Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Terapia zajęciowa. Rozdział 7 - ebook

Data wydania:
1 stycznia 2016
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt chwilowo niedostępny

Terapia zajęciowa. Rozdział 7 - ebook

ROZDZIAŁ 7 Z PUBLIKACJI PT. ""TERAPIA ZAJĘCIOWA"" REDAKCJA NAUKOWA ANETA BAC. ""Podręcznik przedstawia obszary pracy oraz kompetencje terapeuty zajęciowego, umożliwiające prowadzenie terapii zajęciowej  w zakresie szeroko pojętej adaptacji zajęć i środowiska do potrzeb konkretnej osoby w taki sposób, aby  dać jej możliwość uczestnictwa w zajęciach dla niej istotnych i ważnych, a przez to  przeciwdziałać dyskryminacji i wykluczeniu społecznemu.
Zawiera teoretyczne podstawy terapii zajęciowej, a także opis artystycznych form stosowanych w praktyce terapeuty zajęciowego. W przystępnej i syntetycznej formie omawia możliwości i sposoby pracy z pacjentami w zależności od stwierdzonego schorzenia lub grupy wiekowej z opisami przypadków. Zamieszczone na końcu każdego rozdziału pytania sprawdzające ułatwiają utrwalenie poznanych treści.
Publikacja przedstawia treści zgodne ze standardami szkolenia i pracy terapeuty zajęciowego w Unii Europejskiej. Została przygotowana z myślą o studentach kierunku terapia zajęciowa oraz fizjoterapia. Będzie również  przydatna dla psychologów, pedagogów i asystentów osoby niepełnosprawnej.

Kategoria: Medycyna
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-200-5281-7
Rozmiar pliku: 1,0 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

Słowniczek pojęć

Adaptacja środowiska (environmental adaptation) – zmiana cech środowiska fizycznego lub społecznego w celu ułatwienia lub umożliwienia wykonywania czynności.

Adaptacja zajęcia (occupational adaptation) – proces zmierzający do umożliwienia pacjentowi zaangażowania się w zajęcie poprzez interwencję celującą w osobę, środowisko lub zajęcie.

Alienacja zajęciowa (occupational alienation) – brak możliwości podejmowania ważnych i znaczących zajęć z powodów niezależnych od jednostki.

Analiza aktywności (activity analysis) – jedna z najbardziej podstawowych i najstarszych umiejętności wykorzystywanych w pracy terapeuty zajęciowego. Pozwala na kompleksową ocenę zajęcia, tak aby móc najlepiej zrozumieć i ocenić wymagania, jakie muszą być spełnione, aby zajęcie mogło być wykonane przez konkretną osobę. Taka dogłębna ocena umożliwia odpowiednie dostosowanie zajęcia, w które pacjent chciałby się zaangażować, uwzględniając jego realne możliwości funkcjonalne i warunki środowiskowe, w jakich zajęcie będzie wykonywane.

AOTA – Amerykańskie Towarzystwo Terapii Zajęciowej (The American Occupational Therapy Association) – stowarzyszenie o zasięgu międzynarodowym, założone w 1917 r., z siedzibą w Bethesda (stan Maryland), reprezentuje interesy terapeutów zajęciowych oraz studentów terapii zajęciowej. AOTA pracuje nad poprawą jakości usług z zakresu terapii zajęciowej, ułatwianiem konsumentom dostępu do pełnego wachlarza usług medycznych oraz nad poprawą jakości opieki medycznej. Według AOTA terapia zajęciowa jest nadrzędną profesją w promowaniu zdrowia, produktywności i jakości życia jednostek i społeczeństwa przez stosowanie zajęcia jako metody terapeutycznej.

Arteterapia – terapia polegająca na wzroście zdolności percepcyjno-poznawczych, emocjonalno-społecznych, socjalizacji, uzewnętrznianiu przeżyć i doznań, usprawnianiu możliwości ruchowych, relaksacji pozwalającej na odreagowanie wewnętrznych napięć, niepowodzeń, frustracji i agresji. Najczęściej stosowane formy arteterapeutyczne to plastykoterapia, muzykoterapia, biblioterapia, dramaterapia, choreoterapia. Celem tych form terapii jest poprawienie samopoczucia psychicznego, nawiązanie jakiegokolwiek kontaktu z otaczającym światem, poprawa jakości życia, a także pogłębienie znajomości samego siebie.

Biblioterapia – działanie terapeutyczne wykorzystujące różne formy literackie jako środek wspierający proces terapeutyczny.

Choreoterapia – leczenie poprzez taniec; spotkanie ze swoim wnętrzem poprzez swobodny, niczym niewymuszony ruch i taniec inspirowany wybraną muzyką.

CMOP-E (Canadian Model of Occupational Performance and Engagement) – podstawy Kanadyjskiego Modelu Terapii Zajęciowej zostały określone przez Kanadyjskie Stowarzyszenie Terapeutów Zajęciowych (CAOT) w 1997 r. Model określa i opisuje główne obszary zainteresowania terapeutów zajęciowych – osobę, zajęcie i środowisko – oraz wzajemne relacje i współzależności pomiędzy tymi składowymi. W modelu zwrócono uwagę nie tylko na aspekt wykonywania zajęcia przez pacjenta, ale również na znaczenie jego zaangażowania w podejmowaną czynność.

COPM (Canadian Occupational Performance Measure) – narzędzie oceny potencjalnych obszarów interwencji terapeutycznej, stosowany w modelu kanadyjskim, pozwala terapeucie i klientowi na zdefiniowanie problemów w obszarach takich jak samoobsługa, produktywność oraz odpoczynek (COAT).

COTEC – Rada Terapeutów Zajęciowych dla Krajów Europejskich (Council of Occupational Therapists for the European Countries) – organizacja założona w 1986 r. Jej celem jest ujednolicenie działań wszystkich reprezentujących poszczególne europejskie państwa stowarzyszeń terapeutów zajęciowych w zakresie wspólnego rozwoju, harmonizacji i polepszenia standardów nauczania oraz praktyki zawodowej.

CPPF (Canadian Practice Proces Framework) – schemat przeprowadzania procesu terapeutycznego stosowany w Kanadyjskim Modelu Terapii Zajęciowej (CMOP-E), wykorzystywany w pracy z klientem indywidualnym lub grupą. Składa się z następujących etapów: rozpoczęcie (inicjacja) procesu, określenie obszarów działania, ocena, wyznaczanie celów i tworzenie planu, realizacja planu, monitoring i modyfikacja, ewaluacja oraz zakończenie procesu.

Deprywacja zajęciowa (occupational deprivation) – pozostający poza kontrolą jednostki lub grupy brak możliwości uczestniczenia w zajęciach zgodnie ze swoimi potrzebami, zdolnościami, zainteresowaniami i kulturą przez dłuższy czas.

Dramaterapia – użycie kreatywnej dramy do zrealizowania celów terapeutycznych, takich jak odczucie ulgi, emocjonalnej i fizycznej integracji, osobowościowego rozwoju. Dramaterapia używa teatru jako narzędzia dzięki któremu możemy zbliżyć się do problemów emocjonalnych człowieka.

Empowerment – proces przywracania jednostce sił i poczucia kontroli nad własnym życiem poprzez uświadamianie, odnajdywanie i wspieranie jej zasobów, energii i kompetencji.

ENOTHE – Europejska Sieć Terapii Zajęciowej w Szkolnictwie Wyższym (The European Network of Occupational Therapy in Higher Education) – organizacja założona w 1995 r. w ramach Unii Europejskiej z inicjatywy COTEC (Rada Terapeutów Zajęciowych Unii Europejskiej). Głównym celem ENOTHE jest poprawianie jakości kształcenia w zakresie terapii zajęciowej. Ponadto ENOTHE jednoczy wszystkie europejskie programy edukacyjne w terapii zajęciowej i promuje edukację w terapii zajęciowej przy współpracy z COTEC (ENOTHE).

Kawa Model – opracowany przez Michaela Iwama we współpracy z kanadyjskimi rehabilitantami, alternatywa dla zachodniego modelu rehabilitacji. W modelu występuje metafora rzeki jako symbolu cyklu życia.

Komunikacja alternatywna i wspomagana (AAC – Alternative and Augmentative Comunication) – systemy znaków i gestów oraz pomocy ułatwiających porozumiewanie się, w skład którego wchodzą piktogramy oraz urządzenia oparte na technologii komputerowej. Wzmacnia możliwość komunikacji pacjenta, ułatwia uczenie się i udział w życiu społecznym.

Muzykoterapia – terapia wykorzystująca muzykę (własny głos, instrumenty muzyczne, nagrania); ułatwia nawiązywanie relacji międzyludzkich oraz rozwiązywanie problemów emocjonalnych.

Nierównowaga zajęciowa (occupational imbalance) – nieprawidłowa alokacja czasu w zajęcia związane z czasem wolnym, pracą oraz czynnościami życia codziennego; prowadzi do stylu życia mającego negatywne skutki dla zdrowia i dobrego samopoczucia.

Occupational performance – wynik dynamicznej relacji pomiędzy osobą, środowiskiem a zajęciem na przestrzeni całego życia człowieka przejawiającej się zdolnością do wybierania, organizowania i wykonywania (w sposób zadowalający) znaczących zajęć; dotyczy również „aktu robienia”, tego, co dana osoba w danym miejscu w dany sposób wykonuje.

Polskie Towarzystwo Terapii Zajęciowej – pozarządowa organizacja założona w 2010 r., z siedzibą w Bielsku-Białej. Głównymi celami stowarzyszenia jest m.in. promowanie inicjatyw zmierzających do rozwijania kierunku studiów wyższych w zakresie terapii zajęciowej, wspieranie działalności zmierzającej do rozwoju kadr zawodowych w zakresie terapii zajęciowej, działanie zmierzające do wdrażania zintegrowanych standardów europejskich z uwzględnieniem polskiej myśli i praktyki terapii zajęciowej, a także prowadzenie działań na rzecz szeroko pojętej promocji i integracji społecznej oraz rozwijanie współpracy z WFOT, ENOTHE, COTEC i innymi organizacjami.

Ramy odniesienia (frames of references) – związane z posiadanymi kompetencjami, osobistymi obserwacjami otaczającego świata i własnymi przeżyciami. Opierają się na stawianiu przypuszczeń popartych wiedzą, rozumieniem i doświadczeniem oraz stanowią podłoże dla konkretnych wyborów podczas terapii.

Rozumowanie kliniczne (clinical reasoning) – wykorzystanie posiadanej wiedzy i zgromadzonych w procesie terapeutycznym danych podczas planowania i prowadzenia interwencji.

Równowaga zajęciowa (occupational balance) – koncepcja, według której zdrowie i dobre samopoczucie każdej osoby są zależne od odpowiedniej i celowej alokacji czasu w różne rodzaje zajęć: czasu wolnego, pracy oraz związanych z czynnościami życia codziennego.

Sprawiedliwość zajęciowa (occupational justice) – dotyczy utopijnej wizji zajęciowo sprawiedliwego świata, w którym każdy człowiek ma możliwość rozwoju w oparciu o dokonywane wybory związane z podejmowaniem różnych zajęć, które uważa za najbardziej użyteczne i wartościowe dla siebie, swojej rodziny lub społeczności.

Technologia pomocnicza (AT – assistive technology) – każda rzecz, sprzęt, produkt (niezależnie od tego, czy został zakupiony czy wykonany samodzielnie), który jest używany do zwiększenia, podtrzymania lub poprawy możliwości funkcjonalnych osoby nie w pełni sprawnej.

Terapeuta zajęciowy (occupational therapist) – jeden z członków multidyscyplinarnego zespołu terapeutycznego. Ma za zadanie rozwijać lub przywracać umiejętności wykonywania czynności dnia codziennego, pracy lub wypoczynku, identyfikować i ułatwiać wykonywanie najistotniejszych zajęć (occupations). Wykorzystuje środki mające na celu rozwijanie, przywracanie bądź podnoszenie poziomu możliwości funkcjonalnych, poznawczych oraz psychospołecznych. Powinien umieć zaadaptować oraz przygotować sprzęt w celu umożliwienia funkcjonowania w środowisku domowym, społecznym i pracy.

Terapia Skoncentrowana na Osobie (PCP – Person Centered Practice) – bazuje na opracowanej przez Carla Rogersa koncepcji Terapii Skoncetrowanej na Kliencie (CCP – Client Centered Therapy). PCP opiera się na zasadzie partnerstwa, w którym pacjent, rodzina i inne znaczące osoby są aktywnymi uczestnikami całego procesu terapeutycznego, czynnie uczestniczą w negocjowaniu celów, planowaniu interwencji i ocenie efektów. Obecnie Terapia Skoncentrowana na Osobie jest uznawana za podstawową praktykę w terapii zajęciowej, która znajduje się w etycznych kodeksach postępowania.

Terapia zajęciowa (occupational therapy) – jedna z form leczenia usprawniającego, której celem jest umożliwienie osobie osiągnięcia zdrowia, dobrostanu i satysfakcji życiowej poprzez uczestnictwo w różnego typu zajęciach. Celem terapii zajęciowej jest przywrócenie lub poprawa sprawności fizycznej, psychicznej i umysłowej, a w przypadku trwałej utraty określonych funkcji – wypracowanie funkcji zastępczych. Istotnym zadaniem terapii jest zwiększenie uczestnictwa jednostki w życiu społecznym poprzez zajęcie.

Trudności w uczeniu się (learning disabilities) – ogólny termin odnoszący się do zespołu zaburzeń o charakterze heterogenicznym, przejawianego przez osobę cechującą się znacznymi kłopotami w zakresie słuchania, mówienia, czytania, pisania, rozumowania/myślenia lub rozumienia języka werbalnego i niewerbalnego, a także matematyki. Wymienione zaburzenia mają charakter wrodzony (tkwią w samej jednostce), są przypuszczalnie spowodowane dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego i mogą wystąpić w każdym wieku. Problemy w zakresie zachowań dotyczących samokontroli/samoregulacji, percepcji społecznej i społecznych interakcji mogą współwystępować z trudnościami w uczeniu się, ale ich nie stanowią. Trudności w uczeniu się mogą współwystępować z innymi zaburzeniami (tj. upośledzeniem sensorycznym, upośledzeniem umysłowym, poważnymi zaburzeniami emocjonalnymi) lub czynnikami zewnątrzpochodnymi (takimi jak niższy status socjokulturowy, gorsza atmosfera wychowawcza w rodzinie, stosowanie niewłaściwych metod nauczania i wychowania), jednak nie są ich skutkiem.

Umożliwianie (enablement) – podstawowa kompetencja terapeuty zajęciowego, odnosi się do procesu wspierania, prowadzenia, trenowania, edukowania, zachęcania, słuchania, myślenia i działania refleksyjnego po to, aby jednostki, grupy czy organizacje miały środki i możliwości potrzebne do zaangażowania się w wykonywanie istotnych dla nich zajęć.

WFOT – Światowa Federacja Terapeutów Zajęciowych (The World Federation of Occupational Therapists) – organizacja założona w 1952 r. w Wielkiej Brytanii; ma własną konstytucję określającą główne cele jej działalności, takie jak m.in. promocja terapii zajęciowej, pomoc w utrzymaniu etyki zawodu czy umożliwianie międzynarodowej wymiany terapeutów i studentów terapii zajęciowej. Od 1959 r. WFOT rozpoczęła oficjalną współpracę ze Światową Organizacją Zdrowia (WHO).

Zajęcie (occupation) – zjawisko złożone i wieloaspektowe: zajęcia to grupy aktywności i codziennych zadań życiowych, nazwanych, zorganizowanych i posiadających wartość nadaną im przez jednostkę i kulturę (CAOT), zajęcia to zwykłe rzeczy, które ludzie robią każdego dnia (AOTA). W zajęciu zawierają się czynności związane z samoobsługą (self-care), czynności wykonywane w czasie wolnym (leisure) oraz szeroko rozumiana produktywność (productivity).

Zdrowie – według WHO to pełen dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny, a nie tylko brak choroby lub niedomagania.

Piśmiennictwo

1. Bac A., Bednarczuk G., Kulis A. i wsp.: Charakterystyka terapii zajęciowej jako profesji oraz specyfika pracy terapeuty zajęciowego. Postępy Rehabilitacji, 2011, 2, 43–50.

2. Bruder M.B., Bologna T.: Collaboration and service coordination for effective early intervention. W: Family centered early intervention with infants and toddlers: Innovative cross-disciplinary approaches (red. W. Brown, S.K. Truman, I.F. Pearl). Brookes, Baltimore 1993.

3. Case-Smith J., O’Brien J.C.: Occupational therapy for children. Elsevier, Maryland 2010.

4. Gawęcka M.: Koncepcja empowerment jako alternatywny paradygmat pracy socjalnej. W: Praca socjalna – wielość perspektyw. Rodzina – multikulturowość – edukacja (red. J. Brągiel, P. Sikora). Uniwersytet Opolski, Opole 2004.

5. Duncan E.A.S (red.): Foundations for practice in occupational therapy. Churchill Livingstone Elsevier, Edinburgh 2007.

6. Haft B.E., Pilkington K.O.: Therapy in natural environments: The means of end goal for early intervention? Infants and Young Children, 2000, 12 (4), 1–13.

7. Iwama M.: The Kawa Model: The Power of cultural responsive occupational therapy. Disability and Rehabilitation, 2009, 31 (14), 1125–1135.

8. Jacobs K., Jacobs L.: Quick Reference Dictionary for Occupational Therapy. Slack Incorporated, Thotofare NJ, 2014.

9. Kaszyński H.: Socjologiczna praca socjalna. W trosce o zdrowie psychiczne. IS UJ, Kraków 2004.

10. Klukowski K.S., Nowotny J., Czamara A.: Słownik fizjoterapii. Mianownictwo polsko-angielskie i angielsko-polskie z definicjami. Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2014.

11. O’Brien J.C., Hussey S.M.: Introduction to occupational therapy. Elsevier, Mosby, St Louis 2011.

12. Parker D.: The client-centered frame of reference. W: Foundations for practice in occupational therapy (red. E.A.S. Duncan). Churchill Livingstone, Edinburgh 2006.

13. Spitzberg B.H., Cupach W.R.: Interpersonal skills. W: Handbook of interpersonal communication (red. H.L. Knapp, J.A. Daly). Thousand Oaks, Sage 2002.http://books.google.pl/books?id=446PPQAACAAJ&hl=pl&sitesec=reviews

14. Sumison T.: A revised definition of client-centered practice. British Journal of Occupational Therapy. Churchill Livingstone, Edinburgh 2000.

15. Townsend E., Polatajko H.: Enabling Occupation II: Advancing an occupational therapy vision for health, well-being, & justice through occupation. Canadian Association of Occupational Therapists, Ottawa 2007.

16. www.aota.org

17. www.bazy.ngo.pl

18. www.caot.ca

19. www.cotec-europe.org

20. www.enothe.eu

21. www.wfot.org
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: