Mężczyzna prosty w obsłudze - ebook

Podziękowanie

„Mężczyzna prosty w obsłudze” to książka, która opisuje przetestowane na „materiale badawczym”, czyli na facetach (oczywiście tylko tych zdrowych psychicznie, niestety osobniki z zaburzeniami psychicznymi są absolutnie nieprzewidywalne), metody, techniki i różne sposoby na osiągnięcie szczęścia w związku. Ich skuteczność została sprawdzona w praktyce przeze mnie i wiele moich kursantek. Pisząc ją bazowałam na historiach opowiedzianych mi przez setki mężczyzn, którzy zaszczycili swoją obecnością mnie i mój gabinet.

Jestem Im ogromnie wdzięczna. Korzystając z okazji chciałam bardzo podziękować każdemu Panu, który przyczynił się swoją opowieścią do powstania tej książki.

Być może dzięki niej inaczej, bardziej życzliwie i z większym zrozumieniem spojrzysz na swojego faceta, a to spowoduje, że twój związek stanie się szczęśliwszy.

Życzę miłej lektury i dobrej zabawy przy testowaniu technik w niej zawartych.I. Kobiety — po co nam to było?

Mężczyzna — istota, która bardzo różni się od kobiety, tak bardzo, że aż trudno uwierzyć, iż jedno i drugie należy do tego samego gatunku — Homo sapiens. Po pierwsze włosy rosną mu prawie na całym ciele, co może świadczyć o wolniej przebiegającej ewolucji w rozwoju. Po drugie potrafi szybko, czasem nawet bardzo szybko zrobić coś, co jest najdoskonalszym i najgenialniejszym tworem jaki sobie można wyobrazić — czyli dziecko. On ZROBIŁ! ZROBIŁ i już. To najczęściej cały jego wysiłek i wkład w wychowanie potomstwa. Reszta należy do ciebie. Po trzecie, tak jest nie tylko ze zrobieniem dziecka, tak jest z wieloma innymi sprawami, np. facet potrafi bardzo szybko zjeść, coś co ty przygotowywałaś kilka godzin i nawet nie powiedzieć, że mu smakowało, jeszcze szybciej potrafi zrobić bałagan, który ty będziesz sprzątać całe wieki, potrafi też natychmiast zapomnieć o co go prosiłaś i co miał zrobić. Ty pamiętasz o wszystkich imieninach, urodzinach, rocznicach, on nie zaprząta sobie głowy takimi drobiazgami. Te różnice można mnożyć w nieskończoność. One są absolutnie naturalne i zrozumiałe. W kolejnych rozdziałach wytłumaczę ci skąd się biorą.

Ile razy zastanawiałaś się dlaczego tak trudno dogadać się ze swoim osobistym chłopakiem, narzeczonym, mężem? Przecież mówisz po polsku, wyraźnie, a tymczasem on za cholerę nie pojmuje o co ci chodzi. Albo np. prosisz go o coś i nic z tego nie wynika. Tłumaczysz wielokrotnie i na różne sposoby tę samą rzecz i figa z makiem. Czasem zaczynasz się nawet zastanawiać: „Faktycznie nie rozumie, czy tylko udaje, bo tak mu wygodniej. Do licha, przecież inteligentny człowiek nie może być aż tak mało pojętny”.

Cywilizacja rozwinęła się do granic możliwości, a my na poziomie komórkowym ciągle jesteśmy mocno atawistyczni. Wprawdzie bardzo dawno temu zeszliśmy z drzewa i wyszliśmy z jaskiń, przynajmniej tych dosłownych, ale to tylko pozory, bo tak naprawdę zamieniliśmy tylko jaskinię na mieszkanie, czy dom. Natomiast mamuta, którego kiedyś do jaskini przynosił zawsze facet i tylko facet, zastąpiły teraz pieniądze i tego mamuta przynosimy do domu również my — kobiety (czasem nawet większego niż facet).

