Przypływ żądzy. 10 gorących i podniecających opowiadań erotycznych - ebook

Walentynki: Amanda

Amanda.

Masz na imię Amanda.

Po łacinie twoje imię oznacza: Ta, którą powinno się kochać.

Budzik nie dzwoni, nie dzisiaj. Światło wpada do środka przez firanki, jest późny poranek, słońce rozkłada wokół nas ciepłą narzutę senności. Na twojej twarzy rysują się linie, cień magnolii za oknem. Na twojej skórze gładko kładzie się blask. Jesteś piękna. Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek spotkałem. Nie wstaję od razu, nie robię tego, co powinienem. Wciąż jeszcze leżę. Czekam. Chłonę twoją twarz, przyglądam się każdemu szczegółowi. Podziwiam, zapamiętuję, planuję. Naszą przyszłość. Nasze wspólne życie. Ty i ja.

Poznaliśmy się jakiś rok temu. Byłem zagubioną duszą, a ty po prostu przygarnęłaś mnie do swojego ciepła, w swoje bezpieczne objęcia. Ucałowałaś moje usta. Ja ucałowałem twoje. Niedługo później odsłoniłem przed tobą swoje wnętrze. Wcześniej ukrywałem, kim jestem. Ukrywałem swoją niepewność, udając kogoś innego. Wędrowałem, szukałem, lecz nigdy nie dotarłem do tego, czego najbardziej pragnąłem. Do tego, kogo pragnąłem. Dopiero gdy ty zjawiłaś się w moim życiu – dopiero wtedy wszystko się zmieniło.

Odnalazłem dom.

Długo, bardzo długo żyłem bez miłości. Dążyłem do celu, który związany był raczej z moimi zawodowymi ambicjami. Żeby wciąż się rozwijać, iść dalej i zbliżać się do kolejnych wyznaczonych punktów. To wokół tego kształtowała się moja idea szczęścia, a ścieżka, którą podążałem, prowadziła mnie ku coraz większym, coraz trudniej osiągalnym celom. Tym samym coraz bardziej oddalałem się od prawdziwego szczęścia. I od marzeń.

Po kilku nieudanych związkach, zacząłem powoli tracić nadzieję, co do miłości. Przestałem w nią wierzyć. Próbowałem, szukałem, znajdowałem – tak mi się wydawało. I rzeczywiście coś przeżyłem. Ale za każdym razem miłość uciekała ode mnie, jak woda przeciekałająca przez palce. Nie mam pretensji ani do niej, ani do siebie. Po prostu tak się działo. Oddalaliśmy się od siebie, a zatem i nasze uczucia. W końcu porzuciłem wizję życia w szczęściu aż po kres mych dni. Być może sukces, jakim jest wymarzona praca i zdobywanie kolejnych celów dzięki uporowi, wytrwałości i długim godzinom spędzonym przy komputerze, wystarczy.

Lecz potem pojawiłaś się ty. Ty, Amando. I zmieniłaś wszystko. Moje uczucia. Moje myśli. Zmieniłaś cały mój obraz świata. I nigdy, nigdy, w najśmiejszych snach nie przypuszczałem, że coś takiego mogłoby mnie spotkać.

Nadal ci się przyglądam. Wciąż mocno śpisz, twoja świadomość wędruje gdzieś pośród snów. Śledzę twoje oddechy, spokojne, długie. We śnie znajdujesz się w innym świecie, w innym wymiarze. A ja jestem tu, jestem tu, by cię chronić. Nie stanie ci się nic złego, ani we śnie, ani w tym świecie, w którym żyjemy

Masz suche wargi. Zmęczone, zanurzone we śnie. Nachylam się nad tobą, delikatnie cię całuję. Przebudzasz się i przez chwilę jesteś zawieszona między snem a rzeczywistością. Otwierasz oczy. Ostrożnie. Są nieco zamglone. Odwzajemniasz pocałunek. Uśmiechasz się z zadowoleniem. Potem znów zamykasz oczy i śpisz dalej.

Nie mogę przestać ci się przyglądać. Twoja niezwykła uroda sprawia, że trudno mi w to wszystko uwierzyć. Czy naprawdę na to zasłużyłem? Czy zasłużyłem na ciebie? Obok mnie leży najdoskonalsze stworzenie. Kobieta. Przyglądam się twoim zamkniętym powiekom. Skóra unosi się w rytm oddechów. Wdech, wydech. Twoje ciało otula gruba kołdra. Ogrzewa cię, a ja wkładam pod nią dłoń, żeby poczuć to ciepło. Przysuwam się. Obejmuję cię. Przytulam ciało do twojego. Głaskam. Obejmuję. Chronię.

Ze mną nigdy nie jesteś samotna.

Z tobą jestem wszystkim.

Potem wstaję, ostrożnie, żeby cię nie zbudzić. Patrzę na ciebie jeszcze chwilę, żeby się upewnić, że nadal śpisz. Tak, śpisz. Idę do kuchni, tam opiekam dwie grzanki, nastawiam kawę, przygotowuję tacę. Wczoraj kupiłem ci coś, złoty łańcuszek. Gdy kawa jest gotowa, rozlewam parujący, pachnący, czarny napój do dwóch filiżanek. Grzanki smaruję masłem, kładę na nie ser i ozdabiam kilkoma plasterkami pomidora. Nalewam też dwie szklanki soku pomarańczowego, do dwóch głębokich talerzy wlewam jogurt, posypuję go suszonymi jagodami. Na tacy kładę też białą kopertę, w której schowany jest bilecik z ozdobnym wpisem. Wyznanie miłości, dla ciebie, Amando. Wiersz, którego tytuł brzmi tak samo, jak o twoje imię. Spoglądam na zegarek, podejmuję dezycję, że już pora, i wnoszę do sypialni tacę.

Zapach świeżej kawy budzi cię w nowym dniu, tym dniu.

– Och, jak pięknie! Jaka niespodzianka!

– Jest Dzień Zakochanych. Śniadanie do łóżka jest wliczone.

– Ach tak?

– A to tylko początek.

– Początek czego?

– Dnia. Twojego i mojego.

Widzę, jak miłość błyszczy ci w oczach. Jesteś szczęśliwa. Prawie tak samo szczęśliwa jak ja. Pochylasz się i całujesz mnie prosto w usta. Moje wnętrze wypełnia się ciepłem. Czuję się kochany. Zakochany.

Spokojnie zjadamy śniadanie. Patrzymy na siebie, obserwujemy wzajemne ruchy. Uśmiechamy się.

– Zaraz, a co to jest?

Jesteś zaskoczona. Dopiero teraz dostrzegłaś kopertę. Otwierasz i czytasz. Po chwili wybuchasz zachwytem, rzucając mi się w objęcia.

– Kocham cię! Tak bardzo cię kocham, wiesz o tym, prawda?

Wiem o tym.

Kiedy już zjedliśmy, odstawiam tacę na stolik obok.

– I co teraz?

W twoim głosie jest wyczekiwanie, ciekawość, pożądanie. Jesteś niecierpliwa, nie potrawisz trzymać emocji w ryzach. Nic nie mówię. Za to zbliżam twarz do twojej. Całujeszcz mnie. Ściągasz z siebie kołdrę, odsłaniając wszystko, co po nią. Masz na sobie tylko białe majtki. Twoje piersi są nagie, piękne. Ja mam na sobie czarne slipki, które zaczynają się napinać na twardniejącym członku.

– Podniecasz mnie.

– Wiem.

Uśmiechasz się. Znów się do mnie pochylasz, tym razem całujesz mi szyję. Mam wrażenie, jakby przez moje ciało przebiegały tysiące małych iskierek. Czuję łaskoczące pulsowanie. Masz chłodne dłonie. Nie zimne ani nie letnie. Chłodne. Gładzisz mi ramię, podnosisz się i siadasz na mnie okrakiem. Opadam w tył, opieram się o zagłówek łóżka. Przez ciebie twardnieję.

Zaczynasz pieścić swoim ciałem moje. Przyciskasz pupę do penisa. Chwytasz ustami moje wargi, moje policzki, szyję, moją nagą klatkę piersiową. Schodzisz w dół i zostawisz ślinę na moich brodawkach. Nie tylko je całujesz, na przemian delikatnie i mocno, czule i figlarnie. Drażnisz je wargami. Zaczepiasz, gryziesz. Nie mocno, to nie boli. Ale też nie nazbyt delikatnie, dokładnie na właściwej granicy.

Od tej chwili jestem twoim więźniem, całkowicie oddanym w twoje ręce. Oddanym pod twoją władzę. Twoją erotyczną, kobiecą władzę.

Mój kutas rośnie. Podniecenie bije w nim coraz mocniej. Czuję, jak erekcja rodzi się pod slipkami i jak zaczyna napierać, naciskać w stronę twojej pupy. A im mocniej cię czuję, im mocniej pocierasz ciałem o moje, tym szybciej rośnie mój wzwód. Doskonale wiesz, co robisz. I co potrafisz zrobić.

Twoje pocałunki są długie, pewne, wygłodniałe, ale nie żarłoczne. Nie spieszysz się. Starasz się, by każdy pocałunek był imponujący, wspaniały, idealny. Całujesz mnie słodkimi ustami. Są przyjemne, sentymentalne, dobre. Wypełniasz mnie pocałunkami. Miłością. Podnieceniem, pożądaniem i prośbą o więcej. Infiltrujesz mnie całego za pomocą pocałunków, moją skórę, moje wnętrze. Twoje pocałunki napełniają mnie wibracjami, falami, wstrząsami, impulsami, lekkością i siłą. Uczucie wypływa z dotyku między naszymi wargami i przechodzi przeze mnie całego, do środka. I aż do penisa. A wtedy mój penis staje się gruby. Nie ma w tym niczego prócz potężnego pragnienia, by zespoliły się ze sobą nasze dwa ciała. By te dwa ciała stały się jednym. I byśmy się kochali żarliwie, aż między nami, w nas, nad nami ekslodują zwielokrotnione orgazmy.

Energia w penisie narasta do granic wytrzymałości. Głaszczę cię po plecach, po ramionach. Całuję twoje piersi. Pieszczę je dłońmi. Twoja skóra jest taka przyjemna. To, co pod nią, żarzy się, płonie. Ty. Całuję twoje usta. Całuję twoje brodawki. Dłużej nie wytrzymam. Dłużej nie wytrzymam. Choć uczucie w tym wszystkim jest ogromne, nie jest totalne. Totalne będzie wtedy, gdy spotkają się nasze organy płciowe. Dla mnie to największa siła, najsilniejsze uczucie. Długo mogę cię całować i pieścić jak teraz. Długo, długo. Rozkoszuję się bez końca, uwielbiam każdy pocałunek, każdy ruch, każde tarcie w tym, co powstaje, gdy skóra spotyka skórę. Ale muszę iść dalej. Muszę pozwolić penisowi ucałować waginę. Wznieść się. Uspokoić. Dostać. Muszę poczuć, jak mnie otaczasz. Jak ty, twoje ciało, twoja wagina, cała twoja kobiecość, wypełniacie mnie tym, co stanowi twoje wewnętrzne jestestwo.

Podnoszę cię. Układam cię na łóżku. Ściągam z ciebie majtki. Chichoczesz z zachwytu, w porywie radości. Potem się na tobie układam. Zbliżam twarz. Ostrożnie, bez pośpiechu. Spotykam twoje spojrzenie. Chcę cię podrażnić, żebyś poczekała, żebyś bardziej zapragnęła. Może poprosisz? Zatrzymuję się w połowie ruchu. A potem mówię:

– Czekam.

Uśmiecham się zalotnie. Wiesz. I ja wiem.

– Liż mnie. Błagam, liż mnie. Proszę cię.

Jest między nami zrozumienie, porozumienie. Jesteśmy podobni. Do tego stopnia podobni, że znamy się dokładnie, tak, jak to tylko możliwe. Otaczam twoją waginę ustami, jak ramką. Za pomocą warg zamykam przestrzeń między mną a tobą, między ustami a twoim sromem. Usta tworzą największą świętość, spojenie między nami. Przestrzeń, gdzie nie ma miejsca na nic poza pożądaniem. Nieubłaganym, bezgranicznym podnieceniem.

Całuję twoją łechtaczkę. Całuję wargi sromowe. Powoli, bardzo powoli. W każdym razie na początku. Coś w tobie pulsuje, czujesz rozkosz. Dyszysz, oddychasz ciężko, gwałtownie, szybko. Wszystko jednocześnie. I chcesz więcej, prosisz.

Więcej, więcej.

A ja ci to daję.

A ty dostajesz.

Jak i ja dostaję. Wnętrze kobety. Jądro kobiety. Najskrytsze zakamarki. Jej waginę. Jej klitoris, jej boginię. Liżę jej łechtaczkę. Całuję jej waginę. I wypełniam się. Wypełniam się tą wszechpotężną siłą. Wypełniam się jej emfazą, jej wigorem, jej wielkością. Spijam jej soki. Pożądanie i płodność łączą się ze sobą. Karmię się jej wolą, przyjmuję ją do siebie. I kocham. W tym momencie świat jest ogromny. Ludzkość, człowiek. W tym momencie osiągam to, co największe. Cel. Marzenie. Możliwość.

Całuję cię z wdzięcznością. Świadomy tej łaski. Wdzięczny wobec Boga, kobiety i mężczyzny, że mogę w tym uczestniczyć. Że mogę być tu. Że mogę ci dać z siebie wszystko.

Twoje stopy, łydki i uda. Wiją się z rozkoszy. Słyszę, jak zmienia się twój głos, jak coraz bardziej się oddala, jak przywdziewa inny ton, dźwięk, który jest totalnym zachwytem. Czujesz rozkosz. Rozkoszujesz się tą chwilą. Rozkoszujesz się tym, co stanowi twoje prawo.

Dotyk.

Podziw.

Ubóstwienie.

Stworzona przez bogów. Zrodzona, by wielbić cię jak boginię.

Zamykam oczy. Przenoszę się całkowicie w ocean twoich smaków. Całuję, liżę, pieszczę, ustami, językiem, całą moją mocą. A wtedy ty znikasz. Pomiędzy nami płeć zamienia się w powietrze, w próżnię. Szybko otwieram oczy, boję się, że cię stracę albo że ja zniknę, zostanę bez ciebie, poza tobą. Ale mój lęk jest niepotrzebny. Klękasz. Prowadzisz mnie dokoła siebie, przechylasz mnie w tył i kładziesz moją głowę na ciepłym materiale, na pościeli, którą przed chwilą rozgrzałaś swoim kwileniem, dyszeniem.

Teraz ty mnie całujesz. Mojego penisa. Żołądź. Sam wierzchołek mojego członka, który buzuje, tętni, jakby nigdy niczego nie pragnął tak bardzo jak tego, byś go wzięła. Pręży się, wzdryga, wygina, jęczy i żąda. A ty to robisz. Obejmujesz go ustami. Otaczasz go swymi pięknymi, żywymi, miękkimi wargami. Jesteś cudowna, cudowna. I mokra. Idealna, doskonale idealna. Moje ciało się poddaje. Tracę zmysły. Zostaje tylko to uczucie, większe niż cokolwiek. Łaskocze, wibruje, ciągnie i rozluźnia się. A wszystko dzieje się, gdy prowadzisz wargi i język wzdłuż mojego wielkiego wzwodu. Obciągasz go z taką pewnością. Z taką zachłannością. Z taką pasją. Wiem, że to uwielbiasz. Uwielbiasz to robić, czuć, próbować. I dawać.

– Oszaleję… przez… ciebie….

– Przeze mnie?

– Wiesz o tym.

– Tak.

– Dobrze o tym wiesz. Zbyt… dobrze.

Moje słowa się urywają. Podniecenie objawia się w pojękiwaniu, w sile, której nie da się powstrzymać. Wypowiadając słowa, muszę zapanować nad wszystkim. Muszę się bardzo wysilić, żeby słowa nie zniknęły całkowicie w jękach, w braku tchu, kontroli. Moje skupienie jest na granicy między snem a rzeczywistością, między bezgraniczną rozkoszą podniecenia a instynktem głodu i dzikości.

A mój kutas, mój penis, mój członek, moja męskość. Jestem cały w twoich rękach. Cały w twoich ramionach, ustach, pocałunkach, ślinie. Cały jestem schwytany w twą erotyczną pułapkę. Twój głód, moje ciało. Dwie dzikie istoty. Liżesz także moje jądra. Jedno, potem drugie. Bierzesz je w usta, najpierw jedno, potem drugie. Jednocześnie spoglądasz na mnie. Nasze spojrzenia się spotykają, rejestrując uczucie zamknięte w tej chwili. Masz teraz w sobie to, co we mnie najświętsze. Masz to w ustach, między swoimi zachwycającymi, wspaniałymi wargami. Zaraz potem znów wypełnia je mój kutas, moja żołądź, moja pulsująca erekcja.

– Muszę… się… pieprzyć…

Nie przerywasz. Obciągasz mi, coraz bliżej eksplozji. Zamykam oczy. Tak wyraźnie czuję twoje usta. Każdy ruch tworzy we mnie przyjemny prąd. Muszę się skoncentrować, żeby nie dojść. Czuję w sobie, jak cię penetruję, jak znajduję się wewnątrz ciebie, pod twoją skórą. Jak cię dosięgam, jak jest mi cudownie. Podniecenie, moc i siła hulają po skórze najcudowniejszym dotykiem, podobnym do łaskotek. Wyobrażam sobie, że twoje usta są teraz twoją cipką. Czuję ścianki pochwy. Czuję na sobie jej różowe, miękke, mokre i ciepłe wnętrze. Na moim kutasie.

Już nie mogę.

Dłużej.

Czekać.

Zbieram w sobie siłę. Unoszę się i przez moment przytrzymuję ci głowę. Zmieniamy pozycję. Ściągam całkiem slipy ssunięte nad kolana, pomięte po tym, co wyprawiałaś z ich zawartością. Leżysz na brzuchu i rozkładasz na bok ramiona w geście, który mówi, że to ty się teraz oddajesz, całkowicie oddajesz swoje ciało, mnie.

– Co chcesz, żebym zrobił?

Chcę to znów od ciebie usłyszeć. Powiedz to, powiedz, czego chcesz. Czego pragnie twoje wnętrze. Albo raczej – czego żąda.

– Pieprz mnie. Chcę, żebyś mnie pieprzył.

Kładziesz nacisk na ostatnie słowo. I wiem, że naprawdę tego chcesz. Wiem, że ja sam nie chcę niczego innego, nigdy nie pragnąłem niczego, tylko tego. Teraz, teraz chcę poczuć twoją pochwę wokół siebie. Teraz, teraz chcę, by dwie płcie stały się jednym, tym samym ciałem. Dwa ciała połączą się w dzikiej, erotycznej ekstazie. Teraz, teraz chcę, byśmy się połączyli. Całowali. Płonęli. Teraz, teraz chcę, by nasze podniecenie osiągnęło apogeum. By sunęło, wznosiło się, szalało jak we śnie.

Twoja wagina bez problemu wpuszcza do środka mojego kutasa. Jesteś ciasna, ale podniecona. Podniecenie sprawia, że skóra natychmiast rozluźnia się, otwiera, zaprasza do środka. Przyciągasz mnie do siebie, przybliżasz się do moich ust, całujesz mnie. Jednocześnie przyciskasz biodra do moich, wystawiasz je do góry, wypinasz ciało do mojego stęsknionego wzwodu. Pulsuję. W moich żyłach narasta tętno. Wszystkie moje organy, moje stawy, ścięgna, żyły, wszystkie uczucia zamieszkujące w moim ciale koncentrują się teraz na jednym twoim punkcie. W tej gwałtownej chwili, kiedy łączą się dwie płcie. Penetruję cię. Mój kutas infiltruje twoją pochwę. Zamykasz się wokół mnie, wokół mojego wzwodu. Od wewnątrz zamykamy się jedno w drugim. Wydech. Westchnienie. Napieram jeszcze głębiej. I jest cudownie, nieskończenie cudownie. Moje ciało pręży się. W ruchach, które tylko zwiększają tempo, coraz pewniej, coraz głębiej, impuls przejmuje dowodzenie. Zostaję z boku, a jakaś siła przejmuje nade mną władzę. Zmysły uciekają do przestrzeni uczuć, tam się układają, opanowuje je coraz więcej doznań tego, co wspaniałe, twarde, miękkie. Cudowne. Wpycham się jeszcze głebiej. Dociskasz rękoma, uczepiasz się moich pleców, wbijasz palce w moją skórę na granicy bólu. Przycisksz mnie do siebie, swoim ciężarem, swoją siłą i swoim pragnieniem. Dociskasz, walczysz. Więcej, więcej. I głębiej.

Czucie ciebie jest tak piękne. Czucie ciebie ma w sobie wszystko, co niemożliwe i niedostępne. Penis szaleje w wibracjach. Rośnie, krew płynie w nim coraz szybciej. Spieszy się, biegnie. Uwielbiasz to. Głośno pojękujesz. Dyszysz, szepcząc moje imię. Mówisz, że chcesz jeszcze, jeszcze. A ja daję. I ponownie dostaję. Więcej, więcej i więcej.

Twoje rozgrzane ciało paruje, dopobnie jak moje. Krople potu ściekają mi po klatce piersiowej, po karku i plecach. Masz dzikie, potargane włosy, które kołyszą się z każdym ruchem.

Wagina kurczy się w rytm penisa. Skóra przyciska się do skóry, wybucha, pieści, prosi o więcej. Tarcie pobudza płyny, pot płynie, tempo się zwiększa. Jeszcze bardziej. A ja wchodzę w ciebie jeszcze głębiej. Teraz mieści się w tobie cały mój kutas. Nigdy wcześniej moje emocje nie były tak ogromne. Ani moja wdzięczność. Ani ja, cały.

Zmieniamy pozycję. Układam się za tobą, przyciskam ciało do twoich pleców. Jesteśmy jak dwie wpasowane w siebie łyżeczki. Wiem, jak bardzo lubisz tę pozycję. Widzę to w twoich oczach, także tym razem. Rzucasz mi spojrzenie emanujące pożądaniem. Leżysz na boku, na prawym biodrze. Plecy ułożyłaś blisko mojego brzucha. Pot ścieka pomiędzy naszymi ciałami. Jesteśmy rozgrzani, pokój wypełniają nasze gorące oddechy. Nasze ciała są tak blisko, blisko siebie. Podnoszę włosy na twoim karku, całuję cię. To wielkie pocałunki, głębokie i wygłodniałe, zostawiam na skórze odciski ze śliny. Potem prowadzę moją prawą dłoń ku twojej waginie, a ona płonie. Przyciskam do niej rękę i wchodzę w ciebie. A ty mnie przyjmujesz. Ponownie. Obejmujesz mnie zasapana, krzyczysz i pojękujesz. Wplatam nogi między twoje, są jak wijące się żmije, zwinięte jedna z drugą. Pieprzę cię intensywnie. Mocno, mocno, mocno cię pieprzę. Gdy tylko między naszymi genitaliami robi się przestrzeń, natychmiast wypinasz pupę i przywierasz do mnie. Wypinasz się z tęsknoty i dalej się pieprzymy w tej idealnej pozycji. Tej, która obojgu oferuje możliwość dawania i brania. Jednocześnie. Tak samo intensywnie, z miłością, gorąco, surowo, zwierzęco.

Dochodzisz.

Dochodzisz, a twój orgazm wypełnia mnie sokami całej twojej kobiecości. Tryskasz. Wydajesz z siebie odgłos, w którym miesza się podniecenie, ciemność, światło, lekkość i absolutna wolność. Odgłosy pochodzące z twojego ciała są świdectwem doskonałości. Ciało eksploduje.

Śpiewasz w ekstazie.

Niedługo potem znów tu jesteś. Twoje spojrzenie nabiera ostrości. Czekam na twoją inicjatywę. Wspinasz się na moje ciało, siadasz na mnie okrakiem. Chcesz więcej. I więcej. Wiem o tym, za każdym razem jest tak samo. Nigdy ci nie wystarcza. Twoja cipka usilnie błaga o więcej.

Z łatwością wprowadzasz w siebie kutasa. Jesteś ciepła, miękka. Zaczynasz mnie ujeżdżać. Wbijasz mnie w siebie głęboko już przy pierwszym dotknięciu. Opuszczasz ciało coraz niżej, nade mną, aż cały kutas wchodzi w ciebie, do samego końca, a potem odpychasz się ode mnie i znów unosisz się ku nicości. Masujesz kutasa cipką. Żołądź od pieszczot aż błyszczy. Twój sok spływa między naszymi genitaliami. Zaraz dojdę. Ponownie sprawisz, że dojdę. I już teraz wiem, że będzie to najlepszy ze wszystkich orgazmów. Bo za każdym razem przechodzisz samą siebie, Amando. Za każdym razem.

Jestem już blisko. Czuję to w całym ciele. Podniecenie nie mieści się już w penisie. Czuję w środku narastający, niepohamowany pęd. Pęd, który się przeze mnie przelewa. Który przygotowuje każdą żyłę, każdą komórkę krwi, każdą tętnicę. Zaczynam się gotować, płonąć. Płyny w środku i skóra, nogi i to uczucie. Wszysto się łączy. Wszystko się ściska w intensywnych szarpnięciach. Czuję, że za moment penis będzie gotowy. Mój kutas za chwilę eksploduje, ja eksploduję. I zrobię to dla ciebie, Amando. To dzięki tobie to wszystko przeżywam, cały jestem tym uczuciem. To dzięki tobie czuję tę rozkosz. To ty, ty sprawiasz, że kurczę się, jęczę, tęsknię, łaknę, wołam.

I wtedy wrzeszczę.

Ryczę.

Z moich usta wylewa się orgazm. Z penisa tryska sperma. Wystrzeliwuje. Wszystko to, co się we mnie znajduje, w moim ciele, zbiera się i strzela ze mnie twardymi pociskami. Moje ciało krzyczy. Moje organy się prężą. Serce wali jak szalone. A mój człowiek, mój kutas, moja twarda, nieruchoma erekcja puszcza nareszcie niczym hamulec zaciągnięty przez lata, przez wiele, wiele dni. Sperma wypompowuje się ze mnie. Więcej i więcej. I zostawia mnie w absolutnym ukojeniu, w totalnym szczęściu, w całkowitym spokoju, w których nie istnieje teraz nic innego poza echem orgazmu. Ja. Tutaj. Ty.

Pozostaje spełnienie. Oddechy spowalniają. Do płuc znów dostarczany jest tlen. Otacza mnie spokój. Cisza buduje gniazdo w mojej piersi. Wdzięczność szepcze do ucha, że nigdy, przenigdy nie chcę zostać bez ciebie, Amando. Chcę na zawsze być z tobą. Tak. Właśnie tak. Już zawsze chcę się budzić przy tobie. Chcę przeżyć z tobą każdy mój dzień. Dzielić z tobą myśli. Dzielić z tobą ciało. Mój penis. Twoja wagina. Nasze żądze, nasze myśli i pragnienia. Podniecenie. Chcę dzielić z tobą wszystko. Wszystko. Tak silna jest twoja moc. Taki jestem tobą oczarowany.

Amando.

Amando.

Rozpoczyna się dzień. Walentynki. Przygotowałem wyprawę do miejsca, gdzie spotkaliśmy się po raz pierszy, gdzie po raz pierwszy powiedzieliśmy coś do siebie, gdzie zobaczyliśmy się naprawdę. Po raz pierwszy. Przygotowałem dzień pełen niespodzianek. Kupiłem prezenty, czekoldki w kształcie serduszek i po jednej czerwonej róży za każdy wspólnie spędzony dzień. Będziesz się śmiać, dziwić i płakać ze szczęśca, będziesz mnie całować w porywach radości. Będziesz mówić, że nie byłaś na to przygotowana. A ja, ja zaskoczę cię ponownie. Tego dnia, w walentynki. I każdego kolejnego. Przysięgam, Amando. Zasypię cię moją miłością. Ze wszystkich sił. Bo jesteś tego warta. Bo jesteś dla mnie światem.

Amando.

Amando.

Gdybyś tylko istniała.

Gdybyś była czymś więcej niż tylko marzeniem.

Miłością.

Tą, którą powinno się kochać.

Tak właśnie bym cię kochał. Tak bym się tobą zajął.Fuckboy

Jeśli dzielimy się po równo, nikt nie traci. Każdy dostaje to, czego potrzebuje, nikt nie wypada z gry. Tak myślałyśmy. Ja, Nelli i Isa.

Znałyśmy się od początku szkoły. Pochodziłyśmy z tego samego osiedla, dlatego szybko znalazłyśmy wspólne punkty. Ja byłam tą, która zwykle kierowała się rozumem. Rozważałam wszystkie za i przeciw, by wybrać jak najlepsze rozwiązanie. Bez względu na to, czego dotyczyło. Nelli wahała się ciągle i zastanawiała, zanim w ogóle doszła do sedna. Często zmieniała zdanie, nigdy nie było wiadomo, co pomyśli albo poczuje. Niektórzy powiedzieliby, że jest kapryśna, i słusznie. Isa natomiast była marzycielką. Tęskniła, pisywała z wiersze o miłości i jakie wszystko będzie piękne, kiedy już go spotka, tego, z którym zwiąże się na wieki.

Można by krótko scharakteryzować nasze osobowości, określając mnie jako rozważną, Nelli niepewną, a Isę romantyczną. Byłyśmy drużyną, jak siostry. Świetnie się razem bawiłyśmy. Żadna z nas nie brała nauki na poważnie, jak zresztą większość innych. Żadna z nas nie snuła planów i nie analizowała zbyt wiele. Wszystkie żyłyśmy chwilą i byłyśmy w miarę zadowolone z życia.

To znaczy do momentu, gdy on pojawił się w naszej klasie.

*

Seb dołączył do nas w środku semestru. Jest opalony, włosy sięgają mu do ramion. Pewnie jest surferem, myślimy od razu, dlatego kiedy przedstawia się klasie, mówiąc, że jego wielkim hobby jest przecinanie fal, czujemy zadowolenie. Ma jasnobłękitne oczy i wyraziste rysy. Jest wysoki i dobrze zbudowany. Na jego twarzy maluje się pewność siebie.

Niedługo potem Isa oświadcza:

– Zakochałam się!

Przewracamy oczami. To jasne, że się zakochała. Mnie trudno się zdecydować. Czy faktycznie jest atrakcyjny, czy może po prostu tak bardzo pewny siebie, że wie, że mógłby mieć każdą, i dlatego jest arogancki – a zatem wysoce nieatrakcyjny? Budzi się we mnie dyplomatka, zaczynam go analizować na kilka różnych sposobów. Jakie sprawia wrażenie? A jaki rzeczywiście jest? Może to tylko fasada w nowym otoczeniu? Staram się być sceptyczna. Staram się nie ulec pochopnie jego urokowi i sposobowi bycia, o którym już niebawem zaczynam myśleć, że jest czarujący.

Ciężko tu być krytyczną. Trudno być obiektywną. Bo tak, Seb jest naprawdę przystojny. Chętnie bym go poznała. Niewiele o nim wiem, poza tym, że pochodzi z innego miasta, jego rodzina właśnie się tu przeniosła, a jego wielką pasją jest surfing. W każdym razie wkrótce zaczynam czuć do niego miętę. Jego piękne oczy, wysportowane ciało, uśmiech, który cały czas coś skrywa, może jakąś tajemnicę albo wielkie pragnienie – to wszystko sprawia, że się zatracam. I dokładnie tak jak Isa, zakochuję się w nim.

Nelli potrzebuje więcej czasu, to jasne. Jednego dnia powtarza: nie, on nie jest w moim typie, a następnego: czuję, że mamy ze sobą tyle wspólnego. Po kilku dniach dociera do mnie, że Seb prędzej czy później skłóci nas ze sobą. Wiem, że wchodząc między nas, nieodwracalnie coś zmieni. Wiem, że ma w sobie całkowicie wyjątkową moc. Uświadamiam sobie, że każdej z nas wpadł w oko i że każda będzie chciała zostać dostrzeżona.

Zbliżamy się do walki.

*

Jeden z naszych wspólnych przyjaciół organizuje imprezę. Wszystkie jesteśmy zaproszone. Ale ani Nelli, ani Isa nie mogą iść, bo obie akurat w ten weekend gdzieś wyjeżdżają. Część mnie mówi, że powinnam wziąć się za pisanie pracy, którą niebawem trzeba oddać, ale druga część przypomina, że w sumie dość dawno nie bawiłam się w innym towarzystwie niż z Nelli i Isą. Postanawiam więc iść na imprezę. Z góry wiem, że przyjdzie większość ludzi z klasy, i myślę, że może być fajnie.

No bo cóż mogłoby być nie tak?

To tego wieczoru on mnie zauważa. Podchodzi do mnie od tyłu. Zakrywa mi dłońmi oczy i pyta:

– Zgadniesz, kto to?

Natychmiast rozpoznaję jego głos. Wypowiadam głośno jego imię i zaczynam chichotać. Opuszcza dłonie, a ja się odwracam. Oczywiście, że to on.

W ogóle nie sądziłam, że mnie dostrzeże na tym etapie. A tym bardziej, co miało się niebawem okazać, że będzie mną zainteresowany. Fakt, że stoi tu przede mną, totalnie mnie zaskakuje.

Jest otwarty. I bardzo zabawny. Ma cięty dowcip i niezliczone błyskotliwe skojarzenia, które nie są ani wymuszone, ani stereotypowe. Zabawia mnie. Między nami zaczyna się coś dziać. A jednak staram się postawić temu opór, jakiś mój wewnętrzny głos mówi, że nie może mi aż tak na nim zależeć. Przecież nawet jeszcze do końca nie wiem, co o nim myślę. Poza tym, że jest przystojny. I że zakochałam się w jego wyglądzie. Tak, brzmi idiotycznie. Ale zupełnie nic o nim nie wiem. Staram się być obiektywna, rozsądna, myśląca. No i mam świadomość tego, co sądzą o nim moje przyjaciółki. Podoba im się. Dlatego wydaje mi się niewłaściwe zachęcanie go do siebie. No, może troszkę, okej. Ale tylko trochę. Mogę być uprzejma. Może też miła. Ale nie za bardzo. Nie do takiego stopnia, żeby… do czegoś między nami doszło. To nie może się wydarzyć. Tak myślę. I postanawiam słuchać intuicji i zdrowego rozsądku, które nigdy mnie nie zawiodły.Prolog Velvet

Czterej mężczyźni w rozpiętych mundurach rozmawiają, siedząc przy stole. Są zmęczeni po długim dniu, ale jeszcze nie wycieńczeni. Księżyc roztacza na niebie blask, poza tym jest ciemno. Zima jest ostra, ale płatki śniegu opadające za oknem mają leciutki, niemal senny kształt. W kominku trzeszczy ogień, mimo zimna na zewnątrz wnętrze ogrzewa suche drewno i próchno. Bez tego byliby straceni. Jeśli dobrze się wsłuchać, z oddali dobiegają odgłosy wroga. Mroźne powietrze niesie dźwięki, które w rzeczywistości są kilkadziesiąt kilometrów dalej.

Wróg jest coraz bliżej, z każdych dniem zbliża się do ich pozycji. Jak to się skończy? Kto zwycięży, a kto będzie musiał skapitulować? Na początku wszystko zdawało się takie oczywiste. Nawet żołnierze nie mieli wątpliwości. Ale teraz coś się zmieniło. Kobieta szpieg przekazała wrogowi tajemnice, jedną po drugiej. Mimo że generałowie rozkazali ją namierzyć, wciąż nikomu się to nie udało. Czas leci, jeśli jej nie zatrzymają, sukces wroga stanie się faktem. Na podstawie zdobytej wiedzy wiele razy udało się nieprzyjaciołom przygotować atak. Mimo że oznacza to dla nich przegraną, żołnierze po tej stronie nie potrafią oprzeć się tej kobiecie.

Kim jest? Jak wygląda? Skąd przybyła?

Czterej mężczyźni, wszyscy oficerzy, rozmawiają tego wieczora o kobiecie szpiegu, wspólnie próbują dojść, skąd wzięły się ich fascynacja, strach i napięcie, szukają odpowiedzi, kim tak naprawdę ona jest. Wiedzą, że uwodzi, by zdobyć to, czego poszukuje. Znają jej imię. Sama je wydała, ponieważ zostawiała wiadomości po każdym sukcesie, który osiągnęła swą przebiegłością. Wiadomość pojawia się w formie białej kartki, na której zostawiono odcisk pomalowanych na czerwono ust i podpis: Velvet.