O miłości, poezji i służbie państwowej - ebook

Miej­sce ak­cji: plac w mie­ście nad brze­giem mo­rza. Nad wodą sie­dzi z węd­ką Bła­zen. Pod­cho­dzi do nie­go za­my­ślo­ny Po­eta.

PO­ETA

Nie­raz już za­uwa­ży­łem, że łowi pan ryby w miej­sco­wych wo­dach. Za­pew­ne jest pan ubo­gim ry­ba­kiem?

BŁA­ZEN

Mogę od­po­wie­dzieć ma pań­skie ham­le­tow­skie py­ta­nie: tak jest, sza­now­ny pa­nie. Szcze­gól­nie uda­ne by­wa­ją po­ło­wy w ta­kie dni jak dzi­siaj: mo­rze jest zmą­co­ne, do­ko­ła uno­si się kurz; zdo­bycz ślep­nie i rzu­ca się pro­sto na węd­kę.

PO­ETA

No i co, zda­rza­ją się do­bre po­ło­wy?

BŁA­ZEN

Jak kie­dy. Na przy­kład, nie­daw­no uda­ło mi się zło­wić ogrom­ną rybę. Je­stem prze­ko­na­ny, że bę­dzie ze mnie za­do­wo­lo­na.

PO­ETA

Ryba za­do­wo­lo­na z pana?

BŁA­ZEN

Nie ma w tym nic dziw­ne­go. Dłu­go uczy­łem ją zdro­we­go roz­sąd­ku i eko­no­mii po­li­tycz­nej. A cza­sa­mi wszyst­kie ryby są ja­kieś sza­lo­ne: tak zu­chwa­łe, że za żad­ne skar­by nie chcą się zła­pać ma moją węd­kę.

PO­ETA

Nie ro­zu­miem pań­skich słów. Pan mówi o ry­bach jak o lu­dziach.

BŁA­ZEN

O tak, pro­szę pana. Taki dow­cip­niś i po­czci­wiec jak ja ma skłon­ność do ale­go­rycz­ne­go sty­lu: mó­wiąc sło­wa­mi Pi­sma Świę­te­go, ło­wię lu­dzi.