Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Osobnik - ebook

Wydawnictwo:
Data wydania:
19 września 2013
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Osobnik - ebook

Czytanie "Osobnika" nie jest jak gładki rajd nowoczesnym samochodem po autostradzie. To szalony pęd, wóz drabiniasty puszczony samopas z góry, gnający przez  orne pola, miedze, rżyska, chaszcze i zarośla. Każdy wybój zaskakuje, każda następna przeszkoda rozśmiesza albo przeraża. I nie możesz się zatrzymać, nawet gdybyś chciał. I nie chcesz.

Nowa powieść Mariana Pilota, laureata Nagrody Nike za "Pióropusz", to wciągający wir zdarzeń, obrazów, smaków i zapachów, oniriada pełną gębą - z elementami Kafkowskiego koszmaru i nawiązaniami do Freuda, Gombrowicza i Nekandy–Trepki.

Główny bohater kroczy jak w sennym marzeniu przez zmieniające się gwałtownie scenerie, słabnąc na trzeźwo i trzeźwiąc się trunkami. W imię odziedziczonego po ojcu-golibrodzie metafizycznego poczucia winy próbuje wyzwolić się z siebie, pozbyć się tożsamości, oczyszczając się stopniowo z ról społecznych: męża, ojca, syna...

Zachwycające i przerażające arcydzieło, którego nie da się porównać z niczym w historii polskiej prozy.

Kategoria: Proza
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-08-05257-0
Rozmiar pliku: 1,2 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

I

Kładę się. Lecz po­ty­kam się...

O co. O okru­szek. O szczątek ro­ba­czy­wej myśli, co już była na wpół mi się śniła. I się przed snem wa­ham, wa­ham przelęknio­ny, tak gwałtow­nie co­fam, jak­bym się przed wid­mem sa­mej śmier­ci co­fał: wiem i widzę ja­sno, że jed­no z dru­gim związa­ne jest ściśle. W za­sto­ju, bez­ru­chu, w skur­czu tkwię pośrod­ku izby. Nie szar­pię się więcej (to nie dało skut­ku). Z ręką, uwięzłą w wywróco­nym na ni­ce ręka­wie ko­szu­li, stoję związa­ny w kne­bel. Ja­wa i sen, śmierć i życie walczą o mnie. Sen za­ci­ska pętlę. Dławi, co do słowa. Ja­wa wy­wi­cha krzy­wo w rękaw we­tkniętą rękę. Wy­trzesz­czam oczy, na­sta­wiam uszu, słuch wytężam... jeśli nie wzro­kiem, to słuchem chcę, zde­spe­ro­wa­ny, ucze­pić się cho­ciażby brzeżka re­al­ności. Ma­te­ria rze­czy­wi­stości tym­cza­sem, umkli­wa, bełtli­wa, grząska i ma­zi­sta, mgławi­cze­je co­raz in­ten­syw­niej i przed mo­imi ocza­mi ko­le­bie się, bez­kształtna; ma barwę gno­ju i bydlęcej sia­ry. Nie stężała jesz­cze; wo­dy się od prze­stwo­rzy nie od­dzie­liły jesz­cze. I pośród roz­kołyśnie­nia te­go i bezładu ja sam je­den ostoją je­stem so­bie i ogólne­mu świa­tu. Dla po­trze­by własnej i po­wszech­nej ma­te­rię rze­czy­wi­stości chcę ułożyć, uor­ga­ni­zo­wać, uładzić; zgoła swo­im pod­ku­tym ob­ca­sem przy­depnąć jej ogon. Tym­cza­sem podłoga, bez ustan­ku i głębo­ko śniąca, usu­wa się spod mo­ich stóp. Drew­no, z które­go ta podłoga, zda­je się mieć na­turę chwiejną, wełnistą, fa­listą. Słuch, równie jak wzrok natężony, po­twier­dza to roz­po­zna­nie. Sy­ki bo­wiem i gwiz­dy syczą i gwiżdżą ze­wsząd. Jak­by na­dmu­chy z bar­dzo sil­nych dmu­chaw wce­lo­wa­ne były we wszyst­kie w tym do­mu szpar­ki i dziur­ki od klu­czy, stąd ta mno­gość dźwięków szcze­li­no­wych przed­niojęzy­ko­wych, one się na­si­lały sta­le, aż śmigła po­czy­nały śmi­gać, wstrząsając po­wie­trzem, bałwa­niąc je i wpra­wiając w war­ko­ta­nie, i zda­wało się, że po zie­mi fur­gają cięte ba­tem gli­nia­ne bączki, dud­niły one, bu­czały, hu­czały: nad tym zaś hałasem, świ­stem i dud­nie­niem uno­siły się kłęby naddźwięcznych dźwięków, rozdźwięki­wały się one co­raz prze­ni­kli­wiej, ostro, wtóro­wały im z licz­nych woj­sko­wych lot­nisk mno­gie potężne ha­mow­nie, to była te­raz już ist­na dźwięko­wa na­wała, w hu­kli­wym wszechdźwięku wszyst­kie ma­te­rie do­okol­ne­go świa­ta wi­bro­wały, kle­ko­tały, nie­ar­ty­kułowa­nie war­ko­tały, by z nagła za­paść w bezwładną, lo­do­watą ciszę, za­stygnąć, mu­siało do­pie­ro przez gi­gan­to­fon czy jakąś inną gi­gan­tyczną krzy­kawę roz­lec się hasło głośne jak grom, głuche, nie­pojęte, roz­licz­ne echa bo­wiem za­krzy­ki­wały i za­skrze­ki­wały je, zbełta­ne, kwi­kli­we i skrze­kli­we co­raz bar­dziej, kłóciły się te od­bi­te od rze­czy­wi­stości głosy z sobą, rozjąki­wały się i roz­ja­zgo­ty­wały, do szczętu roz­bełty­wały. Trwałem w głucho­cie, w stu­po­rze, zba­kie­ro­wa­ne zmysły odżegny­wały się od rze­czy­wi­stości, da­rem­nie sta­rałem się zy­skać ta­ki jej ob­raz, ja­ki z da­wien daw­na za­ko­no­to­wa­ny miałem w pa­mięci, i ja ro­zu­mem ro­zu­miałem całą rzecz do­sko­na­le, po­dej­rze­wałem na­wet, że gwałtem się ze snu wy­rwaw­szy, bez zaśnięcia śnię, śni mi się ciągle sen nie­przyśnio­ny, kie­dy zaś na amen zaśni się, wie­ko za­pad­nie, ugrzęznę w śnie­niach i oma­mie­niach bez resz­ty. Na śmierć. Na śmierć sil­nie; bez końca i bez mia­ry śmierć. Wiedzący tak moc­no, że dławi­ca za­ci­skała mi krtań i z lęku ser­ce sta­wało i stygło, świa­dom byłem równo­cześnie, że wia­ra tak par­szy­wa spętać i złamać mnie może, i bunt nieśmiały pod­no­siłem, mówiłem so­bie, za­ci­skając zęby, sko­ro tak ja­sno wszyst­ko ro­zu­miesz, to poj­mij i to, że każda chwi­la god­na jest wal­ki i naj­mniej­szy przylądek na ob­sza­rach ja­wy obro­ny jest war­ty. I od­wlec, i od sie­bie od­sunąć pragnę to, co mo­je­mu ro­zu­mo­wi ja­wi się ja­ko ko­niec, kres. Trwam więc, trwam pośrod­ku izby ile sił i mo­jej mo­cy... Ob­jaśnio­ny zaś jed­nej chwi­li ja­skra­wym eu­kli­de­so­wym światłem, po­dej­muję z nagła działanie, rękę wy­do­by­wam jed­nym szarp­nięciem ze spląta­ne­go ręka­wa i z punk­tu, nie dając się oma­mić prze­raźli­wym ry­kom ha­mow­ni ani skrępo­wać żywiołom, bałwa­niącym grunt pod mo­imi sto­pa­mi, rzu­cam się na swo­je do­pie­ro co zaście­lo­ne łóżko, burzę je, tłamszę i szmatławię pościel (pluję na­wet w za­jadłości), roz­dzie­ram po­dusz­ki, zde­ter­mi­no­wa­ny je­stem od­ciąć so­bie drogę i uprze­dzić słabość, usta­wić przed sobą za­po­ry, za­sie­ki, sza­mocę się z kołdrą, sa­piąc, dysząc, pie­niąc się, na wpół zwłóczę z łóżka ma­te­rac, ta­kim spo­so­bem pragnę unie­możli­wić so­bie de­cyzję o pod­da­niu się, jaką, znużony, pu­sty, za­chwia­ny, zbałamu­co­ny do te­go może jesz­cze wi­dze­niem ja­kimś, słuchem ja­kimś, mógłbym podjąć. Ja wiem, że przy praw­dzie je­stem i mo­je roz­po­zna­nie sy­tu­acji jest je­dy­nie praw­dzi­wym i wia­ry­god­nym roz­po­zna­niem sy­tu­acji, w ja­kiej się zna­lazłem, przy praw­dzie je­stem, i niech się nie przelęknę jej, nie dam uwieść słodycz­ce zgub­nej ułudy, raj­skim ob­ra­zom, roz­kosz­nej mu­zycz­ce, co kołysze mnie do snu. Jęcząc, po­szlo­chując z lęku, stra­chu, udręcze­nia, płacząc su­chy­mi jak po cza­sie łuska­ny groch łza­mi, błądząc, ta­czając się od ścia­ny do ścia­ny, parłem ku łazien­ce, zim­na wo­da, gorąca stru­ga wo­dy na głowę, na pierś, na brzuch, pod­brzu­sze, w kro­cze. Mroźne i gorące prądy wstrząsały ciałem. Szo­rując zgęsiałą skórę gru­bym fro­to­wym ręczni­kiem, przy­dep­tując, po­ty­kając się o je­go ręby, kle­kocząc zdrew­niałymi od zim­na jądra­mi, le­ciałem do izby, czy­sty­mi ocza­mi, do trzeźwości i ja­sności wy­sma­ga­nym umysłem, wi­działem i ro­zu­miałem na powrót zgod­nie ze zdro­wym swo­im i chłopskim rozsądkiem. I już tyl­ko wsty­dzić się mogłem zgma­twa­nych na­tchnień, zwi­dzeń i omamów... Schy­lam się więc, rozsądnie i po­kor­nie po­czy­nam zbie­rać i składać, wygładzać tę stra­to­waną i przed chwilą splu­ga­wioną pościel, wewłóczyć ma­te­rac na swo­je daw­ne miej­sce, sta­wiać po­wyw­ra­ca­ne krze­sełka i stołki. Gdy tak ro­zum­nie postępuję, do mo­jej po­chy­lo­nej głowy z po­wro­tem spływa nagła krew, czar­na jusz­ka bu­rzy kla­row­ne porządki umysłu, roz­miękcza mięśnie, kne­blu­je ręce i pod­ci­na no­gi.

Jak się stało, żem z punk­tu nie prze­padł? Już prze­cież na zie­mię oba­lo­ny, z głową w na­wa­le nagłej, czar­nej jak ju­cha psa krwi. Nie siłą mięśni, mocą i wolą sa­me­go już może tyl­ko swo­je­go su­mie­nia zdołałem podźwignąć się jesz­cze, ciężkie i jak wór bez kar­to­fli pu­ste ciało rzu­cić ku świa­tu, ku oknu. Wy­ciągnąć rękę, wpleść pal­ce w klamkę okien­ne­go zam­ka, tym spo­so­bem dla sie­bie ostoję znaj­dując w ostat­niej chwi­li – bo tejże chwi­li snem po­rażony będę ni­czym pa­ra­liżem.

I pal­ce pra­wej mo­jej ręki tyl­ko na pozór ucze­pio­ne okien­nej klam­ki, w isto­cie ucze­pio­ne one sa­mej ja­wy me­go życia, i kie­dy mo­je za­bi­te ciało będzie osu­wać się, bezwład­ne, ocu­ci mnie chrzęst miażdżonych stawów i trzask roz­ry­wa­nych ścięgien, tak oto przy­wra­cam się do świa­do­mości, która ja­skraw­sza niż kie­dy­kol­wiek, bo na wy­lot prześwie­tlo­na trwogą: przez mgnie­nie snu bo­wiem (że to mig, wiem do­brze, ko­bie­ta w pur­pu­ro­wym ka­pe­lu­szu, do­strzeżona na uli­cy w chwi­li za­paści, le­d­wie kil­ka kroków zro­biła tym­cza­sem) spadłem nie­pojęcie głębo­ko. Trwo­ga mnie obezwład­nia te­raz. Wy­rwałem się, praw­da; zo­stała mi zbełta­na pa­mięć ni­ce­stwa, bez­ist­ności, zim­nej ste­ryl­ności stu­dzien­ne­go wądołu. Raz wtrąco­ny, bez ustan­ku wtrąca­ny tam będę. Z wszelką oczy­wi­stością i ja­skra­wością wi­działem się ka­mie­niem, co im wyżej wy­bi­ty w przestwór, tym głębiej się po­tem wsz­cze­pi w zie­mię. Podstępem, cu­dem oca­lo­ny, raz jesz­cze przywróco­ny so­bie, nie łudzę się wca­le, znam nie­unik­nio­ne. Chci­wie patrzę do­koła sie­bie. Ja­skra­wy dam­ski ka­pe­lusz ciągle za­kreśla krąg mo­je­go wi­dze­nia. Ko­bie­ta w ka­pe­lu­szu kro­czyła wy­trwa­le, bez ustan­ku po­ko­nując od­ległość między krawędzią blo­ku miesz­kal­ne­go a węgłem skle­pu z ry­ba­mi.

Zja­wi­sko to w sa­mej swo­jej isto­cie było fry­wol­nym wy­zwa­niem czy może zgoła non­sza­lanc­kim wiel­ko­pańskim za­prze­cze­niem sa­me­go pojęcia od­mia­ny. Mi­mo wszyst­ko jed­nak niosło odro­binę otu­chy i wia­ry. Wiarą na­tchnio­ny, bro­nię się ciągle jesz­cze, bro­nić się chcę, po­kor­nie świa­do­my te­go, że mogę nie oca­lić dla sie­bie dnia, go­dzi­ny, na­wet, kto wie, ko­lej­nej mi­nu­ty i z wdzięcznym ser­cem przyj­muję każdą kru­szynkę, ułomek chwi­li, ma ona w ob­li­czu te­go, co mnie ciągle do­tknąć może, war­tość wszystką.

------------------------------------------------------------------------

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

------------------------------------------------------------------------
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: