Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Katecheta nr 06/2015 - ebook

Wydawnictwo:
Seria:
Data wydania:
13 lipca 2015
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Katecheta nr 06/2015 - ebook

W czerwcowym numerze:

Nowe wyzwania na polu ewangelizacyjnym i katechetycznym.

„Cztery progi wiary w biblijnej katechezie dorosłych” - z dr Elżbietą Młyńską, animatorką katechezy Mess’AJE w Polsce, rozmawia Aleksandra Bałoniak

Materiały dydaktyczne

Dla przedszkoli

„Podróż z panem Antonim”. Poznajemy świętych - Święci Antoni i Erazm.

Dla szkoły podstawowej

„Tajemnice Biblii”. Cykl katechez biblijnych. Ćwiczenia w odczytywaniu i zapisywaniu sygnatur biblijnych.

Jak szukać tekstów w Piśmie Świętym.

„Na chwilę przed rozłąka”. Scenariusz przedstawienia na zakończenie roku szkolnego w klasie szóstej.

Dla szkoły specjalnej

Opowieść o synu marnotrawnym.

Pan Jezus - Boże Chleb - chce zamieszkać w naszych sercach

Dla młodzieży

Każdemu wolno kochać…”Youcat”

Jeden potrzebny drugiemu - o solidarności międzyludzkiej.

Rządzi żądza czy ja? O IX przykazaniu Bożym. „Youcat”

Poza tym „Katecheta” na niedzielę, kłopotliwe pytania, forum katechetów.

Polecamy!

Kategoria: Liceum
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
Rozmiar pliku: 4,5 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

Drodzy Czytelnicy!

Wszystkim Czytelnikom dziękujemy za wspólny rok szkolny 2014/2015. Ufamy, że publikacje zamieszczane w „Katechecie” okazały się kreatywnymi inspiracjami do pracy w szkole i parafii. Zapewniamy, że w nowym roku szkolnym będziemy starać się jeszcze bardziej odpowiadać na Państwa zapotrzebowanie. Cieszymy się razem z Państwem ze wszystkich udanych lekcji, spotkań, uśmiechów uczniów oraz z osobistych satysfakcji, które towarzyszyły Państwu w tym roku szkolnym.

W czerwcowym numerze polecamy szczególnej uwadze Rozmowę „Katechety” na temat katechezy dorosłych Mess’AJE, która ma swoje korzenie we Francji. Czy w Polsce ma ona szanse na przyjęcie? Jeden z obrazów wykorzystywany w tej katechezie znajduje się na okładce czerwcowego numeru „Katechety”. Nauczycielom praktykom polecam nowe propozycje dla przedszkolaków, czyli dalszy ciąg przygód dzieci z ulicy Zielonej oraz ich przygody ze świętymi, ciąg dalszy scenariuszy dla uczniów szkół specjalnych oraz nowe pomysły dla wiernych fanów projektu „Youcat” na lekcjach religii. Projekt się zakończył, trwał 3 lata i 10 miesięcy. Opracowane scenariusze zostaną w komplecie pięciu tomów oddane w Wasze ręce sukcesywnie do września 2015 roku. Szczególnej uwadze polecamy scenariusz dla przygotowujących akademię na pożegnanie klas szóstych.

Wszystkim życzymy udanego wakacyjnego wypoczynku ze znanym sprzed lat hasłem „Pamiętaj w lecie o »Katechecie«”. Życzymy, aby okres wakacji był dla nas wszystkich czasem osobistego wzrastania, nabierania nowych sił i nowego zapału do posługiwania dzieciom i młodzieży w następnym roku szkolnym. Już teraz zapowiadamy, że w numerze wakacyjnym będziecie Państwo mogli przeczytać o nowych trendach w katechetyce, pedagogice, wychowaniu oraz edukacji.

Redakcja------------------------------------------------------------------------

Nowe wyzwania na polu ewangelizacyjnym i katechetycznym

Joanna Kalisty

Ignorancja religijna dotyczy ludzi w każdym wieku i z różnym wykształceniem. Problem dotyczy więc znalezienia dróg skutecznego dotarcia do nich z orędziem Ewangelii.

W 1979 roku Ojciec Święty Jan Paweł II w trakcie pielgrzymki do Ojczyzny używał terminu „nowa ewangelizacja”, mówiąc, iż „na progu nowego tysiąclecia – w te nowe czasy i nowe warunki – wchodzi na nowo Ewangelia. Że rozpoczęła się nowa ewangelizacja, jak gdyby druga, a przecież ta sama co pierwsza”1. A kilka lat później (w 1987 roku), niejako kontynuując swą myśl, papież zwrócił się do rodaków: „Wy wszyscy, którzy nie podejmujecie posługi na terenach misyjnych – nie zapominajcie, że nasza własna polska Ojczyzna wciąż potrzebuje nowej ewangelizacji. Podobnie jak cała chrześcijańska Europa. Cała Europa stała się kontynentem wielkiego wyzwania dla Ewangelii. I Polska też ”2. Jednym ze środków, „jakiego ewangelizacja żadną miarą nie powinna zaniedbać, jest nauczanie katechetyczne”3. W tej kwestii Kościół wypowiadał się wielokrotnie i w poświęconych temu tematowi dokumentach, wydawanych po Soborze Watykańskim II, wyznaczał kierunek i najważniejsze treści dzieła katechizacji. Wśród nich należy wymienić zwłaszcza: Directorium catechisticum generale z 1971 roku, Catechesi tradendae z 1979 roku, Katechizm Kościoła katolickiego z 1992 roku, Dyrektorium ogólne o katechizacji z 1998 roku oraz Dyrektorium katechetyczne Kościoła katolickiego w Polsce z 2001 roku. Ukazują one katechezę – pośród innych kontekstów – także „w ramach ewangelizacji”4. Podkreślają, iż „katecheza jest działaniem ewangelizacyjnym w ramach wielkiej misji Kościoła” oraz że „działalność katechetyczna powinna uczestniczyć w wymaganiach i niepokojach, właściwych nakazowi misyjnemu w naszych czasach”5.

W niniejszym artykule spróbuję – najpierw na podstawie literatury przedmiotu – zarysować problemy, z jakimi musi zmierzyć się katecheta ewangelizujący, a następnie podzielę się swoim prywatnym doświadczeniem pracy katechetycznej wypełnianej na mocy misji kanonicznej w Kościele.

1. Nowe wyzwania na polu ewangelizacyjnym i katechetycznym

1. Zakres ewangelizacji

Wielość znaczeń słowa „ewangelizacja” niesie ze sobą przepowiadanie Ewangelii, czyli głoszenie dobrej nowiny o Jezusie Chrystusie, i w tym znaczeniu ma wymiar misyjny. Potem oznacza kształtowanie życia każdego człowieka według zasad objawionych przez Boga, czyli doskonalenie swojej osoby, działalności i obecności w świecie zgodnie z Jego wolą. Następnie mamy do czynienia z ewangelizacją apostolską i duszpasterską, poprzez którą wspiera się innych w ich dążeniu do poznania i ukochania Chrystusa. Możemy też mówić o przepajaniu całej rzeczywistości i porządku doczesnego ewangelicznym duchem6.

2. Zagrożenia ewangelizacji

We współczesnym świecie Kościół dostrzega zagrożenia, m.in. dotykającą wielu ignorancję religijną, szerzący się ateizm, zjawisko desakralizacji życia, wszechobecną sekularyzację połączoną z dewaluacją, jakiej podlegają wszelkie wartości, zwłaszcza etyczne, zniewolenia pieniądzem i różnymi nałogami, które nękając ludzkość, domagają się reakcji ze strony wierzących. Wychodząc im naprzeciw i podejmując misję nowej ewangelizacji, jesteśmy przynaglani, by podejmować nieustannie na nowo próby ratowania zagubionych dzieci Bożych, ich powołania do świętości i zjednoczenia z Bogiem w wieczności7.

3. Funkcja ruchów i wspólnot

Biskup Dembowski zauważa, iż częściową rolę katechizowania osób dorosłych spełniają w Kościele formacyjne ruchy katolickie i wspólnoty ewangelizacyjne8. Nie jest to wystarczające i nie dociera ta forma działalności do wszystkich wymagających katechizacji. Ojciec Święty Jan Paweł II zwraca uwagę, iż każdy powinien być misjonarzem dla spotkanych na drodze swojego życia bliźnich9. Congar twierdzi, iż Duch Boży, wzbudzając ewangeliczną wiosnę w Kościele, obdarza każdego wierzącego darami, którymi powinien on służyć innym na drodze do Chrystusa10.

4. Wyzwania stawiane katechetom

W czasach niełatwych dla katechizacji11 nauczyciele religii wymagają odpowiedniej formacji, zgodnej z obecną chwilą dziejów. Jako nauczyciele, musimy wychowywać oraz dawać świadectwo swoim życiem.I to życiem przepojonym własną, szczerą i głęboką wiarą12. Katecheci powinni umieć łączyć zdobycze nauk o człowieku, ażeby docierać do odbiorców (w zależności od ich możliwości percepcji, etapu rozwoju), a także podnosić swoje umiejętności komunikacyjne13. Nie obawiając się krytycznych uwag, katecheci powinni wykształcić w sobie umiejętność słuchania uczniów i ich rodziców w kontekście ewaluacji własnej pracy14. Mają oni też obowiązek wzbogacać nieustannie swój warsztat katechetyczny, posługując się przy tym pomocami (naukowymi, praktycznymi, wizualnymi, słuchowymi), cierpliwie ucząc się pod okiem bardziej doświadczonych nauczycieli religii15, wprowadzając nowe metody, z roztropnością dostosowując je do danej klasy16.

5. Formacja intelektualna katechetów

Znajomość wielu dyscyplin i łączenie wiedzy – zwłaszcza z dziedziny pedagogiki, psychologii, socjologii oraz filozofii – w praktyce podnosi znacznie profesjonalizm uczącego17. Katechetom jest potrzebna wiedza i dobre wykształcenie. Jak przytacza Szpet, dobre przygotowanie tych, którzy katechizują, jest warunkiem ich skuteczności na polu głoszenia orędzia o zbawieniu. Wykształcenie umiejętności przekazu, a także odpowiedzialności za zleconą misję staje w centrum formacji katechetów. Wymaga to od nich przygotowania nie tylko metodologicznego, ale także antropologicznego, teologicznego i doktrynalnego. Chodzi bowiem o to, by nie tylko świadczyli oni o swoim osobistym spotkaniu z Jezusem, ale także umieli przekazywać treści wiary. Zwłaszcza w czasach, w których szerzą się różnorakie ideologie sprzeczne z ewangelicznym spojrzeniem, katechizujący musi systematycznie zdobywać wiedzę, by móc rozróżniać niewłaściwe prądy i odpowiednio na nie reagować18.

6. Klasyfikacja odbiorców

Colombo, Guasco, Torresin, Tremolada i Zattoni dokonują ciekawych obserwacji duszpasterskich co do klasyfikacji ludzi, z którymi mamy do czynienia w katechizacji i ewangelizacji; podają też cenne uwagi, jak do nich podchodzić. Ze względu na dużą trafność ich wypowiedzi pozwolę sobie zacytować bezpośrednio kilka z nich:

- „ znajdujemy się często wobec tak zwanych wierzących na progu. W istocie nasza sytuacja pokazuje, że istnieją nie tylko dwa bieguny: z jednej strony dojrzali i pewni wierzący, z drugiej osoby tak samo zdecydowanie odrzucające wiarę. Strefa pośrednia jest może najliczniejsza: wątpiący, niezdecydowani, poszukujący, wierzący konfliktowi i pozostający w konflikcie. W konsekwencji należy ponownie poświęcać uwagę wierze osób w tych wszystkich fazach. Dlatego nie możemy nigdy zakładać wiary, której nie ma, i gdy towarzyszymy ludziom, jesteśmy wezwani do uwagi, do niepomijania poszczególnych faz wiary”19.

- „Osoby dalekie bowiem tow ogromnej większości ludzie, którzy odrzucili lub opuścili Kościół, a wraz z nim chrześcijańskie doświadczenie. Bardzo rzadko zdarzają się dziś osoby, które nigdy nie zetknęły się z chrześcijaństwem. Dlatego trzeba im pokazać, że bierzemy na serio ich motywy odrzucenia lub odejścia. Dlatego, zanim jeszcze wybierzemy najodpowiedniejsze treści, powinniśmy znaleźć sposób aktywnego pokazania im, że nam, tak jak Bogu, bardziej leży na sercu ich życie niż nasze plany. Należy więc starać się zrozumieć głęboki sens ich poszukiwań”20.

