Tamango - ebook

Ka­pi­tan Le­do­ux był to do­bry ma­ry­narz.Za­czął od pro­ste­go majt­ka,póź­niej zo­stał za­stęp­cą ster­ni­ka.W bi­twie pod Tra­fal­ga­rem odłam drze­wa strza­skał mu lewą rękę;am­pu­to­wa­no mu ją,po czym od­pra­wio­no go z do­brym świa­dec­twem.Ale spo­czy­nek nie od­po­wia­dał mu zgo­ła;

to­też gdy na­strę­czy­ła się spo­sob­ność,ob­jął służ­bę w cha­rak­te­rze pod­po­rucz­ni­ka na po­kła­dzie kor­sar­skie­go stat­ku.Pie­nią­dze uzy­ska­ne z paru wy­praw po­zwo­li­ły mu za­opa­trzyć się w książ­ki i po­znać teo­rię że­glu­gi,któ­rej prak­ty­kę znał już do­sko­na­le.Z cza­sem zo­stał ka­pi­ta­nem stat­ku kor­sar­skie­go o trzech ar­ma­tach i sześć­dzie­się­ciu lu­dziach za­ło­gi,a że­gla­rze z Jer­sey cho­wa­ją jesz­cze pa­mięć jego spra­wek.Po­kój zmar­twił go bar­dzo.Uciu­łał w cza­sie woj­ny ma­ją­te­czek,któ­ry spo­dzie­wał się po­mno­żyć kosz­tem An­gli­ków.Z musu ofia­ro­wał swo­je usłu­gi spo­koj­nym kup­com;że zaś zna­ny był jako czło­wiek śmia­ły i do­świad­czo­ny,po­wie­rzo­no mu bez tru­du okręt.Kie­dy za­bro­nio­no han­dlu Mu­rzy­na­mi i kie­dy,aby go upra­wiać,trze­ba było oszu­kać nie tyl­ko czuj­ność cel­ni­ków fran­cu­skich,co nie było zbyt trud­ne,ale tak­że,co było bar­dzo ry­zy­kow­ne,wy­mknąć się krą­żow­ni­kom an­giel­skim,ka­pi­tan Le­do­ux stał się sza­cow­nym czło­wie­kiem dla han­dla­rzy he­ba­nu.

Ka­pi­tan Le­do­ux róż­nił się bar­dzo od więk­szo­ści ma­ry­na­rzy,któ­rzy,jak on,dłu­go tra­wi­li ży­cie na pod­rzęd­nych sta­no­wi­skach:nie miał owe­go głę­bo­kie­go wstrę­tu do in­no­wa­cji i owe­go du­cha ru­ty­ny,któ­ry tacy lu­dzie za­cho­wu­ją czę­sto na wyż­szych stop­niach.Ka­pi­tan Le­do­ux, prze­ciw­nie,pierw­szy do­ra­dzał swe­mu przed­się­bior­cy wpro­wa­dze­nie że­la­znych skrzyń na wodę.Na jego stat­ku kaj­dan­ki i łań­cu­chy,któ­rych za­pas znaj­du­je się na każ­dym okrę­cie,mu­rzyń­skim ",były spo­rzą­dzo­ne we­dle no­we­go sys­te­mu i sta­ran­nie la­kie­ro­wa­ne dla za­bez­pie­cze­nia przed rdzą.Ale naj­wię­cej czci u han­dla­rzy nie­wol­ni­ków przy­nio­sła mu do­ko­na­na pod jego kie­run­kiem bu­do­wa bry­gu prze­zna­czo­ne­go dla tego han­dlu.Był to lek­ki ża­glo­wiec, smu­kły,dłu­gi jak okręt wo­jen­ny,a mimo to zdol­ny po­mie­ścić bar­dzo znacz­ną ilość czar­nych.

Na­zwał go,Na­dzie­ja ".Za­rzą­dził,aby prze­strzeń pod po­kła­dem,wą­ska i cia­sna,mia­ła je­dy­nie trzy sto­py i czte­ry cale wy­so­ko­ści,twier­dząc,że ten wy­miar po­zwa­la nie­wol­ni­kom nor­mal­ne­go wzro­stu wy­god­nie sie­dzieć;a po cóż im wsta­wać?"Sko­ro przy­bę­dą do ko­lo­nii,po­wia­dał

Le­do­ux,wy­sto­ją się aż nad­to!"

Czar­ni,opar­ci ple­ca­mi o ścia­nę okrę­tu,w dwóch rów­no­le­głych sze­re­gach,zo­sta­wia­li po­środ­ku wol­ną prze­strzeń,któ­ra na wszyst­kich in­nych mu­rzyń­skich stat­kach słu­ży je­dy­nie do ko­mu­ni­ka­cji.Le­do­ux wpadł na myśl,aby po­mie­ścić w tej prze­strze­ni Mu­rzy­nów,uło­żo­nych pro­sto­pa­dle do tam­tych.W ten spo­sób sta­tek jego mie­ścił o jaki dzie­sią­tek Mu­rzy­nów wię­cej niż inny tej sa­mej po­jem­no­ści.Od bie­dy,moż­na by na­tło­czyć ich jesz­cze wię­cej;ale trze­ba być ludz­kim i zo­sta­wić Mu­rzy­no­wi przy­najm­niej pięć stóp wzdłuż,a dwie wszerz,aby mógł się swo­bod­nie po­ru­szać w cza­sie po­dró­ży trwa­ją­cej do sze­ściu ty­go­dni i dłu­żej."Osta­tecz­nie, po­wia­dał Le­do­ux do swe­go przed­się­bior­cy,aby uspra­wie­dli­wić to hu­ma­ni­tar­ne za­rzą­dze­nie.

Mu­rzy­ni to są też lu­dzie,jak i bia­li ".