Gorące zmysły - ebook
Gorące zmysły - ebook
Nowa seria powieści Kendall Ryan - autorki erotycznych romansów ("Jesteś wyzwaniem", "Jesteś zagadką"). Emma dostaje wymarzoną pracę w świecie mody.
Druga część serii erotycznych przygód w świecie modelingu. Ben Shaw, światowej klasy gwiazda modelingu, to obiekt westchnień wszystkich dziewcząt. Jego serce udaje się jednak zdobyć Emmie, nieśmiałej asystentce Fiony Stone. Niestety intrygi przełożonej krzyżują plany zakochanych. Namiętny związek staje pod znakiem zapytania, gdy okazuje się, że słynna Fiona nosi dziecko samego… Bena. Jak z tak trudnym doświadczeniem poradzi sobie para? Czy w tym pełnym spisku światku prawdziwe uczucie ma szanse na ocalenie?
Kategoria: | Erotyka |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8103-004-5 |
Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
To, że Emmy znowu będzie spała w moim łóżku, graniczyło z cudem. A jednak. Przetarłem oczy, żeby upewnić się, że naprawdę leży obok. Ostatnia noc była jak sen, ale Emmy wciąż tu była. Spała z głową na mojej poduszce. Patrzyłem na jej czarne powieki i opadające falami na twarz brązowe włosy. Moje serce zabiło mocniej. Była tu.
Spała na brzuchu. Delikatnie przejechałem palcem po jej biodrach i pośladkach. Uwielbiałem jej ciało… Miała taką miękką, delikatną skórę, która… sama prosiła się o mój dotyk.
Wczoraj poprosiła, żebyśmy się nie spieszyli. Ale i tak byłem jej wdzięczny, że zechciała spędzić tę noc ze mną. Kiedy byłem z Emmy, czułem swobodę i spokój. Akceptowała mnie takim, jakim jestem – z nią mogłem być po prostu sobą, a nie chłopakiem z billboardów i okładek magazynów.
Mimo wszystkich moich wad i błędów, które popełniłem, wciąż była przy mnie. Po tym, jak prawie ją straciłem, dostałem drugą szansę i byłem gotów zrobić wszystko, co w mojej mocy, żeby to naprawić.
– Kochanie, obudź się – powiedziałem i dałem jej lekkiego klapsa w tyłeczek. Powinienem dać jej się wyspać i odpocząć, ale byłem zbytnim egoistą. To, że wróciła do Nowego Jorku i znów była częścią mojego życia, sprawiało, że chciałem w pełni wykorzystać każdą chwilę, którą spędzaliśmy razem. Carpe diem, jak mawiają. Byłem zbyt nienasycony, żeby pozwolić jej spać. Chciałem nadrobić stracony czas. Skoro wróciła, nie mogłem tracić ani chwili.
Na dźwięk mojego głosu Emmy jęknęła cicho, przeciągnęła się i odwróciła w moją stronę. Spojrzała na mnie zaspana.
– Dzień dobry – powiedziała.
– Hej – odparłem, nie przestając jej głaskać. Pożyczyłem jej do spania swój T-shirt. Przez noc podwinął się do góry, odkrywając skrawki ciała, które delikatnie gładziłem palcami. Drażniłem się sam ze sobą. Wiedziałem, że powinienem trzymać ręce przy sobie, o ile nie chciałem doprowadzić się do skrajnej frustracji. – Co chciałabyś dzisiaj porobić? – zapytałem, snując wizję o wspólnej kąpieli w mojej wielkiej wannie, brunchu w mojej ulubionej knajpce, a potem tuleniu się przy kominku. Chociaż wiedziałem, że zgodzę się na wszystko, co zaproponuje. To ona miała rozdać dzisiaj karty.
– Muszę wrócić do domu – powiedziała i odkryła koc, żeby wstać z łóżka. – Zostawiłam wczoraj Ellie zupełnie samą. Poza tym nie widziałam domu już kilka miesięcy.
Poczułem głębokie rozczarowanie. Zamierzała tak po prostu uciec?
– Czy zanim pójdziesz, dasz się chociaż nakarmić? – zapytałem. Wstałem i przytuliłem ją mocno. Moje ręce szybko zsunęły się na jej biodra, nie mogłem się powstrzymać.
– Kawa i uciekam – rzuciła.
– W porządku – powiedziałem. Pocałowałem ją w szyję i powoli uwolniłem z objęć.
Kiedy Emmy przekopywała się przez walizkę, poszedłem do kuchni w przedniej części mieszkania. Nie było to pomieszczenie, w którym często bywałem. Lubiłem pichcić, ale gotowanie dla jednej osoby wydawało mi się stratą czasu, więc przeważnie, zamiast przygotowywać smutne posiłki w pojedynkę, zamawiałem jedzenie. Poza tym nienawidziłem zmywać. Z tego powodu zatrudniłem Magdę, moją gosposię. To była złota dziewczyna.
Wstawiłem kawę i czekałem, aż się zaparzy. Emmy dołączyła do mnie kilka minut później. Uczesała włosy i związała je w kucyk, na sobie miała dżinsy, trampki i bawełnianą bluzkę z długim rękawem. Wyglądała ślicznie. Czułem, że będzie mi trudno pozwolić jej odejść. Szczególnie że dopiero wróciła po długim pobycie w Tennessee. Wpadłem na nią na lotnisku. To był pierwszy... łut szczęścia, od kiedy mnie zostawiła.
Kiedy powiedziałem jej o tym, że jej szefowa, Fiona, była w ciąży – i to prawdopodobnie ze mną – Emmy z dnia na dzień odeszła ze Status Model Management i uciekła do domu rodzinnego. Nie miałem prawa mieć do niej o to pretensji. Ale kiedy wczoraj, wracając ze zdjęć w Miami, wpadłem na nią przypadkiem na lotnisku i udało mi się ją zaprosić do siebie, uwierzyłem, że była gotowa dać mi jeszcze jedną szansę. A moje ciało zapragnęło nadrobić stracony czas. Serce podpowiadało mi jednak, żeby nie naciskać. Nie mogłem znowu jej stracić. Było tyle miłych rzeczy, za którymi tęskniłem. Jeszcze nigdy nie czułem do nikogo czegoś takiego. Zakochałem się w niej do szaleństwa. Musiałem odzyskać jej zaufanie. Nie mogłem znowu nawalić.
Dobrze pamiętałem, jaką kawę piła, więc dolałem do jej porcji mleka i podałem jej kubek.
– Nawet nie wiem, gdzie mieszkasz – przyznałem się. Emmy wzięła łyk kawy i uśmiechnęła się do mnie.
– Pyszna – powiedziała.
– Zamówiłem ją z Włoch.
– Naprawdę? – powiedziała zdziwiona i znowu się napiła. – A może pojedziesz ze mną? Zobaczysz, gdzie mieszkam i wreszcie poznasz Ellie.
– Doskonale – powiedziałem i pocałowałem ją w czoło. – Skoczę tylko pod prysznic i zadzwonię po kierowcę. Daj mi piętnaście minut, dobrze?
– W porządku.Emmy
Kiedy byliśmy blisko mojego mieszkania, zaczęłam się stresować tym, że Ben je zobaczy. Mieszkałam w zniszczonym budynku, w niezbyt urokliwej dzielnicy Queens. Kiedy byłam w Tennessee, Ellie postanowiła poszukać czegoś tańszego. W porównaniu z luksusowym mieszkaniem Bena, w okolicach parku Gramercy w samym sercu miasta, to miejsce było zwykłą dziurą. Ale mnie i Ellie nie było stać na więcej. To właśnie był nasz dom. Przynajmniej na razie.
W korytarzu przywitały nas odrapane, pożółkłe ściany i zużyte wykładziny. Z drzwi wejściowych schodziła zielona farba, a kiedy tylko weszło się do środka, nozdrza uderzał zapach trzydniowego obiadu z kuchni indyjskiej. Uroczo, wiem.
Ben spróbował uśmiechnąć się przyjaźnie, kiedy siłowałam się z kluczem w zamku, ale widać było po nim, że ocenia każdy detal. Omal się nie udławił, kiedy kazałam kierowcy wjechać na most Queensboro. Cóż, nie każdy może sobie pozwolić na mieszkanie w okropnie drogiej części Manhattanu, tak jak on. Nie wiem, czego się spodziewał.
Po krótkich zmaganiach udało mi się odsunąć obie zasuwy i zdecydowanym pchnięciem otworzyłam drzwi. Liczyłam na to, że Ellie będzie w swoim pokoju i będę mogła zamienić z nią kilka słów sam na sam, zanim obsypie Bena pytaniami. Niestety. Nic z tego. Ellie stała na środku salonu w samym ręczniku, włosy miała upięte w dość chaotyczny kok, a nad górną wargą błyszczał krem do depilacji wąsów. Na dźwięk otwieranych drzwi odwróciła się.
– Jezu kochany! Dzięki za ostrzeżenie, Em.
Zacisnęła mocniej ręcznik na klatce piersiowej i przemknęła korytarzem do swojego pokoju.
Ups. Chyba powinnam była jej napisać, że przyjeżdżam razem z Benem. Ostatni miesiąc spędziłam u rodziców, a wcześniejszy przemieszkałam zupełnie sama w Paryżu i zapomniałam, jak to jest być dobrą współlokatorką.
– Ellie, przepraszam! – zawołałam za nią. Wiedziałam, że nie będzie zachwycona tym, że taki przystojniak jak Ben zobaczył ją wysmarowaną kremem do depilacji.
– Zakładam, że to twoja współlokatorka? – zapytał Ben, uśmiechając się subtelnie.
– Tak, to właśnie Ellie. I wszystko wskazuje na to, że jesteśmy pokłócone.
Ben rozejrzał się dokładnie po mieszkaniu, co nie zajęło mu więcej niż trzy sekundy. Sama musiałam na nowo oswoić się z tym widokiem. Zagracony salon z beżową kanapą – wciąż na miejscu. Nieduża, ale ładnie urządzona kuchnia – tak samo. Wąski korytarz prowadzący do naszych sypialni i wspólnej łazienki – przyjęto do wiadomości.
Ben uśmiechnął się uprzejmie, ale wiedziałam, że był przyzwyczajony do zupełnie innych standardów. Zastanawiałam się, czy kiedykolwiek zostanie u mnie na noc, czy raczej będzie nalegał, żebyśmy sypiali u niego. Zanim zdążyłam to dobrze przemyśleć, Ellie wparowała na korytarz.
Ciemne, falowane włosy spływały po jej ramionach. Patrzyła na nas uważnie i z determinacją w oczach.
– Ty! – Dźgnęła Bena palcem w klatkę piersiową. – Jesteś na mojej czarnej liście.
– Ech… Co takiego? – zapytał zaskoczony Ben.
– Już ty dobrze wiesz co – powiedziała Ellie surowo i bez wahania. – Nie podobasz mi się. A Emmy nie będzie twoją zabawką, którą można rzucić w kąt, kiedy się znudzi. To złota dziewczyna. Rozumiesz, co mówię, koleś?
Zanim zdążyłam złapać ją za rękę, jeszcze raz dźgnęła go palcem w klatkę piersiową, żeby wzmocnić wydźwięk swoich słów.
– Zgadzam się w stu procentach. Emmy jest najlepsza – przyznał jej rację. Ellie wyprostowała się i spojrzała na niego z góry.
– To dobrze. Wygląda na to, że gramy w jednej drużynie. Ale będę mieć na ciebie oko. I nie zawaham się skopać ci tyłka, jeśli zajdzie taka potrzeba.
– Ty musisz być Ellie, prawda? – zapytał Ben. Skinęła głową zmieszana. Musiało do niej dotrzeć, że nawet się nie przedstawiła. Ben podszedł bliżej i spojrzał jej głęboko w oczy. – Zamierzam się zaopiekować tą dziewczyną. Jest moja. I w żadnym wypadku nie zamierzam rzucać jej w kąt.
– W porządku. – Ton jej głosu złagodniał.
Od deklaracji Bena zrobiło mi się cieplej na sercu. Ellie spojrzała na mnie, próbując wybadać, czy aby nie jestem w tarapatach. Starałam się nie okazywać spięcia i delikatnie się uśmiechnęłam. Odwzajemniła mój uśmiech i poszła do salonu, zostawiając mnie i Bena w korytarzu.
Ben pocałował mnie w czoło.
– Przepraszam za wszystko. Ona nie miała złych zamiarów – powiedziałam.
– Wiem, kochanie. Nic się nie martw.
Ellie była prawdziwą twardzielką z Nowego Jorku. To nie ulegało wątpliwości. Zawsze mówiła, co myślała i nie dawała sobie w kaszę dmuchać. Jak widać, była też wobec mnie nadopiekuńcza. Pochlebiało mi to i przerażało jednocześnie.
– Kocham cię – powiedział Ben i zaczęliśmy się całować. – A teraz zostawię was same, żebyście mogły sobie na spokojnie porozmawiać. Co ty na to? – dodał.
– Dobrze. Dziękuję, że podwiozłeś mnie do domu. Chyba się nie spodziewałeś, że będziesz jechał aż do Queens, prawda?
– Nie. Ale jesteś tego warta – powiedział z uśmiechem.
Jeśli nie zadzwoni po swojego kierowcę, będzie go czekała czterdziestopięciominutowa podróż metrem. Ciekawe, czy ten człowiek cały czas był w pogotowiu, czekając na telefon od Bena? A z resztą, nie ma co się nad tym zastanawiać. Odprowadziłam Bena do drzwi. Pomachał Ellie i pocałował mnie w usta na pożegnanie.
– Zadzwoń do mnie później, kochanie.
– Zadzwonię – odpowiedziałam.
Miałam mętlik w głowie w związku z naszym spotkaniem. Byłam jednocześnie szczęśliwa i pełna obaw. Kiedy zamknęłam drzwi, zobaczyłam Ellie nurkującą do lodówki po puszkę dietetycznej coli.
– To… – zaczęłam i oparłam się o blat – jak bardzo mam przechlapane?
Ellie zamknęła lodówkę, otworzyła puszkę i wzięła spory łyk. Potem spojrzała na mnie z zadumą.
– Za to, że twój chłopak model zobaczył mnie wysmarowaną kremem do depilacji wąsów czy za to, że się z nim zeszłaś?
Uśmiechnęłam się niepewnie.
– Nie planowałam tego. Wpadłam na niego wczoraj na lotnisku przez przypadek. Przekonał mnie, żebym go wysłuchała i cieszę się, że to zrobiłam. Tęskniłam za nim, Ellie. Tak… bardzo, bardzo! – powiedziałam, chociaż, prawdę mówiąc, od naszego wczorajszego spotkania nie miałam jeszcze czasu na to, żeby na spokojnie przemyśleć, co w związku z tym czuję. Wiedziałam, że to nie było rozsądne, ale w głębi serca dalej go pragnęłam.
– A cała ta afera z ciążą nie była z jego winy. Powiedział, że zrobi sobie testy na ojcostwo, tak szybko, jak tylko będzie to możliwe. – A ty… nie masz nic przeciwko?
Poczułam gorycz w sercu. Czytałam w internecie o testach na ojcostwo i dowiedziałam się, że większość ludzi czeka z ich wykonaniem do momentu urodzenia się dziecka. Wtedy przeprowadzenie badania jest łatwiejsze i mniej inwazyjne. Nic dziwnego, że Fiona była w tej kwestii tak uparta. Czasami zastanawiałam się, czy nie używała tego jako wymówki. Żeby Ben, choćby tylko w jej głowie, był ojcem dziecka trochę dłużej. Na samą myśl o takiej możliwości robiło mi się niedobrze.
Zacisnęłam zęby i przytaknęłam w odpowiedzi na pytanie Ellie.
– Zerwał z nią kontakt – dodałam, jakby prawda miała dzięki temu zabrzmieć trochę lepiej. Wiedziałam, że utrzymuje kontakt z Fioną i zdawałem sobie sprawę z tego, że trochę czasu będzie musiało minąć, zanim odzyskam do niego zaufanie. Ale podejrzenia Ellie mi tego nie ułatwią. Starałam się więc nie okazywać emocji. Musiałam zapomnieć o przeszłości, jeśli chciałam dalej z nim być.
– Ale dalej będzie pracował w jej agencji? – spytała ciekawsko Ellie.
– Na razie tak. Nie może zerwać umowy. – Postanowiłam nie wspominać o tym, że ten fakt doprowadzał mnie do szaleństwa. Wcale mi się nie podobało, że razem pracują, ale nie chciałam dawać Ellie kolejnego powodu do tego, żeby go nienawidziła, więc starałam się przybrać niewzruszony wyraz twarzy i iść w zaparte, że nie robi to na mnie najmniejszego wrażenia. To były tylko nieszkodliwe realia pracy. Chociaż przyznam, że nigdy nie ufałam Fionie i nigdy nie będę w stanie tego zmienić. Ben miał do niej słabość. Był wobec niej zbyt bezkrytyczny i za bardzo jej ulegał.
Ellie westchnęła ciężko.
– Nie wiedziałam, co mam robić, kiedy pojechałaś do rodziców. Czułam się zupełnie bezradna i nie chciałabym, żebyś jeszcze raz przez coś takiego przechodziła.
– To się więcej nie powtórzy. Zostaję tu na stałe. Zamierzam jak najszybciej znaleźć pracę, żeby móc zwrócić ci za czynsz.
Ellie zbyła mnie machnięciem ręki.
– Daj spokój! Nie chcę żadnego czynszu. Najważniejsze, że wróciłaś i że dobrze się czujesz – powiedziała i wyciągnęła do mnie ręce. – Chodź do mnie. – Ellie przytuliła mnie, co nie było w jej stylu.
– Dobrze jest znów być w domu – powiedziałam.
– Ale pamiętaj, że utnę mu jaja, jeśli znowu przegnie – ostrzegła mnie.
– Zrozumiano! – odpowiedziałam z uśmiechem. Wiedziałam, że nie miała złych intencji.