- „Przede wszystkim konieczne jest określenie dróg, jakimi można dotrzeć do serc ludzi, aby mówienie im o Bogu było odbierane jako dar Boży i jako obecność, która oświeca i nadaje sens życiu. Jest to sprawa postawy, która zakłada wysiłek zrozumienia, postawienia się na czyimś miejscu, aby znaleźć sposoby komunikacji i dostrzec Boga, który jest już obecny w sercach ludzi, aby znaleźć odpowiedni rytm mówienia, aby przekazywać nowinę pełną światła. Istnieje bowiem niebezpieczeństwo, że nasza ewangelizacja ograniczy się do utyskiwania na braki, zamiast dać powody do nadziei, entuzjazmu. Na nic zda się mówienie o Bogu Ojcu, jeśli na przywitanie będziemy nieprzyjemni; tak jak na nic zda się dobre przyjęcie, jeśli potem będziemy mówić o Bogu, który tylko karze”21.

- „Należy następnie szanować ich rytmy, opowiadając o wierze w chwili, w której potrafią to przyjąć:każdy bowiem potrzebuje podstawowych nauk o Chrystusie (por. Hbr 6,1). Później będzie potrzebował także stałego pokarmu, lecz dopiero, gdy dojrzeje. Dlatego do drogi każdego należy podchodzić bez zniecierpliwienia i unikać chodzenia na skróty”22.

- „Przyjmować: postawa ta wymaga poświęcenia uwagi pojedynczej osobie, zdolności słuchania, przezwyciężenia pokusy pośpiechu i powierzchowności w relacjach, towarzyszenia ludziom, aby pomóc im w odkrywaniu ich powołania. Biorąc pod uwagę naszą sytuację duszpasterską, trzeba podkreślić, że powinniśmy zastanowić się nad wszystkimi osobami, które faktycznie stanowią tak zwaną wspólnotę ochrzczonych, lecz ich kontakt z Kościołem, chociaż przyjęli chrzest, jest niestały i sporadyczny”23.

2. Wyzwania, przed jakimi zostałam postawiona w czasie swojej pracy katechetycznej

1. Zdobycie doświadczenia

Przez ostatnich kilka lat byłam nauczycielem religii. Pracowałam na wszystkich etapach nauczania (przedszkole, zerówka, podstawówka, gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalne: liceum, zawodówka, technikum – o różnych profilach), na dodatek co roku w innej placówce ze względu na brak stałych etatów. Miałam doświadczenie nauczania zarówno w szkołach miejskich, jak i wiejskich, w publicznych i prywatnych, w ogromnych i liczących zaledwie kilkadziesiąt osób, w kilku diecezjach, w szkołach koedukacyjnych, a także w klasach wyłącznie jednopłciowych, o niemal 40-osobowych składach, w klasach łączonych oraz w kilkuosobowych zespołach klasowych, w warunkach dobrze wyposażonej klasy katechetycznej, jak i na korytarzach w świetlicach z powodu braku lokum i jakichkolwiek pomocy dydaktycznych, z życzliwie nastawionym gronem pedagogicznym i kapłanami, jak i walczącą dyrekcją czy nie wspierającymi proboszczami, w parafiach niewielkich, w których byłam jedyną katechetką, jak i takich, gdzie oprócz 20 katechetów świeckich było po 6 wikariuszy katechizujących; z zatrudnieniem od 7 godzin lekcyjnych po ponad 30, jednocześnie w jednej bądź kilku sąsiadujących ze sobą szkołach lub nawet w oddalonych od siebie miejscowościach; z przygotowaniem dzieci od pierwszej spowiedzi i Pierwszej Komunii Świętej, bierzmowania, prowadzeniem nauk przedmałżeńskich dla narzeczonych; z katechezą parafialną sakramentalną, za którą odpowiadałam samodzielnie bądź we współpracy z kimś. Mam różnorodne ciekawe i liczne doświadczenia na polu katechetycznym. Ostatecznie skupiłam się (i wybrałam – mogę to przyznać) najbardziej odpowiadającą mi grupę wiekową – młodzież szkół ponadgimnazjalnych. Im większe łobuzy, tym lepiej.

