Ogniste spojrzenia 2: Jimmy - ebook

Jimmy. Dwa sny i kilka rozpalonych spojrzeń

– Jesteś podniecona?

– No do licha, Jimmy! – Tess ubija poduszkę, rzuca się, podciąga kołdrę pod brodę i odwraca się do niego plecami. Zaledwie kilka kosmyków blond włosów wystaje między poduszką a kołdrą.

Jimmy czeka chwilę i słucha jej udawanych, równych oddechów. Niezależnie od tego, jak jest zmęczona, nigdy nie zasypia od razu, gdy się kładzie. Nie tak, jak on. Napinają mu się szczęki, gdy tłumi ziewnięcie, które chce się wydostać, jak tylko myśli o tym, że dziś rano wstał o wpół do szóstej, czyli o tej samej porze, o której wstanie jutro. To znaczy, gdy będzie mieć szczęście i żadne z dzieciaków nie obudzi się już około piątej. I to przecież dlatego pyta. Bo jeśli mają uprawiać seks, muszą zrobić to teraz, zanim zaśnie.

Pochyla się bardziej, wślizguje rękę pod kołdrę i głaszcze jej nagie ramię.

– No, to jesteś?

– Dlaczego miałabym być? Nawet mnie nie dotknąłeś. Tak się składa, że nie jestem ani odrobinę wcielonym podnieceniem, które po prostu sobie chodzi i czeka, aż wsadzisz we mnie fiuta.

– Tylko się zastanawiałem, czy chcesz spać czy uprawiać seks.

To pierwsze prawdopodobnie z myślą o tym, jak ona zdaje się oburzać, ale doprawdy musi sprawdzić sytuację. Mógł przecież przeoczyć ten taki uniwersalny sygnał, który oznacza, że ona chce uprawiać seks, i jeśli on tego wtedy nie zauważa, czuje się odtrącona. Dobrze wie, jak to działa.

Tess odrzuca kołdrę i siada.

– Co to za okropne pytanie?

– Ale ja tak tylko pomyślałem, jesteś pewnie zmęczona i chcesz spać. Ale jak jesteś podniecona i chcesz uprawiać seks, to…

– To chętnie mnie zerżniesz?

– Coś w tym stylu.

– Ale to chyba tak nie działa.

– A jak to działa?

– W każdym razie nie tak. Nie podniecam się na zamówienie i nie mam ochoty na głupie pytania.

– Okej, no to już wiem.

– Dobrze.

Znowu się rzuca i podciąga kołdrę jak barierę między nimi. Powinien przeprosić, spróbować wszystko z powrotem naprawić, może zacząć ją pieścić i wycyganić jakąś pozytywną reakcję. Wymyka mu się ziewnięcie, a powieki robią się cięższe. Zaraz. Najpierw tylko trochę odpocznie. Znowu ziewa i zamyka oczy. Tak cudownie jest zamknąć oczy.

Lekkie głaśnięcie przesuwa się po jego ramieniu. Ciepłe koniuszki palców wybierają się na wyprawę po jego klatce piersiowej. Otwiera oczy i napotyka zadziorne spojrzenie Tess. Ta dźwiga się, chwyta za podkoszulkę i ściąga ją z siebie leniwym ruchem. Jej drobne, sterczące piersi odbijają się biało od opalenizny. Pasują doskonale do jego dłoni, gdy kuli je wokół nich. Sutki są w ciepłym kolorze jasnego brązu i twardnieją pod jego masującymi kciukami.