Wielka arfa - ebook

Au­gust Strind­berg

WIEL­KA ARFA

Pew­ne­go razu na dnie mo­rza w po­bli­żu przy­sta­ni dla pa­ro­stat­ków le­ża­ła so­bie wę­go­rzy­ca, któ­ra wraz zsyn­kiem przy­glą­da­ła się, jak mały chło­piec szy­ku­je węd­kę, by ło­wić ryby.- Spójrz na nie­go – po­wie­dzia­ła – a poj­miesz, ja­kie zło pa­nu­je na tym świe­cie i ja­kie są na nim za­sadz­ki… Spójrz te­raz: trzy­ma w ręku kij, za­rzu­ca lin­kę. O, jest tam! Za­raz po­ka­że się cię­ża­rek, któ­ry po­cią­gnie lin­kę do dołu; oto i on; a tu mamy ha­czyk z ro­ba­kiem! I to jest wła­śnie to, cze­go nie po­wi­nie­neś brać do buzi, bo zo­sta­niesz zła­pa­ny! Tyl­ko głu­pie oko­nie i pło­cie dają się na­brać. No, te­raz już wiesz!

W tym mo­men­cie roz­bu­ja­ły się wo­do­ro­sty, a z nimi mał­że i śli­ma­ki, coś za­plu­ska­ło, za­dud­ni­ło i tuż nad ich gło­wa­mi prze­pły­nął wiel­ki, czer­wo­ny wie­lo­ryb. Miał płe­twę ogo­no­wą ni­czym kor­ko­ciąg i moc­no nią pra­co­wał.

– To pa­ro­sta­tek! – Po­wie­dzia­ła sta­ra wę­go­rzy­ca. – Od­suń się!

Na gó­rze za­czął się strasz­li­wy ha­łas. Dud­ni­ło i tu­pa­ło, kie­dy w cią­gu dwóch se­kund spusz­cza­no ze stat­ku trap na ląd. Nie­ła­two było to jed­nak zo­ba­czyć, gdyż do wody le­cia­ły sa­dze i sma­ry. Na tra­pie po­sta­wio­no coś cięż­kie­go, aż za­trzesz­cza­ło, i kil­ku męż­czyzn za­czę­ło po­krzy­ki­wać: