Piękna Pani z Fatimy - ebook

Słowo wstępu

W 2017 roku przypada setna rocznica objawień Najświętszej Maryi Panny w Fatimie. W surowej, górskiej dolinie Cova da Iria zabrzmiała obietnica Bożego miłosierdzia. Właśnie to miejsce wybrało Niebo, by przekazać światu niezwykłe przesłanie określane przez niektórych mianem „najważniejszego objawienia XX wieku”. Maryja, ukazując się trójce dzieci: Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji, przekazała – oprócz przypomnienia najistotniejszych elementów duchowości chrześcijańskiej – scenariusz najważniejszych wydarzeń XX wieku. Chodzi między innymi o wybuch rewolucji październikowej w Rosji, rozszerzenie się błędów ateizmu komunistycznego na cały świat, a następnie zapowiedź upadku komunizmu, co miało nastąpić dzięki zawierzeniu Rosji Matce Bożej przez papieża, który miał w tej intencji cierpieć w wyniku zamachu na jego życie.

Fatima jest więc eksplozją Bożego światła, które rozbłysło w mrokach historii; wydarzeniem dalekim od taniej sensacji Maryja przypomniała pogrążonemu w konfliktach i spragnionemu nadziei światu ewangeliczną prawdę – Dobrą Nowinę o obiecanym spotkaniu z Bogiem, o ufności, jaką winniśmy pokładać w Jego łasce i miłosierdziu. Jak zauważa papież Franciszek, „przeszedłszy przez doświadczenie śmierci i zmartwychwstania Syna, przeżywane w wierze, jako najwyższy wyraz miłości Boga, serce Maryi stało się źródłem pokoju, pociechy, nadziei, miłosierdzia”. Tę prawdę przypomina nam również prorocze orędzie z Fatimy, które jest naglącym wezwaniem do świętości wszystkich chrześcijan, pochodzącym od Pięknej Pani będącej wzorem najdoskonalszej świętości, do jakiej może zostać wyniesione stworzenie.

Treść objawień Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku opracowano na podstawie Wspomnień Siostry Łucji, zatwierdzonych przez biskupa diecezji Leiria-Fatima w grudniu 2002 roku.Objawienie Boże

Bóg objawia się w stworzeniach, a jeszcze bardziej w człowieku, którego stworzył na swój obraz i podobieństwo. Daje poznać, jak wielka jest Jego moc, mądrość i miłość, skoro jako Stwórca obdarzył człowieka tak cennymi darami jak: wartość własnego ciała, dar rozumu, dar wolności, sumienie i „prawo naturalne”. Podobnie w wydarzeniach, które tworzą historię zbawienia, Bóg objawia się jako jedyny Pan życia, troskliwy Ojciec i sprawiedliwy Sędzia.

Pomimo grzesznego upadku Stwórca nie odwrócił się od pierwszych rodziców. Nie pozostawił ich w mocy kusiciela i grzechu, ale przywrócił im nadzieję i zapowiedział zwycięstwo. Gdy występki ludzi sprowadziły na ziemię potop, ocalił sprawiedliwego Noego i błogosławił jego potomkom. Abrahamowi dał obietnicę licznego potomstwa. Mojżeszowi objawił swoje imię: JESTEM, towarzyszył mu w czasie wyzwolenia z Egiptu i zawarł Przymierze na Synaju. Salomona obdarzył mądrością, by odróżniał dobro od zła. Prorocy słuchali Bożego głosu, który napominał ludzi i budził nadzieję na przyjście Mesjasza.

Bóg doprowadził swoje objawienie do końca w słowach i wydarzeniach składających się na dzieje Chrystusa. To w Jezusie z Nazaretu Bóg objawił w sposób pełny i definitywny swoją obecność w historii świata. Dał się więc poznać w swoim Synu, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty. Dlatego apostoł Filip usłyszał od Jezusa: „Kto mnie widzi, widzi także i Ojca”. A wstępując do nieba, Jezus zapewnił swoich uczniów: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata”.

Przez Chrystusa i w Chrystusie Bóg „przemówił” więc do wszystkich narodów. Głosząc Ewangelię, Jezus dał ludziom poznać Prawdę, która wyzwala z niewoli bałwochwalstwa i ateizmu. Swoim życiem oznajmił wszystkim, że Bóg umiłował świat, a w nim szczególnie człowieka. Słowami pełnymi dobroci i przyjaźni zwracał się do ludzi jak do przyjaciół. I zaprosił każdego człowieka do dialogu z Bogiem, do tak ścisłej wspólnoty, że może się on stać uczestnikiem boskiej natury.

Szczególnymi świadkami objawionej prawdy o świętej Obecności Boga w Jezusie Chrystusie stali się Apostołowie. Oni to przekazali tę dobrą nowinę wszystkim, którzy ich słuchali. Do dnia dzisiejszego wola Boga względem każdego człowieka, która została objawiona w Piśmie Świętym, a zwłaszcza w Ewangelii i nauczaniu Apostołów, jest wiernie przekazywana i wyjaśniana przez ich następców. Dlatego my również mamy dostęp do orędzia miłującego nas Boga, a słuchanie Ewangelii prowadzi nas do komunii z Ojcem i Jego Synem (por. 1 J 1,2).

Jesteśmy więc zaproszeni do codziennego karmienia się słowem Bożym w rodzinach. Pomocą w lepszym zrozumieniu tekstów natchnionych mogą stać się telewizyjne i radiowe programy biblijne. Sięgajmy też po dobre komentarze do czytań mszalnych w tygodnikach katolickich czy na stronach internetowych. Wszystko po to, aby Bóg mógł nieustannie przemawiać do naszego serca, jak niegdyś przemówił do Maryi, która przyjęła pod swoim sercem Słowo, które stało się Ciałem. I wydała plon stokrotny jako pokorna Służebnica Pańska.Objawienia prywatne

Kościół naucza, że pełnię swej Obecności, która jest Życiem i Miłością, Bóg objawił w osobie Chrystusa. On jest jedynym, doskonałym i ostatecznym Słowem Ojca. W Nim Bóg otworzył przed ludźmi całą swoją Tajemnicę. Dlatego nie będzie już innego Objawiciela (por. KKK, 65). Objawienie Boże dokonane w osobie Chrystusa, a także w Jego czynach i słowach, nigdy nie przeminie, bo nie przemija zmartwychwstały Jezus i Jego Ewangelia. Dlatego Bóg objawia się nam także dzisiaj, gdy wraz z Kościołem otwieramy Pismo Święte, aby w duchu wiary je czytać i wyjaśniać metodami, którymi posługuje się ludzki rozum. Natomiast nie należy się już spodziewać żadnego nowego objawienia Boga przed chwalebnym ukazaniem się Pana naszego Jezusa Chrystusa (KO, 4).

Chociaż jednak Objawienie zostało już zakończone, to nie jest jeszcze całkowicie wyjaśnione; zadaniem wiary chrześcijańskiej w ciągu wieków będzie stopniowe wnikanie w jego znaczenie. Chodzi o pomoc w pełniejszym przeżywaniu w konkretnym czasie prawdy już obecnej w Piśmie Świętym i Tradycji. Taką pomocą mogą stać się tak zwane objawienia prywatne udzielane przez Boga konkretnym osobom. Jednak na naszych oczach tłumy pielgrzymów z całego świata przybywają codziennie do miejsc najsłynniejszych objawień prywatnych. Każde doniesienie o kolejnych objawieniach wzbudza ogromne zainteresowanie mediów. Wielu wizjonerów szybko gromadzi wokół siebie wiernych wyznawców. W tym kontekście warto uświadomić sobie, że objawienia prywatne nie dodają niczego nowego do Objawienia Bożego, które jest przekazywane w Piśmie Świętym i w żywej Tradycji Kościoła. Niczego też w nim nie przekreślają i nie poprawiają. Pełnią wobec niego służebną rolę. Dzięki objawieniom prywatnym biblijna prawda może wybrzmieć na nowo i owocować w życiu współczesnego świata.

Objawienia prywatne, dawane w postaci wizji czy głębokich przeżyć religijnych, służą najczęściej temu, aby ludzi nawrócić, pogłębić ich więź z Bogiem bądź umocnić na drodze dawania świadectwa Chrystusowej Ewangelii. Nieraz pomagają one odkryć nowe powołanie czy charyzmat. Jest to pomoc, którą otrzymujemy, ale nie mamy obowiązku z niej korzystać. Dlatego jedynie objawienie publiczne wymaga naszej wiary, ponieważ w nim przemawia do nas sam Bóg ludzkimi słowami i za pośrednictwem żywej wspólnoty Kościoła (VD, 14).

Natomiast każde objawienie prywatne, aby mogło być użyteczne dla innych, a nawet dla wspólnoty wiernych, musi być uznane przez Urząd Nauczycielski Kościoła. Dlatego należy zachować wielką ostrożność w przyjmowaniu treści dotyczących wiary i moralności zawartych w objawieniach prywatnych. Teksty zgodne z nauką Kościoła są potwierdzone opinią upoważnionego teologa i mają imprimatur, czyli aprobatę miejscowego biskupa lub wyższego przełożonego zakonnego. Dlatego też sięgając po teksty różnych „nowinek teologicznych” czy powielane treści objawień prywatnych, powinniśmy zwrócić na to szczególną uwagę. Chodzi bowiem o korzystanie ze zdrowej nauki Kościoła i kształtowanie w jej świetle naszej wiary, poglądów i postaw.