Klasyka dla dzieci. Perswazje - ebook

ROZDZIAŁ 1

Anne Elliot kochała swój dom w Kellynch Hall. Była to duża wiejska posiadłość, ale jego wielkość nie miała znaczenia. Anne kochała Kellynch z powodu wszystkich szczęśliwych wspomnień, związanych z mamą, która zmarła wiele lat wcześniej.

Niestety teraz zadaniem Anne było chodzenie z pokoju do pokoju i pomaganie służącym w przykrywaniu rodzinnych mebli wielkimi prześcieradłami.

Od śmierci matki ojciec i starsza siostra Anne wydawali więcej pieniędzy, niż mieli, mimo że Anne ich przed tym ostrzegała. I teraz rodzina Elliotów nie mogła już pozwolić sobie na mieszkanie w Kellynch Hall. Musieli wynająć swój dom i zamieszkać w mniejszym majątku.

– Powinniśmy jechać do Bath – oznajmił sir Walter Elliot, ojciec Anne, podczas jednej z ostatnich herbatek w Kellynch. – Znalazłem nam dom na jednej z najmodniejszych ulic w mieście.

– Ależ ojcze – przerwała mu Anne – na pewno znajdziemy jakąś tańszą okolicę niż Bath. Może gdzieś bliżej Kellynch…

Anne nie chciała wyprowadzać się tak daleko.

– Anne, jedziemy do Bath! – warknęła jej starsza siostra Elizabeth. – Jeśli nie chcesz, nie musisz z nami jechać. Możesz zostać z Mary.

Mary była młodszą siostrą Anne. Wyszła za mąż za młodego mężczyznę, który mieszkał zaledwie kilka kilometrów dalej, w posiadłości zwanej Uppercross. Chociaż Elizabeth chciała w ten sposób ukarać Anne, ta doszła do wniosku, że odwiedzenie Mary mogło być dobrym pomysłem. Młodsza siostra napisała do niej kilka dni wcześniej. Najwyraźniej zachorowała na jedną ze swych licznych przypadłości.

– W każdym razie – kontynuowała Elizabeth, skubiąc ostatni kawałek biszkoptu na tacy – wolałabym, żeby pani Clay pojechała z nami i dotrzymywała mi towarzystwa.

Anne z całej siły ugryzła się w język, by na to nie zareagować. Pani Clay była córką adwokata, pana Shepherda, który pomagał znaleźć kogoś do wynajęcia Kellynch Hall.

Anne nie podobało się, jak pani Clay ciągle schlebiała Elizabeth i jak trzepotała rzęsami do sir Waltera. Skoro pani Clay miała jechać do Bath, to Anne zdecydowanie wolała udać się do Uppercross.

Ostatniego ranka w Kellynch Hall Anne chodziła po pokojach, próbując wyobrazić sobie swoją matkę w każdym z nich. Czytającą przy kominku. Piszącą listy przy biurku. Siedzącą na łóżku i omawiającą kwestie balu czy kolacji, na jaką tego wieczoru się udawała, podczas gdy Anne się do niej przytulała.

Sir Walter, Elizabeth i Penelope Clay czekali w powozie, gotowi do wyjazdu do Bath.

Anne zeszła po schodach, by dołączyć do pana Shepherda.

– Odwiedź wszystkich mieszkańców wioski i ich od nas pożegnaj – zażądała Elizabeth. – Tego wymaga uprzejmość.

Oczywiście Elizabeth nie przejmowała się uprzejmością na tyle, by samodzielnie pożegnać się z sąsiadami.

Anne kiwnęła głową i pomachała im na pożegnanie. Trochę wstyd jej było przyznać, że o wiele mniej smucił ją wyjazd ojca i siostry niż konieczność opuszczenia Kellynch Hall.

– Dobre wieści, panno Elliot – powiedział pan Shepherd. – Znalazłem parę, która chce wynająć dom.

Anne uśmiechnęła się.

– Mam nadzieję, że to dobrzy ludzie? – spytała.

– Bardzo – odparł pan Shepherd. Wyciągnął z torby plik dokumentów i poprawił okulary. – To admirał Croft i jego żona. Zdaje się, że później dołączy do nich brat pani Croft. Chociaż w dokumentach nie mam jego nazwiska…

– Kapitan Wentworth – odpowiedziała Anne lekko drżącym głosem.

– Ach. Zna go pani? – spytał pan Shepherd.

– Tak – odparła Anne. – Trochę.

W rzeczywistości Anne bardzo dobrze znała kapitana Wentwortha. Osiem lat wcześniej zgodziła się nawet zostać jego żoną.