2. Trudności

Pierwsze moje spotkanie ze szkołą ponadgimnazjalną wyglądało tak, że w nowej placówce przydzielono mi kawałek piwnicy, w której grupa spoconych po wf. panów szykujących się do zawodu hydraulika i posadzkarza narzekała na brak powietrza i wybijające szambo, które nieustannie było czuć w salce. Jednym z pierwszych pytań, które mi zadali, było pytanie o to, czy się masturbuję. Potem przeżywałam jeszcze od nich rzucanie kamieniami, gwizdy, wulgaryzmy w takiej ilości i częstotliwości, że wydawało mi się, iż nie znają żadnych innych słów, puszczanie muzyki na głos, filmy pornograficzne na komórkach, ruchy kopulacyjne, wzniecone w klasie ognisko, wyrzucane za okno plecaki, ostre bójki między sobą, nieprzychodzenie na lekcje i wychodzenie w ich trakcie, picie alkoholu, zapalanie papierosów w czasie lekcji, niszczenie pomocy naukowych i mojego samochodu, nagrywanie na komórkę. Nie można było się doprosić żadnego zeszytu, nie mówiąc już o podręczniku czy chwili ciszy lub wykonywania poleceń. Przyznam, że było to dla mnie zderzenie z rzeczywistością – przyszłam z rozpalonym sercem i pełną głową, po wielu szkoleniach i latach własnej formacji w Kościele, by głosić im Chrystusa, swojego Pana i Zbawiciela, z planami bycia najlepszą katechetką na świecie, z kilkuletnim już doświadczeniem pracy w szkołach, a tu nic, nic, nic, nic. Nerwy, płacze, stres – właściwie trzeba było skoncentrować się na tym, żeby przeżyć jakoś te 45 min, żeby nie dostać od nich w głowę, bronić się przed atakami słownymi skierowanymi w moją godność i pilnować, żeby się nie pozabijali nawzajem.

A na spotkaniach katechetycznych mówili nam o nowych podręcznikach i o podstawie programowej, zachęcali do szkoleń awansu zawodowego. Jakakolwiek próba rozmowy z metodykami, proboszczem czy dyrektorem szkoły kończyła się ich stwierdzeniem, że „widocznie sobie pani nie radzi”, po których czułam się nie wsparta, tylko winna i zagrożona utratą pracy. To był straszny rok. Można było się załamać…

No i po półroczu się załamałam. Siadło mi też zdrowie. Ale też – jak mówi o. Adam Szustak OP – i „łaska siadła”. Zaczął się nowy etap w moim życiu zawodowym. Chyba stwardniałam; przestałam płakać, złapałam dystans, zaczęłam ich kochać. Zrezygnowałam ze swojej wizji i dotychczasowego sposobu prowadzenia zajęć. Zaczęłam ich słuchać i łapać z nimi osobisty kontakt. Wiele wysiłku wkładałam w to, żeby katechezy były ciekawe, mnóstwo pieniędzy własnych na materiały i pomoce, których w szkole nie było, ogromne ilości godzin spędzałam na przygotowaniach aktywnych metod i pomocy dydaktycznych, modliłam się za swoich uczniów, ofiarowałam za nich Msze św. i cierpienia.

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej

Joanna Kalisty– psycholog, socjoterapeuta, doktorantka mariologii na UKSW.

1 Za: S. Nowak, „Zawierzenie Maryi na polskiej drodze nowej ewangelizacji”, w: Z.S. Jabłoński (red.), „Zawierzenie Maryi ku przyszłości. Sympozjum mariologiczne, Jasna Góra, 6-8.12.1993”, Częstochowa 1994, s. 74.

2 Tamże.

3 Paweł VI, adhortacja apostolska „Evangelii nuntiandi. O ewangelizacji w świecie współczesnym”, nr 44, źródło: www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pawel_vi/adhortacje/evangelii_nuntiandi.html .

4 Kongregacja ds. Duchowieństwa, „Dyrektorium ogólne o katechizacji”, Poznań 1998, nr 5, 7.

5 Tamże, nr 4.

6 Por. F. Woronowski, „Ewangelizacja porządku doczesnego”, Łomża 1990, s. 13.

7 Por. J. Neuman, „Nowa ewangelizacja jako odpowiedź Kościoła na wyzwania współczesnego świata”, w: M. Lubański i in. (red.), „Warszawskie Studia Teologiczne” 2002, z. XV, s. 198.

8 Por. B. Dembowski, „Dziękczynienie z Maryją. Rekolekcje dla biskupów, Jasna Góra, 25-28 listopada 1996 r.”, Włocławek 1997, s. 49.

9 Por. S. Nowak, „Zawierzenie Maryi na polskiej drodze…”, dz. cyt., s. 74.

10 Por. Y. Congar, „Duch człowieka, Duch Boga”, Warszawa 1996, s. 36.

11 Zob. W. Janiga, „Katecheza w służbie obrony wiary”, w: W. Siwak, W. Janiga (red.), „Matka Boża Murkowa Obrończyni Wiary. Ku głębszemu rozumieniu tytułu”, Krosno-Przemyśl 2011, s. 139-166.

12 Por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, „Dyrektorium ogólne...”, dz. cyt., s. 200.

13 Por. J. Rydzewski, „Podstawy komunikatywności języka przepowiadania chrześcijańskiego w nauczaniu religii i w katechezie pozaszkolnej. Z badań nad językiem religijnym”, Białystok 2008, s. 10.

14 Por. J. Kasztelan, „ABC katechety w szkole”, Kraków 1994, s. 13.

15 Por.A.Długosz,„Jak przygotowywać i oceniać katechezę: elementy dydaktyki katechetycznej”,Częstochowa1997,s.151.

16 Por. E. Wójcik, „Metody stosowane w spotkaniach grupowych”, Łódź 1994, s. 5.

17 Por. J. Jeziorska, „Podstawy nauczania i uczenia się”, Warszawa 2004, s. 7.

18 Por. J. Szpet, „Prawa i obowiązki katechety w szkole w świetle przepisów prawa państwowego i kościelnego”, Płock 1997, s. 10.

19 G. Colombo, M. Guasco, A. Torresin, P. Tremolada, M. Zattoni, „Księża – tak, ale nie sami. Kapłani a wspólnota”, Kraków 2003, s. 95.

20 Tamże, s. 96.

21 Tamże, s. 96-97.

22 Tamże, s. 97.

23 Tamże, s. 95.Redakcja

Redaktor naczelny

ks. dr Artur Filipiak

[email protected]

tel. 61 659 37 47

Z-ca redaktora naczelnego

Aleksandra Bałoniak

[email protected]

tel. 61 659 37 48

Korekta językowa

Robert Bil

[email protected]

Prenumerata

Elżbieta Grześkowiak

[email protected]

tel. 61 659 37 56

Reklama

Marta Józefczak

[email protected]

tel. 667 999 030

Marketing

Anna Mikołajczyk

[email protected]

tel. 61 659 37 71

Layout

Alicja Krygier

Projekt okładki

Adam Piasek

Rada Programowa

ks. prof. Vicenzo Annicchiarico (Włochy)

bp dr Damian Bryl

ks. dr hab. Radosław Chałupniak, prof. UO

prof. dr Martin Jäggle (Austria)

ks. dr Krzysztof Kantowski

ks. prof. dr hab. Stanisław Kulpaczyński

ks. prof. dr hab. Zbigniew Marek SJ

ks. prof. dr hab. Romuald Niparko

ks. prof. dr hab. Jan Szpet

ks. prof. dr hab. Piotr Tomasik

Recenzenci działu
„Verba Docent…”

ks. prof. dr hab. Jerzy Bagrowicz

ks. dr hab. Andrzej Kiciński, prof. KUL

ks. prof. dr hab. Stanisław Kulpaczyński

ks. prof. dr hab. Zbigniew Marek SJ

ks. prof. dr hab. Roman Murawski

ks. prof. dr hab. Romuald Niparko

ks. prof. dr hab. Jan Szpet

prof. dr hab. Marian Śnieżyński

prof. dr hab. Anna Zellma

Wydawca

Drukarnia i Księgarnia św. Wojciecha w Poznaniu

Nakład wersji papierowej 2000 egz.

ISSN 0209-1291

Redakcja „Katechety”

ul. Chartowo 5, 61-245 Poznań

fotografia na okładce: © Francoise Burtz, „Błogosławieństwa”

Artykułów nie zamówionych redakcja nie odsyła; nie publikujemy artykułów przesłanych do innych wydawnictw, zastrzegamy sobie również prawo do skracania, opracowywania i publikacji tekstów na stronach internetowych. Artykuły przesłane do działu „Verba Docent…” powinny zawierać słowa kluczowe w języku polskim i angielskim oraz streszczenie w języku angielskim.

Plik opracował i przygotował Woblink
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: