Imbolc. Rytuały, przepisy i zaklęcia na święto światła - ebook

Wstęp do serii Sabaty

eria wydawnicza stanowi wprowadzenie oraz inspirację do uprawiania współczesnych sabatów czarownic. Każda z ośmiu książek, przepełnionych m.in.: zaklęciami, rytuałami, medytacjami, historiami, tradycyjnymi naukami, inwokacjami, wróżbami, recepturami oraz specjalnymi umiejętnościami, zgłębia zarówno stare, jak i nowe praktyki celebrowania sezonowych obrzędów, które są kamieniami węgielnymi w kalendarzu czarownicy.

Obecnie wiccanie oraz inni wyznawcy nurtów neopogańskich (nowoczesnego pogaństwa) obchodzą osiem sabatów, czyli świąt. Owe osiem dni świątecznych razem tworzy Koło Czasu albo cykl sabatowy, a każdy z sabatów związany jest z ważnym punktem zwrotnym w rocznej podróży, podczas której natura wkracza w kolejne pory roku.

Poświęcając nieco uwagi temu, jak obraca się Koło Czasu, będziemy mogli lepiej dostroić się do energetycznych cyklów natury i usłyszeć to, co każda z pór roku do nas szepce (lub krzyczy!), zamiast działać w sprzeczności z naturalnymi przypływami i odpływami. Która pora może być lepsza do rozpoczęcia nowych projektów niż czas, w którym ziemia budzi się do życia po długiej zimie i w którym wszystko nagle rozkwita, wzrasta i ponownie kiełkuje? I która będzie lepsza do medytowania i planowania przyszłości niż ten introwertyczny letarg, w jaki zapadamy w czasie zimy? Seria „Sabaty” nauczy cię, jak skupić się na duchowych aspektach Koła Czasu, jak poruszać się w nim i z nim w harmonijny sposób oraz jak świętować swój własny nieustający duchowy wzrost i osobiste osiągnięcia. Niniejsza książka może być twoją pierwszą na temat wiccanizmu, czarostwa czy pogaństwa bądź najnowszą pozycją w twojej biblioteczce lub e-biblioteczce po brzegi wypchanej magiczną wiedzą. W obu przypadkach mamy nadzieję, że znajdziesz tu coś wartościowego, dzięki czemu wybierzesz się w swoją własną podróż.

Wybierz się w podróż przez Koło Czasu

W rocznych cyklach natury każdy z ośmiu sabatów oznacza ważny punkt. Są one przedstawione w formie równo rozmieszczonych szprych w kole, które reprezentuje całość roku; daty w kalendarzu, na które przypadają owe święta, również są niemal równomiernie rozmieszczone.

Koło Czasu składa się z dwóch grup, a na każdą z nich przypadają cztery święta. Cztery święta słoneczne, w zależności od pozycji słońca na niebie, dzielą rok na kwartały: Wiosenną Równonoc, Letnie Przesilenie, Jesienną Równonoc i Przesilenie Zimowe. Termin każdego z nich wyznaczany jest astronomicznie, dlatego może się nieznacznie różnić z roku na rok. Między tymi dniami, wyznaczającymi kolejne kwartały, przypadają święta „półkwartalne”, nazywane świętami ognia: Imbolc, Beltane, Lammas oraz Samhain. Święta kwartalne określa się czasem Mniejszymi Sabatami, natomiast półkwartalne – Wielkimi Sabatami, mimo że żaden cykl nie jest „ważniejszy” od pozostałych. Na półkuli południowej pory roku przypadają odwrotnie niż na północy, dlatego poszczególne sabaty obchodzone są w innych terminach.

Chociaż książka, którą trzymasz w ręku, skupia się przede wszystkim na święcie Imbolc, może być także pomocna w zrozumieniu, jak ten Wielki Sabat wpasowuje się w całość cyklu rocznego.

Przesilenie Zimowe, zwane także Yule albo Środkiem Zimy, przypada w czasie, gdy noc osiąga swoją maksymalną długość – po przesileniu dni stają się dłuższe. Chociaż spowija nas zimna ciemność, żywimy nadzieję, że już niebawem nadejdą jaśniejsze dni. Według tradycji wiccańskiej to właśnie wtedy rodzi się młody bóg słońca. Zgodnie z niektórymi wierzeniami neopogańskimi Król Ostrokrzewu przegrywa walkę ze swoim jaśniejszym wcieleniem – Królem Dębu. Palą się świece, trwają świąteczne uczty, a do domu przynosi się wiecznie zielone liście na znak, że mimo surowości zimy światło i życie przetrwają.

Koło Czasu – półkula północna (wszystkie daty przesilenia i równonocy są przybliżone, dlatego należy sięgnąć do kalendarza, aby sprawdzić właściwe daty dla danego roku).

Koło Czasu – półkula południowa (wszystkie daty przesilenia i równonocy są przybliżone, dlatego należy sięgnąć do kalendarza, aby sprawdzić właściwe daty dla danego roku).

Sabat Imbolc (wymawiany także jako Imbolg) przypada w czasie odwilży, gdy ziemia dopiero co zaczyna odmarzać, sygnalizując tym samym, że czas zacząć przygotowywać pola do zbliżającego się sezonu siewu. Budzimy się z miesięcy letargu i introspekcji oraz zaczynamy porządkować wszystko to, czego się nauczyliśmy podczas minionej zimy, a także snuć pierwsze plany na przyszłość. Niektórzy wiccanie w czasie Imbolc błogosławią świece, co stanowi kolejny symbol zaklinania coraz silniejszego światła.

Podczas Wiosennej Równonocy, zwanej także świętem Ostara, dzień i noc ponownie stają się równe długością, a po niej dni stopniowo stają się dłuższe od nocy. Wiosenne Zrównanie Dnia i Nocy to czas odnowy i sadzenia nasion, które się zaczyna, jak tylko ziemia znowu powróci do życia. Podczas tego święta ozdabiamy jajka symbolizujące nadzieję, życie i płodność, jak również odprawiamy rytuały, chcąc pobudzić w sobie energię oraz odnaleźć moc i pasję potrzebne do życia i rozwoju.

W społecznościach rolniczych święto Beltane wyznaczało początek pory letniej. Wyprowadzano wtedy zwierzęta domowe, aby pasły się na bujnych pastwiskach, a drzewa rozkwitały w tym czasie pięknym, aromatycznym kwieciem. Chcąc zapewnić ochronę zebranym plonom, zwierzętom domowym oraz ludziom, odprawiano rytuały. Rozpalano ogień i składano ofiary w nadziei na uzyskanie boskiej ochrony. W wiccańskich mitach młody Bóg zapładniał wówczas młodą Boginię. Pod koniec roku każdy z nas ma jakieś plony do zebrania – np. plany, które jesteśmy zdecydowani wprowadzić w życie – a święto Beltane to doskonały czas, aby z zapałem ruszyć pełną parą.

Letnie Przesilenie to najdłuższy dzień w roku. Nazywane jest także Litha albo Środkiem Lata. Energia słoneczna osiąga swój najwyższy poziom, a moc natury – swoją pełnię. W tradycji wiccańskiej jest to czas, kiedy moc boga słońca sięga szczytu (po osiągnięciu szczytu siła słońca będzie się zmniejszać). Wówczas Bóg zapładnia dziewiczą Boginię, która następnie przemienia się w Matkę Ziemię. W niektórych wierzeniach neopogańskich jest to moment, kiedy Król Ostrokrzewu ponownie staje do walki ze swoim jaśniejszym wcieleniem, ale tym razem zwycięża Król Dębu. Ogólnie rzecz ujmując, jest to czas wielkiej radości i świętowania.

Podczas święta Lughnasadh dojrzewają największe plony lata. Odbywają się obrzędy, ludzie grają w różne gry, wyrażają swoją wdzięczność i ucztują. To czas radości z pierwszych zbiorów, znany także pod nazwą Lammas – niezależnie od tego, czy mamy na myśli rzeczywiste zbiory z pól i ogrodów, czy też nasze pierwsze plany, które zaczęły przynosić owoce. Często tego dnia piecze się chleb dla uczczenia żniw.

Przesilenie Jesienne, zwane także Mabon, przynosi kolejną ważną zmianę sezonu oraz drugie zbiory. Słońce oświeca wówczas obie półkule w takim samym stopniu, a dni i noce mają jednakową długość. Od tego czasu noce stają się coraz dłuższe. W nawiązaniu do zbiorów dzień celebrowany jest jako festiwal poświęcenia i umierającego boga, oddaje się także cześć słońcu oraz żyznej ziemi.

U Celtów początek pory zimowej wyznaczało święto Samhain. W tym czasie dokonywano uboju zwierząt i zbierano ostatnie zbiory, aby zdążyć przed nieuchronnym zanurzeniem się w głębię zimowej ciemności. Rozpalano ognie, by pomóc odnaleźć drogę błąkającym się duchom, a także składano ofiary w imię bogów i przodków. Samhain, postrzegany jako początek, obecnie często nazywany jest Nowym Rokiem Czarownic. Czcimy naszych przodków, zaprzestajemy swoich aktywności i przygotowujemy się do nadchodzącego okresu introspekcji… i w ten sposób cały cykl rozpoczyna się na nowo.

Stosunek nowoczesnych pogan do Koła Czasu

Nowocześni poganie czerpią inspirację z wielu przedchrześcijańskich tradycji, czego przykładem może być właśnie Koło Czasu. Cykl ośmiu świąt, które obecnie celebrujemy dzięki nowoczesnemu pogaństwu, nie był nigdy w pełni obchodzony przez żaden konkretny odłam kultury chrześcijańskiej. W latach 1940–1950 Brytyjczyk Gerald Gardner stworzył nową religię wicca, czerpiąc z wielości różnych kultur i tradycji oraz dostosowując do niej praktyki obrzędowe z wierzeń przedchrześcijańskich i animistycznych, ludowej magii oraz szamańskiej dyscypliny i zakonów ezoterycznych. Połączył ze sobą wielokulturowe tradycje równonocy i przesilenia z celtyckimi świętami oraz wczesnoeuropejskimi świętami o charakterze rolniczym i sielankowym, tworząc w ten sposób jedyny w swoim rodzaju model religijny, który stał się podstawą wiccańskiego roku obrzędowego.

Ów wiccański rok obrzędowy zazwyczaj podąża śladem wiccan i czarownic, jak również eklektycznych pogan różnych wyznań. Niektórzy poganie przestrzegają jedynie połowy sabatów – tylko kwartalnych albo tylko półkwartalnych. Inni natomiast odrzucają cały koncept Koła Czasu i zamiast opierać się na naturalnym rolniczym cyklu pór roku, wolą obchodzić święta kalendarzowe w zależności od swojej kultury. Wszyscy jako poganie mamy swoje indywidualne ścieżki, dlatego tak ważne jest, aby żadnej z nich nie wartościować i żadnej nie przyznawać palmy pierwszeństwa; utrzymywanie otwartego i pozytywnego nastawienia sprawia, że wspólnota pogan tak dobrze się rozwija.

Wielu pogan adaptuje Koło Czasu do swojego własnego środowiska. Wicca urosła do rangi prawdziwie światowej religii, ale tylko nieliczni z nas mieszkają w klimacie odzwierciedlającym aurę Wysp Brytyjskich, czyli miejsca, gdzie się narodziła. Chociaż zgodnie z tradycją święto Imbolc stanowi początek odwilży i budzenie się ziemi do życia, to w tym samym czasie w wielu rejonach północnych panuje środek zimy. Dla jednych Lammas może być świętem ku czci zbiorów, a dla innych – mieszkających w rejonach, gdzie występują susze i pożary lasów – będzie to niezwykle niebezpieczny i niepewny okres roku.

Trzeba zatem wziąć pod uwagę, że Ziemia składa się z dwóch półkul. Kiedy na półkuli północnej panuje zima, na południowej święci triumfy lato. Dlatego kiedy poganie w Ameryce świętują Yule i Przesilenie Zimowe, ci w Australii obchodzą Przesilenie Letnie. Indywidualne doświadczenia osób praktykujących sabaty wicca są zatem ważniejsze niż jakikolwiek dogmat zapisany w książkach.

Pozostając w tym duchu, możesz zdecydować się opóźnić lub przyspieszyć określone dni świąteczne, aby cechy właściwe danym sabatom (związane z daną porą roku) lepiej pasowały do klimatu twojego miejsca zamieszkania. Możesz też akcentować różne wątki każdego z obchodzonych przez ciebie sabatów. Niniejsza seria powinna ułatwić ci tego rodzaju rozwiązania.

Bez względu na to, gdzie znajduje się twoje miejsce na ziemi – czy jest to wieś, miasto, czy jego przedmieścia – możesz zaadaptować tradycje i obrzędy sabatowe w taki sposób, by pasowały do twojego stylu życia oraz środowiska. Przyroda otacza nas zewsząd; nieważne, jak bardzo my, ludzie, staramy się odizolować od natury, powtarzające się niezmiennie zmiany pór roku są nieuniknione. Zamiast płynąć pod prąd, wielu nowoczesnych pogan korzysta z unikalnej energii danej pory roku – niezależnie od tego, czy jest ciemno, jasno, czy szaro – i włącza ją w rytm swojego codziennego życia.

Seria „Sabaty” zawiera wszystkie potrzebne informacje, by móc zrobić to samo. Każda książka jest podobna do tej, którą właśnie trzymasz w rękach. Pierwszy rozdział pt. Stare praktyki opowiada o historii i tradycjach zaczerpniętych z mitologii i wierzeń przedchrześcijańskich, a których pozostałości nadal funkcjonują w nowoczesnym nurcie pogaństwa. Kolejny rozdział, zatytułowany Nowe praktyki, ujmuje w całość wszystkie te elementy i motywy, aby potem zinterpretować je w nowy sposób, który stosują nowocześni poganie, świętując swoje sabaty. Następny rozdział skupia się na Zaklęciach i wróżbach właściwych dla danej pory roku albo zakorzenionych w tradycji ludowej, a jeszcze następny – Receptury i rękodzieło – przedstawia pomysły na udekorowanie domu, praktyczne własnoręcznie wykonane przedmioty oraz przepisy kulinarne, które uwzględniają sezonowe przysmaki. Rozdział Modlitwy i inwokacje dostarcza gotowych przykładów inwokacji i modlitw, które można zastosować w rytuałach, medytacjach lub podczas prowadzenia dziennika. Rozdział Rytuały świąteczne przedstawia trzy pełne rytuały: jeden dla osób praktykujących w pojedynkę, jeden dla par oraz jeden przeznaczony dla grupy ludzi takiej jak kowen, krąg czy gaj (nie wahaj się, jeśli chcesz dostosować rytuały podane w książce do swoich własnych potrzeb, zastępując np. dary składane w ofierze, tekst inwokacji czy modlitwy, czynności magiczne itd.). Planując rytuał grupowy, dobrze jest wiedzieć o wszelkich specjalnych potrzebach każdego z uczestników. Istnieje wiele wspaniałych książek zgłębiających te kwestie i ułatwiających przeprowadzenie rytuału, jeśli nie ma się doświadczenia w tej kwestii. Wreszcie na końcu niniejszej książki znajduje się pełna lista pojęć (słów kluczowych) związanych z danym świętem, począwszy od motywów magicznych, a skończywszy na bóstwach, pokarmach, kolorach, symbolach itp.

Po przeczytaniu tej książki zyskasz wystarczająco dużo informacji i duchowej inspiracji, aby celebrować sabat z większym entuzjazmem. Świętując ku czci Koła Czasu, potwierdzamy nasz związek z naturą, dlatego kiedy naturalne cykle wciąż się odnawiają w swoich niekończących się obrotach, możemy płynąć z prądem i cieszyć się przemierzaną przez nas drogą.Bibliografia

Alexander Skye, Magickal Astrology: Understanding Your Place in the Cosmo, New Page Books, Franklin Lakes 2008.

Buckland Raymond, The Witch Book: The Encyclopedia of Witchcraft, Wicca, and Neo-paganism, Visible Ink, Detroit 2002.

Chińskie Święto Wiosny 2015: tradycja, historia, przewodnik na każdy dzień, dostęp: 20.12.2014, www.chinahighlights.com/travelguide/special-report/chinese-new-year

Cunningham Scott, The Complete Book Of Incense, Oils & Brews, Llewellyn Publications, St. Paul, MN 1989.

Cunningham’s Encyclopedia Of Crystal, Gem & Metal Magic, Llewellyn Publications, St. Paul 1987.

Cunningham’s Encyclopedia Of Magical Herbs, Llewellyn Publications, St. Paul 1985.

Magical Herbalism, Llewellyn Publications, St. Paul 1998.

Wicca: A Guide for the Solitary Practitioner, Llewellyn Publications, St. Paul 1988.

Ferguson Anna-Marie, A Keeper of Words, Llewellyn Publications, St. Paul 1995.

Gimenez Diego, Zarządzanie rozrodem owiec i kóz, dostęp: 19.12.2014, aces.edu/pubs/docs /A/ANR-1316/ANR-1316.pdf

Hinshaw Annette, Earth Time, Moon Time, Llewellyn Publications, St. Paul 1999.

Historia Dnia Świstaka, dostęp: 24.07.2014, www.groundhog.org/groundhog-day/history/

Hollander, P. Scott. Tarot dla początkujących, Illuminatio, Białystok 2013.

Illes Judika, The Element Encyclopedia of Witchcraft, Hammersmith, HarperElement, Londyn 2005.

K Azreal Arynn & K Amber, Candlemas: Feast of Flames, Llewellyn Publications, St. Paul 2001.

Komercyjna produkcja owiec, dostęp: 05.12.2014, www.aces.nmsu.edu/sheep/management_systems/commercial_prod.html

Kynes Sandra, Llewellyn’s Complete Books of Correspondences, Llewellyn Publications, St. Paul 2013.

Leeming David i Page Jake, Goddess: Myths of the Female Divine, Oxford University Press, Nowy Jork 1994.

Luenn Nancy, Celebrations of Light, Atheneum Books for Young Readers, Nowy Jork 1998.

McCoy Edain, The Sabbats: A New Approach to Living the Old Ways, Llewellyn Publications, St. Paul 1998.

Merrill William i Ives Goddard, „Essays in Honor of William Curtis Sturtevant”, Smithsonian Contributions to Anthropology 44, Smithsonian Institution Press, Waszyngton 2002.

Montley Patricia, In Nature’s Honor: Myths and Rituals Celebrating the Earth,

Skinner House Books, Boston 2005.

Morgan Fiona, Wild Witches Don’t Get The Blues, Daughters of the Moon Publishing, Rio Nido 1991.

Neal Carl F, Incense: Crafting and Use of Magickal Scents, Llewellyn Publications, St. Paul 2003.

O’Gaea Ashleen, Celebrating the Seasons of Life: Samhain to Ostara, New Page Books, Franklin Lakes 2009.

Owen Lara, Imbolc: czas ożywienia, dostęp: 22.07.2014, www.patheos.com/blogs/planetaryenergies/2013/02/imbolc-the-quickening-of-the-year

Rozmnażanie owiec, dostęp: 13.12.2014, www.sheep101.info/201/ewerepro.html

Skye Michelle, Goddess Alive: Inviting Celtic & Norse Goddess Into Your Life, Llewellyn Publications, Woodbury 2007.

Starhawk, The Spiral Dance: A Rebirth of the Ancient Religion of the Great Goddess, HarperSanFrancisco, San Francisco 1979.

Tabela ciążowa owiec i kalkulator wykotu jagniąt, dostęp:13.12.2014, www.tvsp.org/gestation.html

Thompson Sue Ellen, Holiday Symbols and Customs: Third Edition, Omnigraphics, Inc., Detroit 2003.

Walter Philippe, Christianity: The Origins of a Pagan Religion, VT: Inner Traditions, Rochester 2006.

Wigington Patti, Dzień Świstaka, dostęp: 24.07.2014, Paganwiccan.about.com/od/imbolcfebruary2/p/GroundhogDay.htm