Nasze nowe mieszkanie niewiele się różniło od starego. Przyjemnie było znowu mieć własny, przytulny kąt. Dla wszystkich naszych rzeczy znalazło się miejsce. I nawet mój nowy pokój został podobnie urządzony. Po rozpakowaniu walizek włączyłam laptopa, żeby poszukać pracy. Musiałam oddać Ellie za czynsz. Wiedziałam, że nie cierpiała z nadmiaru gotówki, dlatego planowałam oddać jej wszystko, co do grosza. Nie wspominając już o tym, że bez pracy zwyczajnie zwariowałabym. Na chwilę ogarnęła mnie melancholia w związku z odejściem ze Status Model Management. To zdecydowanie nie było miejsce, w którym mogłabym prosić o rekomendacje. Nie wspominając już o powodach, dla których odeszłam. Gdyby ktoś mnie o to zapytał… Tragedia gotowa! Moja szefowa zaszła w ciążę z moim chłopakiem modelem, więc musiałam odejść. Jasne! Świetny pomysł. Plotki w świecie mody roznoszą się szybciej niż wśród starych bab w kościele.
Musiałabym trochę nazmyślać… Mogłabym powiedzieć, że musiałam nagle wyjechać z powodów rodzinnych. Nikt nie musiał wiedzieć, że tym powodem było moje załamanie nerwowe.
Powrót do Nowego Jorku i, co więcej, do Bena sprawiał, że czułam się przytłoczona. Minie sporo czasu, zanim to przetrawię. Nie spodziewałam się, że tak łatwo padnę mu w ramiona. Z drugiej strony nasza relacja zdecydowanie nie należała do przewidywalnych. Wczoraj powiedziałam mu, że dam mu jeszcze jedną szansę i mówiłam to szczerze. Ale to wcale nie oznaczało, że nie będę ostrożniejsza. Postanowiłam zachować czujność i pozwolić sprawom toczyć się swoim tempem. Jeżeli chce odzyskać moje zaufanie, musi postarać się o nie czynami, a nie słowami.Ben
Jechałem na sesję zdjęciową, którą mieliśmy wykonać w starym magazynie na Brooklynie. Musiałem wstać wcześnie, most Williamsburg przekroczyłem jeszcze przed ósmą. Było mi przykro, że Emmy nie chciała u mnie wczoraj zostać, ale z drugiej strony nie chciałem jej popędzać. Za pierwszym razem wszystko zepsułem, ale byłem zdeterminowany, żeby to naprawić. Będę robił to, czego ona pragnęła – zaspokajał jej potrzeby i kochał ją... ją na tyle, na ile mi pozwoli. Byłem szczęściarzem, że mi wybaczyła i nie zamierzałem zmarnować tej szansy.
Niestety znałem swoje ograniczenia. Nie byłem mistrzem w niespieszeniu się i bałem się, że trudno będzie mi się powstrzymać, kiedy będziemy leżeć obok siebie w łóżku. Jej kobiece kształty były niewiarygodnie kuszące. Dobrze pamiętałem, jaka świetna była w łóżku. Pamiętałem jej miękką i jedwabistą skórą i seksowne pojękiwania, kiedy osiągała orgazm… Cholera, na samą myśl o niej dostawałem erekcji. Tymczasem byłem na sesji kostiumów kąpielowych i miałem na sobie slipy, które bardzo podkreślały moje klejnoty… niedobrze. Nie należałem do ekshibicjonistów.
Na razie żałowałem, że nie mogłem spędzić z Emmy więcej czasu. Martwiłem się o nią, choćby przez to, w jakiej dzielnicy mieszkała. Zadzwoniłem już nawet do firmy ochroniarskiej, żeby zamontowała w jej mieszkaniu alarm.
Z jej współlokatorki była za to niezła aparatka. Miałem przeczucie, że gdyby zaszła potrzeba, ta ważąca nie więcej niż czterdzieści dziewięć kilogramów dziewczyna potrafiłaby dać wielkiego kopa w jaja. Ta myśl była pokrzepiająca, ale nie wystarczająco.
Fiona kręciła się po planie, co kilka chwil ukradkiem na mnie zerkając. Jej egzaltowanie doprowadzało mnie do szału i nie mogłem uwierzyć, jak to się stało, że nie zauważyłem go wcześniej. Teraz, kiedy Emmy zwróciła mi na to uwagę, miałem wrażenie, że opinię Fiony na mój temat doskonale widać w jej oczach. Trudno było mi przebywać w pobliżu. Działała mi na nerwy. Ale to przecież nic, z czym nie umiałbym sobie poradzić. Musiałem ograniczyć relację do biznesowej. Prostej i bez podtekstów.
Przy stanowisku makeupistki leżał mój plecak. Wyjąłem z niego telefon, żeby napisać do Emmy, zanim zaczniemy zdjęcia. Chciałem się z nią jak najszybciej zobaczyć.
Ja: Hej, kochanie. Chciałbym zabrać cię wieczorem na kolację. Mam nadzieję, że nie jesteś zajęta?
Emmy: Heeej! Byłoby świetnie. Cały dzień spędziłam w domu na szukaniu pracy.
Ja: Mój kierowca odbierze cię o dziewiętnastej i zawiezie do restauracji w śródmieściu. Ja przyjadę metrem.
Emmy: Nie chcę zabierać ci samochodu. Poza tym lubię jeździć metrem…
Ja: Nie. Będziesz bezpieczniejsza z Henrym (moim kierowcą). Nie chcę się o ciebie martwić. Do zobaczenia wieczorem, kochanie.
Emmy: OK, do zobaczenia wieczorem.
Kiedy schowałem telefon do plecaka, podeszła do mnie Fiona.
– Wszyscy na ciebie czekają, kochanie. Poprosiłam o więcej światła na planie, żebyś nie musiał ich wszystkich oglądać.
– Dzięki – rzuciłem.
– Wyglądasz świetnie – powiedziała delikatnie.
Moja klatka piersiowa błyszczała od olejków i bronzerów. Przez cały miesiąc, kiedy nie wiedziałem, co się dzieje z Emmy, nie oszczędzałem się na siłowni. Byłem dobrze przygotowany na sezon letni (który tak naprawdę fotografowano jesienią i zimą), ale trudno było mi znieść ociekającą desperacją Fionę.
– Idziemy? – Kiwnąłem głową w stronę planu, zamiast podziękować jej za komplement.
Ruszyła, a ja za nią. Wiedziałem, że muszę powiedzieć jej o mnie i Emmy, i uznałem, że teraz jest dobry moment. Nie będę musiał patrzeć, jak cierpi. Nie chciałem jej ranić.
– Ja i Emmy wróciliśmy do siebie. – Postanowiłem nie owijać w bawełnę. Spojrzała na mnie, nie kryjąc zdziwienia.
– Naprawdę?
– Tak.
Wyglądało na to, że nie dało się tego zrobić bez zranienia jej. Oczy zaszły jej łzami, ale szybko się uspokoiła. Nie powiedziała nic więcej. Weszła na plan i usiadła na składanym metalowym krześle. W tym czasie ja przyjąłem pozycję, o którą prosił fotograf i starałem się udawać, że nic się nie stało.Emmy
Nie byłam pewna, dokąd Ben mnie zabierał, ale znając go, zakładałam, że będzie to ekskluzywne miejsce. Nie zakochaliśmy się w sobie pod budką z hot dogami. Był listopad, co w Nowym Jorku oznaczało mniej więcej tyle, że jest zimniej niż na Antarktydzie, a w każdym razie na pewno zimniej niż w Tennessee, do którego mój organizm był przyzwyczajony.
Zastanawiałam się, w co powinnam się ubrać i w końcu zdecydowałam się na legginsy i mięciutki kremowy sweter, który był na tyle długi, żeby zakryć moją pupę i nawet upolowane na przecenie oficerki od Audrey Boone. Na sweter narzuciłam trencz i podeszłam do okna w salonie.
Po chwili zobaczyłam czarnego sedana parkującego na chodniku przed moją kamienicą. Henry. Nie wiedziałem nic o tym mężczyźnie, ale skoro Ben mu ufał, chyba mogłam czuć się bezpiecznie.
Kiedy podeszłam do auta, wysiadł i otworzył mi drzwi od strony pasażera. Zastanawiałam się, czy powinnam usiąść z przodu, skoro była nas tylko dwójka, ale ostatecznie usiadłam z tyłu, nic nie mówiąc.
– Dobry wieczór, panno Clarke – powiedział.
– Dobry wieczór. Henry, prawda?
– Tak, proszę pani. Ben poprosił mnie, żebym zawiózł panią do niego, do Prime Bistro. Słyszałem, że mają tam wyśmienite jedzenie.
– Dziękuję, Henry – odpowiedziałam. Przez resztę drogi jechaliśmy w milczeniu, przy cichych dźwiękach dochodzącej z radia muzyki klasycznej. Patrzyłam przez okno na zbliżającą się metropolię i coraz wyższe budynki – ten widok zawsze zapierał mi dech w piersiach. Światło odbijało się od drapaczy chmur, rzucając miliony zajączków na rzekę, a w oddali zachodziło słońce. Samochód pracował cicho i w połączeniu ze spokojnymi dźwiękami muzyki można się było w nim zrelaksować.
Kiedy dojechaliśmy do Prime Bistro, Henry pomógł mi wysiąść i od razu zobaczyłam Bena, który czekał na mnie tuż przy wejściu do restauracji.
Był ubrany w szare spodnie od garnituru i białą koszulę z podwiniętymi rękawami. Przez ramię przewiesił wełnianą kurtkę. Zastanawiałam się, czy był dzisiaj w pracy i czy widział się z Fioną, ale szybko rozproszył moje myśli pocałunkiem w usta.
– Cześć, kochanie – powiedział. Kiedy się do mnie uśmiechał, wszystkie moje zmartwienia znikały.
– Hej – odpowiedziałam, lekko odurzona jego namiętnym i słodkim pocałunkiem.
Ben wziął mnie za rękę i poprowadził w głąb małej i kameralnej restauracji.
W jej centrum stał kominek, a na podłodze ze skrzypiących drewnianych desek ustawiono nakryte lnianymi obrusami stoliki. W powietrzu unosił się zapach świeżo pieczonego chleba i mięsa. Sądząc po mojej reakcji, była to kombinacja, od której ciekła ślinka.
– Ładnie tutaj – powiedziałam, kiedy Ben próbował pomóc mi wgramolić się do wielkiej skórzanej kabiny na tyłach knajpy.
– Wiem. Zawsze kiedy odwiedza mnie mama, zabieram ją tutaj. Przychodziliśmy tu razem, kiedy byłem dzieckiem. – Ben żywo gestykulował i wyglądał na bardzo podekscytowanego tym, że pokazywał mi kawałek swojego dzieciństwa.
To miejsce w niczym nie przypominało przyjaznych dzieciom restauracyjek, do których rodzice zabierali mnie i mojego brata, Portera, kiedy byliśmy mali. Nie było tu miejsca na łupinki po orzeszkach na podłodze czy bawialnię. To nie było jedno z tych miejsc z obrusami z prawie sztywnej ceraty i supergrubymi plastikowymi kartami dań, których dzieci nie byłyby w stanie zniszczyć. I nie po raz pierwszy uświadamiałam sobie różnicę w sposobie wychowania mnie i Bena.
Kiedy przyszedł kelner, zamówiliśmy napoje. Dla mnie lampkę czerwonego wina, dla niego dżin z tonikiem.
– Jak ci minął dzień? Byłeś w pracy?
Wycisnął limonkę do drinka i upił łyk.
– Tak, mieliśmy sesję strojów kąpielowych. Poszło OK, ale zajęło o wiele więcej czasu, niż myślałem i konam z głodu.
Podano ciepłe pieczywo, więc posmarowałam jedną kromkę masłem i podsunęłam Benowi.
– Proszę. Jedz.
– Chcesz mnie utuczyć – wymamrotał pod nosem niezadowolony, ale kąciki jego ust zdradziły, że żartuje. Posmarowałam też jedną dla siebie i wzięłam gryza. Pieczywo było tak smaczne, że naprawdę musiałam powstrzymać jęk rozkoszy. Ciepłe i miękkie w środku z chrupiącą skórką. Ostatni raz taki chleb jadłam w Paryżu. Ben podniósł wzrok i spojrzał mi w oczy. Zastanawiałam się, czy myślał o tym samym co ja. Przeżyliśmy razem tyle wspaniałych chwil w Paryżu i nie chciałam, żeby piękno tych wspomnień przyćmiło zakończenie tej historii, w którym Fiona każe mi się pakować, bo chce mieć Bena tylko dla siebie. – Co dzisiaj robiłaś? – zapytał i wziął kolejnego łyka.
– Prawie cały dzień spędziłam na szukaniu pracy. Wysłałam zgłoszenia do kilku firm na stanowiska asystenckie.