My współczesne kobiety jesteśmy same sobie winne. Przez setki tysięcy lat był naturalny podział obowiązków wynikający z predyspozycji i „genetyki przetrwania” (to takie moje własne określenie). Zaczynając od czasów epoki kamienia łupanego, wyglądało to tak, że mężczyzna szedł na polowanie, a kobieta zostawała w jaskini i opiekowała się dziećmi. To facet dbał o to,

aby było co jeść i gdzie mieszkać. Tak działo się z prostego powodu. Od kiedy powstał gatunek ludzki, to mężczyzna był silniejszy fizycznie, to mężczyzna był wojownikiem, zdobywcą, myśliwym, a kobieta opiekunką domowego ogniska.

Ale nam kobietom zachciało się równouprawnienia. Niestety równouprawnienie to utopia. A nasza walka o równe prawa świadczy tylko o naszej głupocie. Z żalem muszę to przyznać ale faceci są mądrzejsi, bo nie biorą się za zmianę czegoś, czego zmienić po prostu nie można. Natury ludzkiej się nie oszuka. Co zafundowałyśmy sobie walką o równouprawnienie? Przede wszystkim własną frustrację spowodowaną tym, że teraz nie tylko mężczyźni ale i my kobiety idziemy na polowanie na „mamuta” czyli kasę, a kiedy już upolujemy, to i tak musimy zrobić wszystko w domu i zająć się dziećmi, bo większość facetów nie ma w genach potrzeby wykonywania tzw. damskich czynności. Nas to wkurza, złości, a to prowadzi do wiecznych pretensji, kłótni, awantur najczęściej niestety wywoływanych właśnie przez nas. Facet nie rozumie, że musi poprać, posprzątać, ugotować, on nie chciał równouprawnienia, on do tego nie dążył. On robi swoje, czyli to co robił od wieków, idzie polować (czyli do pracy, zarabiać pieniądze), a kiedy wraca chce mieć ciepłą strawę i święty spokój.

My natomiast założyłyśmy, że skoro pracujemy zawodowo, tak jak oni, to oni powinni pracować w domu i robić to co my. Ale to nasze założenie, to my tak wymyśliłyśmy. Mężczyznom było dobrze, tak jak było. To my kobiety zaburzyłyśmy odwieczny porządek tego świata. Zachciało nam się rewolucji

Walka i polowanie nie jest w naszej naturze. My kobiety mamy uwodzić, pachnieć i sprawiać, że naszemu mężczyźnie będzie chciało się wracać do domu. A tymczasem dzisiaj potępiamy wręcz, wyśmiewamy i pogardliwie nazywamy „kurami domowymi” kobiety, które pozostały wierne swojej naturze.

Po co wojować i z czym? I tak to ty będziesz przez 9 miesięcy chodziła w ciąży, to ty będziesz rodziła dzieci, to ty będziesz karmiła piersią, a nie twój facet. A kiedy zepsuje się samochód, albo trzeba będzie przenieść coś bardzo ciężkiego z chęcią zawołasz mężczyznę a on z przyjemnością tym się zajmie, bo to dla niego jest naturalne działanie, on wtedy czuje się facetem.

Łatwo powiedzieć: — Zostań w domu i nie pracuj, ale przecież z czegoś trzeba żyć, a jednej pensji nie wystarcza teraz na godziwe życie. I znowu wracamy do punktu wyjścia. Kiedyś wystarczało tego co zarobił mężczyzna, bo nikomu do głowy nie przychodziło, że może być inaczej. Oczywiście zdarzało się, że kobieta pomagała mężowi w jakichś pracach, ale ona mu tylko pomagała i on bardzo to doceniał i okazywał swoją wdzięczność. Zdarzało się też, że mężczyźni pomagali kobietom w pracach domowych i one również to doceniały i były im wdzięczne. Teraz słowo „wdzięczność” wyszło z mody i są tylko oczekiwania, wymagania i ewentualne pretensje. W dodatku facet jeśli cokolwiek zrobi w domu, to mówi się, że pomaga kobiecie. A w czym kobieta dziś pomaga facetowi? W niczym, bo sama walczyła o to, by móc robić wszystko to co facet, więc nie pomaga mu tylko po prostu, bez łaski coś robi, robi bo o to właśnie walczyła. Dziewczyny, czyż same na siebie nie ukręciłyśmy z tego równouprawnienia bicza?

Darmowy fragment