Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Głód seksu - ebook

Wydawnictwo:
Tłumacz:
Data wydania:
18 lipca 2014
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Głód seksu - ebook

„Pochylił głowę i przywarł ustami do jej warg. Alexis zamruczała cicho, po czym zarzuciła mu ręce na szyję. Miał wrażenie, że usiłuje go pocieszyć. Ale on nie chciał pocieszenia. Rozkoszował się dotykiem jej ust, ich miękkością i smakiem. Zamknął oczy, dreszcz przebiegł mu po plecach. Przytulił Alexis mocniej, tak by przywierała do niego całym ciałem...”.

Kategoria: Romans
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-276-0732-4
Rozmiar pliku: 709 KB

FRAGMENT KSIĄŻKI

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Alexis stała w drzwiach winiarni. Popołudniowe słońce wpadało ukosem przez okna. W powietrzu przesiąkniętym zapachem lekko sfermentowanych owoców unosiły się cząsteczki kurzu. Ona jednak tego nie widziała; skupiona była na pochłoniętym pracą mężczyźnie.

Zmienił się. Był szczuplejszy, włosy chyba sobie sam przystrzygał, a elegancki garnitur zastąpiły porwane dżinsy i wyciągnięty T-shirt. Co najmniej od kilku dni się nie golił. Nie zdziwiło to Alexis. Dla człowieka, który cierpi, schludny wygląd przestaje mieć znaczenie.

Westchnęła w duchu. Czy nie za dużo wzięła na swoje barki? Bree napisała błagalny list: gdyby coś się stało, to czy Alexis może zaopiekować się dzieckiem, które lada dzień przyjdzie na świat, oraz Raoulem? Parę dni później umarła. Alexis nie miała wyjścia; musiała spełnić prośbę przyjaciółki, mimo że to oznaczało kontakt z mężczyzną, który ją pociągał.

Nagle Raoul znieruchomiał. Ołówek wysunął mu się z ręki i upadł na zapisane kartki leżące obok kieliszków wina. Po chwili mężczyzna wolno się obrócił. Na jego twarzy odmalował się wyraz zdziwienia i czegoś, czego Alexis nie umiała odczytać.

– Witaj, Alexis – odezwał się chłodno.

– Przyjechałam, jak tylko się dowiedziałam. Przepraszam, że dopiero teraz, ale…

Od narodzin jego córeczki i śmierci ukochanej żony minął niemal rok. Alexis o niczym wcześniej nie wiedziała, ponieważ zerwała kontakt z Bree. „Zapomniała” zostawić jej swój nowy adres mejlowy i numer nowej komórki, bo kiedy słuchała o szczęściu przyjaciółki i jej narzeczonego, którego sama skrycie pożądała, zżerała ją zazdrość.

Nadal go pragnęła. Z trudem przełknęła ślinę.

– Byłam zajęta. Mnóstwo podróżuję, odkąd moja firma… – Zamilkła, widząc minę Raoula. Nie interesował go sukces, jaki odniosła jako projektantka. – List od Bree przez rok krążył za mną po świecie. Wreszcie trafił do skrzynki mojego ojca.

– Jaki list?

– W którym informowała mnie o ciąży.

Zawahała się. Czy powinna się przyznać, że Bree prosiła ją, by zaopiekowała się jej mężem i dzieckiem, które w owym czasie nosiła jeszcze w łonie? Że przeczuwała, iż tętniak, o którym nie wspomniała mężowi, może ją zabić?

– Więc wróciłaś na stare śmieci?

– Tak. Moja mama zachorowała. Wróciłam niedługo przed jej śmiercią. Zmarła podczas świąt.

– Przykro mi.

Wyczuła, jak Raoul wznosi wokół siebie mur. Nie chciał słuchać o jej mamie. Nie teraz, kiedy sam wciąż był w żałobie.

– List Bree przeczytałam dopiero w zeszłym tygodniu. Od razu zadzwoniłam do jej mamy. Przyjechałam, żeby pomóc w opiece nad Ruby.

– Ona ma opiekunkę. Swoją babcię.

– Wiem, ale Catherine czeka operacja kolana. Nie może tego odkładać w nieskończoność.

– Mówiłem, żeby wynajęła kogoś do dziecka.

– Odrzucasz wszystkie kandydatki. Z żadną się nie spotkałeś.

Biedna Catherine nie wiedziała, co robić. Ból w kolanie stawał się coraz silniejszy, operacja była pilnie potrzebna. Odrzucając wszystkie kandydatki, Raoul ignorował swoje obowiązki jako ojciec i zięć.

Alexis zmrużyła z namysłem oczy.

– Może ja się nadaję? – spytała.

– Zdecydowanie nie.

– Dlaczego? Mam kwalifikacje i doświadczenie.

– Może miałaś. Teraz zajmujesz się szyciem.

Owszem, ale po maturze, ulegając namowom rodziców, którzy byli przeciwni jej artystycznym ambicjom, zaliczyła roczny kurs opieki nad małymi dziećmi, składający się z zajęć teoretycznych i praktycznych. Trzy lata temu uznała, że starczy. Czas realizować własne plany. Powoli jej marzenie się spełniało, stawała się coraz bardziej szanowana w świecie mody, a stroje z jej metką pojawiały się w eleganckich butikach w kraju i za granicą. Oczywiście Raoula to nie obchodziło.

– Wzięłam urlop od szycia – odrzekła, dziękując w duchu Tamsyn, swojej siostrze przyrodniej, która przejęła w firmie sprawy finansowo-organizacyjne. – Catherine zatrudniła mnie jako opiekunkę.

– A ja cię zwalniam.

Alexis pokręciła głową.

– Nie lepiej, żeby Ruby zajmował się ktoś, kto znał jej mamę? Wolisz obcą osobę?

– Nie robi mi różnicy.

Wiedziała, że to nieprawda.

– Właśnie w tej chwili Catherine pakuje rzeczy Ruby. Niedługo ją tu przywiezie.

Raoul zbladł.

– Nie! Nie życzę sobie, żebyś opiekowała się moją córką. I nie życzę sobie, aby któraś z was mieszkała w tym domu.

– Operacja ma się odbyć jutro po południu. Ruby nie może zostać w domu babci. Musi wrócić tutaj.

Drżącą ręką przeczesał włosy. Po chwili opuścił ją i zacisnął w pięść. Z trudem panował nad emocjami.

– W porządku. Ale trzymaj dziecko z dala ode mnie.

Alexis zamilkła. Wprawdzie Catherine wspomniała, że Raoul nie chce widywać swojej dziewięciomiesięcznej córki, ale… Ruby była owocem miłości, dzieckiem dwojga cudownych ludzi, którzy pobrali się dwa i pół roku temu i mieli świat u stóp. Alexis była na ich ślubie. Na własne oczy widziała, jak wielkim darzą się uczuciem. Tym bardziej więc nie mogła zrozumieć, dlaczego Raoul ignoruje dziecko. Czyżby winił je za śmierć Bree? A może widok córki przypomina mu o tym, co stracił?

Skinęła głową i ruszyła ścieżką prowadzącą od winiarni do olbrzymiego domu na wzgórzu. Powinna przenieść z samochodu do kuchni torby z zakupami oraz jedzeniem dla dziecka, zanim Catherine przywiezie Ruby.

Ruby była zdrową radosną dziewczynką. Patrząc na nią, aż nie chciało się wierzyć, że tak wiele przeszła w swoim krótkim życiu. Urodziła się przedwcześnie i spędziła kilka tygodni w inkubatorze, płaczem wzywając matkę. Catherine uważała, że ustawiczny płacz dziecka w połączeniu z cierpieniem po stracie żony okazały się ponad siły Raoula.

Teraz dziewczynka miała być przewieziona do domu ojca i przekazana pod opiekę Alexis. Nie wiadomo było, jak to zniesie. Najważniejsze jednak, by Raoul zaakceptował i pokochał córkę.

