Osiem randek, czyli jak ze sobą rozmawiać, żeby stworzyć udany związek - ebook

ROZMOWY, KTÓRE MAJĄ ZNACZENIE

Każda wielka historia miłosna to niekończąca się rozmowa. Na początku zadajemy nieśmiałe pytania, żeby się poznać. Z czasem przechodzimy do żarliwych dyskusji o zaufaniu i zaangażowaniu, szczerze dzielimy się przemyśleniami na temat miłości, cierpienia i marzeń. Zawsze jednak to jakość zadawanych pytań i udzielanych odpowiedzi decyduje o tym, czy z biegiem lat wciąż uczymy się siebie nawzajem i wspólnie się rozwijamy. A gdy pojawia się konflikt, co jest nieuniknione tam, gdzie splatają się losy dwojga ludzi, to żarliwe zaciekawienie – a nie przekonanie o słuszności własnych racji – pozwala nam zwrócić się ku drugiej osobie, zamiast się od niej odwracać. Niezależnie od tego, czy wy i wasi partnerzy jesteście rozmowni, czy małomówni, słowa, które między wami padają, podobnie jak towarzyszące im gesty i mimika, będą definiować i determinować wasz związek. Prawdziwa historia miłosna to nie bajka. Potrzeba w niej gotowości do obnażenia się przed partnerem i starań. W nagrodę za nie w dniu pięćdziesiątej rocznicy ślubu okaże się, że kochacie swojego partnera bardziej niż w noc poślubną. Będziecie trwać w zakochaniu na zawsze.

Wydaje się czasem, że sukces bądź porażka danego małżeństwa lub trwałego związku są równie przewidywalne jak wynik rzutu monetą. Mówi się, że w Stanach Zjednoczonych przeszło połowa małżeństw kończy się rozwodem. W Portugalii ta liczba to 70 procent. W przypadku powtórnie zawieranych małżeństw w USA wskaźnik rozwodów wzrasta do 65 procent, a dla związków zawieranych po raz trzeci wynosi 75 procent. Szanse na powodzenie są zatem niewielkie. I mowa tu tylko o parach, które postanowiły się rozstać. A co z tymi, które trwają w związku w cichej rozpaczy, niezadowoleniu i nudzie? Zanim stracicie nadzieję i zupełnie się poddacie, przyjmijcie do wiadomości, że macie szansę.

Choć oczekiwania względem małżeństwa i związku są obecnie wyższe niż kiedykolwiek i nigdy dotąd bycie razem nie oznaczało tak wielkiego wyzwania, to sukces w tej sferze życia nie jest wynikiem szczęśliwego rzutu monetą. Nie zależy od przypadku. Zależy od dokonywanych wyborów.

Wiemy już, co mogą zrobić pary, żeby zwiększyć szanse na utrzymanie trwałego związku. Od czterdziestu lat Laboratorium Miłości Gottmanów prowadzi badania nad tym, jak wygrać walkę o miłość. W laboratorium w Seattle zgromadziliśmy dane z synchronicznej obserwacji par, z ich samoopisu i z zapisu reakcji fizjologicznych, po czym dokonaliśmy analizy tych danych z wykorzystaniem zaawansowanych metod matematycznych. Mając za sobą obserwację tysięcy par, możemy już wskazać dziedziny życia, w których powstaje najwięcej tarć. Możemy wam z pełnym przekonaniem powiedzieć, co odróżnia mistrzów związków od kompletnych przegranych. I możemy was poprowadzić przez osiem kluczowych rozmów, których przeprowadzenie da wam największą szansę na stworzenie waszego własnego „długo i szczęśliwie”.