Spakowałam też Ellie lunch do pracy, w ramach rekompensaty za moje wcześniejsze, naganne zachowanie. Ale o tym już nie wspomniałam, bo wiedziałam, że będzie to dla niego kolejny dowód na to, że wmuszam w ludzi jedzenie.
– Do agencji modelek? – zapytał i ukroił sobie kolejną kromkę.
Skubałam chleb i zastanawiałam się, czy ton, w jakim zadał to pytanie, wynikał z zazdrości. Chyba nie sądził, że inni modele stanowili dla niego konkurencję.
– Nie – powiedziałam. Moja kariera w świecie mody dobiegła końca. Rozbuchane ego i złośliwość jego członków były dla mnie nie do zniesienia. – Banki inwestycyjne, agencje reklamowe i tym podobne.
Przytaknął z ulgą.
Podszedł do nas kelner, żeby przyjąć zamówienie. Ben wziął grillowanego łososia, a ja sałatkę cesarską z kurczakiem.
W mojej głowie kłębiło się od pytań. Chciałam iść do przodu, ale wiedziałam, że najpierw muszę usłyszeć na nie odpowiedzi. Napiłam się wina, żeby dodać sobie odwagi.
– Ben…
– Tak?
– Czy oprócz tego jednego razu spędziłeś jeszcze noc z Fioną w Paryżu?
Złapał mnie za rękę pod stołem i zaczął masować kciukiem kostki dłoni.
– Nie, kochanie. To się stało tylko raz. Była zdruzgotana i płakała, trudno było mi ją odtrącić. Ale, Emmy, przysięgam Ci, że to nie był regularny romans.
Nagle uświadomiłam sobie, że wstrzymuję oddech. Wypuściłam powietrze z płuc.
– OK. Pytam się o to, bo byliście sami w Paryżu przez trzy tygodnie. Łatwo sobie wyobrazić, co jeszcze mogło się przez ten czas wydarzyć.
Kiwnął przecząco głową, po czym pocałował mnie w drugą dłoń.
– Nie. Nie rób tego. Nie chcę żebyś bawiła się w: „Co by było, gdyby...?”, i pisała w głowie czarne scenariusze. Byłem ci wierny zarówno sercem, jak i umysłem. Ale byłem też zbyt pijany, żeby świadomie reagować i moje ciało zostało wykorzystane przeciwko mnie. Oczywiście to kiepskie wytłumaczenie i od tamtej nocy nie było ani chwili, żebym tego nie żałował. Przez długi czas nie zdawałem sobie sprawy, ale patrząc z perspektywy czasu, wiem, że Fiona chciała mnie uwieść. Nie powinienem był w ogóle otwierać jej drzwi. Kiedy obudziłem się w środku nocy…
Zabrałam rękę.
– Ben. Proszę cię, oszczędź mi detali. Ból jest dla mnie zbyt świeży.
– Masz rację, przepraszam. Myślałem, że być może będzie ci łatwiej, jeśli dowiesz się więcej o całej sytuacji.
– Masz rację. Może kiedyś tak będzie. Ale jeszcze nie teraz – powiedziałam drżącym głosem. – Chyba potrzebowałabym o wiele więcej wina do takiej rozmowy. Poza tym nie lubię płakać na oczach innych. Lepiej cieszmy się przepysznym jedzeniem.
Fiona była w naszej dosyć krótkiej relacji stałym źródłem napięć. Nie ufałam jej. I denerwowało mnie, że Ben miał do niej taką słabość. Mówiąc wprost, doprowadzało mnie to do szału. Ale wybaczając mu i próbując iść do przodu, musiałam zacząć ją tolerować, chociaż wcale nie miałam pewności, że temu podołam.
Kiedy dostaliśmy jedzenie, atmosfera między nami była nieprzyjemna. W powietrzu wisiało napięcie.
– Wszystko w porządku? – zapytał Ben.
Przytaknęłam.
– Będzie dobrze.
Większość posiłku zjedliśmy w ciszy, ale Ben często posyłał mi badawcze spojrzenia. Nie zamierzałam popsuć atmosfery, ale trudno byłoby mi rozmawiać z nim w tak beztroski i zalotny sposób jak kiedyś.
Zastanawiałam się, czy kiedykolwiek będziemy jeszcze w stanie stworzyć związek. A może nie było to nic więcej niż przelotny romans dwójki osób, którym udało się stworzyć bliską i intensywną, chociaż krótką relację?
Kiedy Ben płacił rachunek, wyszłam do toalety. Spotkaliśmy się w korytarzu, skąd odprowadził mnie do samochodu. Kiedy zdążył zadzwonić po Henry’ego? Nie miałam pojęcia. Zapewne wtedy, kiedy byłam w toalecie. Ale kiedy wyszliśmy, samochód stał tuż przy wejściu do restauracji. Ten facet był jak ninja, zawsze czający się w pogotowiu. Nie mogłam się temu nadziwić. Poza Benem nie znałam nikogo, kto miał samochód z kierowcą.
Ben odwrócił się do mnie i pogłaskał mnie po policzkach.
– Przepraszam cię za wszystko. Przepraszam, że popsułem nam kolację. Chciałem zabrać cię na prawdziwą randkę, ale zachowałem się bezmyślnie. Trzeba było zabrać cię gdzieś, gdzie moglibyśmy w spokoju porozmawiać.
Szczerość, która biła mu z oczu, ujęła mnie. Bardzo chciałam pójść z nim na prawdziwą randkę, ale nie potrafiłam poradzić sobie z przeszłością, o której on tak bardzo chciał porozmawiać i zamknęłam się w sobie.
– Nic nie szkodzi. Randka była bardzo miła. Dziękuję, że pokazałeś mi miejsce, gdzie chodziłeś ze swoją mamą. To dla mnie wiele znaczy.
Uśmiechnął się i dał mi buziaka w usta.
– Nie ma za co. Chcę ci pokazać Nowy Jork mojego dzieciństwa. Chodźmy do samochodu, zanim zmarzniemy.
Ben otworzył drzwi, a ja wślizgnęłam się na tylne siedzenie i zrobiłam mu miejsce obok siebie. Siedział tak blisko, że zapach jego wody kolońskiej zaczął mnie rozpraszać. Moje ciało bezwiednie reagowało na ten dobrze znany zapach – serce trzepotało, a dłonie zaczynały się pocić.Ben
Nie zdążyłem nawet powiedzieć Henry’emu, dokąd jedziemy, a on włączył się do ruchu, jak gdyby czując, że potrzebuję chwili na rozmowę z Emmy. Męska intuicja?
– Co się dzieje w twojej pięknej główce, kochanie? – zapytałem i spletliśmy dłonie. Emmy przełknęła ślinę i odwróciła się do mnie.
– Chodzi o to, że… być może Nowy Jork nam zwyczajnie nie służy.
O rety! Skąd ona brała takie pomysły?
– Oczywiście, że tak nie jest. Przecież wiesz, że pasujemy do siebie pod względem fizycznym, emocjonalnym i intelektualnym. Jakie znaczenie miałoby mieć to, gdzie mieszkamy? Jeżeli uważasz, że lepiej nam będzie w Paryżu, kupię nam tam dom.
Na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. Przyłożyłem jej dłoń do ust i pocałowałem ją. Nie mogłem przestać jej dotykać. Jedną rękę trzymałem na jej ubranych w czarne legginsy udach. Miałem ochotę ucałować tego, kto stworzył ten otulający ciało wynalazek. Mogę się założyć, że jej tyłeczek wyglądał w nich świetnie. Miałem ochotę zszarpać je z niej zębami, odkrywając centymetr po centymetrze jej kremową skórę.
– Pojedziesz ze mną do domu?
Spojrzała na mnie i zamrugała. Zastanawiała się.
– Tylko żeby porozmawiać?
Nie potrafiłem skłamać. Szczególnie patrząc w jej szaroniebieskie oczy, których słodki i niewinny wzrok czułem na sobie.
– Możemy porozmawiać, jeśli chcesz. Ale chciałbym, żebyś została na noc.
Przygryzła dolną wargę. Jej białe zęby zostawiły delikatny ślad na jej wydatnych ustach. Cholera. To było podniecające.
– Dobrze, mogę zostać na noc, ale kiedy mówiłam, że nie powinniśmy się spieszyć, tylko najpierw na spokojnie porandkować, to naprawdę miałam to na myśli.
Zacząłem głaskać ją po udzie i nachyliłem się, żeby wyszeptać jej do ucha:
– Jeśli nie mogę cię przelecieć, dasz mi chociaż spróbować swojej cipki?
Emmy jęknęła cicho i wzrokiem wskazała na Henry’ego. Nie zwracał na nas uwagi. Płaciłem mu wystarczająco dużo, żeby wyrzucał z pamięci to, co zobaczył lub zasłyszał w samochodzie przez te wszystkie lata.
– Nie słyszy nas – wyszeptałem.
– Ben… – jęknęła, wijąc się na skórzanym siedzeniu. Uwielbiałem to, jak szybko byłem w stanie ją podniecić. Kochałem patrzeć, jak reagowała na moje ruchy i słowa. To było o wiele lepsze niż nasze pikantne SMS-y.
– Przecież ze sobą chodzimy. Chyba wolno nam się zabawić?
Przejechałem nosem po łuku jej szyi. Mój ciepły oddech wywołał u niej gęsią skórkę. Wbiła palce w oparcie fotela.
– Henry, nie zatrzymujemy się po drodze. Jedziemy prosto do mnie – poinstruowałem.Emmy
Ben mieszkał w zabytkowej dzielnicy miasta, w której piękne, zdobione domy z epoki wiktoriańskiej zostały podzielone na mieszkania. Jego apartament mieścił się w uroczym budynku z czerwonej cegły. Mieli własnego odźwiernego, a do foyer prowadził czerwony dywan. Było tu bardzo elegancko i bezpiecznie. Ta część miasta cieszyła się dużym powodzeniem wśród rodzin i zamożnych kawalerów. Pasował tu idealnie.
Podziękowaliśmy Henry’emu i odźwiernemu, zanim poszliśmy do windy.
Kiedy weszliśmy do mieszkania, Ben prawie wepchnął mnie do środka, nie zawracając sobie nawet głowy zapalaniem światła. Ustawił mnie pod ścianą i nachylił się, żeby mnie pocałować. Przez okna widokowe do pokoju wpadało światło księżyca. Widok wyrzeźbionego ciała Bena w tym świetle sprawił, że znowu jęknęłam. Odpowiedział jeszcze mocniejszym pocałunkiem. Czułam, jak jego język masuje mój. Byłam przyparta do ściany. Jego ręce wędrowały wzdłuż mojej talii i bioder.
– Cholera, kochanie, chcesz mnie zabić tymi swoimi legginsami?
Nie spodziewałam się, że uzna moje legginsy za seksowne. Kiedy je zakładałam, chciałam, żeby było mi ciepło i wygodnie.
– Widzisz, co mi zrobiłaś? – powiedział Ben i naprowadził moją dłoń na ukrytego w spodniach nabrzmiałego penisa.
O, cholera. Był tak wielki, jakby miał zaraz wybuchnąć. To musiało boleć.
– Odwróć się i pokaż mi tyłeczek.
Chwycił mnie w biodrach i odwrócił tyłem do siebie.
Czułam, jak płoną mi policzki. Już zapomniałam, jaki był bezpośredni. I jak to na mnie działało. Potrafił doprowadzić mnie do szaleństwa jednym słowem. Niespieszenie się będzie o wiele trudniejsze, niż myślałam.
Złapał mnie za pośladki i wydał z siebie zduszony jęk.
– Ten tyłeczek należy do mnie – powiedział, po czym podwinął mi sweter i zaczął zsuwać ze mnie legginsy. Złożył pocałunek na każdym z pośladków i odwrócił przodem do siebie.
Klęcząc przede mną na ziemi, Ben spojrzał na mnie wzrokiem pełnym pożądania.
– Mogę cię spróbować?
Milczałam, ale przytaknęłam.
Zaczął od pocałunków w uda. Jego ciepły oddech jednocześnie łaskotał i przyprawiał mnie o drgawki. Potem złapał mnie za uda mocno, uniemożliwiając mi ucieczkę i zaczął swoje słodkie tortury. Zasypywał mnie miękkimi, delikatnymi pocałunkami, ale z każdą chwilą był coraz bliżej środka. Nie byłam w stanie się temu oprzeć. Nawet nie dotknął jeszcze mojej cipki, a już byłam mokra. Zdjął ręce z moich bioder i zaczął zsuwać moje majteczki w dół, aż do połowy łydek. Bardziej się zresztą nie dało, bo wciąż miałam na sobie oficerki. Zaczął od pocałowania mnie we wzgórek łonowy.
Ben na kolanach, celebrujący moją kobiecość, był jednym z piękniejszych widoków na świecie.
Wplotłam palce w jego włosy i wydałam z siebie cichy okrzyk.
– Ben…
Zanurzył się we mnie. Najpierw chciwie pieścił moje wargi, a po chwili odnalazł łechtaczkę i pracował nad nią językiem w szybkim i brutalnym rytmie.
Jasna cholera!
Kolana ugięły się pode mną tak, że prawie upadłam, na szczęście Ben zdążył mnie złapać. Ten zwrot akcji miał swoje plusy – musiałam wyglądać jak idiotka, stojąc w majtkach i legginsach spuszczonych do połowy łydek.
Wziął mnie na ręce i zaniósł do swojego łóżka. Delikatnie posadził mnie na krawędzi. Zdjął ze mnie buty, jeden po drugim. Zrzucił je na podłogę.
Sama prosiłam, żebyśmy zwolnili w kontaktach fizycznych, ale wtedy była to ostatnia rzecz, jakiej chciałam. Postanowiłam mu pomóc i zrzuciłam z siebie majtki w pośpiechu, jaki z pewnością nie przystawał damie. Ben zachichotał cicho. Nie byłam w stanie ukryć, jak bardzo tęsknię za jego dotykiem.
– Zdejmij to, kotku.
Uniosłam ręce, a on zdjął mi sweter. Kiedy byłam już naga, znów zaczął całować moje uda, powoli torując sobie drogę do środka, ale dałam mu znak, żeby przestał.
– Ben… ty też zdejmij… ubranie – poprosiłam trochę niezręcznie.
– Kochanie, jeśli się rozbiorę, nie będę w stanie się powstrzymać, a nie chcę cię na nic namawiać.
Wtedy nie zależało mi już na żadnych ograniczeniach. Nawet myśl o nieużywaniu kondomów przestała mnie przerażać.
– Zdejmij.
Ben stanął przy łóżku i szybko zrzucił ubranie na podłogę. Wysoki i umięśniony wyglądał imponująco. Jego ciężka, długa męskość czekała na mnie w pełnej gotowości. Wyciągnęłam rękę, żeby go dotknąć. Jego penis był taki ciepły. Zaczęłam pieścić go od nasady aż po czubek, rozkoszując się jego jędrnością. Był tak duży, że nie byłam w stanie objąć go jedną ręką. Oddychał ciężko.
– Cholera, kochanie, widok twojej małej dłoni próbującej się mną zająć jest najgorętszą rzeczą, jaką w życiu widziałem.
Włączyłam do akcji drugą rękę i przyspieszyłam ruchy. Chciałam, żeby było mu dobrze, chciałam, żeby zżerało go pragnienie.
Jęknął, kiedy moje dłonie napotkały jego delikatną główkę.
– Cholera, kotku!
Jego ciało było naprężone, mięśnie brzucha idealnie współpracowały z resztą. Nagle złapał mnie za rękę.
– Przestań. Przestań, bo zaraz dojdę.
Spojrzałam na niego zdziwiona. Był taki piękny.
– Nie chcesz?
– Chcę, ale nie dzisiaj. Mieliśmy się nie spieszyć, pamiętasz?
Przytaknęłam jak grzeczna dziewczynka. Ja i moje głupie zasady.
– Nie będziesz się potem źle czuł?
– O mnie się nie martw, sobą zajmę się później. Dzisiaj marzę tylko o tym, żeby dać tobie orgazm. Reszta mnie nie obchodzi – powiedział i pocałował mnie w usta. – Żadnego seksu. Nawet nie będziesz musiała mnie dotykać.
– A co, jeśli tego chcę? – rzuciłam nadąsana. Wyciągnęłam rękę w stronę jego męskości, ale złapał mnie za nadgarstek.
– Nie. Dzisiaj ty jesteś najważniejsza – powiedział i potem delikatnym ruchem pchnął mnie z powrotem na łóżko.
Wciąż byłam wilgotna od przyjemności, którą dał mi wcześniej, ale Ben nie tracił czasu. Palcem wskazującym zaczął zataczać kręgi na moich wargach. Jęknęłam, kiedy w końcu napotkał łechtaczkę.
– Przyjemnie ci, kotku? – powiedział i pocałował mnie w wewnętrzną stronę ud. – Powiedz mi, że jest ci dobrze. Powiedz mi, że właśnie tego pragniesz.
– O, tak, Ben, jest mi bardzo dobrze – westchnęłam i sięgnęłam w stronę jego męskości. – Ale ja pragnę ciebie…
Wsunął palec do środka.
– Nie dzisiaj. Nie spieszymy się, pamiętasz? – uśmiechnął się zarozumiale, co sprawiło, że miałam ochotę zaprzeczyć.
Jęknęłam z przyjemności i frustracji, które czułam jednocześnie. Ben nachylił się nad łóżkiem i pocałował mnie w pępek, a potem zaczął schodzić coraz niżej. Uniosłam biodra w nadziei na więcej kontaktu z jego mięciutkim językiem, ale on odsunął się ode mnie. Powoli i delikatnie całował i pogryzał mnie w brzuch. Wreszcie dotarł tam, gdzie najbardziej go pragnęłam i obsypał mnie namiętnymi, ciepłymi pocałunkami. W ciągu zaledwie kilku minut jego zwinny język doprowadził mnie na szczyt. Szczęśliwą i wycieńczoną. Eksplodowałam, krzycząc głośno jego imię.
Po wszystkim Ben przytulił się do mnie, zamknął w kokonie swoich ramion i obejmował mocno, kiedy moje ciało pulsowało jeszcze od minionej ekstazy. Nie mogłam nie wyczuć, że wciąż jest twardy jak kamień, ale nie rozmawialiśmy o tym. Wyglądało na to, że dostał to, czego pragnął: mnie w jego łóżku, wtuloną w jego ramiona.
.
.
.
…(fragment)…
Całość dostępna w wersji pełnej