Przyczyny powstania konfliktów zbrojnych XX-ego wieku na podstawie teorii archetypów i nieświadomości zbiorowej Carla G. Junga - ebook

Wprowadzenie

Carl G. Jung był jednym z kluczowych innowatorów psychoanalitycznych XX wieku. Poza jego szerokim wkładem w dziedzinie psychoanalizy poświęcił znaczną część swojego życia próbując zrozumieć szersze zdarzenia dotyczące polityki międzynarodowej. W swojej biografii Jung ujawnił swoje sny apokalipsy, które wcieliły się w postać Europy na morzu krwi, których doznał przed rozpoczęciem I-ej wojny światowej. Po zakończeniu I-ej wojny światowej Jung rozpoczął stosowanie swoich doświadczeń nabytych z pracy klinicznej i teorii archetypów próbując wyjaśnić przyczyny nieracjonalnych motywów, jakie posunęły Europę do międzynarodowych konfliktów. Podczas II-ej wojny światowej Jung kontynuował rozważania nad motywami, które doprowadziły świat do kolejnego konfliktu. Pracując nad swoją teorią Jung odkrył istotne przyczyny w ludzkiej psychice, które doprowadziły Europe w kierunku kolejnego konfliktu. W wypracowaniu „Wotan” Jung ujawnił czytelnikowi swoje pomysły, w których przedstawił niestabilność ludzkiego umysłu w ówczesnych czasach. W okresie konfliktu i charyzmatycznego przywództwa w Europie Jung poświecił swoją pracę kliniczną oraz teorię archetypów i zbiorowej utraty przytomności w celach zbadania i wyjaśnienia przyczyn archetypicznej wojny, którą dotknął świat. Rewolucyjna praca Junga w zakresie psychiatrii przedstawiła nowe perspektywy do zrozumienia i użycia teorii w celach szerszego udostępnienia współczesnej teorii psychologicznej.I. Znaczenie wypracowania „Wotan”

Carl G. Jung stosował praktykę kliniczną oraz teorie pierwowzorów i zbiorowej utraty przytomności do badań dotyczących polityki międzynarodowej, i przyczyn międzynarodowych konfliktów, które miały miejsce w połowie XX wieku. Jung w eseju „Wotan” podkreślił znaczenie i funkcję ważności teorii zbiorowej utraty przytomności. Poprzez teorie archetypów i zbiorowej nieświadomości Jung próbował dostarczyć dowodu dla jego teorii i przyczynił się do ustalenia zdarzeń w polityce międzynarodowej, które wystąpiły podczas międzynarodowych konfliktów. Esej odegrał istotną rolę polityczną pełniąc role informacyjną o zagrożeniach, jakie istniało w danym czasie. Stosując esej, jako formę wyrażania swoich pomysłów Jung próbował ostrzec czytelników, że ludzie nie tylko wydają się kontrolowani poprzez ideologie archetypów, ale również wydają się być przesiąknięci ideologiami, które były napędzane przez archetypiczne motywy. Świadom emocjonalnej i zbiorowej mocy psychologii religii, która wpłynęła masowo na zbiorowe myślenie i działanie mas ludzkich Jung próbował wyjaśnić przyczyny niebezpiecznej identyfikacji ludzkiego umysłu, która wyprodukowała zbiorową psychikę z nieodpartym wezwaniem do katastrofy. W eseju Jung próbował ostrzec, że jedynym sposobem zapobiegania takiej identyfikacji było rozpoznanie znaczenia działania archetypów, oddziaływanie skutków i sposobów, które doprowadzają do popadnięcia ludzkiego umysłu w zbiorową nieświadomość.