Five o'clock - ebook

Po an­giel­sku five o'clock zna­czy „go­dzi­na pią­ta”. W wiel­kim świe­cie każ­da dama usta­la dzień w ty­go­dniu (jour fixe), kie­dy o go­dzi­nie pią­tej po po­łu­dniu przyj­mu­je wi­zy­ty i czę­stu­je go­ści her­ba­tą; dla­te­go też mówi się Five o'clock tea, co zna­czy „her­bat­ka o go­dzi­nie pią­tej”. Damy wiel­kie­go świa­ta ogła­sza­ją po więk­szej czę­ści w kar­ne­ci­ku Clay­mo­ora swój dzień przy­jęć do wia­do­mo­ści swych licz­nych zna­jo­mych. Czy­ta­my np. w In­de­pen­dan­ce Ro­uma­ine:

Ma­da­me Esme­ral­de Pi­sco­pe­sco, five o'clock tea to­usles jeu­dis.

„Dziś jest czwar­tek. Pój­dę – mó­wię so­bie – do pani Pi­sco­pe­sco.”

Lo­kaj we fra­ku i bia­łych rę­ka­wicz­kach wpro­wa­dza mnie do wspa­nia­łe­go sa­lo­nu w zbyt­kow­nym pa­ła­cu Pi­sco­pe­sców. Ale nie wi­dzę ni­ko­go… Aha! są w głę­bi! Z in­tym­ne­go sa­lo­ni­ku w naj­czyst­szym sty­lu Lu­dwi­ka XV do­cho­dzą mnie dwa gło­sy pań, szcze­bio­cą­ce w za­wo­dy jak dwa czy­ży­ki. Tam też się uda­ję. Oka­zu­je się, że są to pani Man­di­ka Pi­sco­pe­sco i jej sio­strzycz­ka, pani Tin­ku­ca Po­pe­sco. Pani Man­di­ka przyj­mu­je mnie ze zwy­kłym wdzię­kiem. Przy­zna­ję szcze­rze, że mam wiel­ką sła­bość do tego ro­dza­ju wy­twor­nej po­ga­węd­ki, któ­rą Fran­cuz na­zy­wa la cau­se­rie, i dla­te­go z roz­ko­szą by­wam wśród tzw. high-life'u. In­ny­mi sło­wy, mó­wiąc po pro­stu, lu­bią roz­ma­wiać z ko­bie­ta­mi z wiel­kie­go świa­ta. Znaj­du­ję w ich kon­wer­sa­cji wię­cej wdzię­ku, niż w roz­mo­wie z męż­czy­zna­mi. Ko­bie­ty umie­ją po­wie­dzieć ty­siąc bła­ho­stek w spo­sób dużo bar­dziej in­te­re­su­ją­cy, niż męż­czyź­ni rze­czy bar­dzo po­waż­ne… Kwia­tek, wstą­żecz­ka, le­d­wo od­czu­wal­na róż­ni­ca dwóch od­cie­ni, ja­kiś dro­biazg stwo­rzo­ny przez sub­tel­ny umysł ko­bie­ty, a pod­kre­ślo­ny słod­ką mo­du­la­cją gło­su i za­chwy­ca­ją­cą grą błysz­czą­cych oczu ma – dla mnie przy­najm­niej – nie­wy­po­wie­dzia­ny urok. Oto więc je­stem w swo­im ży­wio­le… Tu z pew­no­ścią spę­dzę kil­ka uro­czych chwil.

JA Ma­da­me Pi­sco­pe­sco, po­zwo­li pani…

MAN­DI­KA Przy­szedł pan aku­rat w samą porę…

TIN­KU­CA Był pan…?

M. Ty bądź ci­cho!… Ja go będę py­tać… Był pan wczo­raj wie­czór w cyr­ku?

JA By­łem.

T.