Protopop Awwakum - ebook

Wciel się w czło­wie­ka
I ogniem za­pa­laj!"

A by­łem roz­pa­lo­ny niby wę­giel,

I zga­słem na­raz,

I na­raz sczer­nia­łem,

I po­pio­ła­mi swy­mi ob­le­czo­ny

Ci­śnię­ty by­łem

W od­mę­ty ze­wnętrz­ne.

2

Po­pio­łem wła­snym okry­ty, ci­śnię­ty

W prze­strze­nie zie­mi:

Sta­ły się na­ro­dzi­ny moje

Za rze­ką Kud­mą,

W zie­mi niż­go­rodz­kiej.

Oj­ciec mój na­wykł po­pi­jać go­rzał­kę.

Mat­ka mo­dli­ła się i umar­twia­ła.

Ja, bę­dąc dziec­kiem, wi­dzia­łem w są­siedz­twie

Mar­twe by­dląt­ko.

Wstaw­szy po­śród nocy

Z pła­czem bła­ga­łem Boga,

Bym też umarł.

Od­tąd przy­wy­kłem mo­dlić się no­ca­mi.

Osie­ro­cia­łem mło­do,

Po­po­stwo mi dano.

Pan­na raz przy­szła do mnie do spo­wie­dzi

Win­na grze­chów nie­czy­stych –

Wszyst­kie mi po­mie­ni­ła.

Ja za­się, le­karz po trzy­kroć prze­klę­ty,

Sam za­cho­rza­łem.

Ogniem roz­pust­nym we wnę­trzu tra­wio­ny

Trzy za­pa­li­łem świe­ce i dłoń swo­ją

Trzy­ma­łem nad pło­mie­niem,
Póki pa­le­nie grzesz­ne nie za­ga­sło.
A w domu do pół­no­cy się mo­dli­łem,