Wysokie Obcasy Extra 10/2020 - ebook

„Wysokie Obcasy Extra” to magazyn, który ceni wartości, ale też jest otwarty na świat, kreatywny, inteligentny, odważny i zabawny.

Nie unika tematów poważnych. Nie podtrzymuje stereotypów, nie traktuje kobiet protekcjonalnie. Docenia je za to, jakie są.

„Nasze czytelniczki jak u siebie czują się w Płocku, Warszawie i w Londynie, nie mają kompleksów i tego oczekują od swojego pisma”– mówi Aneta Borowiec, redaktorka naczelna tytułu.

WIELKIE PIĘKNO

W jakim stylu będziemy żyć w przyszłości? – zapytaliśmy dziesięć lat temu, gdy powstały „Wysokie Obcasy Extra”, papieżycę trendów Li Edelkoort.

– Przestaniemy się bać. Przez ostatnie dwie dekady żyliśmy w strachu przed wirusami, terroryzmem, rokiem 2000. Teraz to się zmieni – odpowiedziała.

Hm, wirus zignorował nawet ją. Albo jej przepowiednia miała datę ważności na dekadę. Bo wiele jej słów się sprawdziło, czy ściślej: zaczynało się sprawdzać. „Będziemy siedzieć przy długich wąskich stołach, zapragniemy być blisko siebie. Żyć i pracować razem” – mówiła. To przecież opis nie tylko wielkomiejskich knajp. „Będziemy się dzielić, wymieniać przedmiotami, przestrzenią, usługami”. Carpooling, czyli zabieranie obcych do swojego samochodu w podróż, dobrze się rozhulał. Na wymiankach coraz więcej dziewczyn bezkosztowo uzupełniało garderobę. Coworking, czyli wynajęcie biurka, a nie biura, też się rozwijał. To nas zbliżało, jednocześnie przynosząc pewną ulgę coraz bardziej zatrutej planecie. Bo oprócz COVID-u, który zaskoczył nie tylko Edelkoort, od kilku lat coraz namacalniej towarzyszy nam strach przed apokalipsą, którą szykujemy sobie sami.

Przez te dziesięć lat często byliśmy razem na wielu marszach – klimatycznych właśnie, tęczowych, czarnych, z konstytucją na koszulce.

Dziś na demonstracjach i w podróży trzeba trzymać dystans. Długie wspólne stoły i kanapy trzeba przekonstruować. Projektanci właśnie wymyślają meble i miejskie przestrzenie, które pozwolą nam być oddzielnie, ale razem. Chcą, żeby były piękne.

Bo piękno koi trwogę i się nie starzeje. Jak Wenus na naszej okładce namalowana przez Botticellego ponad 500 lat temu. Wielu z nas piękno – zamknięte w sztuce, muzyce, książkach, przyrodzie, innych ludziach – pomogło w najtrudniejszych chwilach.

To prawdziwe piękno jest mądre i współczujące. Tak o Wenus pisał Marsilio Ficino, włoski filozof renesansowy: „Jej dusza i umysł to miłość i miłosierdzie, jej oczy to godność i wielkoduszność, ręce – liberalność i wspaniałość, stopy – przystojność i skromność, całość jest więc umiarkowaniem i uczciwością, czarem i okazałością”.

Pięknoduchostwem jest myślenie, że piękno nas ocali. Ale może nam dać poczucie nieśmiertelności tu i teraz.

Zaglądajcie na naszą stronę wysokieobcasy.pl i profil na Instagramie @wysokieobcasy_extra

EWA WIECZOREK