Sonety kaszubskie - ebook

Przedmowa

Choć o Kaszubach napisano już wiele, myślę, że w dalszym ciągu stanowczo za mało. Z każdym nowym pokoleniem ziemia ta, niezwykle żyzna i strojna we wszystko, czego tylko można zapragnąć, zyskuje nową niesamowitą żywotność i dynamikę. Jeszcze kilkanaście lat temu tak wielkie nazwiska jak Hilary Jastak czy Regina Osowicka były znane tylko nielicznym, a dzisiaj coraz częściej pojawiają się na łamach regionalnej prasy. Dlatego też Kaszuby potrzebują kolejnych opracowań, które na nowo i na różne sposoby będą przypominały coraz to młodszym czytelnikom zapomniane historie, zanikające na wsiach obrzędy oraz tradycje. A przede wszystkim staną się zaproszeniem do rozwiązywania zagadek, jakie układa tutaj dla nas codzienny bieg zdarzeń.

Tytuł tomiku Sonety Kaszubskie jest nawiązaniem do utworów kaszubsko-polskich autorstwa Stefana Bieszka, które zgromadził Józef Borzyszkowski w książce o tym samym tytule wydanej przez Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie w 1975 roku. Moim pragnieniem, podobnie jak intencją kaszubskiego pisarza, było odzwierciedlenie różnorodności oraz piękna najważniejszych aspektów naszego regionu, co starałam się ująć w 62 sonetach.

Z serca dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tego niewielkiego zbiorku na kolejnych etapach jego opracowywania.

Daria Węsierska

Rumia, listopad 2016

Sonety kaszubskie

Sonet kaszubski

Dryfują kołysane leciutko przez fale,

gdy na drugim brzegu rozkwita pąk światła,

tulipany modre, na nich sieć wyblakła

artystycznie spleciona wije się ospale.

Ręce wytrwale brodzą po fałdach tkaniny,

łapy wilków morskich spragnione klejnotów,

blask wzorów się wynurza spod powodzi splotów

świateł, piany prześwitów, ściągają bursztyny.

Rybak łzy rozrzucone w cieniu kutrów goni,

bryłki błysków w ciszy muskające wodę,

wabiony złotym pyłem rozpływa się w toni,

wciąż ciągnięty linami na piaszczystą stronę

z nadzieją, że przystań przed sztormem uchroni,

zanim słup latarni zachodem zapłonie.Sonet biały

Płuca Szwajcarii Kaszubskiej wiatr mrozem przeszywa,

wdech chłonie lodowych płatków zwiewne piruety,

wydech puszystym oparem chłodzi grube strzechy,

gdy ze srebrzystym uśmiechem przybliża się zima.

Kółko Raduńskie przystaje, szron perły zawiesza

na gałęziach zaspanych pod lekką pościelą,

pokrywając ziąb szyby ażurową bielą,

różowe przebłyski słońca z mlecznym śniegiem miesza.

Rozpędzone sanie strzelają iskrami,

konnych szlup zaprzęgi lśnią na polnych drogach,

gdzie watowane trakty płoną pochodniami,

a śliskie płozy zwinnie wzlatują na torach.

Wieżyca owija się szczelnie szybkimi nartami,

które niczym łańcuchy spływają po jej stokach.

Sonet chabrowy

Pomarszczone jęzory pod cieniutkim lodem

zlizują od spodu wiosenne promienie,

kruszą się na taflach pni brzozowych cienie,

wodny turkus pęcznieje nad słonecznym miodem.

Trzciny wciąż zawadiacko uderzają w łodzie,

żaglówki stroszą pióra na gładkim błękicie

Kaszubskiego Morza, otchłań rodzi życie,

układając codziennie mozaiki na wodzie,

minutowe refleksy pośród wiązek światła,

obrazy żywego tchnienia zatrzymane w głębi,

głazy stolemowe wpatrzone w zwierciadła,

zaplecione na brzegach grube lasów wstęgi.

Pulsują odbicia odbić w chabrowych mokradłach,

pozostawiając po sobie rozedrgane kręgi.Sonet niebieski

Codziennie niebieskie płótno nad Krainą Kaszub

Anielski Artysta rozwija na boskich sztalugach,

zachód zanurza ogniście w gorejących smugach,

o wschodzie kreśli cieniutko złote warstwy pasów,

słoneczną przędzą wyszywa gałązki promieni,

dłutem kształtuje kontury przelotnych obłoków,

pokrywa różową parą, kluczami ptasich lotów,

szarość deszczowych granatów, puszyste kłębki bieli

plami pomarańczami, lawendowym cieniem.

Czasami przerzuci przez ramię dwa tęczowe łuki,

kolorowe struny poruszone drżeniem,

niebiańskie pięciolinie, na nich dzieła sztuki,

zaczarowane obrazki wypełnione brzmieniem…

To sznury mgieł śpiewające w snach kaszubskie nuty.