i jej siostrę Elenę, obydwie oddane sercem i duszą swoim uczniom. Enrico Galgani, który znał je dobrze w młodości, za życia swojego ojca Carlo, powierzył im Gina i Gemmę. Dziewczynka uczęszczała do tej renomowanej szkoły przy placu Świętego Franciszka przez pięć lat. Spędzała tam cały dzień i wracała do domu wieczorem. Rodzina Galganich mieszkała przy ulicy Borghi, kilka kroków od placu Świętego Franciszka. Zdolności intelektualne oraz postawa serca Gemmy, wyjątkowe jak na dziecko w tym wieku, natychmiast wzbudziły podziw jej dwóch wychowawczyń, które chętnie będą o tym później opowiadać: