Uprzedzić chorobę - ebook

WSTĘP

W pędzie życia i wszechobecnym narażeniu na stres, zapominamy lub nie zdajemy sobie sprawy, że zbyt późna własna reakcja na najdrobniejszy nawet objaw, pojawiający się w ciele, może wywołać liczne problemy zdrowotne. Musimy nauczyć się odczytywać ich zwiastuny, zanim zaistnieje pełnoobjawowa choroba.

Niniejsza książka jest jedną z wielu moich publikacji odwołujących się do zasady psychosyntezy, która brzmi: „gdy coś przychodzi na czas – jest to edukacja; gdy za późno – to terapia”. Ta ostatnia jest wtedy długotrwała i często mało efektywna, gdyż nie dotyczy ona przyczyn.

Choroby zwykle nie pojawiają się z przypadku, a są długotrwałym procesem przyczynowo-skutkowym, wynikającym z przestawienia się organizmu z funkcji fizjologicznych na patologię. Dzieje się to na wielu poziomach siebie, a jednym z podstawowych jest zaistnienie wadliwej informacji i energii z nią związanej. Energia dotyczy emocjonalnego przeżycia, połączonego z jakimś komunikatem, który może być zarówno słowny (ktoś, coś powiedział, co w nas stworzyło opór, sprzeciw lub zranienie), jak i obciążeniem psychiki czy w końcu ciała zbyt wielkim wysiłkiem, coraz trudniejszym do udźwignięcia (w tym odpowiedzialnością).

Psychika i ciało uruchamiają początkowo mechanizmy adaptacyjne, które następnie nie są w stanie podołać obciążeniom i zdrowie załamuje się. To jest właśnie moment, gdy choroba zaczyna manifestować się w fizycznym ciele – na poziomie biologii. Zmienia więc parametry biochemiczne i obraz fizjologiczny narządu. Jest to już widoczne w wynikach badań laboratoryjnych, obrzękach narządów palpacyjnie odczuwanych lub widocznych, badaniach histopatologicznych czy wreszcie obecności litych guzów (nowotworach).

W swoich wewnętrznych możliwościach mamy szanse zapobieganiu nadawania kierunku chorobie dla jej fizycznej manifestacji, poprzez własną reakcję. Polega ona na uruchomieniu obserwatora w sobie, który dostrzega zmiany nastroju czy obciążenia na wcześniejszym etapie – a więc w sferze psychiki. Potrzebujemy się tego uczyć w zasadzie już na etapie wychowania w domu, a potem w trakcie procesu kształcenia w szkole.

Jeżeli nie było tego rodzaju edukacji, to naszym obowiązkiem względem siebie jest „edukacja o sobie – edukacja siebie”, aby zapobiec w bliższej i dalszej perspektywie terapii, bo właśnie ona jest przewlekła, postępująca i mało efektywna. Dotyczy to szczególnie przypadków, gdy odbywa się ona jedynie na poziomie fizycznych objawów, dla ich czasowego likwidowania.

Ten proces – usuwania objawów – zaciemnia i zamyka drogę „powrotną” do przyczyny, nie pozwalając znaleźć źródła problemu. Dzieje się on bowiem na innym poziomie istnienia człowieka – jego psychiki - a efektem jest fizyczny ból konkretnej przestrzeni ciała czy narządu.

Warto więc dedykować sobie czas i zacząć od samoedukacji do zdrowia, gdyż podjęcie decyzji o wizycie u lekarza następuje już w okresie, gdy choroba tak naprawdę usadowiła się w fizycznym ciele. Wcześniejsze stosowanie środków przeciwbólowych już ją w nim umocowało, dając jej czas na rozwijanie się i manifestację.

Zanim więc wystąpi ból, potrzebujesz być „ze sobą w kontakcie na bieżąco” - a więc każdego dnia kontrolować swój dobrostan na wielu poziomach siebie. Dotyczy to zarówno właściwego odżywiania, ruchu, zaspokajania głębokich potrzeb emocjonalnych, a stąd bycia w harmonii. To najbardziej fundamentalny proces – określany w medycynie homeostazą, ale dzieje się ona także na innych poziomach siebie: emocjonalnym, mentalnym i duchowym. Jesteśmy przecież całością.

Tego rodzaju całościowy proces pozwoli na utrzymywanie zdrowia przez lata i przywracanie go, gdy następuje jego załamanie. Potrzeba jednak dedykować temu czas i zacząć to robić – inwestując w siebie, w „edukację o sobie”.1. EDUKACJA O SOBIE – JAKO PODSTAWA DLA ZACHOWANIA ZDROWIA

Jeśli wzięłaś do ręki tę książkę, to wyraźnie jesteś gotowa, aby poznać najważniejszy element układanki, a więc wewnętrznych puzzli, dotyczący funkcjonowania siebie i tego, jak wspierać zdrowie i zapobiegać jego załamaniu, a więc chorobom. Jesteś więc gotowa na doświadczanie, aby uświadomić sobie, jak nieustanna edukacja do zdrowia ma wpływ na integrowanie siebie i znajdowanie odpowiedzi na fundamentalne pytanie, które nęka miliony innych ludzi, a które brzmi: dlaczego chorują i jak wspierać zdrowie od najmłodszego wieku, podobnie jak zapobiegać chorobom, a więc stosować profilaktykę w każdym czasie? Dzięki temu będziesz w stanie rozpoznawać pierwszy objawy – a więc zwiastuny, pokazujące kierunek chorobie oraz zaczniesz rozumieć, dlaczego ona powstaje i co możesz zrobić, aby jej zapobiegać.

W tej książce, będącej poradnikiem samoedukacji, opartym na własnym doświadczeniu, staram się wyjaśniać podstawowe elementy funkcjonowania siebie, jak też etapy rozwoju choroby. Dlatego, z racji swojego doświadczenia, na którym się wiele nauczyłam, używać będę słów – powininnaś, musisz, choć tak naprawdę niczego nie musisz. Potrzebujesz jednak tego bardzo chcieć, gdyż, jeśli nie skorzystasz z moich porad i to zarówno opartych na moim doświadczaniu chorób na wielu poziomach, jak też problemów w domu rodzinnym i pracy z pacjentami, zgłaszającymi się do mnie, jako czytelnicy moich książek, stracisz szansę na to, że od zaraz rozpoczniesz „edukację siebie”. Możesz więc nic nie robić, ale skutki same przyjdą i wtedy, jak kiedyś podpowiedziała mi mała dziewczynka, gdy z nią pracowałam: najpierw jest chcę (ale nie zrobię); potem – potrzebuję, ale mam wybór i w końcu jest już mus – muszę to zrobić, bo innego wyjścia już nie ma. Staniesz się ofiarą własnej ignorancji.

Tak więc polecam etap muszę – zanim zaistnieje proces choroby. Gdy posłuchasz mnie – możesz uprzedzić chorobę, gdy zrobisz – jak sama zechcesz – może być już za późno i wtedy trzeba będzie terapii.

Warto uświadomić sobie, że jesteśmy wielowymiarowi. Najbardziej znany ci wymiar, to fizyczne ciało – jako sfera biologii i leczenia objawów (w tym mieszczą się poszczególne układy i narządy). Niemniej warto sobie uświadomić, o czym pisze fizyka kwantowa i nauki, które przyjęły jej podejście, że najważniejszym jest myślenie – a więc m.in. nawyki i przekonania, jak i emocje czyli energia (e-motion – energia w ruchu) i ich zdrowe czy chore wyrażanie. Nie możemy zapomnieć, że istnieje w nas także sfera duchową, która nadaje poczucie sensu swojego istnienia.

Jak wspomniałam, podstawowym pojęciem w medycynie jest homeostaza. Ale homeostaza to harmonia na wszystkich poziomach siebie. Może ona zaistnieć jedynie, gdy każdy z nich jest w równowadze z pozostałymi. Wszystkie poziomy muszą być więc w harmonii, a więc współzależnościach. Fizyka kwantowa mówi o istnieniu ukrytego porządku, a więc takiego dynamicznego procesu homeostazy, którego nie widać, choć istnieje, a więc inteligencji organizmu. Jeśli zawarta jest w niej właściwa informacja/enegia – organizm pracuje w harmonii. Jeśli pojawia się dysharmonia, to znaczy, że informacja czy energia uległa zmianie i wymaga ponownej weryfikacji lub utrwali się na innym poziomie, co stworzy inną jakość równowagi.

W prawidłowo funkcjonującym organizmie wszystkie układy pracują harmonijnie i są w równowadze. Energia życiowa wytwarzana w procesach biochemicznych przepływa bez przeszkód, a jej efektem jest tworzenie komórek i układów (co ujawnia się w materii, a więc także w biochemii).

Organizm ma więc zawarte w nim informacje o swoim funkcjonowaniu. Jeśli jednak dochodzi do zaburzenia procesów energetycznych – organizm zaczyna chorować, co daje się odczytać poprzez zmiany parametrów krwi. Ale wtedy ten proces jest już zaawansowany. Wcześniej może niczego nie być widać. Używana dotychczas w medycynie aparatura diagnostyczna nie jest w stanie odczytać zmian na subtelnych poziomach funkcjonowania komórek, a szczególnie na etapie przed zaistnieniem zmian komórkowych.