Rozwój osobisty kluczem do sukcesu - ebook

Słowo wstępne

Propozycja literatury psychologiczno-motywacyjnej dostępnej w księgarniach jest niezwykle szeroka. Jednak większość książek ma albo charakter naukowy, mało czytelny i niezrozumiały dla zwykłego Kowalskiego, albo opisuje zjawiska fragmentarycznie, koncentrując się na wąskiej perspektywie. Możemy odnaleźć szereg poradników, które uczą i pouczają nas jak się zmotywować, odnieść sukces, zostać mistrzem komunikacji, być dobrym rodzicem, bogacić się, uprawiając myślenie pozytywne, stać się superhandlowcem lub sprzedawcą, zakodować podświadomość i wiele innych. Poradniki te w dużym stopniu traktują ludzkie dążenia przedmiotowo, separując konkretne określone umiejętności i cechy od reszty osobowości. Wiele z nich w swojej perswazji każe nam naiwnie wierzyć, że życie jest proste i za pomocą kilku mentalnych sztuczek i nowych zachowań możemy je odmienić diametralnie, szybko i bez bólu. Jeśli w to wierzysz Drogi Czytelniku, to proszę – szprycuj się do woli tą infantylną wiarą w swoje potężne predyspozycje. Tylko później nie miej do nikogo pretensji, że straciłeś czas i realne możliwości rozwoju osobistego.

Zamiast zapychać sobie umysł utopijnymi mrzonkami możesz spróbować spojrzeć na siebie i swoje życie bardziej realnie. Proponuję Ci przegląd i weryfikację swoich przekonań, postaw, potencjalnych osobistych zasobów, emocjonalnej władzy nad sobą, dążeń, psychologicznych problemów, wewnętrznych konfliktów. Rozpoczynam z Tobą dialog, uruchamiam pytania i wątpliwości, przemycam refleksję pod osobistą rozwagę. Skądkolwiek startujemy, możemy zmienić swoje życie we wszystkich lub wybranych obszarach aktywności i zaangażowania. Możemy budować harmonię i doświadczać szczęścia, rozwijać umiejętności społeczne i zawodowe, osiągać sens i realizować potencjał. Naprawdę jesteśmy zdolni do wyżyn, o których dzisiaj boimy się nawet marzyć. Ale pod warunkiem, że odważnie staniemy do walki ze sobą o siebie samego.

Cykl „Rozwój osobisty kluczem do sukcesu” stanowi sugestię, lecz nie zawiera gotowych odpowiedzi ani scenariuszy kariery i szczęścia, gdyż takich po prostu nie ma. Pomimo elementarnego podobieństwa w swojej naturze, każdy z nas jest inny, skomponowany z odmiennych doświadczeń i wpływów. Dlatego odpowiedzi i pomysł na życie również mamy różne i tylko my sami mamy sposobność odnaleźć swoją unikalność i miejsce w przestrzeni samorealizacji. Cykl składa się z 52 medytacji, symbolicznie odzwierciedlających liczbę tygodni w roku. Rozważania dotyczą najważniejszych obszarów i naszych codziennych zmagań, od filozofii sukcesu po moralność i wiarę, od agresji po miłość, od beznadziejnego trwania po szczęście i satysfakcję z życia, od przeszłości po przyszłość.Agresja i przemoc

Od domowych awantur po ciężkie pobicia. Od drobnych wyzwisk po maltretowanie dzieci. Od wrogiej propagandy po ludobójstwo. Skrzywiłeś się? Wiem, ja też. To nam jednak pozwoli spojrzeć na przemoc i agresję z właściwej perspektywy. Bo to nie jest zabawka w ręku psotnego dziecka, a niezwykle silna energia niszcząca innych i siebie samego. Nawet jeśli Ci daleko do maltretowania czy ludobójstwa, to uświadom sobie, że to te same emocje, a jedynie sposób ich materializacji jest bardziej zsocjalizowany.

Przemoc i agresja mają różnorodne oblicza i niekoniecznie muszą wyrażać się w postaci siły fizycznej. Jesteś sprawcą przemocy i generujesz agresję również gdy poniżasz, krzyczysz, wyzywasz, tkwisz w chorobliwej zazdrości, wyśmiewasz, pozbawiasz inną osobę należnych jej praw, a nawet gdy tylko plotkujesz, stawiając ludzi w nieprzyjemnym świetle. Paradoksalnie, znaczny ładunek agresji kierujemy również na siebie w postaci uzależnień, czy chorobliwego poczucia winy i wycofywania się w samotność i izolację.

Pomyśl, jakim mógłbyś się stać, gdybyś nie podlegał żadnej karze i cokolwiek zrobisz jesteś niewinny. Jak wykorzystałbyś taką władzę nad ludźmi? Pewnie sądzisz, że sprawowałbyś sprawiedliwe rządy, bez przemocy i agresji. Jeśli naprawdę tak uważasz, to jeszcze mocniej uruchom wyobraźnię i realniej wczuj się w rolę władcy. A co gdyby ktoś Cię obraził, skrytykował, uderzył, kiedy to Ty przecież jesteś bezkarny i jakkolwiek zareagujesz żadna kara spotkać cię nie może.

Jeśli dostrzeżesz swoją przemoc i agresję w relacjach personalnych, to dokonasz ważnego kroku wstępnego do uczciwej i pokornej samoświadomości. To z kolei prowadzi najpierw do akceptacji tych nieprzyjemnych wynaturzeń, a następnie do powolnego procesu zastępowania zła dobrem. Te niszczące postawy są w każdym z nas, choć w różnym stopniu. Nie ma jednak sensu szukać winnych, gdyż wszyscy jesteśmy zarówno ofiarami, jak i sprawcami przemocy i agresji. I tak jest od pokoleń.Bieda

To prawdziwy dramat milionów rodzin, nie tylko w Polsce, ale na całym świecie. Jest wynikiem dziedzictwa społecznego, niedoskonałości systemów ekonomicznych, lecz także indywidualnej tradycji rodzinnej w negatywnym znaczeniu. Ludzie już jako dzieci uczą się biedy przez psychologiczne warunkowanie, gdy dorastają w rodzinach o niskim stopniu adaptacji społecznej i zawodowej (brak wykształcenia, samomotywacji, ambicji, uboga komunikacja emocjonalna, zjawiska patologiczne i wiele innych przyczyn).

Chciałbym jednak przyjrzeć się tutaj mojej indywidualnej biedzie, nie próbując na zewnątrz szukać winnych i odpowiedzialnych za ten stan. Bieda to stan umysłu i wyuczony program funkcjonowania, lecz nie wiem jak miałbym to wyjaśnić ludziom bezsilnym i bezradnym, którzy nie są już zdolni do zmiany swego życia. Nie wiem też jak naświetlić przyczyny biedy osobom ciężko chorym i niepełnosprawnym, które z oczywistych powodów nie mogą pracować i zdani są na łaskę rodziny i rządu, przecież oni nie są temu winni. Bieda nie oznacza tylko materialnego ubóstwa, czy nawet nędzy, ale przede wszystkim tkwi w umysłowym obrazie samego siebie i swojego miejsca w społeczeństwie. Owszem, ten obraz został stworzony w ogromnym stopniu przez innych ludzi i środowiska, w których dojrzewaliśmy. Wrastaliśmy w kompleksy i niedowartościowania swoich rodziców, nie dostrzegając później okoliczności pozwalających przekodować nabyte stereotypy. Wielu odziedziczyło brak wykształcenia lub wyuczoną nieporadność, tym samym nie potrafi funkcjonować w systemie gospodarki rynkowej, gdzie praca nie jest dana i trzeba o nią konkurować.

Ale ! ! ! ! ! (w tym miejscu przeklinam) gdy choć trochę zaczynamy sobie uświadamiać swoją psychologiczną biedę, to już stajemy się odpowiedzialni za jej wybór. Wówczas albo dobrowolnie przyjmuję tę biedę, albo wzniecam w sobie bunt do zmiany. Nie chcę tu obiecywać, że każdy jest zdolny do zmiany swojego życia i zażegnania psychicznej nędzy, bo niestety tak nie jest. Wielu nie znajdzie w sobie sił, odwagi i determinacji do pracy nad sobą, aby nadrabiać i uzupełniać deficyty.

Jeszcze pojawia się pytanie o czas, bo im dłużej ktoś funkcjonuje w takim hermetycznym zamknięciu to trudniej mu będzie opuścić kokon w innej, bardziej rozwiniętej postaci, a samo tylko wykluwanie się trwa miesiące i lata. Jednak sam wybór jest prosty – albo zgadzam się, że materialna i psychiczna bieda zostaną moimi towarzyszkami niedoli na zawsze, albo uwierzę, że mam podmiotowy wpływ na kurs swojego okrętu.