Ramotki i anegdotki - ebook

MÓW­KA DO SA­SKIEJ KĘPY,

Tyś to nie­raz Sa­ska Kępo, ze smut­nych i nud­nych chwil pa­cjen­ta fi­lo­zo­fii wy­le­czy­ła, bo spoj­rzaw­szy na te zie­lo­ne łąki, te ślicz­nie ska­czą­ce by­dląt­ka, krów­ki, bycz­ki, na te śnież­no­pió­re gą­ski, na te ga­iki igra­ją­ce z mi­łym wie­trzy­kiem, na te ma­low­ni­cze dom­ki, a w oko­ło nich ży­ją­ce kwiat­ki, zło­żo­ne z roz­ma­itych ga­tun­ków war­szaw­skich pięk­no­ści. Tyś mnie po­wta­rzam, Sa­ska Kępo, w ro­skosz­ne spro­wa­dza­ła ma­rze­nia i dla tego na pa­miąt­kę, po­świę­cam ci na­stę­pu­ją­cą śpiew­kę:

Hej nam Kępo pod War­sza­wą,

Zie­leń się ro­skosz­nic,

Spiesz­cie żywo za za­ba­wą,

Po­chu­lać ra­do­śnie.

Są dwo­recz­ki, ogró­decz­ki,

Peł­ne w każ­de świę­ta,

A war­szaw­skie mod­nia­recz­ki,

Ska­czą jak kur­czę­ta.

Ka­ru­ze­le na wy­ści­gi,

Z mło­dzie­żą swa­wo­lą,

Ro­man­su­ją choć na migi,

A żyd­ki żem­po­lą.

Na huś­taw­kach su­kie­necz­ki,

Jak skrzy­dła bu­ja­ją,

I nie jed­naj pa­nie­necz­ki,

Nóż­ki po­wab mają.

Śmie­chy, krzy­ki na oko­ło,

Tań­ce w każ­dym dwor­ku,

Wszy­scy ba­wią się we­so­ło,

Cho­ciaż pust­ki w wor­ku.