Jamnik z Kluskami - ebook

1.

Pasiaste spodnie, które Anka wydobyła spod łóżka, były oblepione kłębami kurzu. Nienawidziła tej piżamy. Kiedy Adaś założył ją po raz pierwszy, obudziła się w środku nocy z krzykiem, bo przyśnił się jej obóz koncentracyjny.

Jej mąż najwyraźniej robił postępy. Jeszcze rok temu trzymał pod łóżkiem tylko brudne skarpetki i stare gazety, teraz upychał w ulubionym schowku wszystko, co wpadło mu w ręce. Była pewna, że nabrał tego nawyku, mieszkając z mamusią, która pełzała wokół niego na kolanach, w poczuciu świętej misji usuwając wszelkie ślady niechlujstwa ukochanego jedynaka.

Anka doszła do wniosku, że przyjdzie dzień, kiedy Adaś zaknebluje ją i wepchnie pod małżeńskie łoże. Powinna zastanowić się zawczasu, czy ma ochotę spędzić resztę życia między zeszłotygodniowym egzemplarzem „Gazety Wyborczej” i przepoconym podkoszulkiem. Jeżeli nie okaże stosownego entuzjazmu, Adam wezwie na pomoc swoją matkę i razem wbiją jej do głowy, że nie zasłużyła na nic lepszego, skoro pozwoliła, żeby pod małżeńskim łożem zalęgły się koty kurzu. Pani Klusek święcie wierzyła, że kobieta, która nie myje podłogi pod meblami rano, w południe i wieczorem, zasługuje na sąd wojenny i natychmiastowe rozstrzelanie. Jej największym życiowym błędem była zgoda na związek wychuchanego synka z niereformowalną fleją.

Westchnęła z rozkoszy, przypominając sobie mamę Klusek przywaloną wersalką w kawalerce Magdy. Pod zdezelowanym meblem było wyjątkowo mało miejsca i niewiele brakowało, żeby wyjątkowo obszerna mamusia Adama pozostała tam na zawsze, uwięziona jak King z W pustyni i w puszczy. Świat nic by na tym nie stracił, a życie Anki stałoby się znacznie prostsze.

– Pomyśl tylko, Zaworku, jak to by było pięknie... – powiedziała do miniaturowego jamnika, który dzielnie towarzyszył jej w ekspedycji pod łóżko. – Mama Klusek przywalona wersalką byłaby zupełnie niegroźna. Dla pewności można by ją jeszcze zakneblować.

Pies pomachał ogonem, żeby wyrazić swoje poparcie. Był równomiernie oklejony kurzem, a z ucha zwisał mu papierek po czekoladowym batonie. Anka odkleiła go, obejrzała starannie i położyła obok pasiastych spodni. Sterta łupów rosła.

– Nie dziw się, Zaworku – pouczyła zakurzonego jamnika, który ponownie zarekwirował papierek i metodycznie oblizywał go z resztek lepkich słodkości. – Czekolada zastępuje seks, a twój pan nie jest ostatnio w formie.

Ten słoń nazywa się Bombi,

ma trąbę, lecz na niej nie trąbi.

Zaworek westchnął ze współczuciem i zanurkował pod łóżkiem w poszukiwaniu kolejnych smakowitości. Anka nie wątpiła, że i ta wyprawa zakończy się sukcesem. Jeżeli Adaś pożerał czekoladę tak często, jak normalni ludzie uprawiają seks, pies na pewno nie zdechnie z głodu.

Efekt jego działalności przerósł wszelkie oczekiwania. Pudełko, które wyciągnął spod łóżka, było dużo większe od największego batona.

– Znalazłeś całą bombonierkę? – ucieszyła się Anka i sięgnęła po zdobycz.

Zaworek spojrzał na nią z wyrzutem i ostentacyjnie udał się do eleganckiej wiklinowej budy.

– Obraziłeś się? – spytała.

Nie zareagował.

