Różaniec z Janem Pawłem II - ebook

WSTĘP

Różaniec jest modlitwą niezwykle prostą a zarazem głęboką, modlitwą, która przynosi owoce w postaci cierpliwości, wewnętrznego wyciszenia. Dzięki niej jesteśmy bardziej opanowani, bardziej refleksyjni. Różaniec przez wieki kształtował duchowość chrześcijańską.

Jan Paweł II jest człowiekiem modlitwy, głębokiej kontemplacji, posiada dar zanurzenia w żarliwą modlitwę bez względu na okoliczności — wiele takich niezwykłych sytuacji mogliśmy obserwować podczas licznych papieskich pielgrzymek. Papież znajdując się pośrodku wielotysięcznego rozentuzjazmowanego tłumu zaczyna się modlić tak, jakby był w samotnej pustelni. Często tą modlitwą jest właśnie różaniec. Ojciec Święty nigdy nie czyni tego na pokaz. Choć obserwują go dzięki mediom miliony ludzi, zawsze jest to naturalny odruch płynący z wewnętrznej potrzeby. Jan Paweł II tak mówi o różańcu:

Różaniec jest moją ulubioną modlitwą. To jest modlitwa cudowna w swojej prostocie i głębi. Za odmawianymi Ave Maria kryją się najważniejsze wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa...

Jan Paweł II całym sobą zachęca do tej cennej i skutecznej modlitwy, czyni to przez przykład, przez ofiarowanie wielu spotkanym osobom tysięcy papieskich różańców, a także poprzez słowa:

Zachęcam was do modlitwy różańcowej; zanurza nas ona w tajemnicach Chrystusa, w Jego Wcieleniu, w Jego Męce, w Jego święcie Paschy, a w portrecie naszej Matki daje nam doskonały wzór, jak przyjąć, jak zachować, jak żyć słowami i czynami Chrystusa, które zbawiają świat.

Zachęta ta jest szczególnie aktualna w kontekście niedawno ogłoszonego roku różańcowego.

Cały pontyfikat Jana Pawła II jest niezwykle znaczący dla całego Kościoła, żaden inny papież ostatnich wieków nie podejmował tak odważnych i przełomowych decyzji. Żaden z ostatnich papieży nie wyniósł tak wysoko opiniotwórczej roli Kościoła, nie zintensyfikował jego obecności w światowych mediach, nie nawiązał tak bliskiego dialogu ze współczesnym światem, nie przepraszał i prosił o przebaczenie w imieniu całego Kościoła. Papież Polak odbył bez mała 100 pielgrzymek apostolskich, zapoczątkował i zrealizował wiele znaczących reform w Kościele (nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, Katechizm Kościoła Katolickiego, reforma Kurii Rzymskiej itd.), kanonizował i beatyfikował olbrzymią rzeszę świętych i błogosławionych (ponad 1000 osób), ogłosił wiele encyklik, adhortacji, listów apostolskich i olbrzymią ilość innych dokumentów.

Nie dziwi nas więc fakt, że to właśnie Jan Paweł II podjął odważną i mądrą decyzję rozszerzenia dotychczasowej, istniejącej od wieków struktury różańca o nową część zawierającą pięć tajemnic.

Skoro różaniec skupia i zarazem streszcza głębię przesłania ewangelicznego, dobrze się stało, że dzięki nowym tajemnicom jeszcze bardziej zanurza się w Ewangelii, w życiu Jezusa i Maryi.

Chrystus jest światłością świata, światłością każdego człowieka, a ciemności grzechu i zła nigdy tej światłości nie przygaszą, wręcz przeciwnie — pogodna jasność Jezusa rozproszy mroki zła. Tajemnica światłości Boga jest od wieków zakorzeniona w tradycji całego Kościoła, jednym z wspaniałych świadectw tej tradycji jest starochrześcijański hymn Phos Hilaron:

Pogodna światłości Ojca świętej chwały,

Nieśmiertelnego Pana niebios i ziemi,

Jezu Chryste! — (słońce) zachodzi i dzień się kończy,

Gwiazdę wieczorną już widzimy na niebie.

Ku czci Twojej, Boże, Ojcze, Synu i Duchu świętości

śpiewamy,

Boś godzien jest, o Panie, by o każdej porze głoszono

Twoją chwałę pobożnymi pieśniami.

O, wielki Synu Boży, Tyś życia szafarzem,

Przeto Ci świat pieśń chwały składa w darze.

Amen.

(wg Antologii modlitwy wczesnochrześcijańskiej, str. 165)

Tajemnica światła Chrystusa, zjawisko niezwykłego światła przemienienia z góry Tabor jest bardzo bliskie wschodniej tradycji chrześcijańskiej. W takim znaczeniu nowe, choć zakorzenione w starej tradycji, tajemnice różańca służą jedności chrześcijan.

W obliczu wielu zagrożeń współczesnego świata modlitwa różańcowa jest niezwykle skuteczną bronią.

Przygotowany wybór papieskich wypowiedzi składa się z dwóch części;

— pierwsza jest zachętą do modlitwy różańcowej i objaśnieniem jej nowej struktury; bazuje na ogłoszonym 16.10.2002 Liście Apostolskim Jana Pawła II o Różańcu świętym — Rosarium Virginis Mariae;

— druga to rozważania czterech części różańca, zawierające dwadzieścia tajemnic.

Pośród bezmiernego oceanu, jakim jest całość nauczania Jana Pawła II, zostały wybrane teksty najbardziej przystępne i zrozumiałe dla odbiorcy nieposiadającego głębokiej wiedzy teologicznej.

Wybór został dokonany w oparciu o najbardziej komunikatywną i popularną formę nauczania papieskiego, jaką jest katecheza papieska. Papieskie teksty będą stanowić doskonałą pomoc i inspirację dla ożywienia naszej modlitwy różańcowej.

Piotr SłabekRozważając tajemnice różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jej oczyma, przeżywamy je tak, jak Ona w swym sercu matczynym je przeżywała. Odmawiając różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania. Ona — radosna, bolejąca i chwalebna, zawsze u boku Syna — jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw.

Jakkolwiek toczyły się ludzkie dzieje — w radości z owoców codziennego trudu, w bolesnym zmaganiu z przeciwnościami czy też w chwale odnoszonych zwycięstw — zawsze odnajdywały one swoje odbicie w tajemnicach Chrystusa i Jego Matki. Dlatego przywiązanie do modlitwy różańcowej nigdy nie wygasło w sercach wiernych, a dziś zdaje się jeszcze bardziej umacniać. Świadczy o tym (...) świadectwo tych, którzy w tej prostej modlitwie znajdują niewyczerpane źródło życia duchowego.

7.06.1997

Różaniec jest moją ulubioną modlitwą. To jest modlitwa cudowna. Cudowna w swojej prostocie i głębi. Za odmawianymi Ave Maria kryją się najważniejsze wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa.

29.10.1978

Zachęcam was do modlitwy różańcowej; zanurza nas ona w tajemnicach Chrystusa, w Jego Wcieleniu, w Jego Męce, w Jego Święcie Paschy, a w portrecie naszej Matki daje nam doskonały wzór jak przyjąć, jak zachować, jak żyć słowami i czynami Chrystusa, które zbawiają świat.

09.10.1983

Różaniec (...) w powściągliwości swych elementów skupia w sobie głębię całego przesłania ewangelicznego, którego jest jakby streszczeniem. W nim odbija się echem modlitwa Maryi, Jej nieustanne Magnificat za dzieło odkupieńcze Wcielenia, rozpoczęte w Jej dziewiczym łonie. Przez różaniec lud chrześcijański niejako wstępuje do szkoły Maryi, dając się wprowadzić w kontemplację piękna oblicza Chrystusa i w doświadczanie głębi Jego miłości. Za pośrednictwem różańca wierzący czerpie obfitość łaski, otrzymując ją niejako wprost z rąk Matki Odkupiciela.

Nie sposób wymienić niezliczoną rzeszę świętych, którzy znaleźli w różańcu autentyczną drogę uświęcenia. Wystarczy wspomnieć św. Ludwika Marię Grignion de Montforta, autora cennego dzieła o różańcu, a bliżej naszych czasów Ojca Pio z Pietrelciny, którego dane mi było niedawno kanonizować. Szczególny zaś charyzmat, jako prawdziwy apostoł różańca, miał bł. Bartłomiej Longo. Jego droga świętości oparta była na natchnieniu, jakie usłyszał w głębi serca: „Kto szerzy różaniec, ten jest ocalony!”.Różaniec modlitwą kontemplacyjną

Jednak najważniejszym motywem, by zachęcić z mocą do odmawiania różańca, jest fakt, że stanowi on bardzo wartościowy środek, sprzyjający podejmowaniu we wspólnocie wiernych tego wysiłku kontemplacji chrześcijańskiego misterium. Kiedy we współczesnej kulturze, mimo tak licznych sprzeczności, pojawia się nowa potrzeba duchowości, pobudzana również przez wpływ innych religii, bardziej niż kiedykolwiek przynagla wezwanie, by nasze wspólnoty chrześcijańskie stały się „prawdziwymi szkołami modlitwy”.

Różaniec należy do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji chrześcijańskiej. Rozwinięty na Zachodzie, jest modlitwą typowo medytacyjną i odpowiada poniekąd „modlitwie serca” czy „modlitwie Jezusowej”, która wyrosła na glebie chrześcijańskiego Wschodu.

Koniec wersji demonstracyjnej.