Potrzebowali siebie nawzajem, co do tego Alexis nie miała wątpliwości. I chociaż nie mogła już pomóc Bree, obiecała sobie, że zrobi wszystko, aby Raoul uhonorował pamięć żony, wywiązując się z ojcowskich obowiązków.

Wróciła. Wiedział, że kiedyś znów się spotkają i bał się tej chwili, głównie dlatego, że Alexis tak bardzo mu się podobała. Nie był przyzwyczajony do tego, by po jego domu krążył ktoś obcy. Tu przez rok mieszkał z Bree, a potem, przez kolejny rok, ze wspomnieniem Bree.

Dwa lata temu wraz z nowo poślubioną żoną osiedlił się w rodzinnych stronach, w maleńkiej miejscowości Akaroa na półwyspie Banksa. Odkupił od ojca doskonale prosperującą winnicę. Dzięki temu rodzice wreszcie mogli spełnić swoje marzenie i wyruszyć w podróż po winnicach Europy i Ameryki Południowej, on zaś mógł rozpocząć nowy i fascynujący etap swojej kariery.

Wcześniej pracował jako zastępca Nate’a Huntera-Jacksona w istniejącej od dwóch pokoleń firmie Jackson Importers w Auckland. Wyżej awansować już nie mógł. Uwielbiał swoją pracę, ale w głębi duszy, zamiast handlować winem, pragnął je wytwarzać.

Po przeprowadzce do Akaroi poświęcił się pracy w winnicy, Bree zaś z zapałem doglądała budowy ich nowego domu. Z początku bawił się w winiarza, eksperymentował, podejmował wyzwania. Z pracą, podobnie jak z małżeństwem, wiązał ogromne nadzieje.

Śmierć Bree była szokiem, po którym jeszcze się nie otrząsnął. Od tej pory praca przestała być radosną zabawą, a stała się obsesją. Życie pełne było wirów, niespodzianek, wydarzeń, których nie sposób przewidzieć, natomiast produkcja wina… Nad tym panował, to go uspokajało. Wieczorem wracał do domu, do bólu i wspomnień.

To był ich dom, jego i Bree. Z nikim innym go nie dzielił. A teraz pojawiła się Alexis, burząc jego spokój. Po raz pierwszy od dawna zwrócił uwagę na swój niechlujny wygląd, poczuł się skrępowany. Co gorsza, zwrócił również uwagę na wygląd Alexis.

Cholera, Bree zasługiwała na lepszego męża, nie na faceta, który pożąda przyjaciółki żony. Czy to jest zdrada, kiedy człowiek myśli o innej? Kochał Bree do szaleństwa, ubóstwiał, skoczyłby za nią w ogień. Ale w głębi duszy pożądał Alexis Fabrini.

Odetchnął z ulgą, kiedy Alexis wyjechała za granicę. Okazało się, że miała talent nie tylko do opieki nad dziećmi, ale również do projektowania. Nagle jej kariera ruszyła z miejsca. Bree cieszyła się z sukcesów przyjaciółki, choć było jej przykro, że ich kontakt się urwał.

Życie pod jednym dachem z Alexis będzie udręką. Raoul pokręcił głową. Życie samo w sobie jest udręką. Każdy dzień bez Bree był udręką!

Nigdy nie ukrywał, że pragnie mieć dużą rodzinę, a ponieważ ciągle o tym mówił, Bree zataiła przed nim pewną informację, która niechybnie wpłynęłaby na zmianę jego planów. Mając do wyboru: żona czy rodzina, bez wahania wybrałby żonę. Bree jednak, chcąc spełnić jego marzenie, nie przyznała się, że ma tętniaka. Przedłożyła życie dziecka nad własne.

Ruby. Nie był w stanie myśleć o niej, nie czyniąc sobie wyrzutów. Zatopiony w smutku, nie mógł wytrzymać cichego płaczu córki. Był pewien, że lada moment ją też straci. Była taka chora po urodzeniu… Lepiej nie przyzwyczajać się do dziecka, uznał. Lepiej trzymać się od niego na dystans, wtedy ból będzie mniejszy.

Ponownie skupił się na pracy. Testowanie… uwielbiał tę część procesu winifikacji. Usiadł w fotelu, zerknął do notatek, po czym sięgnął po kolejny kieliszek.

Kwaśne. Skrzywił się i wypłukał wodą usta. Następny kieliszek. Też kwaśne. Zdegustowany oparł się o fotel. Wiedział, że smak wina w niewielkim stopniu zależy od jego umiejętności; w znacznie większym od jego stanu psychicznego. Poddał się, dziś dalsza praca jest bez sensu. Ale co teraz? Ma wrócić do domu i wspominać z Alexis stare dzieje?

Na samą myśl zrobiło mu się słabo. Trudno. Odsunął fotel, zgarnął notatki, opłukał kieliszki, postawił je na suszarce, po czym skierował się ku drzwiom.

Doszedł ścieżką do domu. Z kuchni dobiegały jakieś odgłosy. Nucąc pod nosem, Alexis otwierała szafki, przesuwała krzesła. Brzmiało to tak swojsko, tak normalnie, że przez moment miał wrażenie, że Bree wróciła. Po chwili iluzja prysła.

– Teraz rozumiem, dlaczego Catherine wsadziła mi do auta torby z jedzeniem. Spiżarnię miałeś pustą, lodówkę też. Czym się odżywiasz? Powietrzem?

Nie zamierzał wdawać się w pogawędki.

– Nie twoja sprawa.

– Fakt – przyznała, wydymając czerwone usta, które były stworzone do pocałunków.

Przestań! – skarcił się. Nie będziesz jej całował.

– Aha, bez problemu znalazłam pokój Ruby, ale nie jestem pewna, który ja mam zająć. Zajrzałam do jednego z gościnnych, ale pełno w nim twoich rzeczy.

Tak, spał w gościnnym. Nie był w stanie spędzać samotnie nocy w sypialni, którą dzielił z Bree.

– Możesz się rozlokować obok Ruby.

– Obok Ruby jest sypialnia małżeńska…

– Nie używam jej. W szafie wiszą moje ubrania, ale zaraz je zabiorę.

– Może mogłabym…

– Posłuchaj – przerwał jej. – Skoro Catherine postanowiła powierzyć ci opiekę nad Ruby, zajmij się dzieckiem, a do mnie się nie wtrącaj. Po prostu schodźmy sobie z drogi, dobrze?

– Ale…

– Nie. – Uniósł ręce w geście obronnym. – Jesteś tu i nic na to nie poradzę. Żeby jednak nie było nieporozumień: nie chcę twojej pomocy ani twojego współczucia. Jasne?

– Jak słońce.

No tak, sprawił jej przykrość. Zacisnął powieki i wziął głęboki oddech. Od śmierci Bree na wszystkich warczał.

Słysząc hałas na podjeździe, domyślił się, że teściowa przyjechała. Po chwili usłyszał śmiech i dziecięce gaworzenie. Przez kilka sekund nie był w stanie nabrać powietrza do płuc.

– Idę pod prysznic – oznajmił.

Wpadł do pokoju na piętrze, zatrzasnął drzwi, po czym udał się do łazienki. Zrzucił ubranie, wszedł do kabiny prysznicowej i odkręcił wodę. Poczuł na skórze lodowaty strumień, ale wolał go od przeraźliwej pustki, z jaką żył na co dzień.

Bronił się przed tym, by Ruby z nim mieszkała. Przez dziewięć miesięcy bronił się skutecznie. Pokoik dziecięcy, który Bree przygotowała, nigdy nie był używany. Oczywiście wiedział, że któregoś dnia będzie musiał wcielić się w rolę ojca. Po prostu nie sądził, że jego chwilę nieuwagi wykorzysta jedyna kobieta na świecie, której nie chciał spotkać, a której gorąco pragnął.
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: