Sposób na Hashimoto. Jak w 31 dni zwalczyć uciążliwe objawy choroby - ebook

Pięć wskazówek, jak za pomocą diety leczyć Hashimoto

1. Jedzcie tylko zdrową żywność. Pierwszym krokiem do wyleczenia ciała jest odpowiednie odżywianie się nieprzetworzonymi produktami dobrej jakości, bez dodatku chemii i sztucznych składników.

2. Unikajcie żywności przetworzonej i cukrów. Dobrą zasadą podczas zakupów jest to, aby kupować składniki, a nie gotowe produkty. Żywność przetworzona składa się z całej długiej listy sztucznych substancji. Zamiast gotowych produktów mających w składzie coś, czego wasi przodkowie by nie rozpoznali, kupujcie i gotujcie z prostych składników.

3. Unikajcie substancji chemicznych. Zrezygnujcie z produktów zawierających dodatki, konserwanty, sztuczne barwniki, składniki modyfikowane genetycznie i pestycydy.

4. Poznajcie produkty nasilające objawy. Przedstawiony plan pozwoli wam zidentyfikować produkty nasilające symptomy choroby. Kiedy już je poznacie, kolejnym krokiem będzie ich eliminacja z jadłospisu, aby uniknąć pogorszenia stanu zdrowia.

5. Zrozumcie, że jest to całkowita zmiana stylu życia, a nie tymczasowa dieta. Odpowiednie nastawienie jest kluczem do leczenia tej choroby. Chodzi o zmianę stylu życia, by wasze ciało mogło poczuć się lepiej. Jeśli zdecydujecie się wrócić do starych nawyków, objawy najprawdopodobniej także się nasilą. Już na samym początku określcie swoje oczekiwania i pamiętajcie, że żaden produkt nie jest ważniejszy od waszego zdrowia.Wstęp. Jak dieta pomogła mi z Hashimoto

Wciąż pamiętam moment, w którym zrozumiałam, że coś jest ze mną nie tak. Miałam wtedy 23 lata i byłam bardzo aktywna fizycznie. Oprócz prowadzenia zajęć aerobiku dwanaście razy w tygodniu, byłam kulturystką i trenerką personalną. Kiedy nie ćwiczyłam na siłowni, wspinałam się, biegałam, grałam w tenisa, racquetball i piłkę nożną. Moje całe życie kręciło się wokół wyjścia z domu i ruchu. Byłam wulkanem energii.

Pewnego poranka obudziłam się i poczułam, jakby ktoś wyssał ze mnie całą energię. Ni stąd, ni zowąd czułam się wykończona. Nie miałam w sobie siły. Byłam otumaniona, wypadały mi włosy i zaczęłam mieć problemy z wagą. W ciągu 6 miesięcy ze szczupłej, ważącej 55 kilogramów dziewczyny zmieniłam się w ponad 90-kilogramową osobę i wciąż tyłam. Byłam zmarznięta i miałam wrażenie, jakbym wpadła pod autobus, poza tym odczuwałam bóle w całym ciele.

Udałam się do swojego lekarza, a ten zapytał: „Dlaczego tak tyjesz?”. Kiedy powiedziałam mu, że jestem na diecie niskokalorycznej i wciąż ćwiczę, ile tylko mogę, ten odparł, że chyba mam urojenia albo ściemniam, mówiąc, ile faktycznie ćwiczę i jem. Co nie było prawdą.

Dwadzieścia lat zajęło, bym mogła usłyszeć diagnozę – hashimoto, czyli autoimmunologiczna choroba tarczycy. Do tego czasu moja waga poszybowała w górę do prawie 140 kilogramów, a ja byłam wykończona. Nie miałam siły na najmniejszą aktywność fizyczną. Odczuwałam ciągły ból, a wstanie z łóżka, by zająć się pracą czy domem, wymagało ode mnie nadludzkiego wysiłku. Przez piętnaście dni każdego miesiąca cierpiałam na migreny, moje miesiączki stały się tak obfite i bolesne, że nie mogłam w tym czasie wychodzić z domu.

Kiedy usłyszałam diagnozę, popłakałam się z ulgi, ponieważ w końcu mogłam zrobić coś ze swoim zdrowiem. Lekarz przepisał mi naturalny lek ze świńskiej tarczycy.

Ten medykament pomógł mi odrobinę, ale nie tyle, na ile liczyłam. Schudłam nieco, ale moje ciało zdawało się nie dawać za wygraną. Miałam trochę więcej energii, jednak bez przesady. Diagnoza mówiąca, że choruję na hashimoto, była tylko początkiem – impulsem, by dowiedzieć się więcej na temat mojego zdrowia. Kilka lat po rozpoznaniu i kolejnych badaniach dowiedziałam się, że mam jeszcze dwa schorzenia, które mogą towarzyszyć chorobie Hashimoto, czyli celiakię – autoimmunologiczną nietolerancję glutenu, i alergię na kazeinę zawartą w mleku. Mój doktor naciskał, bym wyeliminowała ze swojej diety nabiał i gluten, ale ja nie mogłam wyobrazić sobie życia bez sera czy pieczywa. Moje próby były mało entuzjastyczne i krótkotrwałe.

Potem, w wieku 55 lat, mój mąż przeszedł lekki zawał serca. Potraktowaliśmy to jako ostrzeżenie. Zaczęłam szukać informacji dotyczących zdrowego odżywienia się, którym za czasów pracy jako trener personalny bardzo się interesowałam. Zapoznając się z medycznymi i dietetycznymi czasopismami, uznałam, że najlepszym podejściem do żywienia będzie zmodyfikowana dieta paleo. Zaczęliśmy adaptować tę dietę do naszego życia zaraz po powrocie męża ze szpitala i tak trwamy w niej do dziś.

W ciągu zaledwie kilku tygodni poczułam się jak nowo narodzona. Razem z mężem śmialiśmy się, że nigdy w życiu nie było mi ciepło, a tu nagle mogłam zrezygnować z kilku dodatkowych koców i swetrów. Nareszcie nie marzłam! To, co uważałam za syndrom nadwrażliwości jelit – a co wiązało się z częstymi wizytami w toalecie – całkowicie zniknęło. Otępienie minęło. Miałam tyle energii, że nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Migreny złagodniały, a miesiączki stały się bardziej znośne. Moja skóra się oczyściła. Zaczęłam bardzo szybko tracić na wadze, około półtora kilograma tygodniowo. Chroniczne bóle karku, pleców i bioder należały już do przeszłości. Mogłam odstawić lek, który od 5 lat przyjmowałam na refluks żołądkowo-przełykowy (GERD), bez obawy, że objawy powrócą. Naprawdę poczułam się – i nadal czuję – jak całkiem nowa osoba.

Zmiana diety pozwoliła mi, w wieku 49 lat, poczuć się młodo, jak 25 lat temu, zanim choroba pozbawiła mnie siły i wszystko zmieniła. Dobrze być tą dziewczyną z powrotem.

Kiedy zmagałam się z symptomami choroby Hashimoto, nie miałam żadnych pomocy, którymi mogłabym się posłużyć. Ta książka posiada właśnie taki plan. Przez kolejnych 31 dni nie będziecie musieli zastanawiać się, co zjeść – oferuję wam menu, listę zakupów i przepisy. Postępując zgodnie z planem, dacie swojemu ciału szansę na wyleczenie. Kiedy minie miesiąc, otrzymacie poradę, jak ponownie wprowadzić do diety poszczególne typy produktów. Może potrwać to nawet kilka tygodni, w tym czasie dopasujecie jadłopis do swoich potrzeb.

Przez wszystkie lata eksperymentowania zrozumiałam jedną rzecz: nieważne, jakie podejście do diety przyjmiecie, jeśli jedzenie wam nie smakuje, bardzo trudno będzie przestrzegać jej zalecenia. Właśnie dlatego w tej książce zawarłam mnóstwo przepisów na przepyszne dania. Pozwolą wam one jeść tak smacznie, że nawet nie zaczniecie tęsknić za wyeliminowanymi produktami. W ten sposób dacie sobie najlepszą szansę na wyleczenie własnego ciała.

Nowy sposób odżywiania się zdziałał cuda w moim przypadku, a przy tym także złagodził symptomy hashimoto. Mam nadzieję, że przez najbliższych 31 dni stosowania tej diety odkryjecie nowych, energicznych i zdrowszych siebie.Rozdział pierwszy. Zrozumieć Hashimoto

Gratuluję, że zdecydowaliście się na pierwszy krok w poradzeniu sobie ze swoją chorobą. Książka ta może być pierwszym etapem pracy nad poprawą waszego stanu zdrowia. Niezależnie od tego, czy zmagacie się z hashimoto od lat, czy dopiero usłyszeliście diagnozę, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że od pewnego czasu nie czujecie się najlepiej. Wiem, ponieważ sama to przeżyłam. Mimo że objawy tej autoimmunologicznej choroby różnią się w zależności od przypadku, zwykle obniżają znacząco jakość życia. Zmiany w diecie zaproponowane w tej książce mogą pomóc wam kontrolować lub wyeliminować zarówno część, jak i wszystkie symptomy związane z chorobą.

Lekarz zapewne już wam przepisał leki, mające złagodzić objawy hashimoto, to jest doskonały początek radzenia sobie ze swoją dolegliwością. Mógł też zasugerować zmianę stylu życia, na przykład zwiększenie aktywności fizycznej. Czego jednak wiele osób (w tym lekarzy) sobie nie uświadamia, to tego, że zmiana diety może pomóc wam lepiej ograniczyć objawy hashimoto.

Dzięki informacjom zawartym w tej książce ustalicie składniki diety, których wyeliminowanie pozwoli poradzić sobie z chorobą. Moją intencją nie było zastąpienie dietą opieki medycznej; stosujcie ją jako dodatkowe narzędzie walki o zdrowie.

Jeśli nigdy nie próbowaliście włączyć zmiany sposobu żywienia do kompleksowego planu walki z chorobą lub też próbowaliście zmodyfikować dietę, ale uznaliście to za zbyt trudny krok, ta książka jest właśnie dla was. Znajdziecie w niej propozycje przepisów eliminujących z jadłospisu składniki powodujące nasilanie się objawów, zastępując je pełnymi wartości odżywczych i pysznymi potrawami wpływającymi korzystnie na wasze zdrowie. Potrawy są smaczne, a plan żywienia łatwy do przestrzegania. Ta kombinacja smakowitych potraw i poradnika, jak krok po kroku wyeliminować i ponownie wprowadzić do diety określone składniki, będzie podstawą waszego sukcesu.

Jeśli przez lata zmagaliście się z przewlekłymi objawami hashimoto pomimo przyjmowania leków lub dopiero co usłyszeliście diagnozę i szukacie sposobów, aby dokonać najlepszego wyboru, wspierającego wasz powrót do zdrowia, ta książka wam w tym pomoże.

A zatem: chorujecie na hashimoto

Choroba Hashimoto zwana jest także zapaleniem tarczycy Hashimoto, przewlekłym limfocytowym zapaleniem gruczołu tarczowego lub wolem limfocytarnym. Według NEMDIS hashimoto jest najczęstszą przyczyną zachorowań na niedoczynność tarczycy w Stanach Zjednoczonych.

Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, w której nasz własny układ odpornościowy atakuje tarczycę, zamiast chronić ją przed zakażeniem. To z kolei prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego oraz upośledzenia zdolności wytwarzania hormonów tarczycy niezbędnych dla zdrowia organizmu. A ponieważ odpowiednie zbilansowanie hormonów jest kluczowe dla prawidłowego metabolizmu, ich zaburzenie powoduje jego spowolnienie.

Co wpływa na pojawienie się choroby Hashimoto?

Przyczyn jest wiele. Wydział Zdrowia Kobiet w amerykańskim Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej zauważa, że hashimoto aż 17 razy częściej występuje właśnie u kobiet. Choroba najczęściej objawia się u osób w średnim wieku.

Hashimoto może występować w grupie z innymi schorzeniami autoimmuno-logicznymi. Opublikowane w „American Journal of Medicine” wyniki badań na ponad 3 tysiącach pacjentów wykazują, że inne choroby autoimmunologiczne w 14,3 procent przypadków występowały wraz z hashimoto. I choć najczęściej występującym schorzeniem było reumatoidalne zapalenie stawów, to wraz z hashimoto pojawiły się na liście między innymi: toczeń, niedokrwistość złośliwa, celiakia, choroba Addisona i bielactwo. W moim przypadku do hashimoto dołączyły celiakia i alergia na nabiał. Możecie zatem mieć tę grupę schorzeń co ja lub też inną albo chorować wyłącznie na hashimoto.

Oprócz chorób autoimmunologicznych w zachorowaniu na hashimoto może odgrywać rolę kilka innych czynników. Potencjalne przyczyny to:

– genetyka: Naukowcy z Instytutu Medycznego Johnsa Hopkinsa zauważają, że tendencje do rozwoju każdej choroby autoimmunologicznej mogą być dziedziczone. Osoby blisko spokrewnione są bardziej narażone na rozwój tej samej lub pokrewnej choroby autoimmunologicznej;

– Standardowa Amerykańska Dieta (SAD): Według Arizońskiego Centrum Medycyny Zaawansowanej SAD znacząco przyczyniła się do wzrostu stanów autoimmunologicznych. Oprócz tego, że jest to dieta prozapalna, SAD prowadzi też do słabej równowagi bakteryjnej w jelitach i syndromu przeciekającego jelita (spójrz ramka na str. 20), które jest powiązane właśnie z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak hashimoto;

– ciąża: Według NEMEDIS od 4 do 10 procent kobiet doświadcza niedoczynności tarczycy przez rok po porodzie. W wielu przypadkach to jeden z komponentów autoimmunologicznych. Podczas gdy niektóre z kobiet wracają do zdrowia po kilku miesiącach, u innych uszkodzenia tarczycy utrzymują się, doprowadzając do trwałej, autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy. U kobiet, które doświadczyły niedoczynności tarczycy po porodzie, ten problem będzie prawdopodobnie nawracał przy każdej kolejnej ciąży;

– zbyt dużo jodu: Wydział Zdrowia Kobiet amerykańskiego Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej, sugeruje, że przyczyną hashimoto może być dieta zawierająca zbyt dużą dawkę jodu. Skoro używana w Stanach Zjednoczonych zwykła sól kuchenna często zawiera jod, a produkty przetworzone – sól, za częste spożywanie tego typu pożywienia może wywoływać chorobę Hashimoto.

Objawy choroby Hashimoto

Symptomy tej choroby są różne i u każdego hashimoto może przebiegać inaczej. Mimo to wiele problematycznych objawów zgłaszanych przez chorych na hashimoto słabnie, gdy tylko pacjenci odzyskują kontrolę nad dietetycznymi i medycznymi aspektami swojego stanu zdrowia. Syndromy te mogą być zarówno łagodne, jak i ostre, mogą też ulec zmianie podczas trwania choroby. Dla wielu chorych symptomy bywają tak dokuczliwe, że mogą znacząco pogorszyć komfort życia. Choć leki pomogą zredukować lub wyeliminować niektóre z objawów, zdarzają się osoby twierdzące, że mimo kuracji ich stan chorobowy wciąż się utrzymuje.

Oto najczęściej spotykane syndromy:

– nieustające odczucie zimna: spowolniony metabolizm prowadzi do jednego z najczęstszych objawów związanych z niedoczynnością tarczycy. Otóż niezależnie od temperatury panującej w pomieszczeniu, przez cały czas trwania choroby możecie odczuwać chłód;

– przemęczenie: wielu chorujących na hashimoto zgłasza odczucie chronicznego przemęczenia. Waha się ono od łagodnego zmęczenia, nawet po przespanej nocy, aż do skrajnego wyczerpania. Przemęczenie może przeszkadzać w wykonywaniu codziennych obowiązków i nasilać się szczególnie po wysiłku fizycznym. Klinika Mayo informuje, że zmęczenie pojawia się w wyniku spowolnionych procesów metabolicznych;

– zaburzenie zdolności poznawczych: najczęściej nazywa się mgłą mózgową (otępieniem) i tak się je właśnie odczuwa: jakbyśmy starali się wydobyć nasze myśli z gęstej mgły. Dzieje się tak, ponieważ by poprawnie funkcjonować, nasz mózg potrzebuje hormonów wytwarzanych przez tarczycę. W przypadku braku ich odpowiedniej ilości myślenie staje się bardzo trudne;

– problemy z menstruacją: jako że hashimoto wpływa na wydzielanie hormonów w całym ciele, wiele kobiet zaczyna mieć mniejsze lub większe problemy menstruacyjne. Często wiążą się one z nieregularnymi, bardzo obfitymi i bolesnymi miesiączkami;

– bóle: według Kliniki Mayo osoby cierpiące na hashimoto uskarżają się na chroniczne (lekkie, średnie i ostre) bóle mięśni i stawów. Te dolegliwości i bóle, które mogą występować w całym ciele, powodowane są przez niedobory hormonalne. Typowe miejsca bólu to: biodra, ramiona, nadgarstki i plecy. W niektórych przypadkach ból jest nieustający, w innych przychodzi falami, z większą lub mniejszą intensywnością;

– problemy z jelitami: niedoczynność tarczycy może powodować spowolnienie perystaltyki jelit, co prowadzi do zaparć. I choć to właśnie zaparcia są najczęstsze, chorujący na hashimoto skarżą się przemiennie na zaparcie i rozwolnienie. Ten drugi objaw występuje najczęściej, gdy wraz z hashimoto chory cierpi również na celiakię i zespół nadwrażliwości jelita grubego (IBS);

– przybieranie na wadze: spowolniony metabolizm, powodujący niekontrolowany wzrost masy ciała, jest jednym z najtrudniejszych emocjonalnie objawów choroby hashimoto. Wielu chorych przybiera na wadze nawet mimo stosowania diety i aktywności fizycznej, co bywa wyjątkowo demotywujące i frustrujące;

– depresja: pacjenci cierpiący na hashimoto często skarżą się, że odczuwają niepokój, i zauważają u siebie objawy depresji, takie jak smutek, poczucie beznadziei i ataki paniki. Jak podaje WebMD¹, depresyjne myśli są prawdopodobnie wynikiem zaburzenia równowagi hormonalnej spowodowanego chorobą.

BADANIA, KTÓRE MUSICIE WYKONAĆ

Jeśli podejrzewacie u siebie chorobę Hashimoto, powinniście zasięgnąć opinii swojego lekarza. Przez 20 lat rozwijania się choroby najdłużej zajęła mi walka o poprawną diagnozę.

Mimo że wielu lekarzy zleca wykonanie badań krwi w kierunku niedoczynności tarczycy, należy pamiętać, że czasami nie wystarczą one do poprawnego rozpoznania. Gdy będziecie rozmawiali z lekarzem, zażądajcie wykonania poniższych badań krwi.

TSH – czyli hormon tyreotropowy (tyreotropina), wydzielany przez przysadkę mózgową. Zakres normy to 0,4-4,0 mIU/l (Wszystkie normy wg B. Jarząb, A. Lewiński, E. Płaczkiewicz-Jankowska, Interna Szczeklika, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2015, str. 1250. ). Wysoki poziom może wskazywać na niedoczynność tarczycy, niski z kolei na nadczynność.

FT4 – czyli wolna tyroksyna, główny hormon produkowany przez tarczycę. Zakres normy to 10-25 pmol/l (8-20ng/l). Niski poziom może wskazywać na niedoczynność tarczycy, wysoki – na nadczynność.

FT3 – czyli wolna trójjodotyronina, kolejny hormon wytwarzany przez tarczycę. Zakres normy 2,25-6 pmol/l (1,5-4ng/l). Niski poziom T3 może wskazywać na niedoczynność, a wysoki – na nadczynność tarczycy.

Badania autoprzeciwciał przeciwtarczycowych (anty-TPO, anty-Tg) – wysoki poziom przeciwciał wskazuje na uszkodzenia tarczycy, jak w przypadku choroby Hashimoto.

Posłuchaj głosu swego ciała

Trudno rozmawiać o chorobie autoimmunologicznej, unikając tematu syndromu przeciekającego jelita. Wielu lekarzy zajmujących się schorzeniami autoagresywnymi właśnie w tym syndromie widzi winowajcę, a przynajmniej jedną z przyczyn chorób autoimmunologicznych. Mimo że medycyna konwencjonalna odrzuciła możliwość istnienia tego syndromu, doktor Andrew Weil z Arizońskiego Centrum Medycyny Funkcjonalnej Uniwersytetu w Arizonie zauważa coraz większą liczbę dowodów potwierdzającą tę teorię.

Zdaniem doktora Weila Standardowa Amerykańska Dieta – SAD – przyczynia się do uszkodzeń ścian jelit, które z biegiem czasu stają się coraz bardziej przepuszczalne. To schorzenie pozwala cząstkom niestrawionego pokarmu przeniknąć do ciała i krwiobiegu. Cząsteczki te mogą zawierać toksyny, niestrawione białka i odpady, które nie powinny trafić do krwiobiegu. Jako że organizm nie uznaje tych składników za korzystne dla zdrowia i wykrywa ich szkodliwość, aktywuje system immunologiczny do walki, co prowadzi do stanu zapalnego i reakcji autoimmunologicznej. Ciało zaczyna atakować własne komórki, tak jak w przypadku choroby Hashimoto. Naukowcy ciągle badają syndrom przeciekającego jelita, wielu z nich daje jednak zalecenia mające złagodzić ten objaw. Ponieważ SAD sprzyja rozwojowi szkodliwych bakterii w jelicie, które przyczyniają się do jego przepuszczalności, włączenie do diety dobroczynnych mikroorganizmów i sfermentowanego pożywienia może pomóc w zaleczeniu jelita przez zastąpienie szkodliwych kultur pożytecznymi. To z kolei zmniejsza przepuszczalność jelit, osłabia reakcję autoimmunologiczną i daje organizmowi szansę na wyleczenie. Kolejna kwestia dotyczy odbudowy flory bakteryjnej. Dostarczenie dobroczynnych bakterii przyspiesza proces leczenia jelit. Właśnie dlatego tak wielu przedstawicieli opieki medycznej zaleca przyjmowanie probiotyków podczas terapii chorób autoimmunologicznych. Naturalną wersję tych leczniczych składników możecie wprowadzić do diety w postaci sfermentowanych produktów, takich jak surowa kiszona kapusta, lub w formie suplementów.

Hashimoto – pytania i odpowiedzi:

Czy powinniśmy zrezygnować z soli kuchennej?

W Stanach Zjednoczonych producenci żywności wzbogacają sól jodem, nazywając produkt końcowy solą jodowaną. Niewielka ilość tego składnika może wspomagać tarczycę, jednak zbyt duża może być niszcząca. Sól kuchenna jest również przetworzona i pozbawiona większości minerałów. Jeśli więc nie macie problemu z zakupem nieco droższej soli morskiej lub różowej himalajskiej, właśnie te zamienniki wprowadźcie do swojej diety. Jeżeli wyższa cena stanowi kłopot, używajcie wersji bez jodu lub koszernej.

Czy żeby kontrolować objawy choroby, musimy zmienić dietę już na zawsze?

Następne rozdziały książki opisują plan, który będziecie realizować przez 31 dni. Po tym czasie zaczniecie ponownie wprowadzać do jadłospisu pewne składniki, by zobaczyć, które z nich powodują uciążliwe objawy. Możliwe, że nie będzie konieczności stosowania ścisłej diety przez resztę życia, ale jeśli celem jest ograniczenie występowania kolejnych symptomów, przestrzeganie zmodyfikowanej formy diety będzie nieuniknione.

Ile minie czasu, zanim poczujemy poprawę?

To zależy od każdego indywidualnie, ale w niektórych przypadkach objawy choroby łagodnieją w ciągu kilku dni. Z kolei inni muszą poczekać parę tygodni lub dłużej. Postępowanie dokładnie zgodnie z planem pomoże poczuć się lepiej zdecydowanie szybciej. Pamiętać należy, że nawet niewielka ilość zakazanych produktów może zaostrzyć symptomy choroby.

Czy dzięki diecie możliwa jest całkowita rezygnacja z przyjmowania leków?

To jest problem, który będziecie musieli omówić ze swoim endokrynologiem. Przekażcie informację, że stosujecie nowy plan żywienia, i poproście, by lekarz na bieżąco sprawdzał wam poziom hormonów tarczycy. Nigdy nie podejmujcie tej decyzji na własną rękę.