Wesoły towarzysz podróży - ebook

Zna­ko­mi­ty ak­tor Do­uglas pra­wie ni­ko­mu nie opo­wia­dał swo­jej hi­sto­rii, zna­łem ją tyl­ko ja i nasz wspól­ny przy­ja­ciel Emer­son.

Te­raz, kie­dy Do­uglas zmarł prze­ba­czyw­szy wszyst­kim, a w głę­bi du­szy prze­ba­czyw­szy, być może, i Emer­so­no­wi (uśmie­cham się przy tych sło­wach, a uśmiech ten tłu­ma­czy się tym, że po­dob­nie jak wszy­scy lu­dzie, sam sie­bie do­brze nie znam) – moż­na bez­bo­le­śnie dla nie­go i bez krzyw­dy dla in­nych od­sło­nić ta­jem­ni­cę pew­ne­go zda­rze­nia na dro­dze do San Riol, mię­dzy War­de a Case, i choć bę­dzie to wer­sja li­te­rac­ka, nie­mniej cał­ko­wi­cie zgod­na z rze­czy­wi­sto­ścią.

Oko­ło go­dzi­ny czwar­tej po po­łu­dniu przy wiel­kim gła­zie, rzu­ca­ją­cym cień w po­przek dro­gi, usiadł męż­czy­zna mniej wię­cej trzy­dzie­sto­pię­cio­let­ni.

Bosy, ogo­rza­ły, z twa­rzą za­ro­śnię­tą, był ubra­ny lub ści­ślej – okry­ty tak strasz­li­wy­mi łach­ma­na­mi, że gdy­by le­ża­ły na zie­mi, na­wet kot ob­szedł­by je z ostroż­no­ścią.

Gło­wę obe­rwań­ca osła­nia­ła pstra chust­ka zwią­za­na w tyle gło­wy na wę­zeł. Nie miał ko­szu­li, naga pierś wy­glą­da­ła spod wy­tar­te­go na łok­ciach płasz­cza z przy­krót­ki­mi rę­ka­wa­mi, bez gu­zi­ków, w de­se­niach łat.

No­gaw­ki brud­nych płó­cien­nych spodni były u dołu wy­strzę­pio­ne na frędz­le; płót­no prze­świe­ca­ło na ko­la­nach, a przez ob­szar­pa­ne kie­sze­nie prze­bły­ski­wa­ły skraw­ki go­łe­go cia­ła.