Udane, trwałe związki kształtują się z biegiem czasu dzięki zwyczajnym słowom, drobnym gestom i prostym czynnościom. Każdy spędzony razem dzień to cząstka składowa waszego życia w miłości. Poznawanie partnera nie kończy się z chwilą odprawienia ciężarówki z firmy przeprowadzkowej i podzielenia miejsca w szufladach; nie kończy się także w momencie, gdy mówicie sakramentalne „tak”. Ono nie kończy się nigdy. Przez całe życie możecie się interesować wewnętrznym światem drugiej osoby, mając jednocześnie odwagę odsłaniać własny, i nigdy w pełni nie odkryć tego, co jest do odkrycia w każdym z was. To ekscytujące. To onieśmielające. To jedna z największych przygód, jaką można przeżyć. Zaufajcie nam, my to wiemy. Wszyscy mamy długi małżeński staż – John i Julie są razem od przeszło trzydziestu lat, a Doug i Rachel od przeszło dwudziestu pięciu – i wciąż się nawzajem odkrywamy, wciąż się zaskakujemy i jesteśmy w sobie bardziej zakochani niż kiedykolwiek wcześniej. To nie znaczy, że nasze związki są idealne. Czasem się kłócimy. Czasem jesteśmy wobec siebie niemili, bywamy gruboskórni. Perfekcja nie jest ceną miłości. Ceną miłości jest ćwiczenie. Ćwiczymy wyrażanie miłości i przyjmowanie jej wyrazów od naszego partnera. Miłość ma w sobie więcej z działania niż z odczuwania. Wymaga intencji i uwagi, treningu, który nazywamy DOSTRAJANIEM.

REGULARNIE MUSICIE ZNAJDOWAĆ CZAS, ŻEBY SPOTKAĆ SIĘ TYLKO WE DWOJE. I NIGDY Z TYCH SPOTKAŃ NIE REZYGNUJCIE, NIGDY NIE TRAĆCIE ZACIEKAWIENIA SWOIM PARTNEREM.

Wielki sekret miłości, która trwa i z biegiem czasu wzrasta, jest prosty. Regularnie musicie znajdować czas, żeby spotkać się tylko we dwoje. I nigdy z tych spotkań nie rezygnujcie, nigdy nie traćcie zaciekawienia swoim partnerem. Nie zakładajcie, że wiecie, kim jest dzisiaj, tylko dlatego, że wczoraj wieczorem poszliście z nim czy z nią do łóżka. Krótko mówiąc, nigdy nie przestawajcie zadawać pytań. Ale zadawajcie tylko te właściwe.

Nie mówimy tu o pytaniach, na które odpowiedź brzmi „tak” lub „nie”, typu: „Jesteś głodny?”. Należy zadawać pytania otwarte. Są one zachętą do odpowiedzi, która nie będzie się składała z monosylab. To dzięki nim możecie prowadzić intymne rozmowy, podczas których wasz partner podzieli się tym, co mu siedzi w głowie i leży na sercu. Takie rozmowy pozwolą wam zrozumieć, dlaczego wasz partner wierzy w to, w co wierzy, dlaczego robi to, co robi, i jest tym, kim jest. Pytania otwarte prowadzą do rozmów, dzięki którym się zakochacie, zdecydujecie na poważny związek albo też wytrwacie w miłości do osoby, z którą postanowiliście spędzić życie. Ta książka pokaże wam, jak prowadzić rozmowy, których owocami będą bliskość, poznanie partnera, a także głębokie i wnikliwe wzajemne zrozumienie – zrozumienie tego, w czym jesteście podobni, a czym się różnicie. Właśnie to pozwoli wam zostać mistrzami związku, a nie przegranymi. Przyporządkowaliśmy te rozmowy ośmiu tematom, które dla bycia razem mają największe znaczenie, a są to: zaufanie i zaangażowanie, konflikt, seks, pieniądze, rodzina, zabawa i przygoda, rozwój i duchowość oraz marzenia. Stworzyliśmy ramy ośmiu randek, na które powinniście się wybrać, i przygotowaliśmy dokładnie opisane ćwiczenia oraz otwarte pytania, jakie powinniście sobie nawzajem zadać.

Te randki to pewien fundament. Owszem, chcemy, żebyście odbyli wszystkie osiem, ale chcemy też, abyście na tym nie poprzestali. Pragniemy, żebyście w wieku 95 lat nadal chodzili na randki – choćby tylko do własnego salonu. Nigdy nie przestańcie dogłębnie się interesować waszym partnerem i waszym związkiem, tym, w co wierzycie i czego się lękacie, waszymi nadziejami na przyszłość i marzeniami.

Nie chcemy, byście kiedykolwiek przestali ze sobą rozmawiać, uczyć się siebie nawzajem i się rozwijać.

Dziesięciolecia badań pokazują, że wspaniałe związki – te mistrzowskie – są zbudowane na szacunku, empatii i głębokim wzajemnym zrozumieniu. Tym, co warunkuje ich przetrwanie, jest rozmowa, nawet wtedy, gdy tworzą je ludzie silni i małomówni. Ta książka pomoże wam napisać własną miłosną historię, dając wam ramy ośmiu rozmów. Przeprowadźcie je ze swoim partnerem, zanim poważnie zaangażujecie się w związek. Nie bójcie się ich także wtedy, gdy się już zaangażowaliście, ani po latach, gdy przyjdzie czas, by zaangażowanie odnowić. Nasze podpowiedzi mogą się przydać, gdy pojawi się dziecko, gdy jedno z was straci pracę, gdy któreś podupadnie na zdrowiu albo wtedy, gdy poczujecie, że wasz związek się wypala. Bo jedno jest pewne: „długo i szczęśliwie” nie oznacza życia bez wyzwań i konfliktów. Nie da się żyć z drugą osobą i nigdy się nie pokłócić. Brak tarć oznacza, że coś robicie niewłaściwie. Życie zawsze niesie ze sobą stresy, napięcia i kryzysy i to, jak sobie z nimi wspólnie poradzicie, może was wzmocnić albo złamać (co omówimy dokładniej przy okazji randki poświęconej konfliktowi). „Długo i szczęśliwie” oznacza po prostu, że znacie swojego partnera, cenicie go i akceptujecie takim, jaki jest i jaki się staje. Należy dążyć do tego, by z każdym spędzonym wspólnie rokiem umieć kochać osobę, z którą dzielimy życie, coraz głębiej.

NIGDY NIE JEST ZA WCZEŚNIE ANI ZA PÓŹNO

Napisaliśmy tę książkę, bo bardzo niewiele par może liczyć na fachową poradę dotyczącą tego, jak stworzyć trwały, wypełniony miłością związek. Poznaliśmy się i zaprzyjaźniliśmy, pracując w zespole ekspertów zajmującym się nauką o związkach, w którego skład weszli specjaliści z dziedziny nauk ścisłych, psychologii i seksualności. To oczywiste, że większość par nie przechodzi żadnego szkolenia z życia w związku i bardzo często nie uczy się komunikować między sobą do czasu, aż trafią na terapię, a wtedy często jest już za późno. Początkowo myśleliśmy, że ta książka będzie przeznaczona dla ludzi, którzy dopiero zamierzają głębiej się zaangażować, ale gdy poprosiliśmy o zgłaszanie się ochotników – osób, które zechciałyby przetestować zaproponowane tu rozwiązania: spotkania i rozmowy – byliśmy zaskoczeni, bo na „osiem randek” postanowiły się wybrać pary w różnych fazach związku. Takie, które miały dopiero podjąć decyzję o wzajemnym zobowiązaniu, takie, które właśnie razem zamieszkały, świeżo upieczeni narzeczeni i nowożeńcy – wszystkim im randki przypadły do gustu. Podobnie zresztą jak małżeństwom z wieloletnim stażem, które zapragnęły pogłębić i tak już wspaniałą relację albo odświeżyć ją, jeśli po części straciła blask. Trudy życia dają o sobie znać w każdym związku, a kariera, dzieci i kryzysy mogą nas od siebie odsunąć. Te osiem randek i uważne słuchanie siebie nawzajem mają nam pomóc w przywróceniu relacji jej dawnego blasku.