Wzruszyła ramionami i zajęła się tajemniczym pudełkiem. Odwiązała zaślinioną różową kokardę i w poszukiwaniu smakołyków rozgarnęła warstwy cienkiej różowej bibułki.

– Nie do wiary... – jęknęła. – Zaworku, chodź tu natychmiast i zobacz.

Jamnik wylazł z budy i posłusznie wlepił wielkie brązowe oczy w różowe pudełko.

Anka nieufnie oglądała jego zawartość. Adam jeszcze nigdy nie kupił jej bielizny, jeśli nie liczyć pary bawełnianych majtek w rozmiarze XXL, które przez pomyłkę wrzucił do koszyka w hipermarkecie. Był święcie przekonany, że schludny rulonik okaże się po rozwinięciu parą białych męskich skarpetek, a stanął oko w oko z miniaturowym namiotem o zaskakującej liczbie otworów wejściowych. Wezwana na pomoc Anka zidentyfikowała przedziwne zjawisko jako damską bieliznę i wykazała się rażącą niewdzięcznością, odmawiając przyjęcia nieoczekiwanego prezentu. Kiedy zasugerowała, że fikuśne pantalony jak ulał pasowałyby na jego matkę, Adam obraził się śmiertelnie i ignorował ją przez trzy dni. Wielki zadek mamy Klusek stanowił dla jej syna tabu, którego za żadne skarby nie pozwoliłby sprofanować.

Przykazanie pierwsze: nie będziesz kpiła z teściowej swojej.

Widocznie Adaś dobrze zapamiętał smutną lekcję, bo zawartości pudełka nie można było pomylić z żadnym sprzętem turystycznym. Delikatnie uniosła do góry maleńkie majteczki. Koronka w cielistym kolorze wyglądała jak dzieło leniwego pająka, który zdechł w połowie pracy. Anka zastanawiała się, jakim cudem w ogóle widać ją na ciele. Pewnie nie widać, pomyślała, i o to chodzi. Trzeba to sprawdzić. Odłożyła pudełko na łóżko i zaczęła rozpinać spodnie. Nie, najpierw obejrzy resztę. Wyjęła z kartonu cieniutki staniczek. Coś podobnego! W przejrzyste miseczki bez trudu zmieściłyby się dwie piłki lekarskie. Widocznie Adaś widzi w niej więcej, niż przypuszczała. W najbardziej dosłownym znaczeniu tych słów. Żeby zrealizować jego fantazje, musiałaby założyć sobie na klatce piersiowej hodowlę dyń olbrzymów. Wciągnęła jedną z miseczek na głowę i stwierdziła, że pasuje idealnie.

– Popatrz tylko, Zaworku. – Zamachała brzoskwiniową koronką. – Twoja pani dostanie pod choinkę kapelusik.

– Hau! – oświadczył z naganą jamnik, obrzucając monstrualny stanik nieufnym spojrzeniem.

– Jesteś niesprawiedliwy – pouczyła go Anka. – To musiało kosztować fortunę.

Nie wyglądał na przekonanego.

– Nie bądź taki zasadniczy. Pan chciał dobrze.

Dokładniej obejrzała szczątkowe majteczki i wystawiła palec przez dodatkowy otwór, umieszczony w najmniej spodziewanym miejscu.

– Spójrz, Zaworku – zmartwiła się. – Twojemu panu znowu wcisnęli jakiś bubel.

Zmieniła zdanie, kiedy stwierdziła, że tajemniczy otworek ma kształt serduszka i został wyjątkowo starannie wykończony.

– Nie patrz na to, to nieprzyzwoite – poleciła i szybko wepchnęła majtki z powrotem do pudełka.

Zaworek wrócił do budy. Wyglądał na zdruzgotanego.

Anka przypomniała sobie artykuły zamieszczane w każdym kolorowym miesięczniku. Dzięki Bogu za prasę kobiecą. Przynajmniej wiedziała, co Adam dawał jej tym prezentem do zrozumienia. Nadeszła pora, żeby reaktywować ich życie erotyczne. Ciekawe tylko, jak reaktywuje się coś, co od roku praktycznie nie istnieje. Dziwne. Musiał być naprawdę zdeterminowany, skoro zaopatrzył się w to świństwo. Ciekawe, gdzie kupuje się dziurawe majtki. Zaraz, zaraz... Anka przypomniała sobie, że widziała coś podobnego w telewizji. Była pierwsza w nocy, a rozchichotana dziewczyna wiła się po ekranie, zachęcając do skorzystania z najnowszej superoferty Gorącego Sklepiku. Zamów telefonicznie nasz ostatni cieplutki katalog! Wybrane artykuły dostarczymy ci w przeciągu dziesięciu dni od momentu złożenia zamówienia. Wstydzisz się wścibskich sąsiadów? Paczkę dostarczy ci nasz pracownik przebrany za świadka Jehowy! Jeśli zadzwonisz natychmiast, otrzymasz w prezencie kasetę wideo z filmem Niebiańskie balony i olejek do masażu erotycznego o zapachu prawdziwego winegret, który zaostrzy ci apetyt na seks!

Anka wyobraziła sobie, jak Adam wpuszcza ukradkiem do mieszkania nobliwą starszą panią, ukrywającą niewielką różową paczuszkę pod stosem egzemplarzy „Strażnicy”, i pospiesznie wciska jej odliczone wcześniej pieniądze. Upycha zdobycz pod łóżkiem, po czym pada na nie z westchnieniem ulgi i oddaje się dzikim fantazjom erotycznym, w których jego otulona w przezroczystą bieliznę żona przemienia się w demona seksu i zdziera z niego ubranie. Na szczęście zrezygnował ze smakowitego olejku. Żadna siła nie zmusiłaby jej do gry erotycznej, w której dostałaby rolę bakłażana w oliwie.

– Jest nawet liścik – rzuciła w kierunku budy, w której Zaworek ukrył się przed panującym wokół zepsuciem. – Przeczytać ci?

Jamnik nie dawał znaku życia. Anka wzruszyła ramionami i zajęła się różową karteczką.

Mój skarbie – przeczytała i wbrew sobie poczuła, jak na widok czułych słów skreślonych pedantycznie równym pismem ogarnia ją wzruszenie. W jej socjopatycznym małżonku drzemały jednak jakieś okruchy uczuć wyższych. Inna sprawa, że były wyjątkowo starannie ukryte przed światem. – Mój skarbie, ile razy wyobrażam sobie Twoje piękne ciało...

Z niedowierzaniem przyjrzała się karteczce. Jeśli Adam uważał, że jej ciało zasługuje na taki komplement, nigdy wcześniej jej o tym nie poinformował.

...i Twoje wspaniałe piersi, falujące zmysłowo pod sukienką...

Przetarła oczy. Jeśli biust w rozmiarze A potrafi zmysłowo falować, nauczył się to robić bez jej wiedzy. Poza tym nie pamiętała już, kiedy ostatni raz miała na sobie sukienkę. Nawet ślub brała w spodniach.

...cały drżę i liczę minuty do naszego następnego spotkania.

Dziwne. Anka miała wrażenie, że od roku widują się codziennie. Nie zauważyła też, żeby Adam miewał dreszcze.

Najdroższy Króliczku...

Wyobraziła sobie, jak kręci pupą, z której sterczy puchaty biały ogonek. Nie sądziła, żeby pasowała do tej roli, ale była gotowa przebrać się nawet za legwana, jeśli cudownie odmieniony Adam uzna to za podniecające.

...wiesz, że Twoje pieszczoty doprowadzają mnie do szaleństwa.

Nic jej o tym nie wiadomo. Najwyraźniej nie doceniała własnego temperamentu. Swoją drogą, to zastanawiające. Podczas nielicznych aktów miłosnych Adaś wymagał od niej jedynie, żeby leżała plackiem jak gumowa lalka.

Izuniu, moje słoneczko...

Anka zamrugała. Jeżeli Adam zapomniał, jak ma na imię jego żona, jest najmłodszą w historii medycyny ofiarą alzheimera.

Izuniu, moje słoneczko, Twój puszysty miś nie może się doczekać, aż...

Ze wstrętem upuściła różowy liścik. Aż co? Albo nie znała własnych personaliów, albo bielizna nie była dla niej. Wszystko wskazywało na to, że pomysłowy Adaś ukrył prezent dla jakiegoś obcego piersiastego krówska pod ich małżeńskim łóżkiem. Anka zachichotała nerwowo, gdy bez powodzenia usiłowała sobie wyobrazić, jak jej mąż, całe życie balansujący na granicy impotencji, przebiera się za Misia Uszatka i w napadzie miłosnego szału atakuje obce babsko o wielkich piersiach wylewających się z koronkowego stanika. Babsko uśmiecha się kusząco, szepcząc coś o odrobinie pikanterii, i polewa go sosem do sałatek. W powietrzu unosi się ciężki zapach czosnku i bazylii. „Schrup mnie, mój futrzany bohaterze”, mruczy zmysłowa kochanka, a Miś Uszatek unosi puchatą łapkę, żeby zedrzeć z niej przezroczystą koronkę.

Jestem sobie mały miś, grzeczny miś,

Znam te cycki nie od dziś!

Ostrożnie podniosła karteczkę. Czuła się, tak jakby trzymała w palcach zdechłego szczura, ale postanowiła sprawdzić, na co tak niecierpliwie czeka mały grzeczny miś. Skrzywiła się z niesmakiem. Lista żądań, które przedstawił Adaś, skłoniłaby Fanny Hill do pospiesznej zmiany profesji.

Nadeszła pora na małe co nieco, powiedział Puchatek.

Miód? Jaki miód? Poproszę dwie dynie w sosie winegret.

Anka poczuła, że zaraz zwymiotuje.

– Zaworku, pakuj się, poszukamy sobie innego domu! – zarządziła, chwytając za telefon. – Nie będziemy mieszkać ze zboczeńcem.

Z budy nie dochodził żaden dźwięk.

Zaworek cierpiał w milczeniu.

Anka doszła do wniosku, że jeśli ma przewrócić swoje żałosne życie do góry nogami, potrzebuje moralnego wsparcia. Wezwanie na odsiecz brygady antyterrorystycznej raczej nie wchodziło w grę, poza tym odstrzelenie Adasia wiązałoby się z pewnymi niepożądanymi konsekwencjami, których w obecnej sytuacji wolała uniknąć.

Wystukała więc znajomy numer i niecierpliwie czekała na połączenie.

– Odbierz wreszcie! – jęknęła.

Magda odezwała się po piętnastym sygnale.

– Daj mi wreszcie spokój! Nie rozumiesz, co do ciebie mówię? – Anka miała wrażenie, że jej przyjaciółka warczy i gryzie komórkę.

– O ty podła...!

– To ty? – ucieszyła się Magda. – Całe szczęście. Ta durna Iwona wydzwania do mnie od samego rana i twierdzi, że jutro ktoś powinien być w redakcji. W Wigilię, rozumiesz? Mam nadzieję, że przedawkuje środki przeczyszczające i zdechnie w męczarniach. Wszyscy odetchną z ulgą.

– Zaproponuj jej, żeby spróbowała jutro. Może pójdzie jej lepiej, kiedy zacznie mówić ludzkim głosem – zaproponowała Anka.

– A co u ciebie?

– Adam mnie zdradza.

– Jakim cudem? Zawsze mówiłaś, że nie przepada za seksem.

