Nowy Rok - ebook

Oneg­daj był wiel­ki ruch w War­sza­wie, że nie po­wiem w ca­łej Eu­ro­pie. Gdy­by wi­zy­ty, li­sty i bi­le­ty wi­zy­to­we no­to­wa­no na gieł­dzie, mie­li­by­śmy przy­kład war­to­ści, któ­ra w dniu 1-go stycz­nia każ­de­go roku pod­ska­ku­je przy­najm­niej o ty­siąc pro­cent. Póź­niej spa­da do zera.

W dniu tym sto­sun­ko­wo naj­wię­cej nisz­czy się ka­lo­szy, za­wia­sów u drzwi, far­by na pod­ło­gach, rą­czek od dzwon­ków i śli­ny. Każ­dy ma ko­goś do od­wie­dze­nia. Przy­tem nikt na cu­dze sło­wa nie zwra­ca uwa­gi i ani in­nym, ani so­bie nic wie­rzy.

Krót­ko mó­wiąc, two­rzy się za­męt, pod­czas któ­re­go rej wo­dzą nogi, ję­zy­ki, pu­ste ka­re­ty, li­to­gra­fo­wa­ne kart­ki i po­słań­cy. Zato w ser­cach jest zu­peł­nie ci­cho, a w gło­wach ciem­no.

Cha­os ten na­zy­wa się skła­da­niem ży­czeń no­wo­rocz­nych. Tyl­ko dzie­ci, któ­rym ofia­ro­wa­no nie­ocze­ki­wa­ne po­da­run­ki, pa­trzą na po­dob­ne wi­do­wi­sko z do­brą wia­rą. Do­ro­śli są w uspo­so­bie­niu dość pe­sy­mi­stycz­nem. Przyj­mu­ją­cy od­wie­dzi­ny tłu­mią zie­wa­nia, go­ście pra­cu­ją nad tem, aby nie wzru­szać ra­mio­na­mi, wy­pła­ca­ją­cy ko­lę­dę nie mają hu­mo­ru, i le­d­wie ob­da­ro­wa­ni do­świad­cza­ją nie­co żyw­szych uczuć, klnąc, albo wy­śmie­wa­jąc ofia­ro­daw­ców.

Nie­któ­rzy, aby uwol­nić się od szcze­rych i bło­go­sła­wień­stwo ścią­ga­ją­cych ży­czeń, ucie­ka­ją z do­mów, albo okła­da­ją się do­bro­wol­nym po­dat­kiem dla ubo­gich. Na wi­dok ru­bry­ki „W miej­sce skła­da­nia po­win­szo­wań no­wo­rocz­nych” mi­mo­wo­li chce się za­py­tać: czy 10 rs. pana X., albo 25 rs. pana Y. są do­wo­dem jego współ­czu­cia dla bied­nych, czy też nie­na­wi­ści dla przy­ja­ciół i zna­jo­mych?

Cóż­to za siła prze­mie­nia w owym dniu lu­dzi na wę­drow­ną sza­rań­czę? Sta­ry oby­czaj – mó­wio­no, i przez ja­kiś czas za­da­wal­nia­no się tem ob­ja­śnie­niem.