Umeme Changa. Historia kameleona - ebook

ierwszym, co do niego dotarło, był orzeźwiający chłód, odczuwany gdzieś między końcówką widzącą a końcówką ruszającą. W półmroku skorupki jaja coś pękło i łyk życiodajnego tlenu wypełnił łagodnie jego płuca. Po jakimś czasie w miejscu pęknięcia pojawił się większy otwór, przez który Umeme pierwszy raz w życiu zobaczył granatowy firmament obsypany świetlistym pyłem. Mały gad przeżył pierwsze noc i świt. Skorupka ostatecznie rozdarła się na pół i Umeme wygramolił się leniwie ze swojej bezpiecznej kapsuły na powierzchnię. Był przerażony, rzecz jasna. Dawniej wszystko, co było, a nie było nic poza nim i skorupką, otaczało go, było ciche i ciepłe, było nim, a on był wszystkim. Teraz miał wrażenie, że coś nieodwracalnie stracił. Czy się właśnie wykluł, czy umarł? Nie wiedział. Jedno było pewne – nie było tak jak dawniej, a tym samym jego pierwotny spokój został zburzony.

Po raz pierwszy Umeme zaczął tęsknić, gdy wokół miejsca, w którym stał, dostrzegł mnóstwo innych, podobnych jaj. Każde z nich było w jakiś sposób uszkodzone, wysuszone lub opuszczone. Zrozumiał wtedy, że jego bracia i siostry, jeśli byli jacyś, dawno już odeszli, że jest sam na tej ogromnej, nieograniczonej przestrzeni, że nie zobaczy nikogo sobie podobnego, by móc nacieszyć się jego widokiem, bliskością i na zawsze go zapamiętać. Świt kazał mu gdzieś uciekać, chować się. Gdy dzień nadszedł już na dobre i Umeme nie znalazł nigdzie w okolicy żadnej ciemnej szczeliny, w której mógłby się ukryć jak w jaju, zląkł się do głębi. Wszystko w nim drżało, a chłodne powietrze z coraz większym trudem wypełniało jego małe płuca. Wchodząc na jakiś stary konar, spostrzegł, że jego głowa, przednie i tylne łapki, cały ogon aż po sam czubek stają się doskonale podobne do podłoża. Tak Umeme odkrył swój pierwszy talent. Od tej chwili zmieniał kolory i plamy na grzbiecie tak często, jak tylko chciał. Wystarczyło mu przejść w inny obszar i po prostu na nowo dostosować się do otoczenia. Bał się coraz mniej, a gdy jego perfekcyjny kamuflaż bez ponaglania zmieniał się już samoistnie, uznał, że to wystarczy, by odejść od miejsca, w którym przyszedł na świat. Oto jak Umeme zaczął zwiedzać bezkresną przestrzeń tropikalnej Afryki.