– Chyba go nie doceniałam. Nie zgadniesz, co znalazłam! – Anka zachłysnęła się z emocji. – Założę się, że ta baba zafundowała sobie implanty! Jak nic rozmiar DD. Adam robi to z cysterną silikonu! Pamiętasz, jak twierdził, że wielkie piersi są wulgarne? Paskudny hipokryta! Przecież ona musi chlupać przy najmniejszym ruchu! Pewnie oboje dostają od tego choroby morskiej.

– Zrobiłaś sobie nowe piersi? – Magda była wyraźnie podekscytowana. – Takie wielkie? Ale jesteś odważna. Ja bym się bała, że pękną. Wyobrażasz sobie? Facet przyciska się namiętnie i zaczyna całować, a tu nagle twój biust spływa mu po nogach. Ty udajesz, że nic się nie stało. Wybacz, kochanie, ale muszę iść poprawić makijaż.

– Zacznij mnie wreszcie słuchać, do diabła! – zdenerwowała się Anka. – Nie ja sobie zrobiłam, tylko ta wywłoka. Niemożliwe, żeby się z czymś takim urodziła. I na pewno nie jest pęknięta. Wygląda na to, że ma się bardzo dobrze.

– A co mnie obchodzi samopoczucie jakiejś wywłoki? – zdziwiła się Magda. – Wystarczy, że mam na karku Iwonę. A wiesz, to dobry pomysł. Powiem jej, żeby powiększyła sobie biust. Na koszt firmy.

– To nie jest jakaś tam wywłoka – przerwała jej Anka. – To wywłoka Adama.

Magda parsknęła śmiechem.

– Układasz nowy elementarz? To jest Adam. A to jest wywłoka. Adam ma wywłokę. To jest wywłoka Adama.

– Bo to jest wywłoka Adama. Nie rozumiesz? Natychmiast przestań się śmiać. Moje życie trzeszczy i rozłazi się w szwach, a ty rechoczesz jak głupia, zamiast mi współczuć.

– Uspokój się. Sama wiesz, że twoje małżeństwo to farsa, ewentualnie tragikomedia bez happy endu. Pamiętasz, jak się modliłaś, żeby Adaś zrezygnował z pożycia małżeńskiego?

– Nie przypominaj mi. – W głosie Anki zabrzmiało obrzydzenie.

– Więc powinnaś się cieszyć, że definitywnie masz ten problem z głowy.

– Myślałam, że on w ogóle zrezygnował z seksu. A ta świnia obrabia jakąś lafiryndę!

– Pies ogrodnika – stwierdziła słodko Magda. – Jak się dowiedziałaś?

– Znalazłam prezent gwiazdkowy.

– Rozumiem, że nie dla ciebie?

– Żebyś wiedziała!

– Nie przejmuj się, żadna baba nie ma z niego dużego pożytku – pocieszyła ją Magda. – Jeśli nieużywane organy zanikają, to ona potrzebuje lupy, żeby w ogóle zacząć się do niego dobierać.

– Od roku używał swojego zwiędłego przyrządu tylko do siusiania – parsknęła Anka. – Skarżył się na przemęczenie.

– A ty mu uwierzyłaś i pilnowałaś, żeby brał witaminy?

– Nie przypominaj mi o tym. Wmuszałam w niego multitabs, żaby miał siłę obrabiać to napompowane silikonem krówsko. Pewnie gra na jego rogu jak stary Wojski.

– Skąd wiesz, że to silikon? – spytała Magda z zainteresowaniem.

– Przecież ci tłumaczę! Kupił tej flądrze przezroczystą bieliznę. Majtek nie widać gołym okiem, za to ze stanikiem spokojnie można iść po świąteczne zakupy. Żadna normalna kobieta nie nosi czegoś takiego. Aha, zapomniałabym – majtki mają dodatkową dziurkę. Bardzo gustowną, w kształcie serduszka.

– Gdzie? – ożywiła się Magda.

– A jak ci się wydaje?

– Obrzydliwe.

– To jeszcze nic. Zgadnij, gdzie to schował. Pod łóżkiem. Pod naszym wspólnym łóżkiem. Chciałam wyciągnąć stamtąd jego brudne gacie, a znalazłam zestaw pierwszej pomocy dla zdesperowanych impotentów. Dołączył liścik ze spisem tego, czego spodziewa się w zamian. Panna Wielki Cyc będzie miała pełne ręce roboty. Zresztą nie tylko ręce. Może ci poczytam?

– Dzięki, niedawno jadłam śniadanie. Nie chcę wymiotować.

– Jesteś pewna?

– Na sto procent.

– Szkoda. To program dla zaawansowanych. Mam nadzieję, że oboje skręcą sobie kark.

– Ciekawe, na kiedy planowali ten maraton.

– Już ci mówię. – Anka zaśmiała się ponuro. – Na drugi dzień świąt. Adam od tygodnia opowiada, że wybiera się do starej ciotki, która dogorywa w szpitalu i chce go zobaczyć przed śmiercią. Wyobrażasz sobie? Nawet się ucieszyłam, że w tym psychopacie drzemią jakieś uczucia wyższe. Proponowałam, że z nim pojadę, ale biedaczka jest ponoć tak wyczerpana, że wpuszczają do niej tylko najbliższą rodzinę.

– O rany, ale szczęściarz! Fajnie mieć ciotkę z cyckami jak arbuzy, która leży bez ruchu i czeka, aż ktoś ją pocieszy – zachwyciła się Magda.

– Boże, co za gnida. A ja kupiłam mu prezent pod choinkę. – Anka aż jęknęła na myśl o własnej głupocie.

– Może pod tym łóżkiem było też coś dla ciebie? Lepiej wleź tam jeszcze raz i sprawdź.

– Coś ty! Boję się, co jeszcze mogłabym znaleźć. Może hoduje tam wielką nadmuchiwaną lalę? Czeka, aż zasnę, i zaprasza ją do łóżka. Niech ona da mu prezent, bo ja nie zamierzam.

– Może te cuda nadają się dla mnie? – Magda próbowała ją pocieszyć. – Szkoda, żeby się zmarnowały.

– Nie sądzę. To album z surrealistami.

– Chyba żartujesz! Płonące żyrafy? Zegary z gumy? Paskudztwo.

– Też tak uważam.

– Po co mu to? O ile pamiętam, nie odróżnia obrazu od fototapety.

– I co ja teraz zrobię? Nie mam dokąd pójść. Zaworek też. – Myśl o bezdomnym jamniku, błąkającym się po ulicach w wigilijny wieczór, wydała się Ance wyjątkowo okrutna.

– Przyjeżdżajcie do mnie!

– Wiesz, chyba przyjadę – zdecydowała się Anka.

– Fajnie, urządzimy sobie święta. Po drodze możesz kupić choinkę.

– Mam tu jeszcze coś do zrobienia. – Anka rozejrzała się po pokoju. – Będę za dwie godziny. Naprawdę muszę przywieźć ze sobą Zaworka, bo Adam go nienawidzi i mógłby zrobić mu krzywdę. Poza tym nie mogę zostawić go w takim stanie. Na widok tych dziurawych gaci doznał szoku. Siedzi w budzie i w ogóle się nie rusza.

– Może nie żyje?

– Wątpię. Po prostu mi współczuje.

– Jeżeli chcesz zrobić Adamowi świąteczny prezent, zadzwoń pod numer jakiegoś sekstelefonu, powiedz, że twój niemy mąż potrzebuje kilku godzin rozrywki, i nie odkładaj słuchawki. Będzie miał niezły rachunek. Może nawet odłączą mu telefon.

– Sama to wymyśliłaś?

– Nie, przeczytałam w jakimś poradniku.

– To musiał być bestseller. Przyjadę, jak tylko skończę świąteczne porządki – obiecała Anka i rozłączyła się szybko, czując nagły przypływ natchnienia.

Potrzebowała najwyżej godziny.

Poloneza czas zacząć!