NALEŻY DĄŻYĆ DO TEGO, BY Z KAŻDYM SPĘDZONYM WSPÓLNIE ROKIEM UMIEĆ KOCHAĆ OSOBĘ, Z KTÓRĄ DZIELIMY ŻYCIE, CORAZ GŁĘBIEJ.

Jeśli jesteście w nowym związku i zastanawiacie się, czy osoba, z którą się spotykacie, jest „tą jedyną”, zachęcamy, abyście właśnie teraz nie szczędzili czasu na rozmowy dotyczące sfer życia, które będą stanowiły o waszym szczęściu (bądź cierpieniu) w przyszłości. Jeśli dzięki tym rozmowom dojdziecie do wniosku, że nie jesteście dla siebie stworzeni, to zaoszczędzicie sobie wielu lat męczarni. Randki mogą też pomóc zrozumieć, co was różni, i zapobiec późniejszym konfliktom powstającym z powodu „trwałych problemów” i niezacieralnych różnic. Jeżeli zaś jesteście w związku już od lat, proponowane przez nas spotkania pomogą odbyć rozmowy, które wzmocnią waszą relację albo załagodzą konflikt. Może nawet poznacie się podczas nich zupełnie od nowa i powrócicie do czasów, gdy potrafiliście przegadać całą noc, pragnąc dowiedzieć się o sobie nawzajem jak najwięcej.

Jeśli chodzi o romantyczne zafascynowanie, to niedawne badania po raz kolejny wykazały, że nie istnieje nic wymiernego, co pozwoliłoby przewidzieć, czy dwie osoby się polubią albo zapałają do siebie romantycznym uczuciem. Psycholożka Samantha Joel z Uniwersytetu Utah dokonała pomiarów przeszło stu zmiennych, takich jak samoocena, cele, wartości, poczucie samotności, oczekiwania wobec partnera i tym podobne. W żaden sposób nie udało się jej przewidzieć, co badane osoby będą do siebie czuły po krótkiej randce.

Nie jest to nowa wiadomość. Wszystkie swatające ludzi algorytmy są nic niewarte. Dlaczego? Cóż, jedną z możliwych odpowiedzi poznaliśmy dzięki klasycznemu niemieckiemu eksperymentowi zwanemu „testem podkoszulka”, przeprowadzonemu przez Clausa Wedekinda. Biorące w nim udział kobiety wąchały podkoszulki wcześniej noszone przez dwa dni przez różnych mężczyzn, po czym wybierały te, które według nich pachniały najlepiej. Wedekind odkrył, że panie najczęściej wybierają koszulki mężczyzn najbardziej od siebie genetycznie różnych pod względem głównego układu zgodności tkankowej w systemie immunologicznym. Z pewnością zatem nie szukamy własnych klonów. Tak naprawdę ciągnie nas do ludzi, którzy bardzo się od nas różnią. Podczas przeprowadzonego w 2006 roku na Uniwersytecie Nowego Meksyku badania, w którym wzięło udział czterdzieści osiem par, okazało się, że kobiety z par bardziej genetycznie zróżnicowanych odczuwają większą satysfakcję seksualną, podczas gdy panie z par o podobnych genach twierdziły, iż częściej fantazjują na temat innych mężczyzn i są bardziej skłonne do zdrady. Okazuje się więc, że wszystkie algorytmy swatające ludzi na portalach randkowych sprawdzają się równie dobrze jak próby skojarzenia dwojga przypadkowych nieznajomych.

Jaka jest zatem alternatywa? Otóż odkryliśmy, że to, czy parę czeka udany związek, czy raczej dana relacja okaże się źródłem nieustannego cierpienia, można przewidzieć dopiero, gdy dwoje ludzi wejdzie ze sobą w interakcję. Dlatego proponujemy wam osiem rozmów, podczas których będziemy waszymi przewodnikami – powinniście przeprowadzić je z potencjalnym partnerem. Na podstawie odczuć wyniesionych przez was z każdego spotkania będziemy mogli podpowiedzieć, czy ten związek da wam satysfakcję, czy nie. Jeśli zaś zależy wam na danej osobie, zasugerujemy, nad czym musicie we dwójkę popracować, by wasza miłość była dozgonna. Pisanie tej książki jak zwykle rozpoczęliśmy od gromadzenia danych. Zgłosiły się do nas pary, które postanowiły odbyć randki i zgodziły się nagrać swoje najbardziej intymne rozmowy, by następnie umieścić je na zabezpieczonej stronie internetowej. Zmieniliśmy dane osób, których historie i rozmowy przytaczamy, by zapewnić im anonimowość. Cytowane tu rozmowy są śmiałe i wiele obnażają, dlatego jesteśmy wdzięczni parom, które zgodziły się nagrać i udostępnić swoje najbardziej osobiste wyznania. Uczestnicy mieli od 21 do 67 lat. 32 procent par stanowiły małżeństwa, 25 procent po prostu się spotykało, 11 procent było w poważnych związkach, ale nie planowało ślubu, a 32 procent było zaręczonych lub zamierzało się pobrać. Zgromadziliśmy setki godzin nagrań z randek par heteroseksualnych i jednopłciowych i z wieloma z nich omówiliśmy je potem podczas webinariów.

Wszyscy pragniemy cieszyć się bliskością i namiętnością i żyć w zdrowym i szczęśliwym związku, który pozwoli nam rozkwitać jako jednostkom, jako parze, a w wielu przypadkach ostatecznie jako rodzinie. Pragniemy partnerstwa i współpracy, pragniemy wiedzieć, że ta druga osoba będzie przy nas niezależnie od tego, co przyniesie życie, na dobre i na złe. Proponowane przez nas rozmowy pogłębią wasze wzajemne zrozumienie, a także zrozumienie tej cząstki historii i kultury, które oboje wnosicie do waszego związku.

Rozmowy, przez które zamierzamy was poprowadzić, nie zawsze będą łatwe. Trwanie w miłości wymaga obnażenia się w stopniu nierzadko powodującym dyskomfort. Niektórym ludziom trudno jest mówić o seksie i fizycznej bliskości. Od innych wysiłku wymaga dyskusja o duchowości i rozwoju. Jeszcze innym niełatwo jest poruszać tematy związane z pieniędzmi. Być może zaczynacie się martwić: czy te rozmowy nie doprowadzą do kłótni? Co, jeśli błędnie zrozumiemy punkt widzenia drugiej osoby? Co, jeśli zaczniemy wątpić w sens naszego związku z powodu dzielących nas różnic? Wszystko to jest naturalne. Zamierzamy was nauczyć zadawać otwarte pytania i naprawdę słuchać odpowiedzi. Damy wam jasne wytyczne, jak sprawić, by wasze rozmowy przebiegły w konstruktywnej, a nie wojowniczej atmosferze.

Parom, które dopiero się związały, chcemy jasno zakomunikować, że konflikty zdarzają się w każdej relacji, ale jeśli będziecie ich unikać teraz, to możemy zagwarantować, że będą wybuchały znacznie częściej w przyszłości. Początkowa faza związku to czas zabawy i zauroczenia, ale przede wszystkim czas budowania zaufania i wiary we wspólną przyszłość. Napotkanie po drodze trudności jest nieuniknione – próbujecie żeglować po oceanie, w którym mieszają się dwa różne style życia, różne wspomnienia i wartości wyniesione z dzieciństwa, dwie różne rodzinne historie. Słuchajcie i uczcie się, zwierzajcie się i do zwierzeń zachęcajcie. Jeśli zachowacie otwarte serce i umysł, wasze randki będą miały znacznie lepszy przebieg, podobnie jak wasze wspólne życie. Małżeństwom z długim stażem możemy wyznać, że wiemy, jak to jest, gdy mierzycie się z tematami, o których trudno się rozmawia, nie rozumiecie się nawzajem, a nawet kwestionujecie sens waszego małżeństwa. Wszystko to jest normalne, a odważnie stawiając czoło tym rozmowom, zbudujecie silną i elastyczną relację.

A teraz wiadomość z ostatniej chwili: różnice to norma. Ostatecznie to, co was różni, może wzbogacić wasz związek, jeśli będziecie potrafili to zrozumieć i zaakceptować. Prowadząc rozmowy, pamiętajcie, że większość par więcej dzieli, niż łączy. No i dobrze. Nie chodzi przecież o znalezienie bratniej duszy, drugiej połówki czy własnego alter ego. Nasi partnerzy nie zawsze muszą myśleć tak jak my. To właśnie czyni życie interesującym – nudno by było mieć za współmałżonka samego siebie. Prawdę mówiąc, na tym akurat polega bycie singlem.

Rzecz jasna, wiele par wyznaje wspólne kluczowe wartości, ale to nieuniknione, że w niektórych obszarach partnerzy się między sobą różnią. Te różnice początkowo nas do siebie przyciągają, ale nasz związek może się znaleźć w poważnych tarapatach, jeśli z czasem będziemy je próbowali zatrzeć. Nabycie umiejętności rozumienia i akceptowania tego, że się różnimy, jest niezbędne, jeśli chcemy stworzyć trwałą więź i zapewnić sobie nieprzemijającą miłość.

Jednym z niezwykłych darów związku i małżeństwa – a można by ich wymienić wiele – jest możliwość oglądania świata oczami drugiej osoby, dogłębnego poznawania go w sposób intymny i wnikliwy, tak jak nie jesteśmy w stanie robić tego prawie z nikim innym. Jeśli z zaciekawieniem podejdziecie do tajemnicy, jaką jest wasz partner, wasz związek i wasze życie niezmiernie się wzbogacą.

MIŁOŚĆ JAKO NAUKA

Około czterdziestu pięciu lat temu na Uniwersytecie Indiany John i jego kolega Robert Levenson stworzyli niewielkie laboratorium (podobne powstały z czasem także na Uniwersytecie Illinois, Uniwersytecie Waszyngtońskim, Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, a ostatnio również w Instytucie Gottmanów w śródmieściu Seattle). Na Uniwersytecie Waszyngtońskim laboratorium Johna wyglądało jak maleńka kawalerka, w rzeczywistości jednak była to innowacyjna placówka badawcza powołana do tego, by odkryć prawdę na temat małżeństwa i rozwodu. Podstawowe pytania badawcze, jakie sformułował John, brzmiały następująco: Czy jesteśmy w stanie przewidzieć, kto pozostanie w związku małżeńskim i czy to będzie związek szczęśliwy, czy nieszczęśliwy? I co właściwie czyni związek udanym?

W jednym z największych projektów badawczych wzięło udział sto trzydzieści par nowożeńców, które wprowadzały się do mieszkania nazwanego „Laboratorium Miłości”, aby poddać się całodobowej obserwacji, podczas której partnerzy mieli robić dokładnie to co w domu – jeść, oglądać telewizję, rozmawiać, słuchać muzyki, czytać, sprzątać i tak dalej. Wszystko wydawało się najzupełniej zwyczajne poza tym, że na ścianach mieszkania wisiały trzy kamery śledzące każdy ruch, a każda z osób miała na sobie specjalnie zaprojektowane urządzenie monitorujące reakcje organizmu. Dodatkowo ilekroć uczestnicy eksperymentu szli do toalety, pobierano od nich próbkę moczu w celu zbadania poziomu hormonów stresu. John i członkowie jego zespołu analizowali mowę ciała par, monitorowali parametry życiowe i odnotowywali każdą zmianę mimiki (z dokładnością do setnej części sekundy). Rankiem, po nocy spędzonej w Laboratorium Miłości, zespół pobierał od badanych próbki krwi w celu sprawdzenia, jak funkcjonuje ich układ hormonalny i immunologiczny.

WSZYSTKO WYDAWAŁO SIĘ NAJZUPEŁNIEJ ZWYCZAJNE POZA TYM, ŻE NA ŚCIANACH MIESZKANIA WISIAŁY TRZY KAMERY ŚLEDZĄCE KAŻDY RUCH.

Inną kluczową częścią badania w laboratorium był dwugodzinny wywiad prowadzony metodą historii mówionej. John pytał uczestników, jak się poznali i jakie były ich pierwsze wrażenia dotyczące przyszłego partnera. Następnie zadawał pytania o wspomnienia z randek, o to, jak rozwijała się ich relacja i co lubili robić razem w początkowej fazie związku. Prosił, by podzielili się refleksją na temat zmian, jakie ich związek przeszedł z biegiem czasu. Nie stronił też od pytań o trudne chwile, przez które przeszli razem:

Oglądając się na minione lata, które chwile w waszym związku uznalibyście za naprawdę trudne?

Co pomogło wam zostać razem?

Jak poradziliście sobie z tymi trudnościami?

Jakie macie sposoby na przetrwanie trudnych chwil?

Następnie John prosił partnerów, by wyjaśnili, jaka jest różnica pomiędzy ich związkiem teraz a tym, jak wyglądał na samym początku. Chciał też wiedzieć, co doprowadziło ich do podjęcia decyzji o rozpoczęciu wspólnego życia:

Co pozwoliło wam zdecydować, że ze wszystkich ludzi na świecie to jest właśnie ta osoba, z którą chcecie wziąć ślub (poważnie się związać)?

Czy była to łatwa czy trudna decyzja?

Jak opisalibyście swoje uczucie zakochania?

Pytał także o ślub bądź inną uroczystość, podczas której partnerzy podjęli wzajemne zobowiązanie, o miesiąc miodowy, o pierwszy rok razem, o chwile, które wydają im się szczególnie miłe, jak również o pomysły na zabawę i przyjemne spędzanie czasu. Wraz z kolegami analizował też poglądy pary na temat związków. Prosił partnerów, by pomyśleli o znanej sobie parze, którą łączą dobre relacje, i o innej, której relacje nie są tak dobre, a następnie zastanowili się, co różni te dwa związki:

Jak porównalibyście wasz związek do każdej z tych par?

W czym związki waszych rodziców są podobne do waszego związku, a czym się od niego różnią?

John pytał pary o historię ich związku – o najważniejsze punkty zwrotne, o wzloty i upadki. Na koniec chciał się przekonać, jak wiele każda z osób obecnie wie o największych troskach, stresach, nadziejach, marzeniach i aspiracjach partnera:

Jak na co dzień dbacie o wzajemną bliskość?

Jakie rytuały pomagają wam pozostać w kontakcie uczuciowym?

Przez cały czas, podczas każdej rozmowy, badacze monitorowali ton głosu badanych, ich słowa, gesty, ich pozytywne i negatywne emocje. Na koniec John prosił każdą z par, by porozmawiała na temat bieżącego konfliktu, który się toczy w ich związku, a sam tylko obserwował.

To było drobiazgowe, metodyczne i gruntowne badanie. Ostatecznie zaowocowało ono możliwością stwierdzenia z 94-procentową pewnością, które małżeństwo przetrwa, a które zakończy się rozwodem. (Kiedy wyniki eksperymentu zostały opublikowane, John i Julie zaczęli otrzymywać od znajomych znacznie mniej zaproszeń na kolację). Wśród małżeństw mających przetrwać, John był w stanie wskazać, które będą szczęśliwe, a które nie. Wraz z Robertem przez dziesięciolecia śledzili w Laboratorium Miłości losy tych i setek innych związków. W sumie przeprowadzili obserwację, nagrali i pozyskali informacje od przeszło trzech tysięcy par.

_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_